Het loslaten van een bijbelse lijn

[Kaw]

Ik ga nu een poosje naar de HHK. Hoe fijn was het om eindelijk weer te kunnen ademen in de kerk! De dominee doet een serie over de Romeinenbrief. Wat was ik blij met zijn behandeling over Rom. 1! "Want ik schaam mij des Evangelies van Christus niet" Eindelijk weer het evangelie!
Vervolgens was Rom. 2 aan de beurt. De wet kwam aan bod en ik kon niet anders dan instemmen. De week daarna was Rom. 3 aan bod. Ik hoorde de bekende woorden "Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet een;" En ik moest buigen onder deze woorden.
Reikhalzend keek ik uit naar de volgende zondag, want dan kwam Rom. 4 tot behandeling. Wat zou het geloof ons tot nut zijn? Onze rechtvaardiging. Kijk maar naar Abraham.
Rom. 5 was de vorige zondag aan bod. "1 Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus" En toen kon de dominee niet meer meekomen. Hij is ook bij hoofdstuk 6, dat deze week aan bod kwam, blijven haken in hoofdstuk 3. Ja, hij preekt het evangelie, maar het woordje "wij" is vervallen, tenzij het over zonde gaat. Persoonlijk vind ik het een zeer gemiste kans. Deze dominee doet zijn oprechte best en hij preekt naar waarheid, maar net zoals WIJ allen in zonden zijn gevallen, zo derven WIJ allen de heerlijkheid Gods. (H3) En zo WIJ de heerlijkheid Gods derven, zo hebben WIJ allen een middelaar nodig. En dan het wonder van het Kruis. (H4) Wij mogen hier door geloof deel aan hebben. (H5) Omdat Christus gestorven is toen wij nog zondaars waren, zijn WIJ, omdat WIJ geloven in het lijden en de opstanding van Hem, door dit geschonken geloof gerechtvaardigt. (H6) Laat ons dan niet in de zonden blijven leven, want zoals WIJ in Zijn dood gedoopt zijn, zo mogen WIJ niet, maar moeten zelfs wandelen in de nieuwigheid des levens, omdat de zonde niet meer over ONS heerst.

Ik hoop dat jullie ook de spanning voelen in deze tekst. Paulus maakt geen uitzondering. De gehele gemeente moet meekomen en niemand mag achterblijven. Dit lezen we ook later in 1 van zijn brieven: "Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn." En toch is het helaas volledig geaccepteerd dat we een zeer onvolledige gemeente hebben, waar de gemeente maar voor een zeer klein gedeelte als lichaam van Christus fungeert en dat deel heeft vaak genoeg aan zichzelf.

Hoe kunnen we dit oplossen? Waar ligt dit aan?

[jacob]

Ik ga nu een poosje naar de HHK. Hoe fijn was het om eindelijk weer te kunnen ademen in de kerk! De dominee doet een serie over de Romeinenbrief. Wat was ik blij met zijn behandeling over Rom. 1! "Want ik schaam mij des Evangelies van Christus niet" Eindelijk weer het evangelie!
Vervolgens was Rom. 2 aan de beurt. De wet kwam aan bod en ik kon niet anders dan instemmen. De week daarna was Rom. 3 aan bod. Ik hoorde de bekende woorden "Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet een;" En ik moest buigen onder deze woorden.
Reikhalzend keek ik uit naar de volgende zondag, want dan kwam Rom. 4 tot behandeling. Wat zou het geloof ons tot nut zijn? Onze rechtvaardiging. Kijk maar naar Abraham.
Rom. 5 was de vorige zondag aan bod. "1 Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus" En toen kon de dominee niet meer meekomen. Hij is ook bij hoofdstuk 6, dat deze week aan bod kwam, blijven haken in hoofdstuk 3. Ja, hij preekt het evangelie, maar het woordje "wij" is vervallen, tenzij het over zonde gaat. Persoonlijk vind ik het een zeer gemiste kans. Deze dominee doet zijn oprechte best en hij preekt naar waarheid, maar net zoals WIJ allen in zonden zijn gevallen, zo derven WIJ allen de heerlijkheid Gods. (H3) En zo WIJ de heerlijkheid Gods derven, zo hebben WIJ allen een middelaar nodig. En dan het wonder van het Kruis. (H4) Wij mogen hier door geloof deel aan hebben. (H5) Omdat Christus gestorven is toen wij nog zondaars waren, zijn WIJ, omdat WIJ geloven in het lijden en de opstanding van Hem, door dit geschonken geloof gerechtvaardigt. (H6) Laat ons dan niet in de zonden blijven leven, want zoals WIJ in Zijn dood gedoopt zijn, zo mogen WIJ niet, maar moeten zelfs wandelen in de nieuwigheid des levens, omdat de zonde niet meer over ONS heerst.

