Bevinding en prediking
Bevinding en prediking
In het kader van een aantal discussies leek het me goed om een stukje te posten uit een artikel van prof. G. Wisse over de predikers van de Afscheiding (dit stukje kun je ook van toepassing achten op bijv. de begintijd van de Ger. Gemeenten).
[quote]Men kan nu wel kritisch en speurzinnig de fouten gaan aanwijzen, de homiletische onjuistheden in die preken, maar dat is toch niet billijk én nog minder onze eerste taak. Neen, ik wil iets anders opmerken. Nederland, alsook Amerika, mogen God innige dank betonen voor de weldaad, dat er door de Afscheiding weer gehoord werd op de kansels van de noodzakelijkheid van de wedergeboorte uit God, van de waarachtige bekering, van het geloof, enzovoort. Dat er weer een prediking kwam, die in haar kernwezen wel niet ‘naar’, maar des te meer voor, ten bate van, de mens was.
O zeker, men kan wel aanwijzen, dat het hier en daar wat ál te gemoedelijk toeging, of dat men soms éénzijdig de uitverkiezing in het midden stelde, of dat het verbondsmatige wel eens wat schuilging, dat het soms meer evangeliserend werk dan ambtelijke Woorbediening in de gemeente van God leek. Maar wie niet anders weet dan dit te zeggen, die sluit de ogen voor de nood en de praktijk van het leven.
Duizenden en tienduizenden werden in het Hervormd genootschap schier niet meer gewaarschuwd. Van een ontdekken aan droggronden was geen sprake meer, de bekering van de zondaar werd geen genadewonder meer geacht, en Gods volk kreeg schier geen ‘teerkost’ op de reis. En toen zijn de predikers in de kerk van de Afscheiding door ’s Heeren Geest en genade het middel geweest om honderden voor een eeuwig omkomen te bewaren. Er was soms veel ‘gemoed’ in de preek; maar hoe had de ziel ook jaren gesnakt, hoe was ze mishandeld, hoe was het leven bespot zelfs, als gemoedelijk, zelfs ziekelijk.
O gewis, het kan bestaan dat dit een uitloper wordt. Maar een dode orthodoxie is een ander soort ziekte, die maar al te gemakkelijk wordt vergoelijkt. En het afgeven op bevinding en mystiek deed toen (nu nog?) vaak dienst, om het gemis van, en de vijandschap tegen, de ware inwendige werkingen van Gods Geest te verbergen. (…)
De kerk van de Afscheiding is vanwege haar prediking in Nederland geweest een toevlucht voor de bedrukten van geest, en voor die duizenden die het genadegeheim deelachtig waren, om genade door genade te leren deelachtig worden en beleven.
Wat is er in die afgescheiden kerken en kerkjes in al die jaren al niet genoten, hoe is God er verheerlijkt, hoe zijn er duizenden zielen tot bekering gebracht in die zuivere noodzakelijke weg, dat ze eerst in hun onbekeerdheid voor God zich leerden kennen. Men mag ervan zeggen wat men wil, maar dáár, in die kerkjes, daar zijn wonderen gebeurd. Daar werd een mens niet zalvend met allerlei zoet gestreel de handen opgelegd, of met een deugdpreekje naar het oordeel van God en de ontzaglijke eeuwigheid gezonden. Dáár werd de dierbare gewilligheid en genoegzaamheid van de Heere Jezus uitgestald, daar hoorde men de ‘lokstem’ nog eens, enzovoort.(…)
Wat ook in de loop en worsteling van eeuwen verandert, de manier van zaligworden en de vreze Gods niet.(…)
Onze vier-en-dertigers namen het nauw met de zielen, omdat ze het nauw namen met God. En God Zelf heeft in de loop der tijden op hun prediking amen gezegd.”
[quote]Men kan nu wel kritisch en speurzinnig de fouten gaan aanwijzen, de homiletische onjuistheden in die preken, maar dat is toch niet billijk én nog minder onze eerste taak. Neen, ik wil iets anders opmerken. Nederland, alsook Amerika, mogen God innige dank betonen voor de weldaad, dat er door de Afscheiding weer gehoord werd op de kansels van de noodzakelijkheid van de wedergeboorte uit God, van de waarachtige bekering, van het geloof, enzovoort. Dat er weer een prediking kwam, die in haar kernwezen wel niet ‘naar’, maar des te meer voor, ten bate van, de mens was.
O zeker, men kan wel aanwijzen, dat het hier en daar wat ál te gemoedelijk toeging, of dat men soms éénzijdig de uitverkiezing in het midden stelde, of dat het verbondsmatige wel eens wat schuilging, dat het soms meer evangeliserend werk dan ambtelijke Woorbediening in de gemeente van God leek. Maar wie niet anders weet dan dit te zeggen, die sluit de ogen voor de nood en de praktijk van het leven.
