Huisbezoek.
Het is bijna weer zover dat ze gaan starten met huisbezoek. Elk jaar zie ik er weer als een berg tegenop en elk jaar als ze weer weggaan denk ik: "Zo dat hebben we ook weer gehad". Ik besef heel goed dat dat niet klopt en zou willen weten hoe jullie huisbezoek ervaren.
Ik zou het ook graag anders willen zoals het nu gaat, maar weet niet hoe ik dat bespreekbaar moet maken.
Hoe ervaar jij huisbezoek?
Hoe ervaar jij huisbezoek?
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Ik ken je gevoel vanuit mijn vorige gemeente.
Ze kwamen een half uur te laat, waren een uur aan het woord en vroegen dan om half 11: we meosten maar weer 'es gaan. Had u nog vragen? Nou nee...
Toen wij echter in Apeldoorn kwamen wonen, vielen wij zowat van onze stoel bij ons eerste huisbezoek. Niet te geloven, je werd serieus genomen! Er werd antwoord gegeven op je vragen en soms waren ze het zelfs met je kritiek eens.
Inmiddels is er (en zijn wij) toch wel wat veranderd, maar doorgaans kijken we er in zijn algemeenheid nog wel positief tegenaan. 't Hangt een beetje van af wie er komt, eigenlijk.
Ze kwamen een half uur te laat, waren een uur aan het woord en vroegen dan om half 11: we meosten maar weer 'es gaan. Had u nog vragen? Nou nee...
Toen wij echter in Apeldoorn kwamen wonen, vielen wij zowat van onze stoel bij ons eerste huisbezoek. Niet te geloven, je werd serieus genomen! Er werd antwoord gegeven op je vragen en soms waren ze het zelfs met je kritiek eens.
Inmiddels is er (en zijn wij) toch wel wat veranderd, maar doorgaans kijken we er in zijn algemeenheid nog wel positief tegenaan. 't Hangt een beetje van af wie er komt, eigenlijk.
Onze wijkouderling is niet zo'n prater. Is op zich niet erg, als hij maar vragen zou stellen. Maar dat doet hij dus niet, heel vervelend. Bij het laatste huisbezoek was mijn man degene die het gesprek gaande hield. Toen het uur om was en de ouderling zijn Bijbel kon trekken, was de opluchting duidelijk zichtbaar. Niet echt een prettig huisbezoek dus. En zolang hij ouderling is, blijft hij onze wijkouderling, dus we zullen altijd van hem huisbezoek krijgen. Gelukkig komt de dominee zelf ook een keer per 2 jaar langs.
Bij ons rouleert dat eens in de zoveel tijd. Bij jullie niet? Jij bent toch PKN? Treden ze bij jullie niet om de 4 jaar af?Oorspronkelijk gepost door Kokje. En zolang hij ouderling is, blijft hij onze wijkouderling, dus we zullen altijd van hem huisbezoek krijgen.
[Aangepast op 30/8/05 door Unionist]
Na 4 jaar zijn ze herkiesbaar en meestal worden ze dan wel herkozen, omdat er nogal weinig potentiele ouderlingen zijn (kleine gemeente). En volgens mij mogen ze dan nog een keer herkozen worden (in totaal dus 12 jaar), maar het kan zijn dat dat nu in de PKN anders is (heb de kerkorde niet helemaal paraat:))Oorspronkelijk gepost door UnionistBij ons rouleert dat eens in de zoveel tijd. Bij jullie niet? Jij bent toch PKN? Treden ze bij jullie niet om de 4 jaar af?Oorspronkelijk gepost door Kokje. En zolang hij ouderling is, blijft hij onze wijkouderling, dus we zullen altijd van hem huisbezoek krijgen.
[Aangepast op 30/8/05 door Unionist]
[Aangepast op 30/8/05 door Kokje]
Wij krijgen om de 2 a 3 jaar 1 keer huisbezoek. Ze proberen om de 2 jaar.