Ik hoop dat jullie ook de spanning voelen in deze tekst. Paulus maakt geen uitzondering. De gehele gemeente moet meekomen en niemand mag achterblijven. Dit lezen we ook later in 1 van zijn brieven: "Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn." En toch is het helaas volledig geaccepteerd dat we een zeer onvolledige gemeente hebben, waar de gemeente maar voor een zeer klein gedeelte als lichaam van Christus fungeert en dat deel heeft vaak genoeg aan zichzelf.

Hoe kunnen we dit oplossen? Waar ligt dit aan?

ik acht die als een van mijn grootste vraagstukken.

Paulus lijkt geen onderscheid te willen maken tussen schijn en zijn. Hij spreekt ze allen aan.
De Heere Jezus doet dit wel. Hij ontmaskert en test

Er zijn tientallen verklaringen hierover. Ik vind er geen een echt steekhoudend.

[Kaw]

Jacob,

Ik ben het niet helemaal met je eens. Jezus had geen gemeente waar hij tot moest spreken. Paulus doet dit wel.

En wanneer Paulus spreekt tot de gemeenten, dan neemt hij geen blad voor de mond. Hij noemt de misstanden bij naam. Hij wijst op dwaalleer en valse geveinstheid. En toch blijft hij de gemeenten broeders noemen en is hij idd niet separerend op het gebied van bekeerden/onbekeerden, maar hij zegt toch op meerdere plekken dat een voortgang van een bepaalde zonde de dood zal opleveren.
Ik geloof zelf dat deze gemeenten zeer gebrekkig waren. Toch wilde Paulus ze aanzien als het Lichaam van Christus. Je leest van de meest verschrikkelijke zonden. Toch keert Paulus zich niet van hun af of ontneemt hun niet de status van het Lichaam van Christus. Plenty oproepen tot afkering van de door Paulus genoemde zonden en dwaalleren, maar geen preken tot grotendeels onbekeerde gemeenten. Integendeel zelfs.

Je zou een aantal oorzaken kunnen noemen. De kerkgangers waren in die tijd bijna allemaal radicaal tot bekering/geloof gekomen. Het was in die tijd niet mogelijk om uit gewoonte en traditie te geloven, want het was vechten in de samenleving, waar onderdrukking geen uitzondering was. Maar ik geloof ook dat de verwachting, de hoop en het zaligmakende zicht op het kruis verdwenen is. De traditie en een valse rechtzinnigheid houdt de kerk in een houdgreep. Jezus heeft de deur niet op een kier gezet en heeft het zeker niet dichtgedaan. Dat hebben wij gedaan, omdat we ten diepste ons te goed voelen voor een makkelijk evangelie waar we zonder verdiensten alleen uit geloof deel aan hebben. Daarnaast is het geen aantrekkelijke gedachte om de hoofdtaak van de kerk weer op te pakken en dat is de evangelisatie in de wereld. We hebben het te druk met onze kleding, auto en huis. Op een meewarige blik uit de buurt staan we niet te springen. Daardoor verdienen we het stempel van absolute lauwheid en mag je naar mijn mening afvragen of we niet aan de rand van de afgrond leven. Niet alleen onze ziel, maar de gehele kerk. We luisteren niet naar Gods wil, maar naar onze eigen rechtzinnigheid, om ons leven goed te praten. Links en rechts doet hier aan mee.

Daarom kan de dominee niet meer spreken waarover Paulus spreekt. Ik bid om verdrukking, wetende, dat de verdrukking lijdzaamheid werkt; En de lijdzaamheid bevinding, en de bevinding hoop; En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door den Heiligen Geest, Die ons is gegeven.
Het vuur van de verdrukking zal de kerk reinigen en weer puur maken. Het is niet aantrekkelijk, maar wel van levensbelang. We moeten weer terug naar het moment dat we kunnen zeggen dat WIJ in zonden zijn ontvangen en geboren, maar dat Jezus Christus voor ONS geleden en gestorven is en dat WIJ ONS door de hoop op het kruis ONS gerechtvaardigt mogen weten.

Ik wil geen perfecte kerk ofzo, maar verdrukking zal er voor zorgen dat we terug geworpen zullen worden op het kern; het kruis, waardoor we weer gaan verstaan wat God bedoelt heeft met ons leven.

