studiedag Gouda
Geplaatst: 04 mei 2005, 19:35
Geachte forumleden.
Ik las in het R-D dat het deputaatschap voor Israël op 6 mei a.s.in Gouda een studiedag over de betekenis van het Joodse volk belegt. Als bijdrage aan deze bezinning plaats ik hier de kopie van het bericht dat ik aan het deputaatschap gestuurd heb:
Geachte leden van het Deputaatschap voor Israël
Als bijdrage aan de discussie over de positie van het Joodse volk op de studiedag te Gouda op 6 mei a.s.breng ik de volgende punten onder uw aandacht:
1. Wat mij altijd weer opvalt is de moeite die de kerk in het algemeen gesproken 57 jaar na dato nog steeds heeft om de beloften Gods aan Israël letterlijk te geloven. Een treffend voorbeeld hiervan is het pleidooi van ir.Van der Graaf op die avond van Christenen voor Israël in Gouda voor Jeruzalem als hoofdstad van Israël. Maar toen rabbijn v/d.Kamp over de tempel begon was dat hem een brug te ver! Terwijl dat net zo letterlijk en concreet in de bijbel staat als de belofte voor Jeruzalem!Jeruzalem heeft ook geen enkele meerwaarde boven Rome of Athene als het niet is om s Heeren huis in haar gebouwd.
Dat een herbouwde tempel voor vele oprechte christenen een brug te ver is komt echter niet
omdat het niet duidelijk geschreven staat, maar omdat het alleen bij Israël en niet bij de kerk past.
2. En wat God aan Israël beloofd heeft zal Hij ook aan Israël vervullen en wat Hij aan Zijn kerk belooft zal Hij ook aan Zijn kerk vervullen. Zowel bij Rome als de kerk der Reformatie heeft Israël echter nooit een eigen identiteit gehad, men laat de kerkgeschiedenis eenvoudig bij Adam beginnen en ziet Israël slechts als een pseudoniem en wegwerpverpakking van de alleenzaligmakende kerk,die als de enigst denkbare gestalte van het koninkrijk Gods beschouwd wordt. Al de schatten der wijsheid en der kennis Gods zijn echter niet in de kerk, maar in Christus verborgen; Hij is het middelpunt van al Gods gedachten en wegen.En Hij heeft Hem aan Israël als Koning en aan zijn Gemeente tot een Hoofd gegeven. Nergens in de Schrift wordt Hij dan ook de Koning van de kerk genoemd. Het gaat wel om dezelfde Zaligmaker, maar om een verschillende relatie die ook een verschillende wijze van aanbidding en eredienst vereist.
3. Als er geen rekening gehouden wordt met het verkorte profetisch perspectief waarin komst en wederkomst van de Messias in een blik samengevat worden en het er tussenliggende dal van de kerkgeschiedenis niet gezien wordt, laat men de profetie doorlopen in de kerkgeschiedenis en past met allerlei willekeurige vergeestelijkingen op de kerk toe wat alleen bij Israël past en ook wel omgekeerd. Ook de schrijver van de Hebreeënbrief leert niet dat de tempel voorgoed heeft afgedaan, maar dat alle figuren in Christus hun vervulling hebben gevonden. Maar daarom hebben ze hun betekenis niet verloren, maar veeleer hun eigenlijke zin en betekenis pas gevonden. Hij is dan ook niet gekomen om de wet en de profeten te ontbinden, maar om die te vervullen. Graag zou ik uw gedachten hierover eens vernemen. J.V.
Ereunao.
Ik las in het R-D dat het deputaatschap voor Israël op 6 mei a.s.in Gouda een studiedag over de betekenis van het Joodse volk belegt. Als bijdrage aan deze bezinning plaats ik hier de kopie van het bericht dat ik aan het deputaatschap gestuurd heb:
Geachte leden van het Deputaatschap voor Israël
Als bijdrage aan de discussie over de positie van het Joodse volk op de studiedag te Gouda op 6 mei a.s.breng ik de volgende punten onder uw aandacht:
1. Wat mij altijd weer opvalt is de moeite die de kerk in het algemeen gesproken 57 jaar na dato nog steeds heeft om de beloften Gods aan Israël letterlijk te geloven. Een treffend voorbeeld hiervan is het pleidooi van ir.Van der Graaf op die avond van Christenen voor Israël in Gouda voor Jeruzalem als hoofdstad van Israël. Maar toen rabbijn v/d.Kamp over de tempel begon was dat hem een brug te ver! Terwijl dat net zo letterlijk en concreet in de bijbel staat als de belofte voor Jeruzalem!Jeruzalem heeft ook geen enkele meerwaarde boven Rome of Athene als het niet is om s Heeren huis in haar gebouwd.
Dat een herbouwde tempel voor vele oprechte christenen een brug te ver is komt echter niet
omdat het niet duidelijk geschreven staat, maar omdat het alleen bij Israël en niet bij de kerk past.
2. En wat God aan Israël beloofd heeft zal Hij ook aan Israël vervullen en wat Hij aan Zijn kerk belooft zal Hij ook aan Zijn kerk vervullen. Zowel bij Rome als de kerk der Reformatie heeft Israël echter nooit een eigen identiteit gehad, men laat de kerkgeschiedenis eenvoudig bij Adam beginnen en ziet Israël slechts als een pseudoniem en wegwerpverpakking van de alleenzaligmakende kerk,die als de enigst denkbare gestalte van het koninkrijk Gods beschouwd wordt. Al de schatten der wijsheid en der kennis Gods zijn echter niet in de kerk, maar in Christus verborgen; Hij is het middelpunt van al Gods gedachten en wegen.En Hij heeft Hem aan Israël als Koning en aan zijn Gemeente tot een Hoofd gegeven. Nergens in de Schrift wordt Hij dan ook de Koning van de kerk genoemd. Het gaat wel om dezelfde Zaligmaker, maar om een verschillende relatie die ook een verschillende wijze van aanbidding en eredienst vereist.
3. Als er geen rekening gehouden wordt met het verkorte profetisch perspectief waarin komst en wederkomst van de Messias in een blik samengevat worden en het er tussenliggende dal van de kerkgeschiedenis niet gezien wordt, laat men de profetie doorlopen in de kerkgeschiedenis en past met allerlei willekeurige vergeestelijkingen op de kerk toe wat alleen bij Israël past en ook wel omgekeerd. Ook de schrijver van de Hebreeënbrief leert niet dat de tempel voorgoed heeft afgedaan, maar dat alle figuren in Christus hun vervulling hebben gevonden. Maar daarom hebben ze hun betekenis niet verloren, maar veeleer hun eigenlijke zin en betekenis pas gevonden. Hij is dan ook niet gekomen om de wet en de profeten te ontbinden, maar om die te vervullen. Graag zou ik uw gedachten hierover eens vernemen. J.V.
Ereunao.
