Belangrijke telefoonnummers!!!!!!!!!!!
* bij verdriet, bel Johannes 14
* als mensen je tegenvallen, bel Psalm 27
* als je vruchtbaar wilt wezen, bel Johannes 15
* wanneer je gezondigd hebt, bel Psalm 51
* maak je je zorgen, bel Matthëëus 6: 19-34
* in gevaar, bel Psalm 91
* als God erg ver lijkt, bel Psalm 139
* als je je alleen en angstig voelt, bel Psalm 23
* wanneer je je geloof lauw lijkt, bel Hebreeëën 11
* wordt je bitter en kritisch, bel 1 Corinthe 13
* wil je Paulus’’ geheim tot geluk weten, bel Collossenzen 3:12-17
* als je het christen zijn begrijpen wil, bel 2 Corinthe 5:15-19
* voel je je verslagen, bel Romeinen 8: 31
* wil je rust en vrede, bel Matthëëus 11: 25-30
* als de wereld sterker lijkt dan God, bel Psalm 90
* als je zekerheid wilt, bel Romeinen 8:1-30
* vertrek je van huis voor arbeid of reizen, bel Psalm 121
* als je gebeden beperkt of egoïïstisch worden, bel Psalm 67
* voor een goede uitvinding of mogelijkheid, bel Jesaja 55
* als je moed nodig hebt om iets te doen, bel Jozua 1
* wil je weten hoe je met je naaste om moet gaan, bel Romeinen 12
* als je denkt aan investeringen en opbrengsten, bel Marcus 10
* ben je depressief, bel Psalm 27
* ben je jaloers op ongelovigen, bel Psalm 37
* verlies je het vertrouwen in mensen, bel 1 Corinthe 13
* als mensen onvriendelijk lijken, bel Johannes 15
* ben je ontmoedigd over je werk, bel Psalm 126
* als je jezelf heel wat begint te vinden in deze wereld, bel Psalm 119
* Overige belangrijke nummers
* omgaan met angst, bel Psalm 34:7
* voor veiligheid, bel Psalm 121:3
* voor verzekering, bel Marcus 8: 35
* voor extra zekerheid, bel Psalm 145:18
[size=-1]gevonden op de site van hervormd Dinteloord[/size]
Belangrijke telefoonnummers
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Oorspronkelijk gepost door Lecram
Het alarmnummer bij een noodgeval: Psalm 50:15
Klik hier
[Aangepast op 18/1/05 door Lecram]
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Refojongere
hoe kunnen dan de beloften kracht krijgen, dominee?
Door de Heilige Geest, Thomas. Wij hebben immers uit de Catechismus geleerd dat de Geest Gods geschonken wordt om te wederbaren, in alle waarheid te leiden en te troosten.
Hoe troost dan de Heilige Geest, dominee?
Door de beloften in de gedachten te brengen, Thomas, door hun te laten zien dat de beloften gegeven zijn voor zulken als zij zijn, door hun de heerlijkheid en de zekerheid der beloften te doen zien.
Maar zou de gelovige dat niet evengoed uit zichzelf kunnen, dominee? Hij is toch wedergeboren, heeft toch het eeuwige leven?
Een gelovige, Thomas, heeft het leven niet in zichzelf. Hij heeft het alleen telkens als hij gelooft. Dat geloof is van de morgen tot de avond een gave Gods. De gelovige maakt zich gemakkelijk los van de leiding of van de draad, waarlangs het geloof hem toevloeit. Zodra het contact met de Geest Gods verbroken is, zit de mens in duisternis. Wilhelmus à Brakel vertelt het volgende:"Een godzalige weduwe verhaalde mij eens, dat ze op een keer in groot kruis kwam. Als radeloos sloeg zij de Bijbel op en las Mattheüs 6. Dat had zulk een klem op haar hart, dat zij met vrolijkheid het kruis opnam. Zij maakte een vouwtje bij dat hoofdstuk en dacht: nu heb ik genoeg om mijzelf te troosten. Ik weet nu waar ik mijn sterkte halen zal, als mij namaals wederom kruis zal ontmoeten.
