Die RKérs hebben er hun 3e, 4e, 5e, 6e of 7e sacrament van gemaakt, en blijkbaar een bijzondere kracht toegedicht aan die olie. Maar is die olie nu niet gewoon een geneesmiddel, zoals wij in Nederkand vroeger Haarlemmerolie hadden?
Grote kans van wel. Maar dat is denk ik ook niet wat we in die tekst moeten lezen. Ik zou betreffende tekst willen parafraseren als:
Dat hij tot zich roepe de ouderlingen van de gemeente, dat zij voor hem bidden, en in verwachting op de Heere hem zalven (de lezer mag zelf uitmaken of het hier gaat om religieuze of om geneeskundige olie).
Oftewel, m.i. staat in deze tekst niet het zalven centraal, maar het bidden en het verwachten van de Heere.
------------
Interessant is ook de uitleg van de kanttekeningen, die het zien als bijzondere gave van de Geest ter ondersteuning van het evangelie, wat ook de uitleg is van Matthew Henry, Calvijn en Poole:
Namelijk naar het voorbeeld der discipelen, die van Christus ontvangen hebbende de gave van wonderbaarlijke gezondmaking, daartoe olie gebruikten, Mark. 6:13; niet dat in de olie enige verborgen kracht was om de ziekten te genezen, maar zij gebruikten deze
als een buitengewoon teken, waaruit bekend was, dat door hun dienst zulk een wonder van God geschiedde tot bevestiging van hun leer; gelijk men ziet dat Christus en de apostelen, in het genezen van de ziekten nu speeksel, slijk, aanrakingen, oplegging der handen, dan hunne schaduwen, gordels en zweetdoeken daartoe gebruiken. Welke gave van
wonderbaarlijke gezondmaking, daar zij nu vele honderden jaren opgehouden heeft, als niet meer nodig zijnde, daar de Evangelische leer genoegzaam met wonderen is bevestigd, zo wordt tevergeefs en spottend dit uiterlijk teken nog heden als een sacrament gebruikt, en nog meer wordt het bijgelovig misbruikt, als men meent dat zulke zalving kracht heeft om de zonden weg te nemen en tot zaligheid der zielen dienstig is.
Slechts enkele commentatoren houden de olie voor geneesmiddel, nl. Gill en Barnes. Calvijn zegt expliciet de olie
niet te zien als geneesmiddel.
Ook interessant en goed ter overweging is de opmerking die Matthew Poole maakt bij deze passage:
Anointing him with oil; an outward rite used in those times, in miraculous healing sick persons, which might then be kept up, while the gift whereof it was the symbol continued; but the gift ceasing, it is vainly used. These cures were sometimes wrought only with a word, Ac 9:34; 14:10; 16:18 : sometimes by taking by the hand, or embracing, Ac 3:7; 20:10 ; sometimes by laying on of hands, Mr 16:18; Ac 9:17 ; sometimes by anointing with oil, Mr 6:13 : and so this is not an institution of a sacrament, but a command, that those elders that had the gift of healing, (as many in those days had), being called by the sick to come to them, should (the Spirit of the Lord so directing them) exercise that gift, as well as pray over them.
nl: De bijbel spreekt slechts over ziekenzalving als één van de mogelijkheden. Als we dus ziekenzalving overwegen, moeten we ook de andere bijbelplaatsen en genezingswijzen eens goed bekijken.
Daarbij nog de waarschuwing dat het geloven in ziekenzalving indirect inhoud waar de reformatoren zo bang voor waren, nl. dat men gaat leren dat de Geest ook vandaag de dag nog mbv bijzondere tekenen werkt. En ik vraag me af of men dat eigelijk wel wil...