Het viel me op dat er in de kerk en ook op dit forum veel gediscussieerd wordt. Op zich niets mis mee, maar ik merk dat het vaak erop neer komt dat de bijbel eigenlijk te moeilijk wordt bevonden en daarom moeten wij erg ingewikkelde theorieen verzinnen. Dan krijg je een hele begrippenlijst met definities. In plaats van dat het gaat om de eenvoudige nodiging van Christus. En daarna gemeenschap en opbouw. Wat me opvalt is dat hoe rationeler, logischer of scholastisch de dogmatiek is des te meer wordt de bevinding speciaal. Snap je wat ik bedoel?
Kennen jullie de scholastiek? In de kerk kom je het scholastieke denken tegen. heel degelijk en alles helemaal uitgeredeneerd.
Als ... dan betekent het ... en dus bla bla bla. Neem de interpretatie van de uitverkiezing, typisch voorbeeld van het scholastieke denken (gebaseerd op Plato en aristoteles). Er zijn verscheidene boeken over dit onderwerp geschreven, bijv Hegger, Graafland etc.
Mijn vraag is: Wie herkent het scholastieke denken om zich heen (in de kerk)? Voel je je veilig bij deze manier van denken of juist niet?
Rationaliteit en bevinding
Re: Rationaliteit en bevinding
schaap schreef:Het viel me op dat er in de kerk en ook op dit forum veel gediscussieerd wordt. Op zich niets mis mee, maar ik merk dat het vaak erop neer komt dat de bijbel eigenlijk te moeilijk wordt bevonden en daarom moeten wij erg ingewikkelde theorieen verzinnen. Dan krijg je een hele begrippenlijst met definities. In plaats van dat het gaat om de eenvoudige nodiging van Christus. En daarna gemeenschap en opbouw. Wat me opvalt is dat hoe rationeler, logischer of scholastisch de dogmatiek is des te meer wordt de bevinding speciaal. Snap je wat ik bedoel?
Kennen jullie de scholastiek? In de kerk kom je het scholastieke denken tegen. heel degelijk en alles helemaal uitgeredeneerd.
Als ... dan betekent het ... en dus bla bla bla. Neem de interpretatie van de uitverkiezing, typisch voorbeeld van het scholastieke denken (gebaseerd op Plato en aristoteles). Er zijn verscheidene boeken over dit onderwerp geschreven, bijv Hegger, Graafland etc.
Mijn vraag is: Wie herkent het scholastieke denken om zich heen (in de kerk)? Voel je je veilig bij deze manier van denken of juist niet?
Heeuum, wie zei [schreef] ook al weer "het is ingewikkeld geworden"? Dit is het gevolg van 'het vertoeven van Christus'. Als NT-gemeente bestaan we eigenlijk al te lang. De dogmatiek is al vele malen uitgelegd en opnieuw uitgelegd en weer beschreven en dan zijn er mensen die graag nog wat willen bedenken maar alles is al bedacht dus die gaan iets wat 'rechtsom' beschreven is nog eens 'linksom' beschrijven en zodoende krijg je een dood geslagen theologie waar geen leven meer in zit en niet meer te volgen is.
Bevindelijken kennen het scholastieke denken niet. Helaas. Mijn impressie van de scholastiek is de behoefte om alles logisch te verklaren. Well, het tegenovergestelde zien we in bevindelijke kringen, als we logisch over de bijbel praten zit het 'een voet te hoog'. Nee, de waarheden Gods worden alleen aan Zijn volk geopenbaard.
Ik denk dat als de bevindelijke stroming scholastieker geweest was in hun denken, dat zij velen hadden kunnen overtuigen. Niets is een mooiere combinatie dat een logisch dogmatisch stelsel (de Schrift op een consistente wijze uitleggen), en de pieëtistische inslag van de bevindelijke stroming.
PS> Ik ontken niet dat sommige leerstukken in bevindelijke kerken (bv het denken over de uitverkiezing) gebaseerd is op de scholastiek, dat is denk ik wel zo. Ik stel alleen dat de logica weg is. Er is geen helder, consistent dogmatisch denken, en als dat er is, is het helaas een vorm van fatalisme (een veredeld: God moet het doen, ik kan me niet bekeren, dus ik mag/kan ook niets doen, dus ik wacht maar af)
PS2> Ik wil niet de scholastiek verdedigen, deze heeft denkfouten gemaakt. Waar ik wél voor pleit is een consistent dogmatisch stelsel, afgeleid van de Schrift (en dus niet van de bevindingen van Gods volk). De Schrift is het enige objectieve, betrouwbare middel door God gegeven waarin God Zijn leer ons verteld. Alles daarbuiten is subjectief en onbetrouwbaar.
