Misschien fronst menigeen zijn wenkbrauwen bij wat ik nu schrijf.
Maar ik verbaas me er altijd over dat er zoveel mensen zijn die werkelijk 'met smaak' oudvaders lezen.
Ik heb ze ook wel (gelezen), maar dat was meer omdat ik vind dat ik ze gelezen moet hebben, dan dat ik het voor mijn plezier deed.
Doe ik iets fout of lees ik de verkeerde oudvaders??
Wie reikt mij de hand?
Oudvaders lezen
Re: Oudvaders lezen
Welke periode/mensen schaar jij onder 'oudvaders'?Afgewezen schreef:Misschien fronst menigeen zijn wenkbrauwen bij wat ik nu schrijf.
Maar ik verbaas me er altijd over dat er zoveel mensen zijn die werkelijk 'met smaak' oudvaders lezen.
Ik heb ze ook wel (gelezen), maar dat was meer omdat ik vind dat ik ze gelezen moet hebben, dan dat ik het voor mijn plezier deed.
Doe ik iets fout of lees ik de verkeerde oudvaders??
Wie reikt mij de hand?
Re: Oudvaders lezen
Waarom had je er geen plezier in?Afgewezen schreef:Misschien fronst menigeen zijn wenkbrauwen bij wat ik nu schrijf.
Maar ik verbaas me er altijd over dat er zoveel mensen zijn die werkelijk 'met smaak' oudvaders lezen.
Ik heb ze ook wel (gelezen), maar dat was meer omdat ik vind dat ik ze gelezen moet hebben, dan dat ik het voor mijn plezier deed.
Doe ik iets fout of lees ik de verkeerde oudvaders??
Wie reikt mij de hand?
Ik kan het me goed voorstellen hoor... het is vaak oude, taaie stof, moeilijk leesbaar.... het lijkt mij ook niet alles om te lezen... je leest dat soort boeken ook niet ff achter elkaar door .... hoewel er ook wel hele mooie boeken tussen zitten.... maar vaak is het wel heel droog en theoretisch en niet iets wat je voor je plezier leest... wel om kennis te vermeerderen misschien.
Ik lees zelden oudvaders. Soms een hoofdstukje Erskines, kohlbrugge of Christopher Love.
Vaker wat van Watchman Nee of Surgeon.
En nog vaker John Piper, Packer en ik heb juist een boek uit van Larry Crabb.
Vaker wat van Watchman Nee of Surgeon.
En nog vaker John Piper, Packer en ik heb juist een boek uit van Larry Crabb.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
Ik lees veel oudvaders. Ik kan er werkelijk geen genoeg van krijgen.
De Bijbel is goud en de geschriften van oudvaders zijn zilver.
Om een greep te doen: Thomas Boston, Brakel, McCheyne, John Angell James, David Bruinings, Arnoldus Rotterdam, Isaac Ambrosius, John Owen, Theodorus van der Groe, Christopher Love, William Romaine, George Whitfield, Alexander Comrie enzv.
Saai en oud? Verre van dat! Heerlijke waarheden en zo actueel als maar kan.
Ik wenste wel dat iedereen oudvaders ging lezen.
Wat zou dat mooi zijn!
Ik meen het serieus.
Van harte aanbevolen om oudvaders te gaan lezen!
Velen denken dat het boeken zijn voor mensen die 80 jaar zijn ofzo. Nee, ook al ben je nog maar 20 jaar, lees die nagelaten geschriften!
De Bijbel is goud en de geschriften van oudvaders zijn zilver.
Om een greep te doen: Thomas Boston, Brakel, McCheyne, John Angell James, David Bruinings, Arnoldus Rotterdam, Isaac Ambrosius, John Owen, Theodorus van der Groe, Christopher Love, William Romaine, George Whitfield, Alexander Comrie enzv.
Saai en oud? Verre van dat! Heerlijke waarheden en zo actueel als maar kan.
Ik wenste wel dat iedereen oudvaders ging lezen.
Wat zou dat mooi zijn!
Ik meen het serieus.
