Woord en Geest

Gebruikersavatar
Miscanthus
Berichten: 5306
Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
Locatie: Heuvelrug

Woord en Geest

Bericht door Miscanthus »

Even terug naar Woord en geest. Ik vond bij het ND het volgende citaat afkomstig uit een artikel over "Woord-verstand en Geest-gevoel?":

Is het een dilemma: Woord óf Geest? En verstoppen mensen die alle aandacht vragen voor het Woord, de Geest achter het Woord? Integendeel. De Geest hanteert zelf het Woord als het middel om ons te raken en te bereiken. Het Woord is nu juist zijn werktuig, het zwaard van de Geest (Ef. 6:17). Daarmee komt de Geest het meest doordringend ons leven binnen. Hij raakt en beroert ons met het Woord tot in het diepst van onze ziel. Hij raakt ons gevoel én ons verstand, onze wil en ons hart. Dat zegt Hebreeën 4:12: Gods Woord is scherp als een ontleedmes.Gelovig lezen van de Bijbel maakt dan ook heel wat gevoelens los; mooie: opluchting, veiligheid, vertrouwen, dankbaarheid, troost, hoop, moed, verwondering, bewondering. Maar ook minder mooie...:


De vraag is: Zijn Woord en Geest te scheiden?

het volgende citaat is van de hand van Dr v/d Sluijs.
Volgens de predikant hebben Luther en Calvijn de Geest nauw aan het Woord gebonden. „Er zou van de Geest geen sprake zijn zonder het Woord en het Woord zou niet ter sprake komen zonder de Geest. Bijna was hier letterlijk sprake van een vereenzelviging. Woord en Geest waren niet te scheiden voor de reformatoren, al wilde Calvijn in deze wat meer ónderscheiden dan Luther. Daarmee beleed men in de lijn van Nicea (325 na Chr.) dat de Geest uitgaat van de Vader en van de Zoon. Beleden werd de uiterst bescheiden opstelling van de Geest binnen de goddelijke drie-eenheid en dan ook binnen de trinitarische spreiding van het werk van God.

De hervorming zette daarmee de lijn van de Oude Kerk voort. Voortaan zou alleen de Schrift de dienst weer uitmaken van en in de kerk. En dan altijd door en in de Geest. Het Woord kon je horen, de Geest niet. Maar dan zó dat je het Schriftgeworden Woord alleen maar kon horen door de Geest. De Geest sprak en spreekt door en in het Schriftgeworden Woord. De Geest gaat nooit uit van zichzelf, daar is Hij veel te bescheiden voor. Hij zou immers van zichzelf niet spreken, maar Christus (het Woord) verheerlijken.” Ds. Van der Sluijs schrijft dat we vanuit het verstaan van de Schrift alleen in en door de Geest de traditie van de Reformatie en van de kerkvaders verstaan „en daar dan ook in staan en zó daarin verder gaan. Het ”alleen de Schrift” blijft daarmee recht overeind. Alleen het Woord van God zal ons leven bepalen, en geen mensenwoorden, hoe geestelijk ze ook zijn of lijken te zijn.”

„Ik wil maar zeggen dat het ”alleen de Schrift” een reformatorisch baken was in de woelige zee van de geestdrijverij van die dagen”, aldus ds. Van der Sluijs.
Gebruikersavatar
Miscanthus
Berichten: 5306
Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
Locatie: Heuvelrug

Bericht door Miscanthus »

Nog ene mooi fragment uit een catechismuspreek over Zondag 21:
Zo is ook hier het geloof een bewijs van de dingen, die men niet ziet.

Alles wat we in deze zondag uitspreken, spreken we dus woord voor woord van de Heilige Geest. De Catechismus zegt van de kerk, dat de Zoon van God uit het hele menselijk geslacht Zich een gemeente, die tot het eeuwige leven uitverkoren is, van het begin van de wereld tot aan het einde vergadert, beschermt en onderhoudt. Hij doet dit door Zijn Geest en Woord in eenheid van het ware geloof.