Het kruis kwam. Zij zocht met al haar best haar kracht in Mattheüs 6. Maar het was er niet in, wat zij tevoren daarin vond. Waar kwam dat vandaan? De Heilige Geest gebruikte toen dat middel niet, paste het niet op haar toe zoals tevoren.
Waarom zou de Heilige Geest dat niet gedaan hebben, dominee?
Wie zal het zeggen, Thomas? God oordeelde het misschien beter dat zij haar kruis nog een poosje moedeloos droeg om te laten zien, wat zij van zichzelf kon. Misschien ook, om dat zij er te veel op had vertrouwd, dat zij zelf wel uit Mattheüs 6 kon putten. De Heere wil ons altijd opnieuw afhankelijkheid leren.
Dus al zijn wij wedergeboren, dominee, al hebben wij het ware geloof, al zijn wij levende mensen, dan zijn we bij de gedurigheid nog volkomen afhankelijk?
Wij kunnen geen stap gaan zonder de Heere, Thomas.
Dus dominee, moeten we gedurig maar bidden om van God geleerd en bekeerd te worden?
Wij moeten het niet alleen bidden, Thomas, doch ook gedurig bij de noodzakelijkheid bepaald worden en zo bij onze afhankelijkheid. En dan moeten wij maar vragen:"Zend, Heere" Uw licht en waarheid neder;"Och schonkt Gij mij de hulp van Uwen Geest." Zend mij Uw Geest tot een Trooster. Laat Hij mij tonen dat ik de hoedanigheden heb der gelovigen, aan wie de beloften gedaan zijn. Geef dat Hij mij de heerlijkheid en zekerheid der beloften op het hart binde. Maak het zo, dat ik bij Zijn licht met gemoedigdheid de duisternis doorwandel.
Hoe moet een gelovige dus handelen, dominee, ten opzichte van de beloften?
Hij moet er nut uit zien te trekken, Thomas. De Heere heeft ze gegeven, opdat Zijn volk ze zou gebruiken en niet om ze maar te laten liggen.
Moeten we dan niet wachten, dominee, tot we een belofte krijgen?
Je mag ze ook zoeken, Thomas. De psalm zegt:"Vraagt naar den Heere en Zijne sterkte." Je mag een belofte zoeken die bij je staat past. Je mag vragen: wat heeft de Heere voor zieken laten beschrijven? Wat voor benauwden, wat voor hen die door vijanden worden besprongen, wat voor hen die in zonden zijn gevallen, wat voor rouwdragenden.
Door de Heilige Geest, Thomas. Wij hebben immers uit de Catechismus geleerd dat de Geest Gods geschonken wordt om te wederbaren, in alle waarheid te leiden en te troosten.
Hoe troost dan de Heilige Geest, dominee?
Door de beloften in de gedachten te brengen, Thomas, door hun te laten zien dat de beloften gegeven zijn voor zulken als zij zijn, door hun de heerlijkheid en de zekerheid der beloften te doen zien.
Maar zou de gelovige dat niet evengoed uit zichzelf kunnen, dominee? Hij is toch wedergeboren, heeft toch het eeuwige leven?
Een gelovige, Thomas, heeft het leven niet in zichzelf. Hij heeft het alleen telkens als hij gelooft. Dat geloof is van de morgen tot de avond een gave Gods. De gelovige maakt zich gemakkelijk los van de leiding of van de draad, waarlangs het geloof hem toevloeit. Zodra het contact met de Geest Gods verbroken is, zit de mens in duisternis. Wilhelmus à Brakel vertelt het volgende:"Een godzalige weduwe verhaalde mij eens, dat ze op een keer in groot kruis kwam. Als radeloos sloeg zij de Bijbel op en las Mattheüs 6. Dat had zulk een klem op haar hart, dat zij met vrolijkheid het kruis opnam. Zij maakte een vouwtje bij dat hoofdstuk en dacht: nu heb ik genoeg om mijzelf te troosten. Ik weet nu waar ik mijn sterkte halen zal, als mij namaals wederom kruis zal ontmoeten.
