K van der Zwaag
Geplaatst: 22 nov 2005, 23:24
Met een diepe zucht zal iedereen, die wat weet van de discussies binnen de gereformeerde gemeenten, deze nieuwe discussie waarschijnlijk openen: niet weer een onafzienbare reeks kritiek op de ger.gem. met heftige reacties daarop.
Maar het is onvermijdelijk. Niet de forum-leden bepalen in dit opzicht de agenda, maar de beslissingen van de ger.gem. Met name de beslissing om K. van der Zwaag in het ongelijk te stellen wat betreft zijn appèlschrift over het handelen van de kerkenraad in Barneveld omtrent zijn persoon.
Inhoudelijk ga ik niet op de zaak in. Velen zullen wel weten hoe ik hier over denk. Trouwens de hele zaak wordt gekarakteriseerd door het feit, dat koste wat kost een inhoudelijke behandeling wordt vermeden.
Wat mij boeit, is de kennelijke onkundigheid bij de ger.gem of bij haar leden om te onderkennen, dat met deze stap een historisch te noemen beslissing is genomen. Een theologisch onderzoek, dat een gemeentelid op het gebied van de theologie heeft gedaan (waarvan de uitkomsten inderdaad niet geheel in de lijn van het beleid van de ger. gem. van dit moment liggen) wordt als een kritisch bezwaarstuk tegen het kerkverband opgevat. Op grond daarvan is men vervolgens overgegaan tot de eerste stappen van censuur (hetgeen nu bekrachtigd is door de particuliere synode).
Vreest allen! Want was het niet de kerkenraad van Hardinxveld Giessendam, die verklaarde, dat 60% van haar leden zich niet overeenkomstig de bijbelse levensstijl gedroegen? Let wel: 60%, een meerderheid, die bij een consequente toepassing van de censuur (het ging om TV en computergebruik) ook onder de censuur zouden moeten vallen.
Een dergelijk bizar voorbeeld van het veroordelen van leden van de eigen geloofsgemeenschap doet zich ook nu voor.
Welnu, hiermee is alle vrijheid om naar eigen eer en geweten te handelen weggenomen. Een eigen mening vormen, zelf nadenken, lezen en schrijven, het wordt gecontroleerd, beoordeelt en naar wens gestraft. Het is de uitdrukking en concretisering van de met instemming begroette gedachte, dat het ware volk maar weinigen zijn. Conclusie: de overgrote meerderheid heeft geen geloof en moet daarom bijzonder worden gewantrouwd.
En de gunstige uitzondering (lees: de gelovige ambstdragers, degenen dus, die volgens de Bijbel de vruchten van de Geest: vreugde en vrede in hun hart hebben, degenen, die van Jezus geleerd hebben zachtmoedig te zijn en nederig van hart, degenen, die hun oude ik gekruisigd hebben, degenen, die zich niet waard bevinden om de schoenriem te kussen van de Heiland),...diegenen hebben nu net de touwtjes in handen, zijn tientallen jaren ambstdrager, afgevaardigde, kennen elkaar van haver tot gort en hebben inmiddels een bijzonder groot belang in het vasthouden van hun positie en oordelen hun medebroeders onwaardig te zijn om aan het Avondmaal deel te nemen, niet voor moord, doodslag of overspel, maar voor het schrijven van een theologisch doorwrocht en analytisch helder boek, puur en alleen, omdat het een andere positie bepleit, dan de hunne, terwijl het wel een positie is, die in het eigen kerkverband op veel plaatsen met instemming wordt begroet.
Het historische is gelegen in het feit, dat niemand binnen dit kerkverband nog enige gewetensvrijheid wordt overgelaten. Dat is historisch, omdat vanaf nu deze waarheid in de harten van goede en lieve mensen in de ger.gem. als een bedreigende en verstikkende onrechtvaardigheid zijn werk zal doen.
De kerkelijke leiding ziet af van het verwerven van het broodnodige gezag door af te zien van het inhoudelijke gesprek.
Ger.gemmers zijn niet dom, ze zijn geen meelopers (dat is een te makkelijke kritiek). Ze zijn puur en alleen gericht op de eeuwige dingen. Maar als blijkt dat één van hen, die hartstochtelijk heeft gezocht naar de vragen rond de toeeigening van het heil zo wordt weggezet, komt het moment dichterbij, dat nuchtere en eerlijke christenen de luchtbel van een scherpe en veroordelende theologie met bizarre en onbegrijpelijke praktijken zullen doorprikken als een onbegaanbare en on-evangelische manier van doen.
