Je hoort veel als kritiek op de prediking in de rechterflank van de gereformeerde gezindte dat de oproep tot geloof niet meer of te weinig gehoord wordt. Dat zou volgens die critici in elke preek voor moeten komen. Als ik me niet vergis ben ik dit soort geluiden ook vaak op het OSW forum tegen gekomen.
De vraag is natuurlijk of men deze kritiek kan stoelen op de Bijbel. Ik denk van niet.
In de Bijbel staan een paar preken. Bijvoorbeeld in het Nieuwe Testament, naast de Bergrede, de preek van Paulus voor Festus, of de preek van Petrus op de Pinksterdag, of de preek van Petrus voor het Sanhedrin. De laatste twee vind je in de eerste hoofdstukken van het boek Handelingen. Sla ze er eens op na. Nergens vind je een oproep tot geloof. En steeds weer vind je een scherpe, afsnijdende prediking. En dit laatste, wat je dus wél in de Bijbelse preken vindt, dáár willen diegenen die zo op die oproep tot geloof hameren, weer niet zo veel van weten…
Let wel: ik zeg niet dat de oproep tot geloof niet bijbels zou zijn. Dat is wel degelijk bijbels, en mag wel degelijk in een preek voorkomen. Het is de vraag of het persé in élke preek moet. Uiteraard moet er wel in elke preek een ruime Christusprediking zijn, in het welmenend aanbod van genade. Dat vind je wel degelijk ook in de preken van Petrus.
Oproep tot geloof?
Mijn mening is dat in elke preek waarin word gesproken over de zondigheid van een onbekeerd mens, en over bekering, er ook een expliciete roeping moet zijn. Deze onderwerpen hangen samen, en kunnen en mogen niet losgekoppeld worden.
Echter, in een preek die enkel en alleen handelt over een onderwerp wat losstaat van bekering, zoals bv heiligmaking, is m.i. een expliciete oproep tot geloof niet nodig. Echter, ik moet de eerste preek van een refo-ds. nog tegenkomen waarin het onderwerp bekering niet word genoemd.
Prediking waarin wel gepraat word over dat wij zondaren zijn, die wel gaan over Christus verdienste, maar die niet een ieder nodigd om te komen is m.i. niet volledig bijbels!
----------------------
PS> Ik pleit er helemaal niet voor om de nodiging tot het heil in elke preek centraal te zetten. Christus moet centraal staan. Tevens zou ik het goed vinden als de onderwerpen van de preek eens wat gevarieerder werden dan alleen bekering. Echter, mijn persoonlijke voorkeur heeft het toch wel om in elke preek de onbekeerde op te roepen tot het geloof in Christus, een ernstige oproep kan ook in 5 minuten...
Echter, in een preek die enkel en alleen handelt over een onderwerp wat losstaat van bekering, zoals bv heiligmaking, is m.i. een expliciete oproep tot geloof niet nodig. Echter, ik moet de eerste preek van een refo-ds. nog tegenkomen waarin het onderwerp bekering niet word genoemd.
Prediking waarin wel gepraat word over dat wij zondaren zijn, die wel gaan over Christus verdienste, maar die niet een ieder nodigd om te komen is m.i. niet volledig bijbels!
----------------------
PS> Ik pleit er helemaal niet voor om de nodiging tot het heil in elke preek centraal te zetten. Christus moet centraal staan. Tevens zou ik het goed vinden als de onderwerpen van de preek eens wat gevarieerder werden dan alleen bekering. Echter, mijn persoonlijke voorkeur heeft het toch wel om in elke preek de onbekeerde op te roepen tot het geloof in Christus, een ernstige oproep kan ook in 5 minuten...
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Petrus vraagt in het slot aan de joden 'bekeert u [...]'
Paulus tot Festus 'Gelooft gij, o koning Agrippa, de profeten? Ik weet dat gij ze gelooft. En Agrippa zeide tot Paulus: Gij beweegt mij bijna een Christen te worden. En Paulus zeide: Ik wenste wel van God, dat, en bijna en geheellijk, niet alleen gij, maar ook allen, die mij heden horen, zodanigen wierden, gelijk als ik ben, uitgenomen deze banden.'
Natuurlijk Majorca moet ook de Wet gepredikt worden, in elke preek, maar je schreef zelf ook een ruime Christusprediking. Hoe eigenen we dit ruime aanbod of de prediking van de Christus ons toe? Toch niet anders dan door het geloof? Alleen het geloof is een 'kennen, toestemmen en vertrouwen'. Dat zou wel eens wat meer benadrukt mogen worden, ook in de huidige preken. Zeeuw schreef al dat óók, of misschien nog beter, juist het kleine vertrouwen, geloofsvertrouwen en dus geloof is. Dit kleinste vertrouwt rechtvaardigt en schenkt de vergeving der zonden.
