verschil tussen groeien in het geloof en de standenleer

[jacob]

Ik zit net een beantwoording van een vraag op refoweb te lezen van ds Paul.

bestaat er dan ook een soort hybride vorm. Groeien van stand tot stand om het maar eens zo uit te drukken.

in alinea 2 heeft hij het m.i. meer over het steeds vaster worden in Christus. (opwassen)

en in alinea 3 gaat het hier toch om stationnetjes die mensen moeten langs gaan?



http://www.refoweb.nl/vragen@refoweb/an ... aul37.html

[memento]

Jacob,

De hybride vorm, om in jouw woorden te spreken, vinden we ook bij veel (de meeste?) oudvaders aan. Opzich is er namelijk niets mis mee, om te spreken over standen. Men bedoelt dan met 'stand' eigelijk 'toestand'. En dat er in het geloofsleven verschillende toestanden zijn, zal niemand ontkennen.

De standenleer gaat pas fout als men 1 of meerdere van de volgende zaken gaat stellen:
1. Dat een bepaalde volgorde van standen noodzakelijk is, en dat zonder die standen er geen sprake is van waarachtige genade. Door dat te stellen beroven we God van Zijn vrijheid
2. Dat bepaalde (toe)standen, die bijbels gezien zonde zijn (zoals bv het werkhuis) goed gepraat worden.
3. Dat men spreekt van standen in het genadeleven, waarin enige kennis van Gods barmhartigheid in Christus Jezus (om even woorden van Calvijn te gebruiken) gemist wordt.

[jacob]

Oorspronkelijk gepost door memento
Jacob,

De hybride vorm, om in jouw woorden te spreken, vinden we ook bij veel (de meeste?) oudvaders aan. Opzich is er namelijk niets mis mee, om te spreken over standen. Men bedoelt dan met 'stand' eigelijk 'toestand'. En dat er in het geloofsleven verschillende toestanden zijn, zal niemand ontkennen.

De standenleer gaat pas fout als men 1 of meerdere van de volgende zaken gaat stellen:
1. Dat een bepaalde volgorde van standen noodzakelijk is, en dat zonder die standen er geen sprake is van waarachtige genade. Door dat te stellen beroven we God van Zijn vrijheid
2. Dat bepaalde (toe)standen, die bijbels gezien zonde zijn (zoals bv het werkhuis) goed gepraat worden.
3. Dat men spreekt van standen in het genadeleven, waarin enige kennis van Gods barmhartigheid in Christus Jezus (om even woorden van Calvijn te gebruiken) gemist wordt.

ok helder.

[timo]

[font=Tahoma] [/font]
Even een opmerking over het werk huis. Het werkhuis is een plek waar jij de defenietie blijkbaar van kend. Maar de situatie waar deze mensen in zitten en de ontwikkelingen die ze meemaken van zonderGodn te willen eren. Naar ijver voor God om voor hem iets te zijn om genade te ontvangen. Deze ontwikkeling ziet men als werk van God. Maar daarmee praten ze de zonden niet Goed. Ik zelf ben evalgelichsssch op gevoed en ben zelf ook in het werk huis geweest ant ik moest jezus volgen. Want ik had mn hartje aan de Heere gegeven. Maar k dacht dat ik het zelf moest doen en kon doen. Alleen de praktijk viel zwaar tegen. Ik probeerde wat te zijn voor GOd Das het werk huis later heb ik geleerd om mijn vergeving van zonden van het te mogen ontvangen

[Kislev]

Even wat vragen die me de laatste tijd bezig houden:
Sommig predikanten preken dat als je gelooft er bent. Er moet dan nog slechts opwas zijn (vaak een moralistisch geloof op den duur). Afgelopen zondag echter een emeritusgergem predikant gehoord die weer uitgebreid de standen preekten.
Op één of andere manier hou je het gevoel dat deze laatste type predikanten nog meer kennis van Christus hebben dan zij die zeggen (kort gezegd) dat je er met een eenvoudig geloof wel bent.

Verder valt het mij op dat veel mensen die zeggen dat de standen niet hoeven heel vaak tobben over de zekerheid. Is dat nou juist niet een bewijs dat er iets is als standen?