Het kruis kwam. Zij zocht met al haar best haar kracht in Mattheüs 6. Maar het was er niet in, wat zij tevoren daarin vond. Waar kwam dat vandaan? De Heilige Geest gebruikte toen dat middel niet, paste het niet op haar toe zoals tevoren.
Waarom zou de Heilige Geest dat niet gedaan hebben, dominee?
Wie zal het zeggen, Thomas? God oordeelde het misschien beter dat zij haar kruis nog een poosje moedeloos droeg om te laten zien, wat zij van zichzelf kon. Misschien ook, om dat zij er te veel op had vertrouwd, dat zij zelf wel uit Mattheüs 6 kon putten. De Heere wil ons altijd opnieuw afhankelijkheid leren.
Dus al zijn wij wedergeboren, dominee, al hebben wij het ware geloof, al zijn wij levende mensen, dan zijn we bij de gedurigheid nog volkomen afhankelijk?
Wij kunnen geen stap gaan zonder de Heere, Thomas.
Dus dominee, moeten we gedurig maar bidden om van God geleerd en bekeerd te worden?
Wij moeten het niet alleen bidden, Thomas, doch ook gedurig bij de noodzakelijkheid bepaald worden en zo bij onze afhankelijkheid. En dan moeten wij maar vragen:"Zend, Heere" Uw licht en waarheid neder;"Och schonkt Gij mij de hulp van Uwen Geest." Zend mij Uw Geest tot een Trooster. Laat Hij mij tonen dat ik de hoedanigheden heb der gelovigen, aan wie de beloften gedaan zijn. Geef dat Hij mij de heerlijkheid en zekerheid der beloften op het hart binde. Maak het zo, dat ik bij Zijn licht met gemoedigdheid de duisternis doorwandel.
Hoe moet een gelovige dus handelen, dominee, ten opzichte van de beloften?
Hij moet er nut uit zien te trekken, Thomas. De Heere heeft ze gegeven, opdat Zijn volk ze zou gebruiken en niet om ze maar te laten liggen.
Moeten we dan niet wachten, dominee, tot we een belofte krijgen?
Je mag ze ook zoeken, Thomas. De psalm zegt:"Vraagt naar den Heere en Zijne sterkte." Je mag een belofte zoeken die bij je staat past. Je mag vragen: wat heeft de Heere voor zieken laten beschrijven? Wat voor benauwden, wat voor hen die door vijanden worden besprongen, wat voor hen die in zonden zijn gevallen, wat voor rouwdragenden.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
RJ,
ik vond de eerste posting toch een stuk krachtiger. Jouw posting lijkt te willen zeggen dat we niet altijd iets aan Gods Woord hebben.
[Aangepast op 25/1/05 door Miscanthus]
ik vond de eerste posting toch een stuk krachtiger. Jouw posting lijkt te willen zeggen dat we niet altijd iets aan Gods Woord hebben.
Vind ik een gevaarlijke en ook niet Bijbels. Zo zou de zaligheid afhangen van de mate waarin we geloven.Een gelovige, Thomas, heeft het leven niet in zichzelf. Hij heeft het alleen telkens als hij gelooft. Dat geloof is van de morgen tot de avond een gave Gods. De gelovige maakt zich gemakkelijk los van de leiding of van de draad, waarlangs het geloof hem toevloeit.
[Aangepast op 25/1/05 door Miscanthus]
-
Refojongere
Beste Miscanthus,
Een bekeerd mens kan niet altijd geloven, leeft ook wel eens in ongeloof, leeft ook wel eens in het donker, ziet ook wel eens op zichzelf.