Het is de Zoon van God, Die de Geest gezonden en uitgestort heeft. Daarom kan worden gezegd, dat Christus Zijn kerk vergadert door Zijn Geest. Als maar steeds het verband wordt vastgehouden, dat er tussen de kerk en de Heilige Geest is. Dan zien we ook het verband tussen het Woord en de Geest.
Door het Woord van God is de wereld geschapen. En de Geest is het, Die leven heeft gewekt. Het één kan van het ander niet gescheiden worden. Het is tezamen het scheppingswerk van God de Vader.


Het werk van God in de kerk kan ook niet gebroken worden. De kerk is het werk van God. De Vader heeft haar voor eeuwig uitverkoren in Christus. En dan schept Hij in de tijd Zijn kerk door het Woord, dat is door Christus. Christus is het Hoofd van de kerk. Dat betekent dat Hij als Koning over haar heerst, maar ook dat Hij de kerk heeft gemaakt. Door de macht van het Woord is de kerk in de wereld gekomen. Want ze is niet van de wereld. En door de macht van het Woord wordt ze door de eeuwen heen gedragen, vergaderd, beschermd en bewaard. Daarom heeft het Woord van Christus de ereplaats in de kerk. En alles moet buigen voor de eer van het Woord. Wij zien in de kerk wel mensen, die hun werk daar te verrichten hebben, -ik kom daar straks nog even op terug-, maar we zien die mensen en hun werk rusten in het Woord van God. Zonder het Woord zijn ze niets, zijn ze als vogels, van wie de vleugels uitgerukt zijn. Dan is er wel wat gefladder, maar de vlucht van het geloof ontbreekt. De kerk is de kerk van het Woord van God. Ze is niet de ontmoetingsruimte, waar dat Woord gepredikt wordt, maar ze is zelf uit het Woord geboren en ze wordt door het Woord gedragen.

Zo is Christus in de kerk. En dat kun je alleen in het geloof zien en belijden. Zonder geloof zie je Christus en het Woord in de kerk niet.

Maar dan is het werk van Christus verbonden met het werk van de Geest. Je kunt dat niet uit elkaar halen en het naast elkaar zetten. Want het is één in het werk van de Vader, in de uitwerking van de verkiezing. De kerk wordt door het Woord van God gemaakt en gevormd en hoofd voor hoofd zijn we door het Woord van God tot de kerk gebracht. Maar het is de Geest, van wie de levenwekkende werkingen zijn. Christus spreekt Zijn Woord en de Geest werkt de kracht van dat Woord in de kerk uit. Zo is het Woord van God een levenwekkend Woord. Zo zijn we door het Woord tot het leven gebracht.
Dit wordt door de Catechismus bedoeld als er gezegd wordt, dat de Zoon van God Zich een gemeente op aarde vergadert, beschermt en onderhoudt door Zijn Woord en Geest.

Waar het Woord is, daar is ook de Geest, daar wordt het leven gewekt, daar is een levende kerk.

Niemand hoeft te vragen: waar is de Geest in de kerk? Of: is de Geest wel bij ons? Dit horen we zo vaak zeggen, alsof we wel zeker zijn van de aanwezigheid van het Woord van God in de kerk, maar de aanwezigheid van de Geest nog iets onzekers is. In zekere zin hoeven we in de kerk nooit te bidden om de werking van de Heilige Geest. Als het Woord Gods geopend wordt, is de Geest er en Hij werkt, Hij wekt het leven, dat door het Woord aan ons beloofd is. De Geest werkt altijd en bij allen. Niemand komt ooit uit de kerk, zoals hij er in gekomen is. De Geest grijpt in de kerk ons hart aan. Het Woord ploegt ons leven om. En het is de Geest, Die over de sneeën die de ploeg maakt gaat en het zaad van het Woord tot ontkieming brengt.