Van harte aanbevolen om oudvaders te gaan lezen!
Velen denken dat het boeken zijn voor mensen die 80 jaar zijn ofzo. Nee, ook al ben je nog maar 20 jaar, lees die nagelaten geschriften!
-
Breekijzertje
Ik begrijp dat je oprecht enthousiast bent Matthijs.Matthijs schreef:Ik lees veel oudvaders. Ik kan er werkelijk geen genoeg van krijgen.
De Bijbel is goud en de geschriften van oudvaders zijn zilver.
Om een greep te doen: Thomas Boston, Brakel, McCheyne, John Angell James, David Bruinings, Arnoldus Rotterdam, Isaac Ambrosius, John Owen, Theodorus van der Groe, Christopher Love, William Romaine, George Whitfield, Alexander Comrie enzv.
Saai en oud? Verre van dat! Heerlijke waarheden en zo actueel als maar kan.
Ik wenste wel dat iedereen oudvaders ging lezen.
Wat zou dat mooi zijn!
Ik meen het serieus.
Van harte aanbevolen om oudvaders te gaan lezen!
Velen denken dat het boeken zijn voor mensen die 80 jaar zijn ofzo. Nee, ook al ben je nog maar 20 jaar, lees die nagelaten geschriften!
Van sommige mensen heb ik wel eens de idee dat "oudvaders" verplichte stof is om er bij te horen.
Mijn vraag is: Wat is de meerwaarde van "oudvaders lezen" t.o.v. van het lezen van boeken van eigentijdse theologen? (Henk Binnendijk, prof dr. Willem Ouweneel, ds. Arie v.d. Veer, ds. Dick Langhenkel etc.)
Ach, vroeger op het schoolplein moest je Nike Air Max dragen. Dat komt in iedere (sub)cultuur voor.Breekijzertje schreef:Van sommige mensen heb ik wel eens de idee dat "oudvaders" verplichte stof is om er bij te horen.
Zelf heb ik niets tegen het lezen van oudvaders. Het is toch een stuk geschiedenis. Als mensen maar een goede vertaling van 'die waarheden' maken naar het heden.
Ben ik intussen wel benieuwd geworden om welke waarheden het gaat. Matthijs, kun je een tipje van de sluier oplichten?
-
Leonius
Re: Oudvaders lezen
Wat versta je inderdaad onder 'oudvaders'? In ieder geval zijn de boeken die ik doorgaans lees niet taai of moeilijk leesbaar, noch droog of louter theoretisch. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de Brakels, Calvijn, Boston, Erskine, Luther, Philpot etc. Ze weten mij vaak van begin tot het einde toe te boeien. Dat komt denk ik door de volgende dingen:Marnix schreef:Waarom had je er geen plezier in?Afgewezen schreef:Misschien fronst menigeen zijn wenkbrauwen bij wat ik nu schrijf.
Maar ik verbaas me er altijd over dat er zoveel mensen zijn die werkelijk 'met smaak' oudvaders lezen.
Ik heb ze ook wel (gelezen), maar dat was meer omdat ik vind dat ik ze gelezen moet hebben, dan dat ik het voor mijn plezier deed.
Doe ik iets fout of lees ik de verkeerde oudvaders??
Wie reikt mij de hand?
Ik kan het me goed voorstellen hoor... het is vaak oude, taaie stof, moeilijk leesbaar.... het lijkt mij ook niet alles om te lezen... je leest dat soort boeken ook niet ff achter elkaar door .... hoewel er ook wel hele mooie boeken tussen zitten.... maar vaak is het wel heel droog en theoretisch en niet iets wat je voor je plezier leest... wel om kennis te vermeerderen misschien.
- vooral de boeken van de Nadere Reformatie en die van de puriteinen zijn erg pastoraal. Als ik door de hedendaagse prediking in verwarring ben en ik pak zo'n boek, dan verdwijnen de vragen/vertwijfelingen als sneeuw voor de zon.