Duizenden en tienduizenden werden in het Hervormd genootschap schier niet meer gewaarschuwd. Van een ontdekken aan droggronden was geen sprake meer, de bekering van de zondaar werd geen genadewonder meer geacht, en Gods volk kreeg schier geen ‘teerkost’ op de reis. En toen zijn de predikers in de kerk van de Afscheiding door ’s Heeren Geest en genade het middel geweest om honderden voor een eeuwig omkomen te bewaren. Er was soms veel ‘gemoed’ in de preek; maar hoe had de ziel ook jaren gesnakt, hoe was ze mishandeld, hoe was het leven bespot zelfs, als gemoedelijk, zelfs ziekelijk.
O gewis, het kan bestaan dat dit een uitloper wordt. Maar een dode orthodoxie is een ander soort ziekte, die maar al te gemakkelijk wordt vergoelijkt. En het afgeven op bevinding en mystiek deed toen (nu nog?) vaak dienst, om het gemis van, en de vijandschap tegen, de ware inwendige werkingen van Gods Geest te verbergen. (…)
De kerk van de Afscheiding is vanwege haar prediking in Nederland geweest een toevlucht voor de bedrukten van geest, en voor die duizenden die het genadegeheim deelachtig waren, om genade door genade te leren deelachtig worden en beleven.
Wat is er in die afgescheiden kerken en kerkjes in al die jaren al niet genoten, hoe is God er verheerlijkt, hoe zijn er duizenden zielen tot bekering gebracht in die zuivere noodzakelijke weg, dat ze eerst in hun onbekeerdheid voor God zich leerden kennen. Men mag ervan zeggen wat men wil, maar dáár, in die kerkjes, daar zijn wonderen gebeurd. Daar werd een mens niet zalvend met allerlei zoet gestreel de handen opgelegd, of met een deugdpreekje naar het oordeel van God en de ontzaglijke eeuwigheid gezonden. Dáár werd de dierbare gewilligheid en genoegzaamheid van de Heere Jezus uitgestald, daar hoorde men de ‘lokstem’ nog eens, enzovoort.(…)
Wat ook in de loop en worsteling van eeuwen verandert, de manier van zaligworden en de vreze Gods niet.(…)
Onze vier-en-dertigers namen het nauw met de zielen, omdat ze het nauw namen met God. En God Zelf heeft in de loop der tijden op hun prediking amen gezegd.”
- Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
In het kader van een aantal discussies leek het me goed om een stukje te posten uit een artikel van prof. G. Wisse over de predikers van de Afscheiding (dit stukje kun je ook van toepassing achten op bijv. de begintijd van de Ger. Gemeenten).
Het is me een raadsel waarom dit goed zou zijn om te posten.....
O, gewis, het barst van de algemeenheden en ongefundeerde verwijten / steken onder water.
O, zeker, het is een knap staaltje van door ootmoed verhulde hoogmoed.
Och, was er maar nooit een afscheiding geweest en was men maar bij de voorwerpelijke waarheid gebleven, men zou niet meer zo langs elkaar heen praten als heden ten dage op internetfora geschiedt.....
[Aangepast op 30/6/05 door Miscanthus]
Alles wat in dat stukje verheerlijkt wordt, gebeurde ook daarna in de Herv kerk. Neemt niet weg dat de Herv Kerk vervallen was, maar veel bevindelijk ingestelde mensen zijn er in gebleven tot en met 2004. En velen van hen nog steeds.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Beste Miscanthus,
Ik denk dat je reactie niet helemaal terecht is Miscanthus. Het stukje is namelijk geschreven in een bepaalde context, en over een tijd binnen de Herv. Kerk., waar dit inderdaad node gemist werd.
Beste Afgewezen,
Wisse schreef o.a. in het stukje: "Van een ontdekken aan droggronden was geen sprake meer, de bekering van de zondaar werd geen genadewonder meer geacht, en Gods volk kreeg schier geen ‘teerkost’ op de reis. En toen zijn de predikers in de kerk van de Afscheiding door ’s Heeren Geest en genade het middel geweest om honderden voor een eeuwig omkomen te bewaren."
En dát is wat nú in veel 'afgescheiden' gemeenten gemist wordt. Mensen worden weer de handen opgelegd, een dodelijke lijdelijkheid aangepraat en Gods volk krijgt nauwelijks nog 'teerkost' op de weg. Dát is waar ik me zo zorgen om maakt. Veel van wat je nu hoort is nog hoogstens 'nep'.....
Hart. Gr.,
Ik denk dat je reactie niet helemaal terecht is Miscanthus. Het stukje is namelijk geschreven in een bepaalde context, en over een tijd binnen de Herv. Kerk., waar dit inderdaad node gemist werd.
Beste Afgewezen,
Wisse schreef o.a. in het stukje: "Van een ontdekken aan droggronden was geen sprake meer, de bekering van de zondaar werd geen genadewonder meer geacht, en Gods volk kreeg schier geen ‘teerkost’ op de reis. En toen zijn de predikers in de kerk van de Afscheiding door ’s Heeren Geest en genade het middel geweest om honderden voor een eeuwig omkomen te bewaren."
En dát is wat nú in veel 'afgescheiden' gemeenten gemist wordt. Mensen worden weer de handen opgelegd, een dodelijke lijdelijkheid aangepraat en Gods volk krijgt nauwelijks nog 'teerkost' op de weg. Dát is waar ik me zo zorgen om maakt. Veel van wat je nu hoort is nog hoogstens 'nep'.....