Dat doorprikken zal niet gebeuren door acties, scheuringen of scheldpartijen, maar door een nieuwe jonge generatie, die vastbeloten is om eigen gezinnen in deze moeilijke tijd aan de hand van Gods Woord op te voeden, niet met een hopeloos uitzicht op een zo goed als zekere eeuwige verlorenheid, maar met de christelijke hoop, die gelooft, ook al ervaren en zien we niet. Zij hebben nog hoop, dat de hemel niet zo geweken is als velen door de prediking zijn gaan vermoeden. Zij hebben nog hoop op God en verwachten uit de eeuwigheid nog genadige hulp. En alleen al vanuit die hoop is al een sterke motivatie te putten om niet met elkaar als broeders om te gaan, zoals de wereld dat pleegt te doen en zoals de meerdere vergaderingen nu ook doen in het zwijgen en afzien van het inhoudelijk debat en in het aanrichten van een persoonlijk drama aan het adres van een gedreven lid van de gemeente.
Ger.gemmers, die nog geloof, hoop en liefde kennen weten:
"maar gij, geheel anders".
Deze nieuwe generatie zal de wijsheid hebben de huidige 'decision-makers' met zachte hand uit de geïsoleerde machtsposities te bevrijden en zal zich daarvan niet laten afhouden door soms oneigenlijk hoogopgebouwde reputaties.
Zij zullen het zoeken, verlangen en vragen naar de levende God weer voeden en het niet wantrouwen of de weg versperren. Zij zullen het Evangelie weer ervaren als een autonome kracht, waarvoor men zich niet schaamt, maar waarin men zich verheugt: het is immers een kracht tot zaligheid?
Zij zullen spreken en niet stom zwijgen. Zij zullen getuigen en gemeenschappelijk belijden. Zij zullen vertrouwen.
Daarom: in deze donkere tijden: laat het effect dat beoogt wordt met de uitspraak niet toe in uw hart, maar spreek daarentegen liever vol vuur van het geloof, van God en Zijn Heil.
Er is geen andere remedie, dan te reiken naar het Evangelie. Dat blijkt alle gewichtigdoenerij te kunnen wegblazen. De juiste proporties komen terug.
gravo
Maar het is onvermijdelijk. Niet de forum-leden bepalen in dit opzicht de agenda, maar de beslissingen van de ger.gem. Met name de beslissing om K. van der Zwaag in het ongelijk te stellen wat betreft zijn appèlschrift over het handelen van de kerkenraad in Barneveld omtrent zijn persoon.
Inhoudelijk ga ik niet op de zaak in. Velen zullen wel weten hoe ik hier over denk. Trouwens de hele zaak wordt gekarakteriseerd door het feit, dat koste wat kost een inhoudelijke behandeling wordt vermeden.
Wat mij boeit, is de kennelijke onkundigheid bij de ger.gem of bij haar leden om te onderkennen, dat met deze stap een historisch te noemen beslissing is genomen. Een theologisch onderzoek, dat een gemeentelid op het gebied van de theologie heeft gedaan (waarvan de uitkomsten inderdaad niet geheel in de lijn van het beleid van de ger. gem. van dit moment liggen) wordt als een kritisch bezwaarstuk tegen het kerkverband opgevat. Op grond daarvan is men vervolgens overgegaan tot de eerste stappen van censuur (hetgeen nu bekrachtigd is door de particuliere synode).
Vreest allen! Want was het niet de kerkenraad van Hardinxveld Giessendam, die verklaarde, dat 60% van haar leden zich niet overeenkomstig de bijbelse levensstijl gedroegen? Let wel: 60%, een meerderheid, die bij een consequente toepassing van de censuur (het ging om TV en computergebruik) ook onder de censuur zouden moeten vallen.
Een dergelijk bizar voorbeeld van het veroordelen van leden van de eigen geloofsgemeenschap doet zich ook nu voor.
Welnu, hiermee is alle vrijheid om naar eigen eer en geweten te handelen weggenomen. Een eigen mening vormen, zelf nadenken, lezen en schrijven, het wordt gecontroleerd, beoordeelt en naar wens gestraft. Het is de uitdrukking en concretisering van de met instemming begroette gedachte, dat het ware volk maar weinigen zijn. Conclusie: de overgrote meerderheid heeft geen geloof en moet daarom bijzonder worden gewantrouwd.