Paulus tot Festus 'Gelooft gij, o koning Agrippa, de profeten? Ik weet dat gij ze gelooft. En Agrippa zeide tot Paulus: Gij beweegt mij bijna een Christen te worden. En Paulus zeide: Ik wenste wel van God, dat, en bijna en geheellijk, niet alleen gij, maar ook allen, die mij heden horen, zodanigen wierden, gelijk als ik ben, uitgenomen deze banden.'
Natuurlijk Majorca moet ook de Wet gepredikt worden, in elke preek, maar je schreef zelf ook een ruime Christusprediking. Hoe eigenen we dit ruime aanbod of de prediking van de Christus ons toe? Toch niet anders dan door het geloof? Alleen het geloof is een 'kennen, toestemmen en vertrouwen'. Dat zou wel eens wat meer benadrukt mogen worden, ook in de huidige preken. Zeeuw schreef al dat óók, of misschien nog beter, juist het kleine vertrouwen, geloofsvertrouwen en dus geloof is. Dit kleinste vertrouwt rechtvaardigt en schenkt de vergeving der zonden.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Majorca
"Bekeert u" dat zeggen ook alle dominees in de rechterflank waar zo'n kritiek op is.
En de wensende vorm van Paulus gebruiken ze ook veelvuldig, maar daar worden ze juist om bekritiseerd! Het zou een actievere oproep moeten zijn, luidt dan de kritiek. Alleen is die kritiek dus niet op Bijbelse gronden gestoeld...
En de wensende vorm van Paulus gebruiken ze ook veelvuldig, maar daar worden ze juist om bekritiseerd! Het zou een actievere oproep moeten zijn, luidt dan de kritiek. Alleen is die kritiek dus niet op Bijbelse gronden gestoeld...
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
De wensende vorm van díe predikanten is een andere wensende vorm Majorca. Dat weet jij ook!
Dan is het meer in de trend van 'mocht de Heere u nog eens komen te bekeren', of 'mocht u nog eens [...]'
Hier is de wens van Paulus: 'mocht gij u eens bekeren'. Dat is in onze dagen 'remonstrants'!
Dan is het meer in de trend van 'mocht de Heere u nog eens komen te bekeren', of 'mocht u nog eens [...]'
Hier is de wens van Paulus: 'mocht gij u eens bekeren'. Dat is in onze dagen 'remonstrants'!
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Er is niets mis met de wensende vorm. Ook niet niet met uitdrukkingen: "Mocht het me eens komen te gebeuren". Het gaat erom hóe ze geslaakt worden. Iemand die vanuit de diepte van zijn ellende, ziende de grootheid van het wonder van bekering, vanwachtende het van God, kan zulke vorm van uitdrukken gebruiken.
Echter, in de prediking mag de nodiging niet alleen bij zulke uitdrukkingen blijven. Nee, net zoals de ernstige waarschuwing dat wij allen zondaar zijn, moet ook de oproep dat wij allen moeten geloven, omdat wij anders verloren gaan, ook tot een ieder komen. Geloven en bekeren worden ontelbare malen gebruikt in de Schrift, bijna altijd als werkwoord!
Ja, een oproep tot geloof en bekering zonder erop te wijzen dat God alleen dat wonder kan werken is Arminiaans. Maar een alleen vertellen dat het zo groot zou zijn als God de luisteraar eens zou bekeren is even goed een dwaalleer.
Laten we streven naar een gezond, bijbels evenwicht. Moeten en niet kunnen. Geroepen maar geen benen om te komen...
[Aangepast op 30/7/2004 door memento]
Echter, in de prediking mag de nodiging niet alleen bij zulke uitdrukkingen blijven. Nee, net zoals de ernstige waarschuwing dat wij allen zondaar zijn, moet ook de oproep dat wij allen moeten geloven, omdat wij anders verloren gaan, ook tot een ieder komen. Geloven en bekeren worden ontelbare malen gebruikt in de Schrift, bijna altijd als werkwoord!
Ja, een oproep tot geloof en bekering zonder erop te wijzen dat God alleen dat wonder kan werken is Arminiaans. Maar een alleen vertellen dat het zo groot zou zijn als God de luisteraar eens zou bekeren is even goed een dwaalleer.
Laten we streven naar een gezond, bijbels evenwicht. Moeten en niet kunnen. Geroepen maar geen benen om te komen...
[Aangepast op 30/7/2004 door memento]
Hmm, het lijkt wel of hier op het OSW forum er een pro-bekeringskamp en een pro-geloofskamp isOorspronkelijk gepost door Majorca
En steeds weer vind je een scherpe, afsnijdende prediking. En dit laatste, wat je dus wél in de Bijbelse preken vindt, dáár willen diegenen die zo op die oproep tot geloof hameren, weer niet zo veel van weten…
. Zou het niet kunnen zijn dat beide elementen tegelijkertijd verkondigd moeten worden?Marcus 1:14: En nadat Johannes overgeleverd was, kwam Jezus in Galilea, predikende het Evangelie van het Koninkrijk Gods.