Hart. Gr.,
- Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Beste Leonius,Oorspronkelijk gepost door Leonius
Beste Miscanthus,
Ik denk dat je reactie niet helemaal terecht is Miscanthus. Het stukje is namelijk geschreven in een bepaalde context, en over een tijd binnen de Herv. Kerk., waar dit inderdaad node gemist werd.
dat snap ik ook wel, -hoewel, het gaat toch over de tijd van Kersten en Woelderink?
ik begrijp alleen niet met welk doel dat nu hier gepost wordt.
Verder deel ik jouw zorg.
Ben ik met je eens. In plaats van met het 'oude goud' hebben we nu vaak met namaak te doen. Begrijpelijk dat mensen dan van een 'bevindelijke' prediking niet meer zoveel moeten hebben.En dát is wat nú in veel 'afgescheiden' gemeenten gemist wordt. Mensen worden weer de handen opgelegd, een dodelijke lijdelijkheid aangepraat en Gods volk krijgt nauwelijks nog 'teerkost' op de weg. Dát is waar ik me zo zorgen om maakt. Veel van wat je nu hoort is nog hoogstens 'nep'.....
Maar laten we denken aan het spreekwoord van dat kind en het badwater...
- Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Doet me goed om je begrip te horen.Oorspronkelijk gepost door AfgewezenBen ik met je eens. In plaats van met het 'oude goud' hebben we nu vaak met namaak te doen. Begrijpelijk dat mensen dan van een 'bevindelijke' prediking niet meer zoveel moeten hebben.En dát is wat nú in veel 'afgescheiden' gemeenten gemist wordt. Mensen worden weer de handen opgelegd, een dodelijke lijdelijkheid aangepraat en Gods volk krijgt nauwelijks nog 'teerkost' op de weg. Dát is waar ik me zo zorgen om maakt. Veel van wat je nu hoort is nog hoogstens 'nep'.....
Maar laten we denken aan het spreekwoord van dat kind en het badwater...
Zeker, en om in deze metafoor te blijven, het gaat heden ten dage weinig meer over het Kind en des te meer over het vuile badwater....Oorspronkelijk gepost door AfgewezenBen ik met je eens. In plaats van met het 'oude goud' hebben we nu vaak met namaak te doen. Begrijpelijk dat mensen dan van een 'bevindelijke' prediking niet meer zoveel moeten hebben.En dát is wat nú in veel 'afgescheiden' gemeenten gemist wordt. Mensen worden weer de handen opgelegd, een dodelijke lijdelijkheid aangepraat en Gods volk krijgt nauwelijks nog 'teerkost' op de weg. Dát is waar ik me zo zorgen om maakt. Veel van wat je nu hoort is nog hoogstens 'nep'.....
Maar laten we denken aan het spreekwoord van dat kind en het badwater...
Snap je m'n zorg?
Waar gaat het me nu eigenlijk om?
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo'n 'zware' (mensen die mij kennen, zullen dat waarschijnlijk ook niet vinden), maar
a. ik ben beducht voor de 'Zwaagiaanse stroming' in de GG, (of Blaauwendraadiaans, en vroeger, in de jaren 70, had je de Goudse kwestie);
b. mijn hart gaat altijd open als ik hoor of lees over het leven van het 'oude volk', omdat ik dáár herkenning vind.
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo'n 'zware' (mensen die mij kennen, zullen dat waarschijnlijk ook niet vinden), maar
a. ik ben beducht voor de 'Zwaagiaanse stroming' in de GG, (of Blaauwendraadiaans, en vroeger, in de jaren 70, had je de Goudse kwestie);
b. mijn hart gaat altijd open als ik hoor of lees over het leven van het 'oude volk', omdat ik dáár herkenning vind.
Wat herken je daar in? Klinkt het zo fijn vertrouwd of is er meer?Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Waar gaat het me nu eigenlijk om?
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo'n 'zware' (mensen die mij kennen, zullen dat waarschijnlijk ook niet vinden), maar
a. ik ben beducht voor de 'Zwaagiaanse stroming' in de GG, (of Blaauwendraadiaans, en vroeger, in de jaren 70, had je de Goudse kwestie);
b. mijn hart gaat altijd open als ik hoor of lees over het leven van het 'oude volk', omdat ik dáár herkenning vind.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Nee, want je kunt die herkenning ook ineens bij anderen vinden (die geen tale Kanaäns spreken).Oorspronkelijk gepost door refoWat herken je daar in? Klinkt het zo fijn vertrouwd of is er meer?Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Waar gaat het me nu eigenlijk om?
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo'n 'zware' (mensen die mij kennen, zullen dat waarschijnlijk ook niet vinden), maar
a. ik ben beducht voor de 'Zwaagiaanse stroming' in de GG, (of Blaauwendraadiaans, en vroeger, in de jaren 70, had je de Goudse kwestie);
b. mijn hart gaat altijd open als ik hoor of lees over het leven van het 'oude volk', omdat ik dáár herkenning vind.