Ds. G.H. Kersten, drijvende kracht achter de totstandkoming van de Gereformeerde Gemeenten in 1907 en oprichter van de Theologische school.
Eveneens drijvende kracht achter de oprichting van de SGP.
Ook jij bent gezakt voor het inburgeringsexamen (voor dit forum).
plebe schreef:Geen vrolijk type als ik het zo zie!
Toen lachte men nog niet op foto's.
Ik kende deze broeder nog niet van gezicht.
Uiteindelijk, èn allereerst, is voor een refo slecht 1 Persoon van belang
haha ik kan het een dezer dagen wel ff voor je doen hoor
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Unionist schreef:Je kunt de EO-jongerendag toch ook wel gedeeltelijk ok vinden? Het is zo vaak alles of niks.
Hmmm.. je kunt bepaalde onderdelen misschien wel ok vinden, maar daarmee rechtvaardig je dan niet de rest wat je niet ok vindt.
Het is goed of fout, een beetje fout is ook fout. Al kun je dan de nuance aanbrengen dat je bepaalde zaken niet afkeurt, maar het totaalbeeld is dan toch negatief.
Als ik om even iets te noemen, 1 zanger oke vindt, en de rest eigenlijk niet, dan vindt ik niet dat ik er heen moet gaan omdat ik die ene nu wel kan waarderen. Het gaat ff niet om die ene zanger maar om het punt 'an sich'.
Unionist schreef:Je kunt de EO-jongerendag toch ook wel gedeeltelijk ok vinden? Het is zo vaak alles of niks.
Het is goed of fout, een beetje fout is ook fout. Al kun je dan de nuance aanbrengen dat je bepaalde zaken niet afkeurt, maar het totaalbeeld is dan toch negatief.
kunnen we stoppen met dat zwart-wit en goed-fout denken?
Dat maakt de gedachtenwisseling wel erg beladen en zwaar en eigenlijk onmogelijk.
Als het fout is, dan stopt het gesprek ...
Unionist schreef:Je kunt de EO-jongerendag toch ook wel gedeeltelijk ok vinden? Het is zo vaak alles of niks.
Hmmm.. je kunt bepaalde onderdelen misschien wel ok vinden, maar daarmee rechtvaardig je dan niet de rest wat je niet ok vindt.
Het is goed of fout, een beetje fout is ook fout. Al kun je dan de nuance aanbrengen dat je bepaalde zaken niet afkeurt, maar het totaalbeeld is dan toch negatief.
Als ik om even iets te noemen, 1 zanger oke vindt, en de rest eigenlijk niet, dan vindt ik niet dat ik er heen moet gaan omdat ik die ene nu wel kan waarderen. Het gaat ff niet om die ene zanger maar om het punt 'an sich'.
Geldt dat ook voor de Ger Gem? Daarover wordt mij altijd vorogehouden dat het glas niet half leeg, maar halfvol is.
Bij 7500 postings kom ik weer terug (en af en toe tussendoor als ik zin heb)
EO-jongerendag vind ikzelf een moeilijk punt. Als ik zo'n verslag in het RD lees denk ik erg zwart en vraag ik me af wat het met de Bijbel van doen heeft.
Dan hoop je toch maar dat het nog gebruikt is om iemand stil te zetten.
Ik vond het verslag in het RD anders erg genuanceerd. Als je op de EO site (http://www.eojongerendag.nl) kijkt en daar het verslag bekijkt, kun je wellicht je eigen conclusies trekken.
In het ND staat een opiniestuk van Wietsma over popmuziek. Hoewel ik het niet eens ben met zijn conclusie, formuleert hij wel een mooie slotalinea:
Jan Wietsma schreef:Tot slot een welgemeend advies aan alle ouders die zich zorgen maken: u bent niet de enige! In het boek Job lezen we van een vader die na elk feest van zijn kinderen een offer bracht aan de Heere, omdat zijn kinderen misschien wel hadden gezondigd en God in hun hart hadden vervloekt. Wat ik zo mooi vind, is dat Job zijn kinderen niet verbood om te feesten, maar ze telkens weer opdroeg aan de Here. Wat zou het fijn zijn als u eenzelfde houding kunt opbrengen tegenover uw kinderen: Kind, geniet maar, maar weet dat we bidden dat je God niet kwijt raakt.
Popmuziek op een christelijk feest is mogelijk, zij het onder voorwaarden. Aldus popkenner Jan Wietsma uit Zwolle.
Het christelijke feest Sunset 2006, dat morgen in Groningen wordt gehouden, houdt de gemoederen stevig bezig. Daarbij lijkt de discussie zich toe te spitsen op de popmuziek die gedraaid gaat worden. De stichting Naar House meent zelfs aanwezig te moeten zijn op dit feest om te waarschuwen tegen de gevaren van popmuziek. De organisatoren verweren zich met de opmerking dat er geen onchristelijke muziek zal worden gedraaid. Het ziet er niet naar uit dat men voor die tijd tot elkaar zal komen. Om het gesprek voort te helpen, maak ik enige kanttekeningen bij de argumenten voor en tegen het gebruik van popmuziek.