Ik denk dat als de bevindelijke stroming scholastieker geweest was in hun denken, dat zij velen hadden kunnen overtuigen. Niets is een mooiere combinatie dat een logisch dogmatisch stelsel (de Schrift op een consistente wijze uitleggen), en de pieëtistische inslag van de bevindelijke stroming.
PS> Ik ontken niet dat sommige leerstukken in bevindelijke kerken (bv het denken over de uitverkiezing) gebaseerd is op de scholastiek, dat is denk ik wel zo. Ik stel alleen dat de logica weg is. Er is geen helder, consistent dogmatisch denken, en als dat er is, is het helaas een vorm van fatalisme (een veredeld: God moet het doen, ik kan me niet bekeren, dus ik mag/kan ook niets doen, dus ik wacht maar af)
PS2> Ik wil niet de scholastiek verdedigen, deze heeft denkfouten gemaakt. Waar ik wél voor pleit is een consistent dogmatisch stelsel, afgeleid van de Schrift (en dus niet van de bevindingen van Gods volk). De Schrift is het enige objectieve, betrouwbare middel door God gegeven waarin God Zijn leer ons verteld. Alles daarbuiten is subjectief en onbetrouwbaar.
Je uitgangspunt daarbij is dat de Schrift zelf consistent is. Is dat zo?memento schreef:Waar ik wél voor pleit is een consistent dogmatisch stelsel, afgeleid van de Schrift (en dus niet van de bevindingen van Gods volk).
Overigens geloof ik zelf wel dat de bevinding zoals die in veel kerken wordt gepreekt een te ver doorgeschoten scholastiek als basis hebben.
Ja, want:Je uitgangspunt daarbij is dat de Schrift zelf consistent is. Is dat zo?
1. De Schrift is door God geïnspireerd, en bevat daarom Gods wil zónder fouten
2. God is een God van orde
3. De Schrift bevat dus een ordelijk denken, en als zodanig dus consistent.
Een consistent denken sluit spanningen niet uit. Denk aan het schoolvoorbeeld van spanning in de Schrift: tussen de oproepen tot bekering, en het voorbeeld van de pottenbakker die met zijn klei doet wat hij wil (Rom 9)
Als basis wel. Maar de scholastieke wijze van denken (alles moet logisch verklaarbaar zijn) kan ik er echt nergens meer in terugvinden.Overigens geloof ik zelf wel dat de bevinding zoals die in veel kerken wordt gepreekt een te ver doorgeschoten scholastiek als basis hebben.
Wie beweert dat iets dat wij als inconsistent beschouwen, fout is?memento schreef:Ja, want:Je uitgangspunt daarbij is dat de Schrift zelf consistent is. Is dat zo?
1. De Schrift is door God geïnspireerd, en bevat daarom Gods wil zónder fouten
Een God die handelt tegen onze logica, is dat een onordelijke God? Zit God gevangen in onze logica?2. God is een God van orde
Dat is een logica die de jouwe is: ordelijk denken is consistent zoals wij dat definieren? Waar staat in de Schrift dat dit het geval is?3. De Schrift bevat dus een ordelijk denken, en als zodanig dus consistent.
De basis is niet goed als er dat soort bevinding eruit voortvloeit, denk ik dan. Maar dat zal wel te simpel gedacht zijn.Als basis wel. Maar de scholastieke wijze van denken (alles moet logisch verklaarbaar zijn) kan ik er echt nergens meer in terugvinden.Overigens geloof ik zelf wel dat de bevinding zoals die in veel kerken wordt gepreekt een te ver doorgeschoten scholastiek als basis hebben.
Ik heb het niet zo op het logisch verklaren van de schrift. De schrift is in mijn ogen zeker niet consistent (maar wel waar). Je ziet aan de discussies op dit forum dat er continue keuzes gemaakt worden uit een aantal systemen die het 'meest' logisch zijn. En we bevechten elkaar juist omdat we dit 'logisch' denken niet los willen laten.
Tsjonge wat is het fijn om te kunnen zeggen dat je een supra of infra bent en of je twee of drie verbonden aanhangt of dat je een dubbele uitverkiezing leert of weet ik veel wat er allemaal speelt.
Kennis van de schrift is belangrijk, maar zodra onze logica schriftgedeeltes tegen elkaar af gaat wegen, zijn we al doorgeschoten. En om een logisch geheel te krijgen is het tegen elkaar afwegen (tegen elkaar uitspelen klinkt te onvriendelijk) van schriftgedeeltes gewoon noodzakelijk.
