Vaak wordt de fout gemaakt, dat men denkt dat radicale moslims niet weten wat ze een ander aandoen. Weten ze niet wat pijn is? Wat verlies is? Hoe erg strijd en bloedvergieten is?
Elk mens weet dat. Elk mens heeft de drang tot lijfsbehoud en de angst om te sterven.
Maar, en hier wringt de schoen: radicale moslims hebben een waarde, die uitgaat boven de nadelen van de strijd. Die hogere waarde is de verspreiding van de Islam, de enige zuivere godsdienst, die het einde betekent van alle valse (vervalste) godsdiensten als jodendom en christendom. Vanaf het begin heeft de Islam een eigen identiteit gevormd, die getekend is door werkelijk verbluffend snelle militaire overwinningen, waarmee men een goddelijke bevestiging voelde van de definitieve godsdienst van Allah, die door Mohammed was gepredikt. De gedachte van de onoverwinnelijke Islam stimuleert nu ook weer de puriteinse nieuwe vorm van de Islam, die zoveel radicaliteit in zich draagt: terug naar de bron, de eerste tijd van de Islam. In feite komt dit fundamentalisme natuurlijk naar boven als reactie op de modernisering, die heeft aangetoond, dat de Islam helemaal niet zo goed mee komt in de wereld (geen rijkdom, geen democratie, geen militaire macht van betekenis enz.) Achter de reform-beweging van de radicale Islam zit dus een stuk frustratie, die in het Westen nog eens wordt gevoed door achterstelling en sociale problematiek van (tweede / derde generatie) moslims, die tussen wal en schip zijn gekomen.
Ach, wij christenen hebben het goed. We zijn geaccepteerd omdat we ons steeds met stapjes hebben aangepast aan de maatschappelijke ontwikkeling. Wij hebben ons aandeel genomen in democratie, in wetenschap en technische ontwikkeling. Wij leveren voor alle beroepsgroepen mensen af. Wij staan pal achter de militaire doctrine van het Westen (lees: Amerika), genieten bescherming, drijven handel, kunnen ons geloof praktiseren en hebben alle stadia van onze eigen wereld helpen opbouwen (van reformatie naar koloniale tijd naar economisch machtsblok naar Europese Unie).
Echt, christenen kúnnen en zullen eenvoudig niet radicaliseren. Daarvoor hebben ze nog veel te veel belangen in de status quo van dit moment.
In het uiterste geval zal de opmars van de Islam leiden tot een verdere marginalisering van overtuigde christenen, die dan veel protest zullen aantekenen, maar geen enkel wapen hebben, dan het wapen van de dienstbaarheid en het persoonlijke getuigenis (dat ook in het Romeinse Rijk heeft gewerkt).
In het (andere) uiterste geval, zal het aantal overtuigde christenen nog maar zo weinig zijn, dat er bijna niets meer van ze wordt gehoord en dat de scheiding van kerk en staat in de volksmond scheiding van moskee en staat zal heten.
De machtige vrienden van Nederland zullen niet toestaan, dat de islam ook politieke zeggenschap zal krijgen (politieke partijen kunen natuurlijk altijd, maar dan los van de moskee), dus het gaat in de toekomts gewoon over het aantal moslims en het aantal christenen, dat de invloed zal bepalen.
Stel je gewoon maar even het volgende voor:
strikt christelijke partijen in 2020 totaal: 21 zetels
strikte moslimpartijen in 2020 totaal: 31 zetels
seculiere linkse partijen in 2020: 45 zetels
seculiere libralen in 2020: 45 zetels
overige partijtjes in 2020: 8 zetels
Als links en rechts nog steeds niet samen kunnen wordt het:
links + moslim of
rechts + moslim
vice-premier Abdul Wahid van Bommel
Zeg maar dag met je (christelijke) handje.
D'r zullen meer christelijke kindertjes motten kommen, want de vergrijzing van Oude Nederlanders en de verjonging van Nieuwe moslims loopt wel uit op het bovengeschetste scenario.
(ter overdenking tusen Kerst en Oud en Nieuw)
Eén voordeel is er: wanneer een moslim in een echte democratie aan de macht komt, kan hij niet meer radicaliseren.
gravo
Moslimradicalisme, en het Christelijke antwoord.
-
Lambertus
Alle andere religieuze figuren, zoals Mohammed en Boedha brachten een religie. Jezus niet. Hij bracht Zijn Verlossing voor jou! Hij zei niet: doe dit en dat om bij God te komen. Hij zei: Ik ben de weg tot God. Dat is het verschil! Een ander groot verschil is dat alle andere godsdienstige 'helden' zo dood zijn als een pier. Erger nog, ze zijn zelfs opgegeten door de pieren. Jezus niet. Hij leeft! De dood had nl. geen recht op Jezus. Jezus had dan wel de schuld van ontelbare mensen op Zich genomen, maar Hij was Zelf nog altijd onschuldig. De dood had geen vat op Hem........ Daarom wekte Zijn Vader, God, Hem op. Jezus nam niet slechts de schuld weg van de mensheid, maar Hij ontnam de dood ook haar greep op de mensheid