Een tweetal getuigenissen die ik las in de Gezinsgids, nr 22. De eerste van ene man van 88 jaar en de tweede van een vrouw van 97jaar. Ik citeer:
"...alles is het werk Gods. De tijd is donker en er wordt weinig gesproken over het ware werk Gods in het hart. Maar de Heere zal zijn kerk vergaderen tot het laatst der dagen. Er moeten er nog meer worden toegebracht, jazeker. Op 12-jarige leeftijd heeft de Heere mij stilgezet......Toen ik 29 jaar oud was, is Christus mij geopenbaard...en toen ik 80 jaar oud was, werd de liefde van de vader en de Zoon toegepast. Er bleef nog ene leegte.....tot de Heere in Zijn goedheid vier jaar later ook de liefde van de heilige Geest wilde toepassen.
Het getuigenis van een oudere mevrouw uit hetzelfde artikel: "...nadat ik was getrokken door de Heere toen ik 28 jaar was, ben ik 10 jaar later als een Saulus neergeveld. Ik kan niet uitdrukken hoe hevig de strijd was. Toen ben ik op golgotha terechtgekomen en stelde de Heere me in de ruimte. Het Woord ging open en deed zoveel kracht. O, ik mocht zo in de liefde leven! het was; Gij zijt verlost, God heeft u welgedaan."....toen ik de volgende keer aan mocht gaan was het: En zij zagen niemand dan Jezus alleen. Ik mocht Jesaja nazeggen: Ik ben zeer vrolijk in de Heere, want hij heeft mij bekleed met de klederen des heils, de mantel der gerechtigheid heeft Hij mij omgedaan.....De Heere is zo goed voor me. Ik heb erg tegen de dood opgezien, maar Hij heeft het weg willen nemen met de woorden: Ik ga heen om u plaats te bereiden, en: u is een beter lot bereid, uw heilzon is aan't dagen. Ach, dan kan ik verlangend wachten....
Er valt veel over te zeggen en ook weer weinig. Het tweede getuigenis ontroerde mij. En jullie?
getuigenissen van ouderen
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Zelf had ik ze ook gisteren gelezen. Wat ik jammer vind in de overigens [persoonlijke] verhalen dat dit onvermijdelijk leidt tot herinterpretaties van eigen 'bekeringsgeschiedenissen'.
Het gaat mij er niet om twijfels te plaatsen bij wat ze ervaren hebben, wel hoe ze het 'labelen'. Ten eerste is de mens door het geloof levendgemaakt. Als hij of zij dat geloof mag oefenen, kan dat zeker in alle zwakheid. Hij of zij kan daarna tot meerdere kennis van Zijn Heiland gebracht worden.
Het andere bezwaar is dat God een Énig God is: Hoor Israël, de Heere Uw God is een énig Heere. We mogen wel spreken van God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest, maar nochtans zijn het geen drie Goden, maar één God! Zo wordt de gelovige gerechtvaardigd door een drie-enig God. Deze God heeft een aantal niet te delen Wezenseigenschappen: liefde, rechtvaardigheid, barmhartigheid, eeuwigheid, eenheid etc. Met alle respect wat ik voor die ouderling heb, toch dient hij gecorrigeerd te worden, want het neigt toch naar een gevaarlijke dwaling.
Het gaat mij er niet om twijfels te plaatsen bij wat ze ervaren hebben, wel hoe ze het 'labelen'. Ten eerste is de mens door het geloof levendgemaakt. Als hij of zij dat geloof mag oefenen, kan dat zeker in alle zwakheid. Hij of zij kan daarna tot meerdere kennis van Zijn Heiland gebracht worden.
Het andere bezwaar is dat God een Énig God is: Hoor Israël, de Heere Uw God is een énig Heere. We mogen wel spreken van God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest, maar nochtans zijn het geen drie Goden, maar één God! Zo wordt de gelovige gerechtvaardigd door een drie-enig God. Deze God heeft een aantal niet te delen Wezenseigenschappen: liefde, rechtvaardigheid, barmhartigheid, eeuwigheid, eenheid etc. Met alle respect wat ik voor die ouderling heb, toch dient hij gecorrigeerd te worden, want het neigt toch naar een gevaarlijke dwaling.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Ja, dat ben ik wel met je eens. Ik vraag me ook voorzichtig af welke Christus dat dan geweest is, want Efe 3:19 En bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat gij vervuld wordt tot al de volheid Gods.Oorspronkelijk gepost door ndonselaar Met alle respect wat ik voor die ouderling heb, toch dient hij gecorrigeerd te worden, want het neigt toch naar een gevaarlijke dwaling.