Altijd dezelfde "spanning". Eerst moeten de (natuurlijk op een voetstuk geplaatste) ouderling en diaken zitten, en dan kunnen wij kinderen gaan zitten. Mijn moeder heeft netjes van te voren (zoals nadrukkelijk gevraagd door de kerkenraad) de koffie al gezet en alles klaarstaan. Dan eerst over koetjes en kalfjes. (zo mocht mijn zus geen kapster worden vorige keer omdat ze dan haar moest verven en bij vrouwen haar kort knippen) Vervolgens naar de gezins situatie. Daarna wordt aan pa en ma gevraagd hoe ze in de kerk zitten. Waarbij mijn vader zenuwtrekken gaat vertonen en mijn moeder tranen moet bedwingen. Vervolgens word er niets aan de kinderen gevraagd, niet verteld hoe belangrijk een nieuw hartje is. Als er dan een stilte valt en de ambtsdragers 4 keer achter elkaar sja hebben gezegd, en toch vertellen hoe zondig we zijn, dan vraagt hij: zijn er nog vragen. Ik vroeg wat zij als kerkenraad nog uitstraalden, of ze altijd verdrietig waren. Of ze nou nooit eens een leuk feestje hadden, of een fijne bruiloft (de man heeft 14 kinderen mij denkt dat hij ze wel bijwoont) waar op geantwoord werd: als je bekeerd bent, heb je daar niet zoveel zin meer in. En je zou het ook niet zo missen als het er niet was.
Afijn, daarna een stukje lezen, afscheid nemen waarbij mijn moeder bedankt en nog meer tranen vergiet en als ze weg zijn, mijn moeder zegt tegen de kleintjes: hup jullie naar bed en wij gaan ook naar boven.
pfffft hoe ik ertegen aan kijk???!!!!:(
sorry voor mijn cynisme. Ik zou meer geduld moeten tonen t.o. die 60+ mannen, maar ik vind het echt verschrikkelijk. Ik geloof zeker dat huisbezoek zo mooi kan zijn.
Altijd dezelfde "spanning". Eerst moeten de (natuurlijk op een voetstuk geplaatste) ouderling en diaken zitten, en dan kunnen wij kinderen gaan zitten. Mijn moeder heeft netjes van te voren (zoals nadrukkelijk gevraagd door de kerkenraad) de koffie al gezet en alles klaarstaan. Dan eerst over koetjes en kalfjes. (zo mocht mijn zus geen kapster worden vorige keer omdat ze dan haar moest verven en bij vrouwen haar kort knippen) Vervolgens naar de gezins situatie. Daarna wordt aan pa en ma gevraagd hoe ze in de kerk zitten. Waarbij mijn vader zenuwtrekken gaat vertonen en mijn moeder tranen moet bedwingen. Vervolgens word er niets aan de kinderen gevraagd, niet verteld hoe belangrijk een nieuw hartje is. Als er dan een stilte valt en de ambtsdragers 4 keer achter elkaar sja hebben gezegd, en toch vertellen hoe zondig we zijn, dan vraagt hij: zijn er nog vragen. Ik vroeg wat zij als kerkenraad nog uitstraalden, of ze altijd verdrietig waren. Of ze nou nooit eens een leuk feestje hadden, of een fijne bruiloft (de man heeft 14 kinderen mij denkt dat hij ze wel bijwoont) waar op geantwoord werd: als je bekeerd bent, heb je daar niet zoveel zin meer in. En je zou het ook niet zo missen als het er niet was.
Afijn, daarna een stukje lezen, afscheid nemen waarbij mijn moeder bedankt en nog meer tranen vergiet en als ze weg zijn, mijn moeder zegt tegen de kleintjes: hup jullie naar bed en wij gaan ook naar boven.
pfffft hoe ik ertegen aan kijk???!!!!:(
sorry voor mijn cynisme. Ik zou meer geduld moeten tonen t.o. die 60+ mannen, maar ik vind het echt verschrikkelijk. Ik geloof zeker dat huisbezoek zo mooi kan zijn.
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.
Er zijn overigens zeer orthodoxe bekeerde mensen die daar anders over denken. Iemand uit mijn omgeving vind dat we weer bijbels moeten feesten. Gewoon 7 dagen huwelijksfeest! En die is bekeerd en gaat aan het avondmaal in een zeer zware ger. gem. Ik wil dat dus niet gelijkstellen. Tis niet allemaal zwartgalligheid.Of ze nou nooit eens een leuk feestje hadden, of een fijne bruiloft (de man heeft 14 kinderen mij denkt dat hij ze wel bijwoont) waar op geantwoord werd: als je bekeerd bent, heb je daar niet zoveel zin meer in. En je zou het ook niet zo missen als het er niet was.
Ik heb het alleen over onze kerkenraad. Die stelt mij beetje teleur. Maar ik weet zeker dat er ook andere kerkenraden in de Ger Gem zijn die wel hun "vak" en plicht verstaan.
