Ik zat deze zondag door omstandigheden in een gemeente waar een dominee staat die ik liever niet hoor. Ik zeg het eerlijk.

Deze zondag waren de preken van zodanige aard dat ze niet eens thuis besproken werden omdat niemand er over durfde te beginnen. We wisten allemaal niet wat we er mee moesten.

Ik wil de beide preken hier niet bespreken omdat we daar niet zoveel mee opschieten. Wel wil ik er 1 punt uitpakken wat ik vaker tegen kom namelijk: Het structureel in verband brengen van goede dingen aan slechte elementen. Misschien een beetje vaag maar met een paar voorbeelden wordt het vast duidelijker:
God danken en lofzingen = juichchristendom
Door geloof zalig worden = verstandschristendom
Geloofszekerheid = gearriveerd christendom
Gods vaderlijke liefde = evangelisch
Doopsbeloften = verbondsautomatistische gereformeerden
Kiezen voor Christus = verstandschristendom
Aannemen van Christus = verstandschristendom
Gaven van de Geest = Pinkstergemeente
Bekeren = remonstrants
Radicale bekering = tijdgeloof/wondergeloof

De afgelopen zondag kwamen bijna al deze punten weer aan bod. Je krijgt na zo’n preek het gevoel dat het ware volk zich maar beter verre kan houden van het danken en lofzingen van God. Dat het ware volk niet zalig word door geloof, maar door ellendekennis. Dat het ware volk geen geloofszekerheid kent, misschien heel soms een klein ogenblik. Dat het ware volk God enkel als rechter kent (en wil kennen). Dat het ware volk niets kan met verbondsbeloften. Dat het ware volk niet gekozen heeft om Jezus Christus na te volgen en dat ze (de genade van) Christus niet aangenomen en omhelst heeft. Dat het ware volk geen gaven van de Geest kent en daar ook zo ver mogelijk vandaan blijft. Dat het ware volk zich niet bekeerd heeft. Dat er onder het ware volk geen mensen zijn die een radicale bekering hebben meegemaakt.

De dominee zegt het niet letterlijk maar creëert een tegenstelling. Bijv: de gelijkenis van de wijze en de dwaze huizenbouwer zoals de dominee er deze zondag over preekte. De dwaze huizenbouwer heeft zijn huis snel in elkaar gezet op het zand. Kant en klaar pleisterwerk uiteraard. In de top pronkt de vlag vol van lofgezangen en de eigenaar zit trots voor zijn huis te genieten in de zon, om de wijze huizenbouwer die nog bezig is met graven naar de rots om daar zijn huis op te bouwen, te voorzien van hoongelach omdat de wijze bouwer zo moeilijk zit te doen. Maar dan komen de slagregens en dan spoelt het huis van de dwaze huizenbouwer al snel compleet weg. Hij was er wel zo zeker van dat het zou blijven staan, maar het mocht niet baten. De dwaze bouwer wilde nooit gaan graven in de modder, want daar zou hij vies van worden. Dit is bevindelijk natuurlijk de taal over de ellendekennis. De dwaze bouwer wilde niet bekend worden aan zichzelf. Daardoor heeft hij ook nooit de rots en dat is Christus gevonden. De wijze bouwer is juist wel gaan graven in de modder om viezigheid over zichzelf te ontdekken. Hij laat zich door de dwaze bouwer niet van de wijs brengen en blijft graven in de modder om meer over zichzelf te ontdekken. Op een gegeven moment had hij diep genoeg gegraven en vond hij de rots.

Aldus de dominee.

[offtopic]
Indien je dit doortrek dan moet JIJ dus in jezelf graven om Christus te vinden en hangt het van JOUW gegraaf naar ellendekennis af of je Christus vind. Das gewoon rooms. Luther dacht ook dat hij door zelfkastijding en zelfonderzoek geschikt zou worden voor rechtvaardiging. Als hij maar genoeg…
[/offtopic]

Ontopic:
Ik hoop dat jullie wat proeven van de moeite waarmee ik worstel wanneer ik dit dan aanhoor. Niet alleen wordt er een rechtzinnigheid neergezet dat geen rechtzinnige grond kent. Maar ook worden en passant een aantal op zichzelf juist positieve en goede elementen toegedicht aan de tegenpartij die zo’n klank meekrijgen dat je het gevoel krijgt om er maar flink ver van af te blijven. Wanneer je dit 104 keer in het jaar hoort, dan wordt je gewoon gehersenspoeld en krijg je alleen maar negatieve gedachten over alles wat zich gelovig noemt. De paranoia tegenover die groep wordt elke zondag aangewakkerd. Pas op voor mensen die zich gelovig noemen. Ware bekeerden komen niet boven het moddergraven uit. Ook tussen de avondmaalsgangers zitten dwaze huizenbouwers. Ze hebben misschien wel tijdelijk een echte indruk gehad waardoor ze wisten dat ze een huis moesten bouwen, maar het is toch niet waar… Toch niet genoeg in de grond zitten graven. Toch een gestolen Christus.