Krijg wel eens het gevoel dat men tegenwoordig (de jeugd) iets heeft van 'standen hoeven niet meer' maar dat dat toch een soort oppervlakkigheid in de hand werkt.
Volgens mij helemaal niet zo ongezegend als men Gods recht leert billijken

[Afgewezen]

Even wat vragen die me de laatste tijd bezig houden:
Sommig predikanten preken dat als je gelooft er bent. Er moet dan nog slechts opwas zijn (vaak een moralistisch geloof op den duur). Afgelopen zondag echter een emeritusgergem predikant gehoord die weer uitgebreid de standen preekten.
Op één of andere manier hou je het gevoel dat deze laatste type predikanten nog meer kennis van Christus hebben dan zij die zeggen (kort gezegd) dat je er met een eenvoudig geloof wel bent.

Verder valt het mij op dat veel mensen die zeggen dat de standen niet hoeven heel vaak tobben over de zekerheid. Is dat nou juist niet een bewijs dat er iets is als standen?

Krijg wel eens het gevoel dat men tegenwoordig (de jeugd) iets heeft van 'standen hoeven niet meer' maar dat dat toch een soort oppervlakkigheid in de hand werkt.
Volgens mij helemaal niet zo ongezegend als men Gods recht leert billijken

Ja, je moet niet met het badwater (van overgeestelijkheid en verkeerde exegese) het kind (de ware bevinding) weggooien. Een geloof zonder bevinding propageert vaak wel zekerheid (geloven in de belofte), maar de onzekerheid bevindt zich op een ander vlak: is mijn geloof wel het ware? Heb ik wel een duidelijke overgang meegemaakt? Moet dat toch eigenlijk niet?

[ndonselaar]

Even wat vragen die me de laatste tijd bezig houden:
Sommig predikanten preken dat als je gelooft er bent. Er moet dan nog slechts opwas zijn (vaak een moralistisch geloof op den duur). Afgelopen zondag echter een emeritusgergem predikant gehoord die weer uitgebreid de standen preekten.
Op één of andere manier hou je het gevoel dat deze laatste type predikanten nog meer kennis van Christus hebben dan zij die zeggen (kort gezegd) dat je er met een eenvoudig geloof wel bent.

Verder valt het mij op dat veel mensen die zeggen dat de standen niet hoeven heel vaak tobben over de zekerheid. Is dat nou juist niet een bewijs dat er iets is als standen?

Krijg wel eens het gevoel dat men tegenwoordig (de jeugd) iets heeft van 'standen hoeven niet meer' maar dat dat toch een soort oppervlakkigheid in de hand werkt.
Volgens mij helemaal niet zo ongezegend als men Gods recht leert billijken

Beste Kislev,

Een gearriveerd geloof is volgens mij meestal redelijk zeker. Je verwart denk ik twee zaken. Ook ik moet weinig van ‘standen’ prediking hebben, tenminste als het gaat om de veelgehoorde kruispuntenleer. Duidelijk is de Schrift over ‘opwas’ in de genade. Als we de standenleer afwijzen, dan kan het inderdaad zijn dat we gaan ‘tobben’. De standenleer preekte ons er nog een beetje bij. Kenmerken en de sluitrede kunnen voor een bepaalde zekerheid zorgen. Toch is dat niet de zekerheid die we nodig hebben. We hebben de zekerheid nodig dat het heil buiten ons ligt. Standen afwijzen werkt geen oppervlakkigheid, tenminste dat hoeft niet. We moeten de jeugd wijzen op de noodzaak van het ín Christus zijn. In Christus zijn we een nieuw schepsel. In Christus zijn we blank en rein. In Christus ligt alles. Neem Hem weg uit de prediking en er is niets meer. Je houdt met zo’n prediking over: óf een moralistisch verhaal, of een lege standenleer.
Ik hoorde zondag avond een predikant zeggen: een veel gehoord bezwaar tegen sommige predikanten is dat ze té snel over Christus preken. Het gaat allemaal te makkelijk. Deze predikant zei hierop: ik vraag me af, of dat makkelijk is. Als de prediking met Christus begint, dan moet de mens alle eigen werk loslaten, dan betekent het niet meer dat ik zalig moet worden, nee dan mag ik me laten zaligen. Zakken op de Rotssteen des heils Jezus Christus. Zeggen met Esther: ik ga, kom ik om, dan kom ik om. Dan zullen we mogen ervaren dat we niet om hoeven te komen, maar dat Hij ons insluit en omhelsd. Dan wordt de vrede ervaren en dan mogen we delen in de ervaring van de psalmdichter:

Ik zal horen, wat God, de HEERE, spreken zal; want Hij zal tot Zijn volk en tot Zijn gunstgenoten van vrede spreken; maar dat zij niet weder tot dwaasheid keren.
Zekerlijk, Zijn heil is nabij degenen, die Hem vrezen, opdat in ons land eer wone.
De goedertierenheid en waarheid zullen elkander ontmoeten; de gerechtigheid en vrede zullen elkander kussen.
De waarheid zal uit de aarde spruiten, en gerechtigheid zal van den hemel nederzien.
Ook zal de HEERE het goede geven; en ons land zal zijn vrucht geven.
De gerechtigheid zal voor Zijn aangezicht henengaan, en Hij zal ze zetten op den weg Zijner voetstappen.