Daar heb je toch echt genoeg aan hoor.
Ik vindt het een ronduit rare uitleg.
Heel je leven weet je verlost te zijn, en aan het eind leer je de Heilige Geest kennen....?
Of je wordt 10 jaar getrokken alvorens je als Paulus neergevelt wordt....
Ik geloof zeker wel in verdiepende inzichten van Gods werk, maar om de Goddelijke Wezens te scheiden in je bekering, dat kan gewoon niet.
Heel je leven weet je verlost te zijn, en aan het eind leer je de Heilige Geest kennen....?
Of je wordt 10 jaar getrokken alvorens je als Paulus neergevelt wordt....
Ik geloof zeker wel in verdiepende inzichten van Gods werk, maar om de Goddelijke Wezens te scheiden in je bekering, dat kan gewoon niet.
-
Refojongere
Zeker, maar het is een vervolgen te kennen. Als een kind van God voor het eerst duidelijk licht mag krijgen over Eén van de Goddelijke Personen, zal hij moeten uitroepen met de Emmaüs-gangers: Was ons hart niet brandende in ons, toen Hij tot ons sprak op de weg. Dán zien ze wat ze altijd wel gezien en ervaren hebben, maar nooit duidelijk konden benoemen. Dán zien ze, wat ze allang hadden...Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Gods volk leert niet alles in een keer. De bekeerde mensen in de Handelingen 19 wisten niet eens dat er een Heilige Geest was.
Het is een 'vervolgen om de Heere te kennen' zoals ergens in Hosea staat.
Beste mensen, laten we oppassen te scherp te veroordelen. Een mens spreekt snel vanuit zijn bevinding, soms wel zó dat hij vergeet te zeggen wat wél waar is, maar wat hij niet ondervondt. Zoals dat eerste getuignis. Die beste man bedoelt écht niet dat God de Geest al die tijd hem niet liefhad. Natuurlijk was dat zo! Alleen hij ervaarde dat niet in het bijzonder. En welke weldaad is het, als God een mens veel van Hemzelf leert kennen. Laten we er jaloers op zijn, ipv door de verkeerde manier van uitdrukken de boodschap te vergeten!
------
Als ik eerlijk ben, doet het 2e getuignis me meer. Deze vrouw mag spreken van de liefde Gods, de blijdschap die er in Hem te vinden is. Dáár straalt wat van uit. Zij mag groot spreken over haar Heere en haar God. Heerlijk als een mens dat mag beleven.
Welk kind van God wil er nu niet jubelen over het heil wat bij God te verkrijgen is. Over die eeuwige liefde, die wij nooit kunnen begrijpen. Over die heerlijke nabijheid, over die kracht in de moeite, over die bevrijdende macht die al onze zonde en ongerechtigheden van ons neemt. Welzalig de ziel die psalm 103 met zn hart uitjubelen kan. Welzalig de ziel die het ook doet...
-----
Laten we oppassen dat we één van beide gaan veroordelen. Laten we liever zien op onszelf, zien wat er nog te leren is op die Goddelijke leerschool, en de Heere danken voor Zijn genade, aan deze mensen en aan ons(?) bewezen.
Ja dat viel mij ook op over de Heilige Geest, God zend de Heilige Geest om je tot bekering te brengen! toch? (of zit ik daar naast?). Want God is toch een drie enige God?Oorspronkelijk gepost door Gian
Ik vindt het een ronduit rare uitleg.
Heel je leven weet je verlost te zijn, en aan het eind leer je de Heilige Geest kennen....?
Of je wordt 10 jaar getrokken alvorens je als Paulus neergevelt wordt....
Ik geloof zeker wel in verdiepende inzichten van Gods werk, maar om de Goddelijke Wezens te scheiden in je bekering, dat kan gewoon niet.
Juist afgelopen zondag zei (een ras GG-predikant) nog dat "het niet zo kan zijn dat je jarenlang leeft metzelfkennis en Godskennis zonder Christuskennis...."