Kaw schreef:Ik zat deze zondag door omstandigheden in een gemeente waar een dominee staat die ik liever niet hoor. Ik zeg het eerlijk.

Deze zondag waren de preken van zodanige aard dat ze niet eens thuis besproken werden omdat niemand er over durfde te beginnen. We wisten allemaal niet wat we er mee moesten.

Ik wil de beide preken hier niet bespreken omdat we daar niet zoveel mee opschieten. Wel wil ik er 1 punt uitpakken wat ik vaker tegen kom namelijk: Het structureel in verband brengen van goede dingen aan slechte elementen. Misschien een beetje vaag maar met een paar voorbeelden wordt het vast duidelijker:
God danken en lofzingen = juichchristendom
Door geloof zalig worden = verstandschristendom
Geloofszekerheid = gearriveerd christendom
Gods vaderlijke liefde = evangelisch
Doopsbeloften = verbondsautomatistische gereformeerden
Kiezen voor Christus = verstandschristendom
Aannemen van Christus = verstandschristendom
Gaven van de Geest = Pinkstergemeente
Bekeren = remonstrants
Radicale bekering = tijdgeloof/wondergeloof

De afgelopen zondag kwamen bijna al deze punten weer aan bod. Je krijgt na zo’n preek het gevoel dat het ware volk zich maar beter verre kan houden van het danken en lofzingen van God. Dat het ware volk niet zalig word door geloof, maar door ellendekennis. Dat het ware volk geen geloofszekerheid kent, misschien heel soms een klein ogenblik. Dat het ware volk God enkel als rechter kent (en wil kennen). Dat het ware volk niets kan met verbondsbeloften. Dat het ware volk niet gekozen heeft om Jezus Christus na te volgen en dat ze (de genade van) Christus niet aangenomen en omhelst heeft. Dat het ware volk geen gaven van de Geest kent en daar ook zo ver mogelijk vandaan blijft. Dat het ware volk zich niet bekeerd heeft. Dat er onder het ware volk geen mensen zijn die een radicale bekering hebben meegemaakt.

De dominee zegt het niet letterlijk maar creëert een tegenstelling. Bijv: de gelijkenis van de wijze en de dwaze huizenbouwer zoals de dominee er deze zondag over preekte. De dwaze huizenbouwer heeft zijn huis snel in elkaar gezet op het zand. Kant en klaar pleisterwerk uiteraard. In de top pronkt de vlag vol van lofgezangen en de eigenaar zit trots voor zijn huis te genieten in de zon, om de wijze huizenbouwer die nog bezig is met graven naar de rots om daar zijn huis op te bouwen, te voorzien van hoongelach omdat de wijze bouwer zo moeilijk zit te doen. Maar dan komen de slagregens en dan spoelt het huis van de dwaze huizenbouwer al snel compleet weg. Hij was er wel zo zeker van dat het zou blijven staan, maar het mocht niet baten. De dwaze bouwer wilde nooit gaan graven in de modder, want daar zou hij vies van worden. Dit is bevindelijk natuurlijk de taal over de ellendekennis. De dwaze bouwer wilde niet bekend worden aan zichzelf. Daardoor heeft hij ook nooit de rots en dat is Christus gevonden. De wijze bouwer is juist wel gaan graven in de modder om viezigheid over zichzelf te ontdekken. Hij laat zich door de dwaze bouwer niet van de wijs brengen en blijft graven in de modder om meer over zichzelf te ontdekken. Op een gegeven moment had hij diep genoeg gegraven en vond hij de rots.

Aldus de dominee.