- ze hebben vaak een heldere structuur, iets wat ik bij de hedendaagse predikanten/studenten in mijn kerkelijke gemeente nogal eens mis. Dan springt men van de hak op de tak en verlies ik mijn aandacht
- ze zijn scherp in hun formuleringen die lezer dwingt tot nadenken of tot het bepalen van zijn standpunt. Ik houd wel van die puntigheid
- ze zijn zo ontzettend simpel. De hedendaagse gemeentetheologie volg ik niet: alles wordt zó ontzettend moeilijk gemaakt (ja, ja, het is ingewikkeld geworden om die term maar te gebruiken).
Daarom prefereer ik de 'oudvaders' boven veel huidige predikanten/studenten.
Daarnaast geniet ik zelf heel erg van de oude gereformeerde theologen. Dan heb ik het bijvoorbeeld over Kuiper, K. Dijk, Schilder, Berkhof. Dat soort namen. Niet dat ik met alles eens kan zijn, bij lange na niet soms, maar je merkt toch een soort 'geleerdheid' die ik bij ons ook vaak mis. Ze zijn vaak stukken schriftuurlijker dan bij ons.
-
Leonius
Die vergelijking gaat wel erg mank geloof ik. Het is geen rage van nu, maar iets van alle tijden dat mensen naar dat soort boeken teruggrijpen.rekcor schreef:Ach, vroeger op het schoolplein moest je Nike Air Max dragen. Dat komt in iedere (sub)cultuur voor.Breekijzertje schreef:Van sommige mensen heb ik wel eens de idee dat "oudvaders" verplichte stof is om er bij te horen.
Wij beroepen ons op ons 'gereformeerd' zijn. Dan lijkt het me niet meer dan nuttig en nodig om ons daar voortdurend aan te toetsen. Dragen we die naam nog wel rechtmatig? Dus het heeft zeker actuele waarde.Zelf heb ik niets tegen het lezen van oudvaders. Het is toch een stuk geschiedenis. Als mensen maar een goede vertaling van 'die waarheden' maken naar het heden.
Je spreekt over een vertaalslag. Dat suggereert tijdgebondenheid. Vind je dat ook echt? Ik ben namelijk van mening dat de inhoud geheel tijdloos is en dus helemaal geen vertaalslag hoeft te maken.
Soms ben ik enthousiast en soms niet.
Redelijke godsdienst van Brakel vond ik gewoon een slechte en soms verdraaide weergave van de belijdenisgeschriften. Ik kon me er niet echt in vermaken. Heb het enkel gelezen om mee te kunnen praten in discussies. Ik was blij met zijn kijk op de standen en trappen in het genadeleven. Minder vond ik zijn "allen/allerlei"-standpunt. Inderdaad redelijke godsdienst. Geef mij maar de supergoede godsdienst van de bijbel.
Verder heb ik Bunyan gelezen. Ik vond zijn Christenreize vermakelijk, maar of het nu echt zo onderhoudend voor je geloof is? Wat heb ik er aan? Ik kan me toch niet stellen op de standen die hij beschrijft? Ik herken me er wel in, maar wat heb je daar nu aan? Het komt toch aan of ik eigendom ben van mijn Heiland Jezus Christus?
Ik heb nog 2 boeken van hem gelezen. 1 geheel en 1 alleen het begin. Ik werd er niet echt door geraakt.
Verder Erskines. Een aantal preken. Dat waren fijne preken en ik heb ze met veel interesse gelezen, maar ze hebben weinig invloed op mij gehad.
Spurgeon heeft mijn ogen geopent voor het gemis in de GG. Zijn preken over de koperen slang waren een openbaring voor mij over wat het evangelie is en wat het kracht van het evangelie is en hoe het gepreekt mag worden. Elke preek van Spurgeon is waard om gelezen te worden.
Philpot ben ik ooit in begonnen, maar dat was alsof ik karton moes eten.
Een vriend van Philpot boeide me wel. Ik vond het naar hoe hij centraal stond in zijn eigen boek, maar mooi dat hij God op Zijn best liet zien, in al Zijn liefde en genade. Iets waar de huidige hypercalvinisten nog maar eens naar moeten kijken.