Re: Rationaliteit en bevinding
schaap schreef:Het viel me op dat er in de kerk en ook op dit forum veel gediscussieerd wordt. Op zich niets mis mee, maar ik merk dat het vaak erop neer komt dat de bijbel eigenlijk te moeilijk wordt bevonden en daarom moeten wij erg ingewikkelde theorieen verzinnen. Dan krijg je een hele begrippenlijst met definities. In plaats van dat het gaat om de eenvoudige nodiging van Christus. En daarna gemeenschap en opbouw. Wat me opvalt is dat hoe rationeler, logischer of scholastisch de dogmatiek is des te meer wordt de bevinding speciaal. Snap je wat ik bedoel?
Kennen jullie de scholastiek? In de kerk kom je het scholastieke denken tegen. heel degelijk en alles helemaal uitgeredeneerd.
Als ... dan betekent het ... en dus bla bla bla. Neem de interpretatie van de uitverkiezing, typisch voorbeeld van het scholastieke denken (gebaseerd op Plato en aristoteles). Er zijn verscheidene boeken over dit onderwerp geschreven, bijv Hegger, Graafland etc.
Mijn vraag is: Wie herkent het scholastieke denken om zich heen (in de kerk)? Voel je je veilig bij deze manier van denken of juist niet?
Als ik je goed begrijp, heb ik ongeveer ook zoiets beweerd in andere bewoordingen in een topic "Teveel dogmatiek?".
Naar mijn idee heb je gelijk. Het scholastieke denken is een gevaar voor de kerk en het geloofsleven.
-
Dathenum
Ik heb het opgezocht in de vandale.refo schreef:Misschien goed om eerst te definieren wat scholastiek was/is?
scho·las·tiek1 (de ~ (m.), ~en)
1 nog studerend kloosterling in sommige kloosterorden
scho·las·tiek2 (de ~ (v.))
1 systematisch geheel van wijsbegeerte en godgeleerdheid zoals dat in de middeleeuwen onderwezen werd
scho·las·tiek3 (bn.)
1 tot de scholastiek behorend
Het is dus een methode om bijvoorbeeld theologische vraagstukken te schematiseren, en met elkaar in overeenstemming te brengen.
Re: Rationaliteit en bevinding
Ik herken het niet om me heen. Bij mij in de kerk gaat het niet zozeer over theoretische stelsels en theologische systemen... maar om praktisch christen zijn, handen en voeten er aan geven... en er wordt geleerd dat God zoveel groter is dan mensen dat we niet moeten proberen zijn manier van werken in ons straatje te passen, zodat wij alles logisch kunnen beredeneren, benaderen, ja zelfs kunnen voorspellen hoe hij logischerwijs zou moeten werkenschaap schreef:Het viel me op dat er in de kerk en ook op dit forum veel gediscussieerd wordt. Op zich niets mis mee, maar ik merk dat het vaak erop neer komt dat de bijbel eigenlijk te moeilijk wordt bevonden en daarom moeten wij erg ingewikkelde theorieen verzinnen. Dan krijg je een hele begrippenlijst met definities. In plaats van dat het gaat om de eenvoudige nodiging van Christus. En daarna gemeenschap en opbouw. Wat me opvalt is dat hoe rationeler, logischer of scholastisch de dogmatiek is des te meer wordt de bevinding speciaal. Snap je wat ik bedoel?
Kennen jullie de scholastiek? In de kerk kom je het scholastieke denken tegen. heel degelijk en alles helemaal uitgeredeneerd.
Als ... dan betekent het ... en dus bla bla bla. Neem de interpretatie van de uitverkiezing, typisch voorbeeld van het scholastieke denken (gebaseerd op Plato en aristoteles). Er zijn verscheidene boeken over dit onderwerp geschreven, bijv Hegger, Graafland etc.
Mijn vraag is: Wie herkent het scholastieke denken om zich heen (in de kerk)? Voel je je veilig bij deze manier van denken of juist niet?
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
-
schaap
Mmmmm, volgens mij zijn we het met elkaar eens. Iemand nog een pleidooi voor schematisering misschien? 
Ik heb zo het idee dat als de kerkelijke leiders de boodschap wat 'normaler' zouden brengen en zelf zouden erkennen dat alles niet zo keurig hoeft, dan zou er ook wat meer gelachen worden. Ja je leest het goed, het is allemaal iets te strak (begrijp me niet verkeerd: voor onbekeerden valt er natuurlijk niet veel te lachen). Ik zie en hoor soms dominees, waar alle spontaniteit uit verdwenen lijkt. Waar is Petrus gebleven?
Ik heb zo het idee dat als de kerkelijke leiders de boodschap wat 'normaler' zouden brengen en zelf zouden erkennen dat alles niet zo keurig hoeft, dan zou er ook wat meer gelachen worden. Ja je leest het goed, het is allemaal iets te strak (begrijp me niet verkeerd: voor onbekeerden valt er natuurlijk niet veel te lachen). Ik zie en hoor soms dominees, waar alle spontaniteit uit verdwenen lijkt. Waar is Petrus gebleven?