[offtopic]
Indien je dit doortrek dan moet JIJ dus in jezelf graven om Christus te vinden en hangt het van JOUW gegraaf naar ellendekennis af of je Christus vind. Das gewoon rooms. Luther dacht ook dat hij door zelfkastijding en zelfonderzoek geschikt zou worden voor rechtvaardiging. Als hij maar genoeg…
[/offtopic]

Ontopic:
Ik hoop dat jullie wat proeven van de moeite waarmee ik worstel wanneer ik dit dan aanhoor. Niet alleen wordt er een rechtzinnigheid neergezet dat geen rechtzinnige grond kent. Maar ook worden en passant een aantal op zichzelf juist positieve en goede elementen toegedicht aan de tegenpartij die zo’n klank meekrijgen dat je het gevoel krijgt om er maar flink ver van af te blijven. Wanneer je dit 104 keer in het jaar hoort, dan wordt je gewoon gehersenspoeld en krijg je alleen maar negatieve gedachten over alles wat zich gelovig noemt. De paranoia tegenover die groep wordt elke zondag aangewakkerd. Pas op voor mensen die zich gelovig noemen. Ware bekeerden komen niet boven het moddergraven uit. Ook tussen de avondmaalsgangers zitten dwaze huizenbouwers. Ze hebben misschien wel tijdelijk een echte indruk gehad waardoor ze wisten dat ze een huis moesten bouwen, maar het is toch niet waar… Toch niet genoeg in de grond zitten graven. Toch een gestolen Christus.

Ik snap je punt wel,
Er zit m.i. ook wel waarheid in

Misschien ga ik er morgen wat verder op in,

Nu heb ik er de tijd niet meer voor

Ik snap je punt ook...

Dit soort zwart maken van anderen en verdraaien van de bijbelse boodschap heeft niets met evangelieprediking te maken... want de focus ligt niet bij het evangelie...

Alles wat anders is wordt afgekraakt... Onbijbels, remonstrants etc... En dat deze boodschap zelf ook remonstrantse trekjes heeft ziet men niet.

Ik zou zeggen, als die dominee weer preekt kan je beter naar een andere kerk gaan of een tv / internet / radio een dienst gaan volgen.

Ik weet dat het hier niet zo goed valt als er kritiek op predikanten geleverd wordt (of is dat alleen als die uit eigen gezindte komen?) ... Maar als ik dit aan de bijbel toets, kom ik er achter dat het niet bijbels is....

Trouwens, ik las er laatst wel een waarschuwing voor valse profeten...

Kaw schreef:Ik hoop dat jullie wat proeven van de moeite waarmee ik worstel wanneer ik dit dan aanhoor. Niet alleen wordt er een rechtzinnigheid neergezet dat geen rechtzinnige grond kent. Maar ook worden en passant een aantal op zichzelf juist positieve en goede elementen toegedicht aan de tegenpartij die zo’n klank meekrijgen dat je het gevoel krijgt om er maar flink ver van af te blijven.

Triest voorbeeld van extreem afgescheiden denken. Hoe verder afgescheiden, des te sterker de neiging om zich af te zetten tegen datgene waarvan men zich afscheidde. Zo wil men zich profileren, zo probeert men ook de eigen afscheiding en het eigen afgescheiden-zijn te legitimeren ten koste van de ander.

Dat oordelen van een ander, systematisch alles bij anderen afkraken, is een neiging die we helaas vaak aantreffen, juist bij mensen uit de "zwaardere" kerken.

De eerste vrucht van de Geest is echter: liefde! Hoe kan iemand zo liefdeloos over zijn medemens praten, zo systematisch altijd maar kritiek hebben op alles en iedereen?

In het RD stond gisteren een column van drs. J. Boom, theoloog, pastoraal werker en docent klassieke talen. Ik citeer:

drs. J. Boom in het RD schreef:Te gemakkelijk wordt verondersteld dat gelovigen over alles gelijk moeten denken. Terwijl de kerkgeschiedenis toch aantoont dat dit nooit zo geweest is. Gelovigen kunnen en mogen over vele zaken verschillend denken en elkaar toch vasthouden.

Loopt de gereformeerde gezindte in de roerige tijden waarin zij zich bevindt niet het gevaar gevangen te worden in een proces van verstarring (dat overigens in de meeste gevallen contraproductief uitwerkt)?

[...]

Ten slotte zal het gesprek tussen christenen onderling gevoerd worden vanuit het oordeel der liefde. Dit begrip is al eeuwen in gebruik binnen de kerk om aan te duiden dat mensen die zich gelovig noemen elkaar aanvaarden als waarachtig gelovigen, tenzij het tegendeel daarvan blijkt in leer of leven. Een stuk mildheid is daarbij op z'n plaats, want wie is eigenlijk vrij van elke dwaling?

Kijk, dat is taal naar mijn hart.

Zondagavond hoorde ik een deel van het panel op de EO over de prediking. Henk Binnendijk en Ds. Dick Langhenkel spraken over de prediking in het algemeen en onze houding daarbij. Ze namen als Leitmoriv de uitspraak van Paulus, die heel mild was: "Als Christus maar gepreekt wordt". Daarom waren z eheel voorzichtig met kritiek op prediking van anderen. Geen gescheld dus, noch naar de linkerkant, noch naar de rechterkant. Ik vond dat mooi.