Die moet met David (kind van God) smeken: "Maak mij levend om UWS NAAMS wil".
Een gelovige kan niet altijd in de beloften geloven en de vrucht daarvan genieten. Zo leert de praktijk het, zo lezen we de voorbeelden ervan uit de Schriften.
Met groet,
Refojongere
P.S. Ik moet eerlijk zeggen dat de openingsposting me niet helemaal aanspreekt. Alsof je de beloften in je broekzak hebt zitten. Dat is niet het leven des geloofs.
Natuurlijk, we mogen zoeken naar de beloften, mogen bidden of die beloften ook aan ons vervuld zullen worden. Maar die geloven haasten niet en ontvangen alles in bidden en verwachten.
Ook uitdrukkingen als even 'online met God' gaan of 'God is de hele dag online' of bel als je in nood bent even dit nummer (deze belofte). Het klinkt me wat goedkoperig in de oren.
[Aangepast op 25/1/05 door Refojongere]
Een bekeerd mens kan niet altijd geloven, leeft ook wel eens in ongeloof, leeft ook wel eens in het donker, ziet ook wel eens op zichzelf.
Die moet met David (kind van God) smeken: "Maak mij levend om UWS NAAMS wil".
Een gelovige kan niet altijd in de beloften geloven en de vrucht daarvan genieten. Zo leert de praktijk het, zo lezen we de voorbeelden ervan uit de Schriften.
Met groet,
Refojongere
P.S. Ik moet eerlijk zeggen dat de openingsposting me niet helemaal aanspreekt. Alsof je de beloften in je broekzak hebt zitten. Dat is niet het leven des geloofs.
Natuurlijk, we mogen zoeken naar de beloften, mogen bidden of die beloften ook aan ons vervuld zullen worden. Maar die geloven haasten niet en ontvangen alles in bidden en verwachten.
Ook uitdrukkingen als even 'online met God' gaan of 'God is de hele dag online' of bel als je in nood bent even dit nummer (deze belofte). Het klinkt me wat goedkoperig in de oren.
[Aangepast op 25/1/05 door Refojongere]
RJ, dit is wat ongelukkig geformuleerd. Het is ONMOGELIJK dat een kind van God niet geloofd. Er is, Gode zij dank, geen afval der heiligen, en dus zijn Gods kinderen nooit zonder het geloof.Een bekeerd mens kan niet altijd geloven, leeft ook wel eens in ongeloof, leeft ook wel eens in het donker, ziet ook wel eens op zichzelf.
Ik stel voor Een bekeerd mens kan niet altijd geloven te veranderen in Bij een bekeerd mens komt het helaas wel voor dat het geloof niet actief, niet in beoefening, is..
RJ, waarschijnlijk heb je dit bedoelt. Het is helaas zo dat (wij) bevindelijk gereformeerden vaak de fout maken om dingen te formuleren vanuit onze beleving, ipv vanuit de feiten. Hierdoor worden soms de gruwelijkste dwalingen op papier gezet, zonder dat men werkelijk bedoelt hetgeen men schrijft. Laten we voorzichtig en oplettend zijn...
-
Refojongere
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
-
Refojongere
Triest dat je dat niet kent. Serieus, ik snap niet dat je dat onderscheid niet tegenkomt in de Bijbel. Hoe vaak vallen sterke bijbelgelovigen als Abraham (loog over Sara), Zacharias (aankondiging geboorte) David (bedreef de zonde tegen Bathseba) en Petrus (verloochende Jezus) niet in ongeloof?
Je hebt staten en standen. Habitus en actus. Je hebt een geloof op een laag pitje en geloof vol vuur. Je hebt een geloof dat in beoefening is en verachtering in de genade.
Dat zijn geen theologische constructies, maar beschrijvingen van de werkelijkheid van het ware, zaligmakende geloof dat door Gods Geest gewerkt en in stand gehouden wordt.
Je hebt staten en standen. Habitus en actus. Je hebt een geloof op een laag pitje en geloof vol vuur. Je hebt een geloof dat in beoefening is en verachtering in de genade.
