Nog een reactie op het artikel van ds Moerkerken in De Saambinder!
GEESTELIJK LEVEN ZONDER DE KENNIS VAN CHRISTUS?
Een citaat uit het artikel:
"Gods Woord kent geen geloof, dat Christus niet kent en aangrijpt. In de herschepping schijnt God in het hart, om te geven verlichting van de kennis van de heerlijkheid van God in het gelaat van Jezus Christus (in tegenstelling tot het glanzende gelaat van Mozes, de bemiddelaar van de wet, 2 Kor. 4:6. Want de Heilige Geest wederbaart een zondaar door middel van het aanschouwen van de heerlijkheid van God in de persoon van Jezus Christus, 2 Kor. 3:18. Zo kon Paulus aan de Efeziërs schrijven dat zij in Christus ingelijfd waren, nadat zij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie van hun zaligheid, gehoord hadden, Ef. 1:13. En Petrus neemt het beeld van nieuw geboren kinderen, die door het hun verkondigde, eeuwig blijvende Woord van God (en Wie is dat anders dan de Heere Jezus Christus), zijn wedergeboren en de redelijke onvervalste melk hebben gesmaakt, namelijk dat Jezus Christus, tot Wie zij komen, goedertieren is, 1 Petr. 2:2 e.v. Door het geloof in Christus Jezus, wordt men kind van God, Gal. 3:26, of zoals Johannes het zegt: zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven. Dit zijn degenen, die uit God geboren zijn, Joh. 1:12 en 13."
In het artikel wordt ook gesteld, dat het tegen de gereformeerde belijdenis is om te leren dat er geestelijk leven mogelijk is zonder de kennis van Christus.
Verder worden verschillende citaten van Van der Groe genoemd, waaruit blijkt dat die het tegenover gestelde leerde van Comrie.
Wedergeboorte en de kennis van Christus
Nog een opmerkelijk citaat uit het artikel, van Van der Groe:
"Voor Van der Groe is het namelijk buiten kijf, dat “door een waar geloof Christus ingelijfd worden”, waarvan zondag 7 van de Heidelbergse catechismus spreekt, geen moment kan worden afgescheiden van het aannemen van al Zijn weldaden, dat het antwoord daarop in één adem laat volgen. “Deze twee zijn onafscheidelijk samenverbonden. Het één kan zonder het ander niet één ogenblik bestaan. Zodra de vereniging van de ranken met de Wijnstok plaatsheeft, ontvangen zij ook de levenssappen uit Hem, Joh. 15. En zodra de gelovigen met Christus verenigd worden door het geloof, ontvangen zij ook de rechtvaardigheid Gods – als het sap des geestelijken genadelevens – uit Christus. Want hij neemt door dat geloof niet alleen Christus aan, maar ook Zijn gerechtigheid en al Zijn andere weldaden,” p. 79. Van der Groe gaat zelfs zover, dat hij zegt: “En van dit gelovig aannemen van Christus met al Zijn weldaden, zoals ons Die door God in de beloften des heiligen Evangelies geschonken wordt, hangt dus middellijkerwijze onze rechtvaardigmaking en ganse zaligheid af,” p. 108."
Is dit niet de samenvalleer waartegen Adrianus fulmineerde?
"Voor Van der Groe is het namelijk buiten kijf, dat “door een waar geloof Christus ingelijfd worden”, waarvan zondag 7 van de Heidelbergse catechismus spreekt, geen moment kan worden afgescheiden van het aannemen van al Zijn weldaden, dat het antwoord daarop in één adem laat volgen. “Deze twee zijn onafscheidelijk samenverbonden. Het één kan zonder het ander niet één ogenblik bestaan. Zodra de vereniging van de ranken met de Wijnstok plaatsheeft, ontvangen zij ook de levenssappen uit Hem, Joh. 15. En zodra de gelovigen met Christus verenigd worden door het geloof, ontvangen zij ook de rechtvaardigheid Gods – als het sap des geestelijken genadelevens – uit Christus. Want hij neemt door dat geloof niet alleen Christus aan, maar ook Zijn gerechtigheid en al Zijn andere weldaden,” p. 79. Van der Groe gaat zelfs zover, dat hij zegt: “En van dit gelovig aannemen van Christus met al Zijn weldaden, zoals ons Die door God in de beloften des heiligen Evangelies geschonken wordt, hangt dus middellijkerwijze onze rechtvaardigmaking en ganse zaligheid af,” p. 108."
Is dit niet de samenvalleer waartegen Adrianus fulmineerde?
Ja ik snap niet hoe je het voor elkaar krijgt om bekering en geloof ban elkaar te scheiden!Polemicus schreef:Nog een opmerkelijk citaat uit het artikel, van Van der Groe:
"Voor Van der Groe is het namelijk buiten kijf, dat “door een waar geloof Christus ingelijfd worden”, waarvan zondag 7 van de Heidelbergse catechismus spreekt, geen moment kan worden afgescheiden van het aannemen van al Zijn weldaden, dat het antwoord daarop in één adem laat volgen. “Deze twee zijn onafscheidelijk samenverbonden. Het één kan zonder het ander niet één ogenblik bestaan. Zodra de vereniging van de ranken met de Wijnstok plaatsheeft, ontvangen zij ook de levenssappen uit Hem, Joh. 15. En zodra de gelovigen met Christus verenigd worden door het geloof, ontvangen zij ook de rechtvaardigheid Gods – als het sap des geestelijken genadelevens – uit Christus. Want hij neemt door dat geloof niet alleen Christus aan, maar ook Zijn gerechtigheid en al Zijn andere weldaden,” p. 79. Van der Groe gaat zelfs zover, dat hij zegt: “En van dit gelovig aannemen van Christus met al Zijn weldaden, zoals ons Die door God in de beloften des heiligen Evangelies geschonken wordt, hangt dus middellijkerwijze onze rechtvaardigmaking en ganse zaligheid af,” p. 108."
