Even een hele stomme vraag, of misschien juist logisch.
Iemand die (in eigen ogen) niet-wedergeboren is, dus in het ongeloof leeft, dus geen belijdenis kan/mag doen, kan dus geen lid worden van een (de) kerk.
Hieruit volgt (naar mijn beknopte wetenschap), dat men dus geen 'recht' op huisbezoeken en andere pastorale zorg heeft, niet in aanmerking komt voor diakonale hulp in directe zin.

Zeg ik nu juiste dingen? En zo ja, wat vinden jullie hier dan van?

P.s. dit om maar even niet off-topic te geraken in het lopende avondmaal topic.

olfie schreef:Hieruit volgt (naar mijn beknopte wetenschap), dat men dus geen 'recht' op huisbezoeken en andere pastorale zorg heeft, niet in aanmerking komt voor diakonale hulp in directe zin.

Ik denk dat men in de praktijk ook pastorale zorg e.d. zal verlenen aan doopleden.

Zijn er gemeentes waar dit praktijk is? Waar ze dus dooplid blijven totdat zondag 7 praktijk is geworden? Ik vind dit zelf wel een heel moeilijk punt.

In het verleden leefde dit meer als nu. In bepaalde kerken doet tegenwoordig iedereen automatisch belijdenis omdat iedereen automatisch een gelovige is, en aan de andere kant van het spectrum doet men automatisch belijdenis maar heeft het belijdenis doen een andere inhoud gekregen. Het komt echter nog wel voor in bepaalde kerkelijke kringen.

We zouden het niet mogen toestaan dat er niet-gelovende leden zijn binnen een gemeente. Alle energie zou zich eerst daarop moeten richten want het is onbestaanbaar om de Heere aan te roepen, te psalmzingen en je geloof te belijden zonder te geloven dat Hij is een beloner dergenen die Hem zoeken.
Er moet een biddag en een vasten uitgeroepen worden omdat de gemeente van Christus geen evangelisatieterrein zou moeten zijn, maar juist een stad op een berg.

rj schreef:Zijn er gemeentes waar dit praktijk is? Waar ze dus dooplid blijven totdat zondag 7 praktijk is geworden? Ik vind dit zelf wel een heel moeilijk punt.

Ik heb wel een praktijk van zo'n 300 geleden even snel op kunnen snorren.

Citaatje uit "Bernardus Smytegelt, dienstknecht van God" van dr. S.D. Post

In de zeventiende eeuw was het gebruikelijk dat de belijdende leden allen deelnamen aan het Avondmaal

Verder is te lezen dat niet beleidende leden vermaand werden of zelfs onder de kerkelijke tucht kwamen als ze niet tot belijden kwamen. Men kwam soms op latere leeftijd tot belijdenis.
Maar goed, het leverde ook problemen op.
Interessant boek dat laat zien hoe aktueel veel zaken van toen nu nog zijn.

Duidelijk is dat belijdenis en avondmaal bij elkaar hoorden.

Klavier schreef:

rj schreef:Zijn er gemeentes waar dit praktijk is? Waar ze dus dooplid blijven totdat zondag 7 praktijk is geworden? Ik vind dit zelf wel een heel moeilijk punt.

Ik heb wel een praktijk van zo'n 300 geleden even snel op kunnen snorren.

Citaatje uit "Bernardus Smytegelt, dienstknecht van God" van dr. S.D. Post

In de zeventiende eeuw was het gebruikelijk dat de belijdende leden allen deelnamen aan het Avondmaal

Verder is te lezen dat niet beleidende leden vermaand werden of zelfs onder de kerkelijke tucht kwamen als ze niet tot belijden kwamen. Men kwam soms op latere leeftijd tot belijdenis.
Maar goed, het leverde ook problemen op.
Interessant boek dat laat zien hoe aktueel veel zaken van toen nu nog zijn.

Duidelijk is dat belijdenis en avondmaal bij elkaar hoorden.

Bij ons als je belijdenis gedaan hebt en niet deelneem aan het Heilige Avondmaal zul je toch aan de ouderlingen moeten uitleggen waarom niet.

En het Woord en de sacramenten gaan samen. De vragen voor de openbare belijdenis, de Heilige Doop, en het Heilig Avondmaal zijn in wezen hetzelfde. Als je niet kunt deelnemen aan het Heilig Avondmaal, dan kan je ook niet dopen, dan kan je ook geen belijdenis doen.

Bert Mulder schreef:En het Woord en de sacramenten gaan samen. De vragen voor de openbare belijdenis, de Heilige Doop, en het Heilig Avondmaal zijn in wezen hetzelfde. Als je niet kunt deelnemen aan het Heilig Avondmaal, dan kan je ook niet dopen, dan kan je ook geen belijdenis doen.

Lijkt me heel juist en consequent.

Miscanthus schreef:

Bert Mulder schreef:En het Woord en de sacramenten gaan samen. De vragen voor de openbare belijdenis, de Heilige Doop, en het Heilig Avondmaal zijn in wezen hetzelfde. Als je niet kunt deelnemen aan het Heilig Avondmaal, dan kan je ook niet dopen, dan kan je ook geen belijdenis doen.

Lijkt me heel juist en consequent.

Consequent en ook wel waarschuwend lijkt me zonder bovenstaande zaken kun geen deel hebben aan de Vrede met God.

Bij ons in de gemeente spreken ze niet van belijdenis, maar het aannememen van lidmaten. En gaan dus ook niet aan het Heilig Avondmaal. Tenzij je een ander leven kent.
Ik weet ook niet of dit de juiste weg is, je gaat nu wel makkerlijker op belijdeniscatechisatie. Volgens mij zouden er anders veel minder belijdenis doen.