Nu kunnen de Geest en het Woord ook worden weerstaan. Je kunt je verzetten tegen het Woord en je onttrekken aan de werking van de Geest. Toch werken het Woord en de Geest in ons allen, hoofd voor hoofd. Want waar de Geest ons niet ontroert en de harten opent, daar is Hij bezig in het werk van de verharding, hetzij tijdelijk, hetzij voorgoed. De Geest wordt in de Bijbel ook genoemd de Geest van het oordeel, en de Geest van de zuivering. Als het Woord, zo scheidt ook de Geest het kaf van het koren. De Geest werkt schiftend en zuiverend. De Geest drijft sommigen uit de kerk weg, zoals Saul door de Geest werd weggedreven. De Geest en de duivel beiden kunnen een ziel verderven.

Zo is er geen mens, die in de kerk dezelfde blijft. Je wordt van je plaats geschoven. Je wordt hier een ander mens. Het Woord en de Geest maken iets anders van je leven. Niemand kan de loop van het Woord en de werking van de Geest weerstaan. Als wij door het Woord en de Geest Christus niet steeds beter leren kennen, dan vervreemden wij steeds meer van Hem.

Dat belijden wij van de kerk: ik geloof, dat het Woord en de Geest in de kerk zijn. In het geloof zie ik de macht van het Woord en het geweld van de Geest. En in het geloof geef ik mij aan die beide gewonnen. In geloof kom ik in de greep van het Woord en het geweld van de Geest. In geloof ben ik niet meer van mijzelf, maar van Christus

Dat is de heerlijkheid van de kerk, die alleen in het geloof gezien wordt: Christus werkt door Zijn Woord en Geest.
Gebruikersavatar
Marnix
Berichten: 13464
Lid geworden op: 21 jul 2005, 13:18
Locatie: Hilversum

Bericht door Marnix »

Woord en Geest zijn niet te scheiden....

De Geest maakt gebruik van het Woord, wordt er in aangekondigd, en wat Hij doet is met het Woord in overeenstemming... En het Woord kan niet meer zonder de Geest in het nieuwe testament. De letter maakt dood, maar de Geest maakt levend.
Gebruikersavatar
Miscanthus
Berichten: 5306
Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
Locatie: Heuvelrug

Bericht door Miscanthus »

Afgewezen schreef:
Miscanthus schreef:
Afgewezen schreef:De vraag was niet of in de woordverkondiging verteld moet worden hoe je tot geloof moet komen (daar kun je over twisten), maar de kwestie is dat de prediking alléén niet genoeg is tot zaligheid.
Daar moet iets 'bij' komen: van de mens uit gezien is dat geloof.
Van God uit gezien is dat de werking van de Heilige Geest, Die het geloof in de mens werkt.
Ja, en volgens mij is dat een eenheid die je niet uit elkaar kunt halen. Mee eens?
Nee, niet in die zin, dat waar het woord, er ook altijd geloof is.
refo postte daarop: "Als het Woord God is en de Geest God is, dan klopt dat laatste niet."

Als Gods Woord klinkt, dan gebeurt er wat. òf we worden levend of verlevendigd, òf we verharden ons en dat staat gelijk aan verzet.
Weerstaan van de Heilige Geest dus. Zo scherp wilde ik het graag even stellen.....
Gebruikersavatar
Afgewezen
Berichten: 17323
Lid geworden op: 12 mei 2005, 21:50

Bericht door Afgewezen »

Als Gods Woord klinkt, dan gebeurt er wat. òf we worden levend of verlevendigd, òf we verharden ons en dat staat gelijk aan verzet.
Weerstaan van de Heilige Geest dus. Zo scherp wilde ik het graag even stellen.....
Dat zal iedereen toch met je eens zijn?
Gebruikersavatar
Miscanthus
Berichten: 5306
Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
Locatie: Heuvelrug

Bericht door Miscanthus »

Afgewezen schreef:
Als Gods Woord klinkt, dan gebeurt er wat. òf we worden levend of verlevendigd, òf we verharden ons en dat staat gelijk aan verzet.
Weerstaan van de Heilige Geest dus. Zo scherp wilde ik het graag even stellen.....
Dat zal iedereen toch met je eens zijn?
Dus Woord en Geest zijn niet te scheiden.
Mee eens?
Gebruikersavatar
Afgewezen
Berichten: 17323
Lid geworden op: 12 mei 2005, 21:50