Is dit niet de samenvalleer waartegen Adrianus fulmineerde?
Comrie was echt niet goed bezig op dit punt. Laten we maar gewoon het eenvoudige evangelie volgen en niet te veel gaan zitten theoretiseren. De bijbel is meer dan genoeg.
Mja, gisteren ds. L. Blok, een mooie exegetische preek over Ezechiël (het water wat onder de Oosterpoort uitstroomd), totdat hij een 2e mogelijke uitleg ging geven, de zgn standen in het genadeleven:
1. Het kennen van zonde
2. Het vinden van Jezus als Verlosser
3. Het leren kennen dat de Vader, door de uitverkiezing, onze liefhebbende Vader is.
Echter, zoals het gebracht werd, was het lang niet voor iedereen weggelegd om ooit bij stap 3 aan te landen, zelfs stap 2 werd al moeilijk.
Wél benadrukte hij (gelukkig) dat vanaf het moment van wedergeboorte de ziel verlangde naar God, en God zoekt. Echter, ik geloof dat het kennen van Christus toch echt tot de kern van het geloof hoort, en niet tot een stand, die slechts enkelen berijken...
1. Het kennen van zonde
2. Het vinden van Jezus als Verlosser
3. Het leren kennen dat de Vader, door de uitverkiezing, onze liefhebbende Vader is.
Echter, zoals het gebracht werd, was het lang niet voor iedereen weggelegd om ooit bij stap 3 aan te landen, zelfs stap 2 werd al moeilijk.
Wél benadrukte hij (gelukkig) dat vanaf het moment van wedergeboorte de ziel verlangde naar God, en God zoekt. Echter, ik geloof dat het kennen van Christus toch echt tot de kern van het geloof hoort, en niet tot een stand, die slechts enkelen berijken...
- Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Dat moooie sloeg op het eerste gedeelte van de preek (ongeveer 3/4 van de tijd). Was gewoon goede, heldere en schriftgetrouwe exegese, van een best moeilijk bijbelboek/hoofdstuk. Hij had de andere 'exegese' (over die standen) gewoon achterwege moeten laten, dan was het helemaal een mooie preek geweest...Miscanthus schreef:ik begrijp daarom ook niet dat je het een 'mooie preek' noemt.memento schreef: Echter, ik geloof dat het kennen van Christus toch echt tot de kern van het geloof hoort, en niet tot een stand, die slechts enkelen bereiken...
Was jij het niet die dit in een ander topic 'geen preek' noemde? Ik vind dit de definitie van een lezing, geen preek...memento schreef:Dat moooie sloeg op het eerste gedeelte van de preek (ongeveer 3/4 van de tijd). Was gewoon goede, heldere en schriftgetrouwe exegese, van een best moeilijk bijbelboek/hoofdstuk.
Ik begrijp wat bedoelt inderdaad. Dezelfde preek heeft hij bij ons gehouden een paar weken geleden.memento schreef:Mja, gisteren ds. L. Blok, een mooie exegetische preek over Ezechiël (het water wat onder de Oosterpoort uitstroomd), totdat hij een 2e mogelijke uitleg ging geven, de zgn standen in het genadeleven:
1. Het kennen van zonde
2. Het vinden van Jezus als Verlosser
3. Het leren kennen dat de Vader, door de uitverkiezing, onze liefhebbende Vader is.
Echter, zoals het gebracht werd, was het lang niet voor iedereen weggelegd om ooit bij stap 3 aan te landen, zelfs stap 2 werd al moeilijk.
Wél benadrukte hij (gelukkig) dat vanaf het moment van wedergeboorte de ziel verlangde naar God, en God zoekt. Echter, ik geloof dat het kennen van Christus toch echt tot de kern van het geloof hoort, en niet tot een stand, die slechts enkelen berijken...
Wordt dat niet een beetje een afwijkende geloofsbeleving: God zoeken buiten de enige Weg om? Is dat in wezen niet God uit elkaar trekken, om het een beetje oneerbiedig te zeggen? De Eniggeborene, Die in de schoot van de Vader is, heeft ons God toch verklaard (geëxegetiseerd, geïnterpreteerd, uitgelegd)? En niemand komt toch tot de Vader, dan door Hem? Waarom dan geleerd, dat een zondaar tot God kan komen, buiten de kennis van Christus?rj schreef:memento schreef: Wél benadrukte hij (gelukkig) dat vanaf het moment van wedergeboorte de ziel verlangde naar God, en God zoekt. Echter, ik geloof dat het kennen van Christus toch echt tot de kern van het geloof hoort, en niet tot een stand, die slechts enkelen berijken...
Voor dit onderwerp verwijs ik graag naar de twee volgende topics.
http://www.refoforum.nl/viewtopic.php?t=4640
http://www.refoforum.nl/viewtopic.php?t=4406
Wat ik dáár schreef, kun je als híér ingelast beschouwen.

http://www.refoforum.nl/viewtopic.php?t=4640
http://www.refoforum.nl/viewtopic.php?t=4406
Wat ik dáár schreef, kun je als híér ingelast beschouwen.