Maar, werd er bij gezegd: Christus moet dan wel gepredikt worden, anders moet de prediking wel sterk bekritiseerd worden.

Ik hoor ook wel graag eens wat evangelisch. Iedere zondag horen dat de mens niets kan en dat God het moet doen is misschien theologisch wel correct, maar een luisteraar heeft daar niets aan. Getuige ook de weinige bekeringen in de gereformeerde gezindte. (Bron: nieuwjaarstoespraken)

Er moet ergens wat scheef zitten: God doet alles, maar Hij doet het niet. Ondanks de theologisch meest perfecte preken.

refo schreef:God doet alles, maar Hij doet het niet. Ondanks de theologisch meest perfecte preken.

Hij geeft Zijn zegen (Heilige Geest) aan de preken waar Jezus verhoogt wordt als de koperen slang, voor mensen die stervende zijn (evangelie).
Dat mist er.

refo schreef:Ik hoor ook wel graag eens wat evangelisch. Iedere zondag horen dat de mens niets kan en dat God het moet doen is misschien theologisch wel correct, maar een luisteraar heeft daar niets aan. Getuige ook de weinige bekeringen in de gereformeerde gezindte. (Bron: nieuwjaarstoespraken)

Er moet ergens wat scheef zitten: God doet alles, maar Hij doet het niet. Ondanks de theologisch meest perfecte preken.

Misschien moet je dan voor jezelf eens nagaan of het wel theologisch correct is. En met de conclusie die je dan zelf maakt, door het uiteraard bestuderen van de uispraaken en het toesten aan Gods woord, melden aan de desbetreffende predikant.
Ik denk dat we er namelijk te veel vanuit gaan dat zij ( de predikanten) het wel zullen weten en het bij het juiste eind hebben.
Onderzoekt de dingen of ze wel uit God zijn.
En als je ziet dat het je eerder bij God vandaan brengt dan dichter bij Hem zou het voor mij voldoende zijn om het eens goed te gaan onderzoeken.

Hendrikus schreef: In het RD stond gisteren een column van drs. J. Boom, theoloog, pastoraal werker en docent klassieke talen.

Da's mijn leraar Latijn! :

Hummel schreef:

Hendrikus schreef: In het RD stond gisteren een column van drs. J. Boom, theoloog, pastoraal werker en docent klassieke talen.

Da's mijn leraar Latijn! :

Nou, complimenteer hem voor zijn voortreffelijke column!
Met de groeten van Hendrikus

Beste Kaw, de beschrijving van je nare gevoel herken ik. Persoonlijk heb ik wel eens de neiging gehad om er de pet bij neer te gooien zo van: 'Geef mijn portie maar aan Fikkie'.

Maar toch .... ben ik er achter gekomen dat het nodig is dat een predikant tactvol waarschuwen moet tegen de zgn. dwaze bouwers. Hij heeft daarin een persoonlijke verantwoordelijkheid (zoals ieder mens overigens) Een evenwichtige en tactvolle prediking is daarbij wel noodzakelijk; de dwaze bouwer waarschuwen voor zijn verkeerde weg, de zoekende tot jaloersheid verwekken, de kleine in de genade niet moedeloos maken.

Ik ben ban dat Hendrikus gelijk heeft als hij zegt; Dat oordelen van een ander, systematisch alles bij anderen afkraken, is een neiging die we helaas vaak aantreffen, juist bij mensen uit de 'zwaardere' kerken. Volgens mij is dit de basis van een gigantisch 'kerkistisch mens' die krampachtig zijn eigen kerkverband wil verdedigen!

Inderdaad drs. J. Boom schreef een mooi stuk.

Hummel schreef:

Hendrikus schreef: In het RD stond gisteren een column van drs. J. Boom, theoloog, pastoraal werker en docent klassieke talen.

Da's mijn leraar Latijn! :

Ja....Jan Boom weet wel waar hij over praat......
Komt zelf oorspronkelijk uit oud gereformeerde kring.
Is nu PKN geref. bond.

Stuk uit het RD gelezen.

Helaas, helaas.

Er zal op deze wijze steeds meer vervlakking komen!

Met de tijd mee! is de leus

Is dit wel een echt gereformeerd getuigenis?

Op deze wijze wordt grond gegeven voor allerlei intepretatie van Gods Woord. En wordt veel gereformeerd erfgoed op losse schroeven gezet!

Volgens mij is de krant een ander onderwerp.
Moderators doe je werk.

joepie schreef:Volgens mij is de krant een ander onderwerp.
Moderators doe je werk.

Ik bedoelde het stuk van Boom!

Vergeten te vermelden