Een boekje over heilige helden en heldinnen uit de gezeldschapskringen uit eind 19e eeuw, begin 20e eeuw. Daar werd ik niet goed van. Dat was bij het roomse af.
Verder wat dun pulp van 19e eeuwse 'heiligen' uit de gezeldschapskringen die een vorm van kabbala bedrijven en helemaal opgaan in bevindelijke haast gnostieke standen en nummerieke opsommingen van eigenschappen van vanalles en nogwat. Maar eerlijk gezegt was dat niet omdat ik dacht dat ik daardoor opgebouwt zou worden in het geloof, maar meer een soort van nieuwsgierigheid naar dit exotische ultrabevindelijke.
Daarnaast een bende boeken en boekjes van oudvaders waarvan ik de naam kwijt ben. Niets kan tegen de bijbel op, maar over het algemeen ben ik wel positief over het leerelement. Je leert er wel wat van. Toch komt de werkelijke geloofsopbouw bij mij altijd uit het lezen van het Woord en het bidden. Dat lijkt me overigens ook wel zo gezond.
Redelijke godsdienst van Brakel vond ik gewoon een slechte en soms verdraaide weergave van de belijdenisgeschriften. Ik kon me er niet echt in vermaken. Heb het enkel gelezen om mee te kunnen praten in discussies. Ik was blij met zijn kijk op de standen en trappen in het genadeleven. Minder vond ik zijn "allen/allerlei"-standpunt. Inderdaad redelijke godsdienst. Geef mij maar de supergoede godsdienst van de bijbel.
Verder heb ik Bunyan gelezen. Ik vond zijn Christenreize vermakelijk, maar of het nu echt zo onderhoudend voor je geloof is? Wat heb ik er aan? Ik kan me toch niet stellen op de standen die hij beschrijft? Ik herken me er wel in, maar wat heb je daar nu aan? Het komt toch aan of ik eigendom ben van mijn Heiland Jezus Christus?
Ik heb nog 2 boeken van hem gelezen. 1 geheel en 1 alleen het begin. Ik werd er niet echt door geraakt.
Verder Erskines. Een aantal preken. Dat waren fijne preken en ik heb ze met veel interesse gelezen, maar ze hebben weinig invloed op mij gehad.
Spurgeon heeft mijn ogen geopent voor het gemis in de GG. Zijn preken over de koperen slang waren een openbaring voor mij over wat het evangelie is en wat het kracht van het evangelie is en hoe het gepreekt mag worden. Elke preek van Spurgeon is waard om gelezen te worden.
Philpot ben ik ooit in begonnen, maar dat was alsof ik karton moes eten.
Een vriend van Philpot boeide me wel. Ik vond het naar hoe hij centraal stond in zijn eigen boek, maar mooi dat hij God op Zijn best liet zien, in al Zijn liefde en genade. Iets waar de huidige hypercalvinisten nog maar eens naar moeten kijken.
Een boekje over heilige helden en heldinnen uit de gezeldschapskringen uit eind 19e eeuw, begin 20e eeuw. Daar werd ik niet goed van. Dat was bij het roomse af.
Verder wat dun pulp van 19e eeuwse 'heiligen' uit de gezeldschapskringen die een vorm van kabbala bedrijven en helemaal opgaan in bevindelijke haast gnostieke standen en nummerieke opsommingen van eigenschappen van vanalles en nogwat. Maar eerlijk gezegt was dat niet omdat ik dacht dat ik daardoor opgebouwt zou worden in het geloof, maar meer een soort van nieuwsgierigheid naar dit exotische ultrabevindelijke.
Daarnaast een bende boeken en boekjes van oudvaders waarvan ik de naam kwijt ben. Niets kan tegen de bijbel op, maar over het algemeen ben ik wel positief over het leerelement. Je leert er wel wat van. Toch komt de werkelijke geloofsopbouw bij mij altijd uit het lezen van het Woord en het bidden. Dat lijkt me overigens ook wel zo gezond.
-
Breekijzertje
-
Breekijzertje