Intrigerend vond ik de opmerking van Anneke Clingenborg van de stichting Naar House: 'het is hemel of hel, een grijs gebied daartussen is er niet'. Deze opmerking impliceert dat we altijd zicht hebben op de juiste keuze, en dat er ook maar één keuze de juiste is. De vraag is of we hierbij de Bijbel aan onze kant hebben. Het feit dat wij slecht de juiste keuzes kunnen maken en daarin voorzichtig moeten zijn, blijkt volgens mij duidelijk uit de gelijkenis van de Here Jezus over de gelijkenis van het onkruid in Matteüs 13. Voor we het weten trekken we het goede ook uit.
Dat een keuze voor iedere christen in gelijke situaties ook niet altijd gelijk hoeft te zijn, blijkt uit de brief van Paulus aan de Korintiërs over het eten van offervlees. Er was een groep die vond dat het niet kon, er was een groep die vond dat het wel kon. Paulus veroordeelt geen van beide. Wel roept hij de sterkere in het geloof op om rekening te houden met de zwakkere.
In hoeverre de organisatoren van dit feest ook rekening houden met hun zwakkere broeders en zusters weet ik niet. Maar een beroep op de eigen verantwoordelijkheid lijkt mij nu net niet het juiste antwoord voor een christen in deze situatie. De organisatoren dienen zeker aandacht te hebben voor hun zwakke broeders en zusters in het geloof. Aan de andere kant heb ik ook weinig op met de versimpeling van het christelijke leven tot een keuze tussen hemel of hel. Daarvoor is ook het christelijke leven te complex.
Nooit waardenvrij
Wat betreft de discussie over verantwoorde popmuziek, kan ik ook niet anders dan concluderen dat hier sprake is van veel misverstanden. Muziek is nooit waardenvrij, ook popmuziek niet. Dat houdt in dat degene die popmuziek maakt, altijd een bepaalde opvatting over het leven heeft en deze via muziek wil uitdragen. Dat is het kenmerkende van elke kunstuiting. De kunstenaar wil datgene wat in hem omgaat en bezighoudt aan emoties, gevoelens, gedachten en beleving op een expressieve wijze naar buiten brengen. In die zin kun je datgene wat je beluistert, nooit los zien van degene die deze muziek gemaakt heeft. Hetzelfde geldt natuurlijk bij het lezen van een boek. Ook hier kunnen we schrijver en lezer niet van elkaar losmaken.
Het zou te wensen zijn dat christenen zich meer verdiepen in de teksten, achtergronden en gedachtewereld van de tekstschrijvers en muzikanten. Het is merkwaardig dat er zoveel tijd en energie gestoken wordt in literatuuronderwijs en zo weinig aandacht is voor die andere cultuurbeïnvloeder: de (pop)muziek. Die aandacht lijkt mij geen overbodige luxe, want over het ontstaan en de ontwikkeling van popmuziek wordt een hoop onzin geschreven. Helaas ontkomt Naar House daar ook niet aan op haar site.
Een punt dat mijns inziens zeker herschreven dient te worden, is dat over het ontstaan van de popmuziek. De werkelijkheid is een stuk complexer dan hier beschreven. Aleister Crowley wordt door Naar House neergezet als de beïnvloeder van de hedendaagse popmuziek. Daarbij wordt opgemerkt dat hij in zijn leven contact heeft gehad met veel artiesten.
Dat laatste lijkt mij uitermate sterk: Aleister Crowley overleed op 1 december 1947 en heeft zo lijkt het mij weinig artiesten in levenden lijve kunnen ontmoeten. Ik denk dat er vandaag de dag sterkere beïnvloeders zijn die dichter bij ons staan dan Crowley.
Voorwaarden
Popmuziek op een christelijk feest is volgens mij zeker wel mogelijk, maar wel onder voorwaarden. Dit houdt in dat de christelijke dj's bereid dienen te zijn verantwoording af te leggen van hun muziekkeuze. Daarmee is niet alles wat over de liefde tussen een jongen en meisje gaat meteen onoirbaar: Het boek Hooglied lijkt mij in deze een goede graadmeter.
Tot slot een welgemeend advies aan alle ouders die zich zorgen maken: u bent niet de enigen! In het boek Job lezen we van een vader die na elk feest van zijn kinderen een offer bracht aan de Here, omdat zijn kinderen misschien wel hadden gezondigd en God in hun hart hadden vervloekt. Wat ik zo mooi vind, is dat Job zijn kinderen niet verbood om te feesten, maar ze telkens weer opdroeg aan de Here. Wat zou het fijn zijn als u eenzelfde houding kunt opbrengen tegenover uw kinderen: Kind, geniet maar, maar weet dat we bidden dat je God niet kwijt raakt.
Jan Wietsma publiceert geregeld over popmuziek, onder meer in het blad Reveil.