En de gunstige uitzondering (lees: de gelovige ambstdragers, degenen dus, die volgens de Bijbel de vruchten van de Geest: vreugde en vrede in hun hart hebben, degenen, die van Jezus geleerd hebben zachtmoedig te zijn en nederig van hart, degenen, die hun oude ik gekruisigd hebben, degenen, die zich niet waard bevinden om de schoenriem te kussen van de Heiland),...diegenen hebben nu net de touwtjes in handen, zijn tientallen jaren ambstdrager, afgevaardigde, kennen elkaar van haver tot gort en hebben inmiddels een bijzonder groot belang in het vasthouden van hun positie en oordelen hun medebroeders onwaardig te zijn om aan het Avondmaal deel te nemen, niet voor moord, doodslag of overspel, maar voor het schrijven van een theologisch doorwrocht en analytisch helder boek, puur en alleen, omdat het een andere positie bepleit, dan de hunne, terwijl het wel een positie is, die in het eigen kerkverband op veel plaatsen met instemming wordt begroet.
Het historische is gelegen in het feit, dat niemand binnen dit kerkverband nog enige gewetensvrijheid wordt overgelaten. Dat is historisch, omdat vanaf nu deze waarheid in de harten van goede en lieve mensen in de ger.gem. als een bedreigende en verstikkende onrechtvaardigheid zijn werk zal doen.
De kerkelijke leiding ziet af van het verwerven van het broodnodige gezag door af te zien van het inhoudelijke gesprek.
Ger.gemmers zijn niet dom, ze zijn geen meelopers (dat is een te makkelijke kritiek). Ze zijn puur en alleen gericht op de eeuwige dingen. Maar als blijkt dat één van hen, die hartstochtelijk heeft gezocht naar de vragen rond de toeeigening van het heil zo wordt weggezet, komt het moment dichterbij, dat nuchtere en eerlijke christenen de luchtbel van een scherpe en veroordelende theologie met bizarre en onbegrijpelijke praktijken zullen doorprikken als een onbegaanbare en on-evangelische manier van doen.
Dat doorprikken zal niet gebeuren door acties, scheuringen of scheldpartijen, maar door een nieuwe jonge generatie, die vastbeloten is om eigen gezinnen in deze moeilijke tijd aan de hand van Gods Woord op te voeden, niet met een hopeloos uitzicht op een zo goed als zekere eeuwige verlorenheid, maar met de christelijke hoop, die gelooft, ook al ervaren en zien we niet. Zij hebben nog hoop, dat de hemel niet zo geweken is als velen door de prediking zijn gaan vermoeden. Zij hebben nog hoop op God en verwachten uit de eeuwigheid nog genadige hulp. En alleen al vanuit die hoop is al een sterke motivatie te putten om niet met elkaar als broeders om te gaan, zoals de wereld dat pleegt te doen en zoals de meerdere vergaderingen nu ook doen in het zwijgen en afzien van het inhoudelijk debat en in het aanrichten van een persoonlijk drama aan het adres van een gedreven lid van de gemeente.
Ger.gemmers, die nog geloof, hoop en liefde kennen weten:
"maar gij, geheel anders".
Deze nieuwe generatie zal de wijsheid hebben de huidige 'decision-makers' met zachte hand uit de geïsoleerde machtsposities te bevrijden en zal zich daarvan niet laten afhouden door soms oneigenlijk hoogopgebouwde reputaties.
Zij zullen het zoeken, verlangen en vragen naar de levende God weer voeden en het niet wantrouwen of de weg versperren. Zij zullen het Evangelie weer ervaren als een autonome kracht, waarvoor men zich niet schaamt, maar waarin men zich verheugt: het is immers een kracht tot zaligheid?
Zij zullen spreken en niet stom zwijgen. Zij zullen getuigen en gemeenschappelijk belijden. Zij zullen vertrouwen.
Daarom: in deze donkere tijden: laat het effect dat beoogt wordt met de uitspraak niet toe in uw hart, maar spreek daarentegen liever vol vuur van het geloof, van God en Zijn Heil.
Er is geen andere remedie, dan te reiken naar het Evangelie. Dat blijkt alle gewichtigdoenerij te kunnen wegblazen. De juiste proporties komen terug.
gravo