Uit drang tot zelfbehoud

[Refojongere]

Matthijs zei: We zouden ons wel de vraag kunnen stellen, waarom we zalig willen worden. Wat is de reden om zalig te worden?

Eigen je het heil toe om niet naar de hel te willen, maar naar de hemel? Is dat de reden??

Zou je alleen om die reden Christus mogen omhelzen? Volgens mij ben je dan wel erg huichelachtig.

Beste Matthijs,

Je moet de Samenspraken van ds. L. Vroegindeweij op de hoofdsite maar eens gaan bekijken. Omdat ik weet dat er meerderen zijn die zoals jij denken, wat heel begrijpelijk is, ik heb ook zo gedacht, plaats ik het stukje. Onder 'Uit drang tot zelfbehoud' staat het volgende:

"Wat heeft het voor nut, dominee, om voor zelfbehoud Jezus te zoeken? Wij moeten Hem toch zoeken om Hem Zelf?
Dat kun je nooit, Thomas, wat ben je nu toch weer in het werkverbond bezig. Als God eiste dat we eerst de Heere Jezus moeten zoeken om Hemzelf, voordat wij Hem vinden kunnen, was het verloren, man. Zoek maar zelf naar behoud, doch bid God om ervoor bewaard te mogen worden, van je zoeken een grond te maken. Ik zal je een stuk van Thomas Boston voorleggen. Laat dat maar eens op je inwerken. Het is ook een naamgenoot. "Daar moet eerst zijn, zegt hij, een algemeen geloof dat er genade bij God is. Daarna moeten wij krijgen te geloven dat er genade voor mij is. De uitwerking van het algemeen geloof is een hoogachting voor Christus en Zijn Verbond, een vurige begeerte van enigheid en gemeenschap met Hem, een verlangen naar Zijn gerechtigheid, gelijk een hongerig mens naar spijs of een dorstig mens naar drank verlangt. De mens ziet inderdaad, dat hij geen bijzonder aandeel in Christus of Zijn gerechtigheid heeft, doch hij wilde het gaarne hebben. Alles is zonder dat sappeloos voor hem. Zijn ziel in hem roept: Geef mij Christus of ik sterf. Hij is genegen alles te verlaten en Hem aan te nemen in de plaats van alles. Dit leren de gelijkenissen van de schat en de parel. Niettemin is deze achting en begeerte naar Christus van die onderscheiden, welke volgt op de vereniging der ziel met Christus, wanneer het geloof van Hem en Zijn weldaden bezield is, en een gezicht van Zijn innerlijk uitmuntende waarde en achting verkregen heeft (1 Petrus 2 : 7). De ware bron van al deze begeerte en achting is de drang tot zelfbehoud. De koopman zoekt kostelijke parelen tot zijn eigen versiering. Tot dit doel wil hij die éne hebben. De arme zondaar wordt hevig vervolgd met de vloek der wet, die gestadig dood en verdoemenis in zijn oren doet klinken. Middelerwijl krijgt hij een gezicht uit de verte van de vrijstad, derhalve snelt hij daarheen. Maar wat doet hem lopen? Wat anders dan leven, leven, dierbaar leven, opdat hij niet verloren ga. Waarlijk, van hem is niet te verwachten dat hij door een edelmoedig beginsel kan te werk gaan, voordat hij
verenigd is. Maar laat hem niet vrezen, hij is bij Christus welkom, zelfs al komt hij door geen hoger beginsel. De waarheid is, dat de Heere Jezus, door Zijn Geest, het beginsel van zelfbehoud gaande maakt. Een zaak, die in zichzelf goed is, gebruikt de Heere als een middel om zondaren tot Hem te doen haasten. Dit blijkt uit de klacht in Johannes 5 : 40: "Gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven moogt hebben." Kan iemand zich verbeelden dat onze Heere een zondaar, als hij bij Hem om leven komt, zal verwerpen? Waarom klaagt dan de Heere Jezus dat de zondaren te dien einde niet bij Hem willen komen?
Dus, dominee, om zelfbehoud Jezus zoeken, geen grond van dat zoeken maken, maar wel van Zijn belofte: wie volharden zal tot het einde (is zoeken, strijden, bidden, kloppen, begeren) zal zalig worden? Geen enkele grond in jezelf zoeken, Thomas, want je bent en blijft in jezelf een verloren zondaar, doch alle grond zoeken in de beloften van het Evangelie.
En als ik deze beloften goed vast heb, dominee?
Dan komt het op de geboorte van Izaäk aan, Thomas, dus op de vervulling der belofte.

