Bevinding!

[Gert10]

Regelmatig spreek ik mensen die spreken over 'een preek met bevinding' of 'een preek zonder bevinding'. Bevinding is toch datgene van een kind van God heeft meegemaakt voor zijn bekering en tijdens zijn bekering tussen God en zijn ziel?

Kan het zijn dat de ene serieuze luisteraar wel bevinding en de andere geen bevinding heeft gehoord in een preek? Ik heb ook sterk het idee dat bevinding en 'oppervlakkigheid' of 'niet-oppervakkigheid' in een preek hiermee in verband staat.

Moeilijk discussies zijn dit vaak. Ik ben benieuwd naar jullie mening en/of ervaringen.

[jacob]

Regelmatig spreek ik mensen die spreken over 'een preek met bevinding' of 'een preek zonder bevinding'. Bevinding is toch datgene van een kind van God heeft meegemaakt voor zijn bekering en tijdens zijn bekering tussen God en zijn ziel?

Kan het zijn dat de ene serieuze luisteraar wel bevinding en de andere geen bevinding heeft gehoord in een preek? Ik heb ook sterk het idee dat bevinding en 'oppervlakkigheid' of 'niet-oppervakkigheid' in een preek hiermee in verband staat.

Moeilijk discussies zijn dit vaak. Ik ben benieuwd naar jullie mening en/of ervaringen.

bevinding preken lijkt mij geen hoofdzaak. Als het goed is moet de preek bevinding uitwerken.

Ik zou niet weten waarom een niet bevindelijke (noem het maar weg tot het heil beschrijving) preek oppervlakkig is.

Ds Vreugdenhil omschrijft het ongeveer zo: Een preek waarin alleen de bevindelijke weg van Gods vok wordt voorgespiegeld is geen preek maar een stichtelijk praatje waar je niet al te veel zegen op hoeft te verwachten.

Een preek moet m.i. altijd 2 aspecten hebben. Een afsnijdende wetsprediking (Nathan richting David bv) en een goed gerucht van Jezus Christus. Met een aansporring tot geloof en bekering.
Dat er voorbeelden van de weg worden gegeven vind ik op zich niet erg. Maar het mag niet de kern van de boodschap zijn. En helaas gebeurd dat nogal eens.

[MV]

Regelmatig spreek ik mensen die spreken over 'een preek met bevinding' of 'een preek zonder bevinding'. Bevinding is toch datgene van een kind van God heeft meegemaakt voor zijn bekering en tijdens zijn bekering tussen God en zijn ziel?

Kan het zijn dat de ene serieuze luisteraar wel bevinding en de andere geen bevinding heeft gehoord in een preek? Ik heb ook sterk het idee dat bevinding en 'oppervlakkigheid' of 'niet-oppervakkigheid' in een preek hiermee in verband staat.

Moeilijk discussies zijn dit vaak. Ik ben benieuwd naar jullie mening en/of ervaringen.

Ds. Moerkerken wijst er m.i. terecht op dat je nooit los kunt spreken over bevindelijk preken, maar altijd over schriftuurlijk bevindelijk preken. M.i. is een preek rijker aan inhoud als een predikant vanuit eigen bevinding spreekt. Als voorbeeld:

Als iemand preekt over bv.: Zijn liefde is een banier over Mij, uit Hooglied, dan kan vanuit een bevindelijk spreken de tekst meer inhoud worden gegeven. De predikant zet als het ware alles op alles om die ervaren liefde over te dragen aan zijn hoorders. Het woord krijgt meer hoogtes en dieptes.

Uiteraard moet een predikant wel inhoudelijk bij zijn genomen tekst blijven. Deze tekst kan hij op deze wijze schriftuurlijk (met toepassing van Gods Geest kan dit bekering van een hoorder uitwerken)en bevindelijk (Dit kan God gebruiken om het hart van de hoorder in meerdere liefde te doen ontbranden) voor de luisteraar verklaren

[rekcor]

Wat is bevinding volgens jullie precies en waarom moet het uberhaupt in een preek zitten? (Waar staat dat in de bijbel?)

[Unionist]

Ds. O. Bottenbley zei hierover: Als het goed is, resoneert de Woordverkondiging in ons hart.

"Was ons hart niet brandende in ons, toen Hij ons de Schriften verklaarde?"

[Tiberius]

Ik sluit me aan bij de postings van MV en Unionist.

[jacob]

droge en dorre kost!

[Unionist]

Het blijjft het Woord van God, toch?

[Tiberius]

Zeker, er zit dan geen leven in.

[jacob]

Misschien begrijp ik je niet goed, maar het is toch onmogelijk om te stellen dat er in het Woord op zich geen leven zou zitten?

Bevinding van Gods volk is toch niet de jus op de gort droge aardappels van het evangelie?

Nee het evangelie is is levend. En natuurlijk kan de bevinding van Gods volk een extra zijn. Maar het evangelie op zich is genoeg in zichzelf. Bevinding is dus niet noodzakelijk. En als het verkeerd wordt gebruikt zelfs een verhindering.

[Unionist]

Dit vind ik toch een heel gevaarlijke stelling. Alsof de ervaringen van een mens Gods Woord levend maken.

Dan zou het voorlezen van het Woord, zonder menselijke uitleg, absoluut nutteloos zijn.

Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de rechtvaardigheid is (....).

[Tiberius]

Dubbel

[Hendrikus]

Dat zou betekenen dat er altijd over mensen gesproken zou moeten worden.
Johannes leert het ons anders. Die wees van zichzelf af. Prachtig is in dat kader het altaarstuk in Isenheim (Vogezen), waar de schilder Matthias Grünewald o.a. de apostel Johannes afbeeldt, wijzend naar Jezus. De verhoudingen lijken niet goed, de hand met de wijzende vinger is buitenproportioneel groot. Zo heeft de schilder willen benadrukken wat het werk van Johannes was: van zichzelf afwijzen.

[Hendrikus]

[MV]

Ik denk dat we elkaar misvatten!

Bevinding is niet naar jezelf wijzen en zeggen. Dit moet het zijn!

Wat m.i. ook Tiberius bedoeld is:

Je wijst de naar de Christus der schriften heen, alleen op een meer gloedvolle wijze, omdat jezelf de kracht er van ondervind.

Je spreekt dus uit Christus, naar Christus.........

Anders krijg je oppervlakkige beschouwende redes