Mensen die zeggen tig jaar lang als ellendige hebben rondgezworven, die hebben of theologische definities niet begrepen, óf het viel wel mee (tegen...) met die ellendekennis en Godskennis....
Als we onszelf écht leren kennen en we leren iets zien van wat God van ons vraagt, dan leef je echt geen jaren door. Dan kunnen we maar één ding en dat is Hem te voet vallen. Wie tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen.
Ik geloof zeker dat we meer leren, en daar moeten we ook naar uitzien en naar toewerken. Maar mensen, dit kan je toch niet zeggen: 50 jaar leven met een openbaring van Christus aan het hart, de liefde van de Zoon en de Vader ervaren en dan toch: er bleef nog een leegte...
Mensen die zeggen tig jaar lang als ellendige hebben rondgezworven, die hebben of theologische definities niet begrepen, óf het viel wel mee (tegen...) met die ellendekennis en Godskennis....
Als we onszelf écht leren kennen en we leren iets zien van wat God van ons vraagt, dan leef je echt geen jaren door. Dan kunnen we maar één ding en dat is Hem te voet vallen. Wie tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen.
Ik geloof zeker dat we meer leren, en daar moeten we ook naar uitzien en naar toewerken. Maar mensen, dit kan je toch niet zeggen: 50 jaar leven met een openbaring van Christus aan het hart, de liefde van de Zoon en de Vader ervaren en dan toch: er bleef nog een leegte...
Volgens Calvijn zijn zelfkennis en Godskennis de noodzakelijke delen van het geloof. Godskennis wordt door die (rasGG) dominee toch weer zonder Christus mogelijk geacht. Als 't maar niet te lang duurt. Hoe lang is dan nog acceptabel?
Die leegte wordt aangepraat. Omdat er wel degelijk 'stationnetjes' zijn op 'de weg'. Dat zie je aan die beschrijvingen. Op zo'n station is het dan even genieten en dan rijdt de trein weer verder. Naar de volgende ervaring. In plaats dat ze de hele treinreis als 'ervaring' ervaren, benoemen ze alleen de hoogtepunten als relevant.
Die leegte wordt aangepraat. Omdat er wel degelijk 'stationnetjes' zijn op 'de weg'. Dat zie je aan die beschrijvingen. Op zo'n station is het dan even genieten en dan rijdt de trein weer verder. Naar de volgende ervaring. In plaats dat ze de hele treinreis als 'ervaring' ervaren, benoemen ze alleen de hoogtepunten als relevant.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Ik denk dat we de genoemde getuigenissen als geheel authentiek moeten opvatten. Het zijn mensen die God hebben leren kennen.
Tegelijkertijd wordt dit kennen geheel verwoord in de woorden en opvattingen , die deze mensen geleerd hebben en ter beschikking staan.
Het is een duidelijk bevindelijk protestantse taal. De 'kenners' zullen waarschijnlijk nog wel preciezere informatie kunnen halen uit hun taalgebruik, uit hun kijk op de heilsvolgorde enz. en ongeveer kunnen inschatten waar en wanneer deze getuigenissen zijn ontstaan.
Het belangrijkste bij de beoordeling van dergelijke getuigenissen is denk ik, dat we dit onderscheid weten te maken. Aan de ene kant het feit, dat ze getuigen van het werk van God in hun leven.
Aan de andere kant de vorm waarin dit ervaren wordt en hoe er over wordt gesproken.
Het eerste is belangrijker dan het tweede.
We moeten de manier waarop mensen spreken over God en de wijze waarop ze Gods werk in hun leven vertellen, niet normatief maken voor dat werk van God. Bij andere mensen, in andere omstandigheden, culturen en gemeenschappen wordt het werk van God anders verwoord en beleefd.
De Godservaring zelf is van groter belang, dan de persoonlijke interpretatie van deze ervaring, omdat het eerste van God is, het tweede van de mens.
Wanneer we ons blind staren op de taal waarin het wordt verteld, versmallen we Gods werk tot deze éne verwoording en krijgt het een normatieve betekenis.
Maar al te vaak zijn dergelijke ervaringen zo opgevat. Andere ervaring worden op grond van voorgaande ervaringen beoordeeld op echtheid.