[Kislev]

't Blijft een vraag. kBen helemaal groot geworden onder de standenleer (ik snap het alleen nog steeds niet). Op één of andere manier voel ik (gevoel: redelijk onbetrouwbaar) dat het wat die strakke standenleer betreft niet zo hoeft. Al was het alleen maar omdat je anders een godsdienst van zo na 1900 aanhangt. Maar weerleggen...

kWordt soms zo moe van de disuccsies (niet hier of refoforum hoor) over het verschil tussen wedergeboorte en bekering. kSnap er vaak niks meer van. :

[Afgewezen]

Als de prediking met Christus begint, dan moet de mens alle eigen werk loslaten, dan betekent het niet meer dat ik zalig moet worden, nee dan mag ik me laten zaligen. Zakken op de Rotssteen des heils Jezus Christus. Zeggen met Esther: ik ga, kom ik om, dan kom ik om. Dan zullen we mogen ervaren dat we niet om hoeven te komen, maar dat Hij ons insluit en omhelsd.

Dit wel waar ndonselaar, maar ga je nu niet voorbij aan het eigenlijke punt van Kislev?
Wat jij zegt zal iedereen onderschrijven, licht, zwaar, maakt niet uit. Het punt in kwestie is, meen ik: wat is nu de ware bevinding? Wat maakt ons geloven, ons 'zakken op de Rotssteen', tot een wáár geloof?

[ndonselaar]

Als de prediking met Christus begint, dan moet de mens alle eigen werk loslaten, dan betekent het niet meer dat ik zalig moet worden, nee dan mag ik me laten zaligen. Zakken op de Rotssteen des heils Jezus Christus. Zeggen met Esther: ik ga, kom ik om, dan kom ik om. Dan zullen we mogen ervaren dat we niet om hoeven te komen, maar dat Hij ons insluit en omhelsd.

Dit wel waar ndonselaar, maar ga je nu niet voorbij aan het eigenlijke punt van Kislev?
Wat jij zegt zal iedereen onderschrijven, licht, zwaar, maakt niet uit. Het punt in kwestie is, meen ik: wat is nu de ware bevinding? Wat maakt ons geloven, ons 'zakken op de Rotssteen', tot een wáár geloof?

Afgewezen we moeten het niet ingewikkelder maken als de Schrift zelf. Wat is nu de ware bevinding, wat is nu een waar geloof? Mag ik eerst de vraag omdraaien? Wat is een onwaar geloof? Vriend ! hoe zijt gij hier ingekomen, geen bruiloftskleed aan hebbende ? En hij verstomde.

Dit geloof is niet te voeden met een kruispuntenleer! Dit geloof is slecht te voeden met Hem zelf. Dit eet en drinkt als er gesproken / gepreekt wordt over zijn lijden op Golgotha. Dit eet en drinkt als er aan de tafel klinkt 'Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven'. Het geloof kan slechts haar voedsel trekken uit Christus zelf. Dat is haar Levensbron. Daarom sprak Christus ook op het grote feest: Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien en tot de Samaritaanse vrouw: Maar zo wie gedronken zal hebben van het water, dat Ik hem geven zal, dien zal in eeuwigheid niet dorsten; maar het water, dat Ik hem zal geven, zal in hem worden een fontein van water, springende tot in het eeuwige leven.

Als onze ziel niet opspringt bij het horen van Zijn stem / Naam in de prediking die is als de man die geen bruilofstkleed had.

[Afgewezen]

Ndonselaar, jammer dat je niet verder komt dan met wat op zichzelf ware clichés. Over de door jou aangeroerde punten bestaat geen enkele onzekerheid. Ze vormen ook niet het probleem dat door Kislev is aangestipt.
Het gaat erom: hoe wordt Christus geopenbaard aan mijn hart. Hoe krijg ik, ik persoonlijk, deel aan Hem? En hoe gaat dat toe, als God in een mensenleven komt?
Mag je daar niks over zeggen? Kom nou, geen enkel werk van God hoeft verzwegen te worden, dus zeker niet Zijn werk in een mensenhart!