Het is dat mijn moeder toen zat te sijnen van: niets verder zeggen, maar ik wilde nog zeggen, Dan bent u vast nog meer bekeerd dan de Heere Jezus want die was ook op de bruiloft te Kana
ps. Ik ben ook voor die 7 daagse bruiloft, maar dan wel inte stellen als wij al getrouwd zijn graag
:D
[Aangepast op 30/8/05 door vlinder]
Het is dat mijn moeder toen zat te sijnen van: niets verder zeggen, maar ik wilde nog zeggen, Dan bent u vast nog meer bekeerd dan de Heere Jezus want die was ook op de bruiloft te Kana
ps. Ik ben ook voor die 7 daagse bruiloft, maar dan wel inte stellen als wij al getrouwd zijn graag
:D[Aangepast op 30/8/05 door vlinder]
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.
Vlinder ik begrijp wat je bedoelt.
Wij krijgen elk jaar huisbezoek en als je het er over hebt dat het ook om de twee jaar: Nou geen denken aan hoor!
We krijgen twee keer dezelfde ouderling en in de tussentijd wisselt het van diaken.
Als wij huisbezoek krijgen en we weten wie er komt, dan zeggen we soms al wat hij gaat zeggen, want sommige zeggen elke keer weer hetzelfde.
Bij sommige krijg je ook het gevoel dat je alleen uit ziel bestaat, terwijl het toch heel belangrijk is hoe het met je gaat of wat je meemaakt, wat je zieletoestand is.
Ik zou best wel over bepaalde dingen willen praten, maar dat kan ik beter met anderen dan met mensen van de kerkenraad.
Wij krijgen elk jaar huisbezoek en als je het er over hebt dat het ook om de twee jaar: Nou geen denken aan hoor!
We krijgen twee keer dezelfde ouderling en in de tussentijd wisselt het van diaken.
Als wij huisbezoek krijgen en we weten wie er komt, dan zeggen we soms al wat hij gaat zeggen, want sommige zeggen elke keer weer hetzelfde.
Bij sommige krijg je ook het gevoel dat je alleen uit ziel bestaat, terwijl het toch heel belangrijk is hoe het met je gaat of wat je meemaakt, wat je zieletoestand is.
Ik zou best wel over bepaalde dingen willen praten, maar dat kan ik beter met anderen dan met mensen van de kerkenraad.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
:iOorspronkelijk gepost door vlinder
Wij krijgen om de 2 a 3 jaar 1 keer huisbezoek. Ze proberen om de 2 jaar.
Altijd dezelfde "spanning". Eerst moeten de (natuurlijk op een voetstuk geplaatste) ouderling en diaken zitten, en dan kunnen wij kinderen gaan zitten. Mijn moeder heeft netjes van te voren (zoals nadrukkelijk gevraagd door de kerkenraad) de koffie al gezet en alles klaarstaan. Dan eerst over koetjes en kalfjes. (zo mocht mijn zus geen kapster worden vorige keer omdat ze dan haar moest verven en bij vrouwen haar kort knippen) Vervolgens naar de gezins situatie. Daarna wordt aan pa en ma gevraagd hoe ze in de kerk zitten. Waarbij mijn vader zenuwtrekken gaat vertonen en mijn moeder tranen moet bedwingen. Vervolgens word er niets aan de kinderen gevraagd, niet verteld hoe belangrijk een nieuw hartje is. Als er dan een stilte valt en de ambtsdragers 4 keer achter elkaar sja hebben gezegd, en toch vertellen hoe zondig we zijn, dan vraagt hij: zijn er nog vragen. Ik vroeg wat zij als kerkenraad nog uitstraalden, of ze altijd verdrietig waren. Of ze nou nooit eens een leuk feestje hadden, of een fijne bruiloft (de man heeft 14 kinderen mij denkt dat hij ze wel bijwoont) waar op geantwoord werd: als je bekeerd bent, heb je daar niet zoveel zin meer in. En je zou het ook niet zo missen als het er niet was.
Afijn, daarna een stukje lezen, afscheid nemen waarbij mijn moeder bedankt en nog meer tranen vergiet en als ze weg zijn, mijn moeder zegt tegen de kleintjes: hup jullie naar bed en wij gaan ook naar boven.
pfffft hoe ik ertegen aan kijk???!!!!:(
sorry voor mijn cynisme. Ik zou meer geduld moeten tonen t.o. die 60+ mannen, maar ik vind het echt verschrikkelijk. Ik geloof zeker dat huisbezoek zo mooi kan zijn.
Het nadeel van huisbezoek is ,dat het maar af en toe is.
Je kent de ouderling/diaken niet goed, maar er wordt wel van je verwacht dat je je hele innerlijk blootgeeft.
op een Bijbelkring of ander gezelschap, van mensen die je vaker ontmoet en met wie je over God en de Bijbel praat is dat veel makkelijker.
En dat lijkt me logisch.
Als er wederzijds begrip is, is het niet zo moeilijk.