Het is eerlijker om de tijd- en omgevingsgebonden taal en uitdrukkingswijzen er in aan te wijzen. Dat laat ruimte voor andere, eigenb ervaringen, die soms van heel andere aard zijn, maar niet minder authentiek of waarachtig.
Laten we openstaan voor de vele manieren, waarop over God wordt gesproken. Dat laat aan God immers de ruimt en de eer om te handelen zoals Hij wil handelen en ook feitelijk handelt.
We mogen God niet afhankelijk maken van de bewoordingen die wij mensen (in onze eigen beperkte kring) kiezen, om Zijn werk te beschrijven.
gravo
Tegelijkertijd wordt dit kennen geheel verwoord in de woorden en opvattingen , die deze mensen geleerd hebben en ter beschikking staan.
Het is een duidelijk bevindelijk protestantse taal. De 'kenners' zullen waarschijnlijk nog wel preciezere informatie kunnen halen uit hun taalgebruik, uit hun kijk op de heilsvolgorde enz. en ongeveer kunnen inschatten waar en wanneer deze getuigenissen zijn ontstaan.
Het belangrijkste bij de beoordeling van dergelijke getuigenissen is denk ik, dat we dit onderscheid weten te maken. Aan de ene kant het feit, dat ze getuigen van het werk van God in hun leven.
Aan de andere kant de vorm waarin dit ervaren wordt en hoe er over wordt gesproken.
Het eerste is belangrijker dan het tweede.
We moeten de manier waarop mensen spreken over God en de wijze waarop ze Gods werk in hun leven vertellen, niet normatief maken voor dat werk van God. Bij andere mensen, in andere omstandigheden, culturen en gemeenschappen wordt het werk van God anders verwoord en beleefd.
De Godservaring zelf is van groter belang, dan de persoonlijke interpretatie van deze ervaring, omdat het eerste van God is, het tweede van de mens.
Wanneer we ons blind staren op de taal waarin het wordt verteld, versmallen we Gods werk tot deze éne verwoording en krijgt het een normatieve betekenis.
Maar al te vaak zijn dergelijke ervaringen zo opgevat. Andere ervaring worden op grond van voorgaande ervaringen beoordeeld op echtheid.
Het is eerlijker om de tijd- en omgevingsgebonden taal en uitdrukkingswijzen er in aan te wijzen. Dat laat ruimte voor andere, eigenb ervaringen, die soms van heel andere aard zijn, maar niet minder authentiek of waarachtig.
Laten we openstaan voor de vele manieren, waarop over God wordt gesproken. Dat laat aan God immers de ruimt en de eer om te handelen zoals Hij wil handelen en ook feitelijk handelt.
We mogen God niet afhankelijk maken van de bewoordingen die wij mensen (in onze eigen beperkte kring) kiezen, om Zijn werk te beschrijven.
gravo
Ik heb dit weekend nog eens wat zitten lezen in de boekjes van Blauwendraad, en een en ander komt me bekend voor als ik deze verhalen lees.
Het kan zijn dat de mensen het oprecht zo beleefd hebben maar wat is het gevaar groot dat anderen gaan denken dat ze het ook zo moeten meemaken.
Het kan zijn dat de mensen het oprecht zo beleefd hebben maar wat is het gevaar groot dat anderen gaan denken dat ze het ook zo moeten meemaken.
Be yourself, there are plenty of others.
-
Gerrie
Mee eens.Oorspronkelijk gepost door gravo
Ik denk dat we de genoemde getuigenissen als geheel authentiek moeten opvatten. Het zijn mensen die God hebben leren kennen.
Tegelijkertijd wordt dit kennen geheel verwoord in de woorden en opvattingen , die deze mensen geleerd hebben en ter beschikking staan.
Het is een duidelijk bevindelijk protestantse taal. De 'kenners' zullen waarschijnlijk nog wel preciezere informatie kunnen halen uit hun taalgebruik, uit hun kijk op de heilsvolgorde enz. en ongeveer kunnen inschatten waar en wanneer deze getuigenissen zijn ontstaan.
Het belangrijkste bij de beoordeling van dergelijke getuigenissen is denk ik, dat we dit onderscheid weten te maken. Aan de ene kant het feit, dat ze getuigen van het werk van God in hun leven.