[Pim]

Ndonselaar, jammer dat je niet verder komt dan met wat op zichzelf ware clichés. Over de door jou aangeroerde punten bestaat geen enkele onzekerheid. Ze vormen ook niet het probleem dat door Kislev is aangestipt.
Het gaat erom: hoe wordt Christus geopenbaard aan mijn hart. Hoe krijg ik, ik persoonlijk, deel aan Hem? En hoe gaat dat toe, als God in een mensenleven komt?
Mag je daar niks over zeggen? Kom nou, geen enkel werk van God hoeft verzwegen te worden, dus zeker niet Zijn werk in een mensenhart!

Dat moet je dan niet gaan doen door allerlei leunsels en steunsels aan te dragen waar de naam van Christus zelfs niet genoemd wordt.

Geloof, Hoop en Liefde, daar draait het om in het leven van een Christen.

[Afgewezen]

Dat moet je dan niet gaan doen door allerlei leunsels en steunsels aan te dragen waar de naam van Christus zelfs niet genoemd wordt.

Wat versta je onder die 'leunsels en steunsels'?

Geloof, Hoop en Liefde, daar draait het om in het leven van een Christen.

Wie help je nu verder met dit soort uitspraken?

[ndonselaar]

Ndonselaar, jammer dat je niet verder komt dan met wat op zichzelf ware clichés. Over de door jou aangeroerde punten bestaat geen enkele onzekerheid. Ze vormen ook niet het probleem dat door Kislev is aangestipt.
Het gaat erom: hoe wordt Christus geopenbaard aan mijn hart. Hoe krijg ik, ik persoonlijk, deel aan Hem? En hoe gaat dat toe, als God in een mensenleven komt?
Mag je daar niks over zeggen? Kom nou, geen enkel werk van God hoeft verzwegen te worden, dus zeker niet Zijn werk in een mensenhart!

Jammer Afgewezen dat je bijbelteksten op zichzelf ware clichés noemt.

Het probleem Afgewezen van jouw is iets wat géén mens ooit op aarde kan uitleggen aan een ander. Er kan alleen herkenning in de ontvangen zaak zijn. Als de mens de hand van het geloof voor het eerst op de gepredikte Christus mag leggen is er sprake van een geloofsmysterie. De Geest werkt zowel het willen als het werken. We lezen eveneens in de Heilige Schrift: één ding weet ik, dat ik blind was en nu zie.
Dit zelfde beaamden ook de opstellers van de DL.
Wat zouden we er over vertellen? Ik bedoel dan hét geloofsmoment waarop onze ogen geopend werden voor de Christus der Schriften.

Nogmaals er kan slechts herkenning zijn in de ontvangen zaak. Iedere gelovige zal het hierover eens zijn.

[Miscanthus]

Ndonselaar, jammer dat je niet verder komt dan met wat op zichzelf ware clichés. Over de door jou aangeroerde punten bestaat geen enkele onzekerheid. Ze vormen ook niet het probleem dat door Kislev is aangestipt.
Het gaat erom: hoe wordt Christus geopenbaard aan mijn hart. Hoe krijg ik, ik persoonlijk, deel aan Hem? En hoe gaat dat toe, als God in een mensenleven komt?
Mag je daar niks over zeggen? Kom nou, geen enkel werk van God hoeft verzwegen te worden, dus zeker niet Zijn werk in een mensenhart!

Dat is heel verschillend, getuige de vele verschillende bekeringen in de bijbel. Ik denk dat het boek Handelingen ons een hele rij laat zien hoe het er in de laatste tijd aan toe gaat.
Je stelt alleen gewichtig klinkende vragen en hele hoge eisen aan andermans geloofsleven en het is niet snel goed genoeg.
Je zult dat met de beste bedoelingen doen, maar je helpt anderen er niet mee.
We krijgen persoonlijk deel aan Christus door het geloof in Zijn Woord. Dan zien we dat Gods beloften niet alleen anderen betreft maar ook mij. Dan zien we de Christus der schriften op Golgotha voor onze zonden. En dat heeft zo zijn gevolgen; de vruchten des geestes; Ga 5:22 Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.
Je moet eens leren dat er mensen zijn die rust in God gevonden hebben en daar vrede mee hebben. Je niet aflatende vragenstellerij naar het ware kan de Geest uitblussen.
Veracht de kleinen niet. We zijn bereid getuigenis te geven van de hoop die in ons is, maar je voortdurende verdachtmakerij kan ik niet waarderen.
Je dacht toch niet dat een ieder hier spontaan zijn waarachtige bekering gaat bewijzen door zijn of haar bekeringsgeschiedenis te gaan vertellen? Of om dat als maatgevend te gaan beschouwen?