15 En zeggende: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.
Als de Heere zelf oproept tot bekering en geloof, dan zal dat ook steeds in de prediking van Zijn dienstknechten naar voren moeten komen, dus zowel bekering als geloof. Het een kan niet zonder het ander (bekering kan niet zonder geloof en geloof niet zonder bekering).
[Aangepast op 2/8/04 door elbert]
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Het een kan niet zonder het ander (bekering kan niet zonder geloof en geloof niet zonder bekering).
Hoe is nu toch de verhouding tussen deze twee. Ligt er aan wat we met bekering bedoelen. Bedoelen we er onze heiligmaking mee, dan is het duidelijk dat er nooit geen bekering kan zijn zonder dat er geloof is. Let wel, de heiliging die in Christus ligt.
Als we bedoelen met bekering de wedergeboorte dan is dat nóg moeilijker. Zelfs vader Brakel wist niet wat er nu eerst was. Laten we dan maar vasthouden dat een mens nooit kan geloven zonder dat Gods Geest dat geloof in de wedergeboorte werkt, maar dat een mens nooit wederomgeboren is, zonder dat hij door het geloof de belofe van het Evangelie heeft geloofd.
Hoe is nu toch de verhouding tussen deze twee. Ligt er aan wat we met bekering bedoelen. Bedoelen we er onze heiligmaking mee, dan is het duidelijk dat er nooit geen bekering kan zijn zonder dat er geloof is. Let wel, de heiliging die in Christus ligt.
Als we bedoelen met bekering de wedergeboorte dan is dat nóg moeilijker. Zelfs vader Brakel wist niet wat er nu eerst was. Laten we dan maar vasthouden dat een mens nooit kan geloven zonder dat Gods Geest dat geloof in de wedergeboorte werkt, maar dat een mens nooit wederomgeboren is, zonder dat hij door het geloof de belofe van het Evangelie heeft geloofd.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Ik ben geneigd om in Marcus 1 voor het eerste te kiezen, gezien de context. Johannes predikte de doop der bekering tot vergeving der zonden. Het woord bekering dat in vers 4 gebruikt wordt (metanoia) is van dezelfde stam afgeleid als het woord dat in vers 15 wordt genoemd. De kanttekenaren merken bij vers 4 op bij het woord bekering: De doop wordt alzo genaamd omdat hij bediend werd aan degenen, die hunne zonden beleden en bekering beloofden, en om hun een teken en verzegeling te wezen, dat hun hunne zonden van God om Christus' wil vergeven waren;Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Het een kan niet zonder het ander (bekering kan niet zonder geloof en geloof niet zonder bekering).
Hoe is nu toch de verhouding tussen deze twee. Ligt er aan wat we met bekering bedoelen. Bedoelen we er onze heiligmaking mee, dan is het duidelijk dat er nooit geen bekering kan zijn zonder dat er geloof is. Let wel, de heiliging die in Christus ligt.
Als we bedoelen met bekering de wedergeboorte dan is dat nóg moeilijker. Zelfs vader Brakel wist niet wat er nu eerst was. Laten we dan maar vasthouden dat een mens nooit kan geloven zonder dat Gods Geest dat geloof in de wedergeboorte werkt, maar dat een mens nooit wederomgeboren is, zonder dat hij door het geloof de belofe van het Evangelie heeft geloofd.
Dus in dit specifieke geval wordt er heiligmaking bedoeld.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ben je het dan niet met mijn posting eens, Adrianus?Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Ik zat er een beetje op te wachten Niek.... Die discussie onder 'foute argumenten' gaan we maar niet overdoen, vind je wel?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Adrianus, als ik je goed begrijp heb je het over leven voor de wedergeboorte? Bij een natuurlijke geboorte is er inderdaad leven voor de geboorte. Dus als je de analogie met de natuurlijke geboorte door wilt trekken is het inderdaad aannemelijk om te veronderstellen dat er leven is voor de wedergeboorte. Maar je begeeft je met die beschouwingen dan wel een beetje op glad ijs. Immers, zoals de baby 9 maanden verborgen is in de buik van de moeder, is het toch ook verborgen voor ons hoe het leven er voor de wedergeboorte eruitziet? Het wordt dan wel een beetje speculatief. Als je verschillende bekeringsgeschiedenissen uit de Bijbel naast elkaar zet, (bijv. Zacheus, de kamerling, Cornelius, Lydia enz.) dan is het heel moeilijk om aan te geven wat er zich precies in hun harten heeft afgespeeld. Er zal vast zondekennis geweest zijn (een wedergeborene kent die in elk geval wel), maar in welke mate en hoe, daar zwijgt de Bijbel over.
Misschien begrijp ik de discussie niet goed, maar dan hoor ik het nog wel.
[Aangepast op 2/8/04 door elbert]
[Aangepast op 2/8/04 door elbert]
Misschien begrijp ik de discussie niet goed, maar dan hoor ik het nog wel.
[Aangepast op 2/8/04 door elbert]
[Aangepast op 2/8/04 door elbert]