Aan de andere kant de vorm waarin dit ervaren wordt en hoe er over wordt gesproken.
Het eerste is belangrijker dan het tweede.
We moeten de manier waarop mensen spreken over God en de wijze waarop ze Gods werk in hun leven vertellen, niet normatief maken voor dat werk van God. Bij andere mensen, in andere omstandigheden, culturen en gemeenschappen wordt het werk van God anders verwoord en beleefd.
De Godservaring zelf is van groter belang, dan de persoonlijke interpretatie van deze ervaring, omdat het eerste van God is, het tweede van de mens.
Wanneer we ons blind staren op de taal waarin het wordt verteld, versmallen we Gods werk tot deze éne verwoording en krijgt het een normatieve betekenis.
Maar al te vaak zijn dergelijke ervaringen zo opgevat. Andere ervaring worden op grond van voorgaande ervaringen beoordeeld op echtheid.
Het is eerlijker om de tijd- en omgevingsgebonden taal en uitdrukkingswijzen er in aan te wijzen. Dat laat ruimte voor andere, eigenb ervaringen, die soms van heel andere aard zijn, maar niet minder authentiek of waarachtig.
Laten we openstaan voor de vele manieren, waarop over God wordt gesproken. Dat laat aan God immers de ruimt en de eer om te handelen zoals Hij wil handelen en ook feitelijk handelt.
We mogen God niet afhankelijk maken van de bewoordingen die wij mensen (in onze eigen beperkte kring) kiezen, om Zijn werk te beschrijven.
-
limosa
Ik heb die artikelen nog niet gelezen dus ik reageer op wat ik in deze topic lees. Het zijn persoonlijke verhalen dus dat maakt wat aarzelend om er kritisch over te doen. Maar ik denk wel dat je kunt zeggen dat deze mensen hun bekeringsverhaal persen in het sjabloon van wat ze jaren- en jarenlang zondags gehoord hebben. En ze gebruiken ook de woorden die daarbij horen. Als je het objectief bekijkt levert dat dan weer spagaat op want inderdaad: 50 jaar leven met een openbaring van Christus aan het hart, de liefde van de Zoon en de Vader ervaren en dan toch: er bleef nog een leegte... dat kun je toch eigenlijk niet zeggen zo.Oorspronkelijk gepost door Pim
Juist afgelopen zondag zei (een ras GG-predikant) nog dat "het niet zo kan zijn dat je jarenlang leeft metzelfkennis en Godskennis zonder Christuskennis...."
Mensen die zeggen tig jaar lang als ellendige hebben rondgezworven, die hebben of theologische definities niet begrepen, óf het viel wel mee (tegen...) met die ellendekennis en Godskennis....
Als we onszelf écht leren kennen en we leren iets zien van wat God van ons vraagt, dan leef je echt geen jaren door. Dan kunnen we maar één ding en dat is Hem te voet vallen. Wie tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen.
Ik geloof zeker dat we meer leren, en daar moeten we ook naar uitzien en naar toewerken. Maar mensen, dit kan je toch niet zeggen: 50 jaar leven met een openbaring van Christus aan het hart, de liefde van de Zoon en de Vader ervaren en dan toch: er bleef nog een leegte...
Het is te wensen dat al die kerkgangers die van allerlei ervaringen en standen kunnen praten nog eens de leegte ervaren die er is als je ondanks dat alles Christus nog niet kent.
voorzichtigheid is wel geboden denk ik.
Ik begrijp het ook niet helemaal. Openbaring van Christus aan je ziel (gebeurt alleen door het Evangelie Woord en niet door visioenen!, mp) en dan toch nog zovele jaren een leegte in je.
En wat is de liefde van de Heilige Geest? Wat is dat voor een liefde?
(ik schrijf dit niet spottend bedoeld, maar meen het bloed serieus)
Ik begrijp het ook niet helemaal. Openbaring van Christus aan je ziel (gebeurt alleen door het Evangelie Woord en niet door visioenen!, mp) en dan toch nog zovele jaren een leegte in je.
En wat is de liefde van de Heilige Geest? Wat is dat voor een liefde?
(ik schrijf dit niet spottend bedoeld, maar meen het bloed serieus)