Dat zijn geen theologische constructies, maar beschrijvingen van de werkelijkheid van het ware, zaligmakende geloof dat door Gods Geest gewerkt en in stand gehouden wordt.
Well, je hoeft het van mij geen staten en standen te noemen, of habitus oen actus, als je een hekel hebt aan die termen. Maar dat neemt idd niet weg dat, zoals RJ ook zegt, het geloof soms absoluut niet actief is (zie de bijbelse voorbeelden die RJ noemt).Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Triest dat je dat niet kent. Serieus, ik snap niet dat je dat onderscheid niet tegenkomt in de Bijbel. Hoe vaak vallen sterke bijbelgelovigen als Abraham (loog over Sara), Zacharias (aankondiging geboorte) David (bedreef de zonde tegen Bathseba) en Petrus (verloochende Jezus) niet in ongeloof?
Je hebt staten en standen. Habitus en actus. Je hebt een geloof op een laag pitje en geloof vol vuur. Je hebt een geloof dat in beoefening is en verachtering in de genade.
Dat zijn geen theologische constructies, maar beschrijvingen van de werkelijkheid van het ware, zaligmakende geloof dat door Gods Geest gewerkt en in stand gehouden wordt.
Miscantus, misschien is het wat té persoonlijk, maar wil je zeggen dat bij jou het geloof altijd op volle kracht draait? Dat je nooit eens in zonden valt? Dat je niet dagen hebt waarop je hard koud is, zonder dat je het merkt, omdat je het te druk hebt met allerlij zaken uit het 'gewone leven'? Well, dan ben je een betere gelovige dan ik...
Even terzijde: We mogen het natuurlijk nooit goedkeuren dat geloof niet in beoefening is. Het is geen toestand waarin een mens mag berusten ofzo. Ja, als hij bij zichzelf dit opmerkt moet hij juist weer staan naar geloof, door te smeken aan de Heere om nieuw geloof en om nieuwe kracht, door opnieuw in zn hard die onberouwelijke keuze te maken om voor de Heere te willen leven.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Nee natuurlijk niet. Maar ik vind het onderscheid tussen een actief en passief geloof gevaarlijk omdat het ruimte geeft voor een geloof zonder het omhelzen van Christus.Oorspronkelijk gepost door memento...Miscantus, misschien is het wat té persoonlijk, maar wil je zeggen dat bij jou het geloof altijd op volle kracht draait? Dat je nooit eens in zonden valt? Dat je niet dagen hebt waarop je hard koud is, zonder dat je het merkt, omdat je het te druk hebt met allerlij zaken uit het 'gewone leven'? Well, dan ben je een betere gelovige dan ik...
Ik zou liever spreken van een sterk en zwak geloof. Dat het geloof helemaal weg is, kan volgens mij niet. Zelfs dan is er een hoop op God die mijn ziel het leven geeft en verlevendigt door Zijn Woord. Ook de wetenschap dat Hij mij hoort en zal verhoren is onderdeel van het geloof. Zonder dat is het hopeloos over en uit.
-
Refojongere
"omdat het ruimte geeft voor een geloof zonder het omhelzen van Christus."
Ik snap je wel.
Geloven = omhelzen van Christus. Een gelovig mens is verenigd met Christus, Christus leeft in hem.
En toch, zo'n gelovig mens kan menigmaal in ongeloof zijn. Het geloof is wel in het hart, maar niet in beoefening. De habitus is er wel, maar niet de actus. Is latijn voor hetzelfde toch?
Ik snap je wel.
Geloven = omhelzen van Christus. Een gelovig mens is verenigd met Christus, Christus leeft in hem.
En toch, zo'n gelovig mens kan menigmaal in ongeloof zijn. Het geloof is wel in het hart, maar niet in beoefening. De habitus is er wel, maar niet de actus. Is latijn voor hetzelfde toch?