Bericht door Afgewezen »

Volgens mij hebben wij last van spraakverwarring, Miscanthus.
En dat heeft volgens mij te maken met het feit dat jij niet erkent dat er een inwendige en een uitwendige roeping bestaan.
Natuurlijk is de Heilige Geest bij de uitwendige roeping ook betrokken; hoe zouden wij Hem anders tegen kunnen staan.
Maar bij de inwendige roeping breekt diezelfde Geest de tegenstand bij iemand en dát is nu waar ik steeds op doel.
Helder?
Gebruikersavatar
olfie
Berichten: 836
Lid geworden op: 26 jan 2006, 21:00
Locatie: Ergens in Zuid-Holland

Bericht door olfie »

Afgewezen schreef:Volgens mij hebben wij last van spraakverwarring, Miscanthus.
En dat heeft volgens mij te maken met het feit dat jij niet erkent dat er een inwendige en een uitwendige roeping bestaan.
Natuurlijk is de Heilige Geest bij de uitwendige roeping ook betrokken; hoe zouden wij Hem anders tegen kunnen staan.
Maar bij de inwendige roeping breekt diezelfde Geest de tegenstand bij iemand en dát is nu waar ik steeds op doel.
Helder?
Amen

Wie zouden wij zijn als wij de Geest zouden weerstaan als Hij IN ons gaat werken?
Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen
Gebruikersavatar
Miscanthus
Berichten: 5306
Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
Locatie: Heuvelrug

Bericht door Miscanthus »

Afgewezen schreef:Volgens mij hebben wij last van spraakverwarring, Miscanthus.
En dat heeft volgens mij te maken met het feit dat jij niet erkent dat er een inwendige en een uitwendige roeping bestaan.
Natuurlijk is de Heilige Geest bij de uitwendige roeping ook betrokken; hoe zouden wij Hem anders tegen kunnen staan.
Maar bij de inwendige roeping breekt diezelfde Geest de tegenstand bij iemand en dát is nu waar ik steeds op doel.
Helder?
Ik zie niet dat het onderscheid dat je maakt, bijbels zou zijn...
Het geeft namelijk ruimte om te zeggen dat we wel verantwoordelijk zijn maar onmachtig. Hulpeloos, maar schuldig.
Gebruikersavatar
olfie
Berichten: 836
Lid geworden op: 26 jan 2006, 21:00
Locatie: Ergens in Zuid-Holland

Bericht door olfie »

Miscanthus schreef: Ik zie niet dat het onderscheid dat je maakt, bijbels zou zijn...
Het geeft namelijk ruimte om te zeggen dat we wel verantwoordelijk zijn maar onmachtig. Hulpeloos, maar schuldig.
Inderdaad wel verantwoordelijk en toch kunnen we er zelf niets aan doen, maar Christus is hier op de aarde gekomen om voor de Zijnen genoeg te doen, en daar hoeft, kan en mag niets van de mens meer bij.
Zolang wij er zelf iets aan willen doen is dat niets anders dan iets toe willen voegen aan het Heilig Godswerk, en dat heeft God nooit gewild. Ik heb dit ook aangehaald in een ander topic:
Jezus leert ons in Joh. 6: 44, dat niemand tot hem kan komen, hetgeen het eigenlijke werk des geloofs en der bekering is, tenzij' de vader hem trekke. Dat is eenzijdig godswerk, daar kan en mag en mens niets aan toe of afdoen.