Miscanthus schreef:We zouden het niet mogen toestaan dat er niet-gelovende leden zijn binnen een gemeente. Alle energie zou zich eerst daarop moeten richten want het is onbestaanbaar om de Heere aan te roepen, te psalmzingen en je geloof te belijden zonder te geloven dat Hij is een beloner dergenen die Hem zoeken.
Er moet een biddag en een vasten uitgeroepen worden omdat de gemeente van Christus geen evangelisatieterrein zou moeten zijn, maar juist een stad op een berg.

Je kunt je afvragen of daar 'alle energie' wel op gericht moet zijn. De Heere Jezus besteedde ook niet extreem veel aandacht aan Judas, maar was veel meer bezig met zijn discipelen voor te bereiden op de tijd na Zijn hemelvaart.

olfie schreef:Even een hele stomme vraag, of misschien juist logisch.
Iemand die (in eigen ogen) niet-wedergeboren is, dus in het ongeloof leeft, dus geen belijdenis kan/mag doen, kan dus geen lid worden van een (de) kerk.
Hieruit volgt (naar mijn beknopte wetenschap), dat men dus geen 'recht' op huisbezoeken en andere pastorale zorg heeft, niet in aanmerking komt voor diakonale hulp in directe zin.

Zeg ik nu juiste dingen? En zo ja, wat vinden jullie hier dan van?

P.s. dit om maar even niet off-topic te geraken in het lopende avondmaal topic.

Ehm, iemand die niet gelooft kan zich niet bij de Kerk aansluiten, want dit is gemeenschap der heiligen.... hij kan zich echter wel bij een genootschap aansluiten.... Hij kan ook vragen stellen aan oudsten of aan een predikant.

Het probleem ontstaat alleen door de vreemde manier waarop tegenwoordig met de kerk wordt omgegaan. Vroeger sloot je je aan bij de gemeenschap der heiligen... je kwam tot geloof en werd lid van de kerk. Als je niet geloofde had je geen reden je bij de kerk aan te sluiten.

Afgewezen schreef:

Miscanthus schreef:We zouden het niet mogen toestaan dat er niet-gelovende leden zijn binnen een gemeente. Alle energie zou zich eerst daarop moeten richten want het is onbestaanbaar om de Heere aan te roepen, te psalmzingen en je geloof te belijden zonder te geloven dat Hij is een beloner dergenen die Hem zoeken.
Er moet een biddag en een vasten uitgeroepen worden omdat de gemeente van Christus geen evangelisatieterrein zou moeten zijn, maar juist een stad op een berg.

Je kunt je afvragen of daar 'alle energie' wel op gericht moet zijn. De Heere Jezus besteedde ook niet extreem veel aandacht aan Judas, maar was veel meer bezig met zijn discipelen voor te bereiden op de tijd na Zijn hemelvaart.

wat wil je dan?
Niet-avondmaalsgangers en niet-gelovigen laten evangeliseren(=spreken wat je gehoord en gezien hebt)?

Marnix schreef:Het probleem ontstaat alleen door de vreemde manier waarop tegenwoordig met de kerk wordt omgegaan. Vroeger sloot je je aan bij de gemeenschap der heiligen... je kwam tot geloof en werd lid van de kerk. Als je niet geloofde had je geen reden je bij de kerk aan te sluiten.

Die redenen had je vroeger ook hoor. Zonder lid te zijn van de Gereformeerde Kerk kon je geen burgemeester worden, en uiteraard hoorde het, anders hoorde je er niet bij. En dergelijke redenen zijn absoluut geen legitieme redenen. Verder gelooft iedereen wel wat, maar de vraag is of we door het geloof een toevlucht voor onze zonden hebben gevonden in het plaatsvervangend leven en sterven van de Heere Jezus Christus. En dat is wat anders dan zomaar wat in het luchtledige te geloven, in de bijbel te geloven, het wel te geloven of heel erg gelovig te zijn. Daarmee zullen we er helaas niet komen, en daarmee kunnen we ook geen belijdenis doen van het geloof.

Miscanthus schreef:

Afgewezen schreef:

Miscanthus schreef:We zouden het niet mogen toestaan dat er niet-gelovende leden zijn binnen een gemeente. Alle energie zou zich eerst daarop moeten richten want het is onbestaanbaar om de Heere aan te roepen, te psalmzingen en je geloof te belijden zonder te geloven dat Hij is een beloner dergenen die Hem zoeken.
Er moet een biddag en een vasten uitgeroepen worden omdat de gemeente van Christus geen evangelisatieterrein zou moeten zijn, maar juist een stad op een berg.

Je kunt je afvragen of daar 'alle energie' wel op gericht moet zijn. De Heere Jezus besteedde ook niet extreem veel aandacht aan Judas, maar was veel meer bezig met zijn discipelen voor te bereiden op de tijd na Zijn hemelvaart.

wat wil je dan?
Niet-avondmaalsgangers en niet-gelovigen laten evangeliseren(=spreken wat je gehoord en gezien hebt)?

Miscantus, je klaagt ons allen terecht aan!
Het probleem is niet het geloof en de leer maar het ongeloof.
Zolang er ongeloof is loop alles en iedereen vast.
Da's makkelijk geconstateerd door mij, daar ben ik me van bewust.

Ik weet zo snel geen andere, laat staan een betere oplossing dan de oproep van Miscantus.

Dwing ze in te gaan! Onze kerken zijn evangelisatie- en zendingsterrein geworden. Was dat nog niet opgevallen?
De kerkverlating is ook binnen de kerk zichtbaar.
De nood is hoog.