Het valt voor die mannen ook niet mee !!
Ik zou niet graag in hun schoenen staan, er zijn ook heel veel mensen die over koetjes en kalfjes wel praten willen, maar voor de rest houden ze hun mond.
en dan moet jij daar wel mee om weten te gaan.
[Aangepast op 30/8/05 door Gabrielle]
Je kent de ouderling/diaken niet goed, maar er wordt wel van je verwacht dat je je hele innerlijk blootgeeft.
op een Bijbelkring of ander gezelschap, van mensen die je vaker ontmoet en met wie je over God en de Bijbel praat is dat veel makkelijker.
En dat lijkt me logisch.
Als er wederzijds begrip is, is het niet zo moeilijk.
Het valt voor die mannen ook niet mee !!
Ik zou niet graag in hun schoenen staan, er zijn ook heel veel mensen die over koetjes en kalfjes wel praten willen, maar voor de rest houden ze hun mond.
en dan moet jij daar wel mee om weten te gaan.
[Aangepast op 30/8/05 door Gabrielle]
Ik heb overigens ook nog wel wat kerkenraadstories. Mijn ouders zijn onder censuur gezet vanwege het opnemen van een kerkenraadsbezoek inzake een geschil met de dominee. In dat gesprek werd min of meer gezegt dat een dominee mocht doen en laten wat ie wilde wanneer hij iets voor zichzelf deed, zoals: Homo's trouwen, cremeren en dus ook (gescheiden) mensen trouwen die helemaal niet van de kerk waren, want daar ging het geschil over.
Later werd deze stelling heftig ontkent en kwamen mijn ouders met het bericht dat ze nu wel pech hadden, want mijn ouders hadden het gesprek opgenomen.
Ze zijn toen vanwege het 5e gebod onder censuur gezet en er nooit meer officieel uitgekomen. Later is de aanklacht veranderd in het weigeren van een ambtenaar wat nergens op sloeg, maar dat boeit niemand.
Later werd deze stelling heftig ontkent en kwamen mijn ouders met het bericht dat ze nu wel pech hadden, want mijn ouders hadden het gesprek opgenomen.
Ze zijn toen vanwege het 5e gebod onder censuur gezet en er nooit meer officieel uitgekomen. Later is de aanklacht veranderd in het weigeren van een ambtenaar wat nergens op sloeg, maar dat boeit niemand.
Wat straalt het voor positiefs uit. Ik denk dat een huisbezoek meer zou moeten zijn. Geestelijke ondersteuning. Ik denk wel dat ze moeten weten of er nog leven is in de gemeente. Maar dan is het zoals Gabrielle zegt: je eigen blootgeven terwijl je ze niet kent. Ook is het denk ik wel goed dat ze weten of er evt. financiele noden zijn, maar niet dat verplichte karakter. Ik denk dat ze ook niet een uur moeten blijven zitten als er een stilte valt. Het lijkt me voor hun ook moeilijk. Helemaal bij ons waar het een enorm gesloten gemeenschap is wat betreft geloofszaken. Mijn moeder zei laatst nog: Ik heb in die 25 jaar huwelijk nog nooit met mijn (schoon) moeder een gesprek over het geloof gehad. Wat erg!!! Ook erg dat mijn oma's dan niets uitstralen. Ze is 80 wie weet hoe snel ze sterft. En ik snap dat het op die manier moeilijk is voor de kerkenraad, maar doe dan bijv. in een gezin met kinderen een ouderling die zelf kinderen heeft of schoolmeester is. En niet een dove man van 84 die zo plat praat dat mijn vader het bidden niet eens kan verstaan.
sorry het is misschien niet goed om zo gal te spuien, maar ik mis echt zo vreselijk veel aan ons huisbezoek. Wij zijn deze winter ook weer aan de beurt.
Mijn zus woont nu 2 jaar SAMEN. Is zwanger notabene. Komt nooit meer op catechisatie. Ze hebben haar zelfs nog nooit gebeld, laat staan langs geweest.
Ach ja het is maar 1 schaapje uit de kudde....kan je beter bij die 99 andere schapen blijven.:i:i
sorry het is misschien niet goed om zo gal te spuien, maar ik mis echt zo vreselijk veel aan ons huisbezoek. Wij zijn deze winter ook weer aan de beurt.
Mijn zus woont nu 2 jaar SAMEN. Is zwanger notabene. Komt nooit meer op catechisatie. Ze hebben haar zelfs nog nooit gebeld, laat staan langs geweest.
Ach ja het is maar 1 schaapje uit de kudde....kan je beter bij die 99 andere schapen blijven.:i:i
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.