[Marnix]

Inderdaad, Jezus richtte zich op het volk, waarvan sommigen geloofden en velen niet. Paulus richt zich tot een gemeente... en spreekt die gemeente ook aan als uitverkorenen, ondanks dat er in die gemeente wel een hoop mis gaat. Dat kan dan ook alleen omdat Hij hen aanspreekt als uitverkorenen, maar ze tegelijk ook terechtwijst en aanspoort te volharden in hun geloof.

Een totaal andere lijn dan tegenwoordig. De gemeente wordt niet zo aangesproken, er wordt vanuit gegaan dat enkelen uitverkoren zijn en dat is het dan. Er wordt eerder op het niet uitverkoren zijn gehamerd dan op het wel uitverkoren zijn. Enkelen zijn uitverkoren en kunnen niet meer afvallen, vele anderen zijn dat niet of het moet nog maar blijken of ze dat zijn...

Inderdaad een opmerkelijk verschil met de lijn van Paulus.

[Kaw]

Ow, ja, nog 1 niet onbelangerijk verschil. Jezus kent de harten. Paulus niet.
(En de dominees?)

[Houthakker]

Kaw,
Mag ik je een paar adviezen geven?
Breng zo snel mogelijk de predikant op de hoogte van de zorgen die jij je maakt.
Zoek mensen die dezelfde zorgen hebben, en probeer samen met deze mensen met de predikant in gesprek te gaan.
Bidt (zo mogelijk samen met die anderen) voor deze man en deze gemeente.

Groet,
Houthakker.

[Miscanthus]

Kaw,
Mag ik je een paar adviezen geven?
Breng zo snel mogelijk de predikant op de hoogte van de zorgen die jij je maakt.
Zoek mensen die dezelfde zorgen hebben, en probeer samen met deze mensen met de predikant in gesprek te gaan.
Bidt (zo mogelijk samen met die anderen) voor deze man en deze gemeente.

Groet,
Houthakker.

Ik sluit me aan bij het advies va houthakker.

[Miscanthus]

Ik wil geen perfecte kerk ofzo, maar verdrukking zal er voor zorgen dat we terug geworpen zullen worden op het kern; het kruis, waardoor we weer gaan verstaan wat God bedoelt heeft met ons leven.

We zullen moeten afwachten welk middel de Heilige geest daarvoor gebruiken wil.... Als wij Hem in ieder geval bidden om Zijn komst in de dienst van het Woord.

[Afgewezen]

Jezus sprak niet tot 'een volk'; Hij sprak tot het volk Israël = de gemeente van Zijn dagen. Em een gemengde gemeente dus.
Het probleem waar we nu in de kerken mee zitten is het 'zoveelste-generatie-probleem': hoe langer een gemeente bestaat, hoe groter de kans (en de werkelijkheid) dat er ongelovigen in de gemeente zitten.

[Kaw]

Ik wil geen perfecte kerk ofzo, maar verdrukking zal er voor zorgen dat we terug geworpen zullen worden op het kern; het kruis, waardoor we weer gaan verstaan wat God bedoelt heeft met ons leven.

We zullen moeten afwachten welk middel de Heilige geest daarvoor gebruiken wil.... Als wij Hem in ieder geval bidden om Zijn komst in de dienst van het Woord.

True

[Kaw]

Jezus sprak niet tot 'een volk'; Hij sprak tot het volk Israël = de gemeente van Zijn dagen. Em een gemengde gemeente dus.
Het probleem waar we nu in de kerken mee zitten is het 'zoveelste-generatie-probleem': hoe langer een gemeente bestaat, hoe groter de kans (en de werkelijkheid) dat er ongelovigen in de gemeente zitten.

Toch denk ik niet dat de prediking dan gericht moet zijn op de uitzonderingen, waardoor de uitzonderingen de standaard worden.
In mijn omgeving is iemand waarschijnlijk ongeneeslijk ziek. Deze persoon mag zich een kind van God weten. Toch wordt ze elke zondag weer hevig aangevallen door de "ontledende, afbrekende" prediking, waar de dominee er van uit gaat dat de luisteraar onbekeerd is, of valselijk bekeerd is. (geen HHK overigens) Hierdoor vraagt ze zich nog elke dag af of ze wel correct bekeerd is, terwijl ze veel beter zo kunnen (en mogen) leven in de vreugde en rust van het leven van een kind van God.

Er moet idd een zekere vorm van separatie zijn, maar ik denk dat de huidige vorm meer stuk maakt, dan dat het opbouwt.

[Afgewezen]

Jezus sprak niet tot 'een volk'; Hij sprak tot het volk Israël = de gemeente van Zijn dagen. Em een gemengde gemeente dus.
Het probleem waar we nu in de kerken mee zitten is het 'zoveelste-generatie-probleem': hoe langer een gemeente bestaat, hoe groter de kans (en de werkelijkheid) dat er ongelovigen in de gemeente zitten.