En nee, niet hulpeloos, er is er Een die ons kan helpen, en enkel door Zijn borgtochtelijk werk kunnen wij gered worden.
Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen
Gebruikersavatar
Afgewezen
Berichten: 17323
Lid geworden op: 12 mei 2005, 21:50

Bericht door Afgewezen »

Miscanthus, ik sluit me aan bij Olfie.
Het gaat hier om dingen die 'onder ons volkomen zekerheid hebben' en die dus níét meer hoef te verdedigen of aan te tonen, namelijk dat God verkiest en zaligmaakt.
Gebruikersavatar
Miscanthus
Berichten: 5306
Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
Locatie: Heuvelrug

Bericht door Miscanthus »

olfie schreef:
Miscanthus schreef: Ik zie niet dat het onderscheid dat je maakt, bijbels zou zijn...
Het geeft namelijk ruimte om te zeggen dat we wel verantwoordelijk zijn maar onmachtig. Hulpeloos, maar schuldig.
Inderdaad wel verantwoordelijk en toch kunnen we er zelf niets aan doen, maar Christus is hier op de aarde gekomen om voor de Zijnen genoeg te doen, en daar hoeft, kan en mag niets van de mens meer bij.
Zolang wij er zelf iets aan willen doen is dat niets anders dan iets toe willen voegen aan het Heilig Godswerk, en dat heeft God nooit gewild. Ik heb dit ook aangehaald in een ander topic:
Jezus leert ons in Joh. 6: 44, dat niemand tot hem kan komen, hetgeen het eigenlijke werk des geloofs en der bekering is, tenzij' de vader hem trekke. Dat is eenzijdig godswerk, daar kan en mag en mens niets aan toe of afdoen.

En nee, niet hulpeloos, er is er Een die ons kan helpen, en enkel door Zijn borgtochtelijk werk kunnen wij gered worden.
Het gaat er niet om of mensen een schrapsel aan hun zaligheid of gerechtigheid kunnen toedoen. Dat is Christus alleen. Hij heeft de gerechtigheid verworven en de weg terug tot God gebaand.
Wat God van ons vraagt is dit: geef mij je hart. Wij moeten volledig op Christus en Zijn Woorden vertrouwen en onszelf aan Hem toevertrouwen met belijden van zonden. Ro 10:10 Want met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid en met den mond belijdt men ter zaligheid.
Jezus staat aan de deur en hij klopt. De bal ligt bij ons. Niet vrijblijvend.
Gebruikersavatar
Miscanthus
Berichten: 5306
Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
Locatie: Heuvelrug

Bericht door Miscanthus »

“En gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven moogt hebben.” (Joh. 5:40)

Zo moest de gezegende Heiland klagen over de mensen van Zijn tijd. Hoe smartelijk moet het Hem niet geweest zijn, dat gedurig te moeten ondervinden. Hij toch was gekomen om hun het leven te geven, en nu willen zij dat leven uit Zijn hand niet ontvangen: “Hij is gekomen tot de Zijnen, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen”. (Joh. 1:11).
Zo gaat het vandaag nog. Jezus Christus biedt zovelen nog tevergeefs Zijn genade aan. Hij roept tot zovelen nog tevergeefs. Zij weigeren met de Joden, tot Hem te komen. Zij hebben de dood lief. Zij willen tot Hem niet komen, zegt Hij, die de harten kent.
“Om den arbeid Zijner ziel zal Hij het zien en verzadigd worden van vreugde”......

......Lezer, hebt u al de Zaligmaker die vreugde verschaft? Was daar al vreugde in de hemel over uw bekering? Hoe treurig, indien dat nog niet het geval was. Kom dan nog heden tot de Zaligmaker, die u al zo lang roept en nodigt tot het leven. Hoeveel heeft Hij niet al aan u laten arbeiden? Hoeveel heeft Hij u laten bidden zich met Hem te verzoenen? O, laat Zijn bidden heden diep in uw hart gaan. Laat u verbidden en kom tot Hem, dan is die vreugde vandaag daarboven om u.

Vreest u misschien, dat u te ellendig en onwaardig bent om ook met uw zonden tot Christus te komen? Hij verzekert u dat u welkom zult zijn. Hij zal zich uwer ontfermen, want Hij vergeeft menigvuldiglijk. Het gevaar voor een arme ziel ligt niet een te vrijmoedige toevlucht nemen tot Christus, maar in een te onvrijmoedig wegblijven van Hem. O, roep dan heden uit, met ware verlegenheid des harten: “Ik geloof, Heere kom mijn ongelovigheid te hulp.