Toch denk ik niet dat de prediking dan gericht moet zijn op de uitzonderingen, waardoor de uitzonderingen de standaard worden.
In mijn omgeving is iemand waarschijnlijk ongeneeslijk ziek. Deze persoon mag zich een kind van God weten. Toch wordt ze elke zondag weer hevig aangevallen door de "ontledende, afbrekende" prediking, waar de dominee er van uit gaat dat de luisteraar onbekeerd is, of valselijk bekeerd is. (geen HHK overigens) Hierdoor vraagt ze zich nog elke dag af of ze wel correct bekeerd is, terwijl ze veel beter zo kunnen (en mogen) leven in de vreugde en rust van het leven van een kind van God.

Er moet idd een zekere vorm van separatie zijn, maar ik denk dat de huidige vorm meer stuk maakt, dan dat het opbouwt.

Klopt. De prediking moet tot de kern van de gemeente, de gelovigen, gericht zijn. Er moet worden uitgegaan van de 'normale situatie' en dat is: gelovig zijn. Bij Calvijn zie je dat ook in zijn preken; toch voel je bij hem dat hij er echt niet van uitgaat dat iedereen in de gemeente een gelovige is.

[Ar-Jan]

Ow, ja, nog 1 niet onbelangerijk verschil. Jezus kent de harten. Paulus niet.
(En de dominees?)

dus waarom zou een Dominee alleen over 'uitverkorenen' spreken daar hij de harten niet kent?

[Marnix]

Jezus sprak niet tot 'een volk'; Hij sprak tot het volk Israël = de gemeente van Zijn dagen. Em een gemengde gemeente dus.
Het probleem waar we nu in de kerken mee zitten is het 'zoveelste-generatie-probleem': hoe langer een gemeente bestaat, hoe groter de kans (en de werkelijkheid) dat er ongelovigen in de gemeente zitten.

Toch denk ik niet dat de prediking dan gericht moet zijn op de uitzonderingen, waardoor de uitzonderingen de standaard worden.
In mijn omgeving is iemand waarschijnlijk ongeneeslijk ziek. Deze persoon mag zich een kind van God weten. Toch wordt ze elke zondag weer hevig aangevallen door de "ontledende, afbrekende" prediking, waar de dominee er van uit gaat dat de luisteraar onbekeerd is, of valselijk bekeerd is. (geen HHK overigens) Hierdoor vraagt ze zich nog elke dag af of ze wel correct bekeerd is, terwijl ze veel beter zo kunnen (en mogen) leven in de vreugde en rust van het leven van een kind van God.

Er moet idd een zekere vorm van separatie zijn, maar ik denk dat de huidige vorm meer stuk maakt, dan dat het opbouwt.

Klopt. De prediking moet tot de kern van de gemeente, de gelovigen, gericht zijn. Er moet worden uitgegaan van de 'normale situatie' en dat is: gelovig zijn. Bij Calvijn zie je dat ook in zijn preken; toch voel je bij hem dat hij er echt niet van uitgaat dat iedereen in de gemeente een gelovige is.

Normaal... komt van norm.... overeenkomstig, gewoon, een gemiddelde waarde over een bepaald tijdsverloop. Is dit dan nog wel normaal? Volgens mij wordt er eerder van uitgegaan dat het abnormaal is dat je echt gelooft, dat het eerder een uitzondering is dan de "gewone situatie". Tenminste, als ik kijk naar statistieken van bepaalde gemeenten, naar ervaringen van mensen in die gemeente, en wat ik hoor over de prediking.

[Miscanthus]

Zo hebben ze er in sommige (velen) moeite mee als de gemeente aangesproken wordt als gemeente van Christus, "want dat zijn we niet allemaal en dat is dus gevaarlijk." Straks gaan mensen nog denken dat ze er al zijn.....
Ik ontken dat gevaar niet, alleen gaat het zo uit van het omgekeerde van wat de doop ons voorhoudt.
En of we het nu willen of niet, we komen altijd weer uit op de visie op het verbond en dus op de Kerk en de gemeente.

Ik denk wel eens; als dat separeren echt zo hoog noodzakelijk was (in de mate waarin het nu in sommige kerken gebeurd, zou Paulus dat ook veel meer gedaan hebben. Bij Luther vind je dat bijv. ook niet. We gana toch niet naar de kerk uit gewoonte en we laten onze kinderen toch niet dopen uit bijgelovigheid?
We noemen ons toch geen christenen terwijl we zeggen dat we Hem niet kennen? Ik blijf het ongerijmd vinden.
( Misschien ben ik wel vreselijk naief...)