Overgenomen uit een preek over Joh. 5:40 van Ds. W.J. Snijman (Zuid-Afrika)Thema van de preek: Onwil de oorzaak van veler verderf
Gebruikersavatar
olfie
Berichten: 836
Lid geworden op: 26 jan 2006, 21:00
Locatie: Ergens in Zuid-Holland

Bericht door olfie »

Komt op deze wijze niet juist naar voren dat er tweeerlei roeping is?

"Een ieder die tot Hem komt"; maar niet iedereen die het Woord hoort en bid wordt zalig. Want waar is die rechte gestalte in het bidden? Die komt pas als de HG inwendig gaat werken, als wij waarlijk overtuigd zijn van onze verdoemelijke staat voor God. En die kennis hebben wij nooit van onszelf.
De uitwendige werking is van de preek van het Woord dat Hij tot ons doet komen en dat werkt tot zaligheid of tot verharding.
Maar als het woord niet in onze harten geopenbaard wordt, dan blijft het koud.

Th. Avinck heeft een aantal verhandelingen geschreven over enkele schriftuurplaatsen. Eén keer wordt uit de tweede verhandeling geciteerd die gaat over de tekst: "En Hij zeide: Daarom heb Ik u gezegd, dat niemand tot Mij komen kan, tenzij dat het hem gegeven zij van Mijn Vader" (Joh. 6:65). In deze preek benadrukt Avinck het soevereine eenzijdige Godswerk. Hij schrijft dat de zondaar dodelijk onmachtig is en daarom niet komen kan. Hij is boos vijandig, en daarom wil hij niet komen, hoe ernstig en welmenend hij ook geroepen wordt. Even verder schrijft Avinck dat vóór de val Adam het vermogen had om te geloven. Hij kon alle waarheid die hem door God voorgesteld werd omhelzen. Hij was bekwaam om die aan te nemen, maar na de val heeft hij dat vermogen verloren. De mens is geheel onmachtig om te kunnen geloven. Christus schrijft het tot Hem komen van de zondaar aan de Vader toe. Het geschiedt wanneer de Heere, in en door de inwendige roeping, de zondaar van dood levend maakt, en hem de hebbelijkheid des geloofs instort, waardoor hij wederom een vermogen ontvangt om te kunnen geloven.

Als men het gehele hoofdstuk XXX leest uit de Redelijke Godsdienst, (...) waar Brakel schrijft dat zowel de uitwendige als de inwendige roeping door het Woord komen en tot mensen die in natuur gelijk zijn, maar dat het onderscheid is dat de een alleen uitwendig het Woord hoort door de algemene werking van de Heilige Geest en dat het bij de ander doordringt tot het hart door krachtdadige bestraling met het wonderbaar licht? Dat juist de remonstranten en vrije wil drijvers, nog steeds volgens Brakel, één roeping leren, waarbij het aan de mens is om die te verwerpen of aan te nemen?

Behoeven deze citaten nog verduidelijking?
Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen
Gebruikersavatar
Miscanthus
Berichten: 5306
Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
Locatie: Heuvelrug

Bericht door Miscanthus »

olfie schreef:Komt op deze wijze niet juist naar voren dat er tweeerlei roeping is?

"Een ieder die tot Hem komt"; maar niet iedereen die het Woord hoort en bid wordt zalig. Want waar is die rechte gestalte in het bidden? Die komt pas als de HG inwendig gaat werken, als wij waarlijk overtuigd zijn van onze verdoemelijke staat voor God. En die kennis hebben wij nooit van onszelf.
De uitwendige werking is van de preek van het Woord dat Hij tot ons doet komen en dat werkt tot zaligheid of tot verharding.
Maar als het woord niet in onze harten geopenbaard wordt, dan blijft het koud.
Er is volgens mij slechts 1 roeping en tweeerlei uitwerking. Geloven is gehoorzamen.
Plaats reactie