[gerrit de 2e]

De mogelijkheid zien en het heil toeeigenen zijn 2 dingen. In het eerste kan het niet anders dat je om je eigen zaligheid gaat bidden kloppen ect. De toeeigening heeft daarintegen alleen maar met Chridtus te maken, ongeacht of Christus in de hel of hemel is.

[england]

Ja, wel mee eens...op zich...

Maar toch komen wij vaak mensen tegen die Jezus hebben gekozen omdat ze zo eenzaam waren.. snap je wat ik bedoel? Er is dan niets verandert in hun denken, leven etc. Alleen zeggen ze nu voor Jezus te hebben gekozen, en dus zijn ze nooit meer eenzaam.

En ex-kenissen van ons vroeger waren erg boos dat mijn ouders niet aan het HA gingen. Want zeiden ze, je weet toch dat er in de Bijbel staat dat we allemaal zondaren zijn? Dus jullie ook. Nou, er staat dat Jezus voor zondaren gestroven is, en dat je dat nou alleen nog even moet geloven. Nou, dat geloof je toch wel? las het er toch staat? Dan kun je dta toch wel aannemen dat het zo is? En dan moet je ook maar aan het HA gaan!

Wat denk je daar dan van?

[ajm]

Als een blinde, melaatse enzovoort tot Christus kwam om genezing -een op zichzelf gericht verlangen- werd hij door Christus geholpen. Waarom zou dat dan niet gelden voor mensen die met geestelijke kwalen tot Hem komen?
Pas op voor de (onbewuste) gedachte dat het Evangelie toch wel een beetje voorwaardelijk is.

Wat de reactie van England betreft:
Het probleem met de mensen waarover je het hebt, is dat ze niet begrijpen waarom Christus gekomen is en waarom zondaren Hem nodig hebben - en dat ze daarom ook wellicht niet werkelijk tot Hem gekomen zijn.
Dat staat los van de vraag of je al dan niet op je behoud gericht mag zijn als je tot Hem komt.

AJM

[Matthijs]

RJ, ik kan me er wel in vinden. Mag ik het misschien in eigen woorden zeggen? Wie trouwens tegen bevindelijk taal is, en bang is dat ik voorwaarden zal gaan stellen, die moet het dan maar niet lezen.

In het beginsel van de wedergeboorte zal de verloren zondaar gaan zoeken naar behoud, omdat ze er achter is gekomen, dat ze verloren is. Dat ze op weg en reis is naar de nimmer en ontzagelijke eeuwigheid. Ze ziet dat ze een zwarte zondaar is, ja een schuldenaar is, en zo niet voor God kan verschijnen. Want God is een Heilige God, een verterend vuur en een eeuwige gloed bij wie niemand wonen kan. Zo werkt de Heilige Geest door, en de vloek der wet jaagt hem achterna. Vervloekt, vervloekt! Je hebt gezondigd. Je zondige aard, je zonden worden ordentelijk voor de ogen gesteld. Je hebt gezondigt tegen een heilige en goedoende God. Je wordt ineens heel geestelijk. Je gaat vroom en ernstig leven. Maar het helpt je allemaal niets. Het wordt alleen maar erger, omdat de wet zegt, dat je een vervloekte bent, en de wet kan ook niets anders doen dan verdoemen en de kwaal aanwijzen. Je wordt niet beter, alleen maar slechter. Je voelt wel, dat door het vrome en ernstige gedrag, Gods gramschap niet geblust is. Ja en dan werk je net zo hard, todat je op dat punt komt, dat het nog onmogelijk is om zalig te worden. Je gaat buigen onder Gods recht. Je word een vloekwaardige! Is er dan nog een enig middel waardoor ik deze straf zou kunnen ontgaan en wederom tot genade komen?? God wil aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede; daarom moeten wij aan haar, óf door onszelven, óf door een ander(Let op! "ander" staat niet met hoofdletter!), volkomenlijk betalen. Nu komt het. Ik haal eerst deze uitspraak nog even aan "Zien is nog geen hebben". Wat moeten ik dan voor een Middelaar en Verlosser zoeken? Zulk een, Die een waarachtig en rechtvaardig mens is, en nochtans ook sterker dan alle schepselen, dat is, Die ook tegelijk waarachtig God is. Maar wie is deze Middelaar, Die tegelijk waarachtig God en een waarachtig rechtvaaardig mens is?
Onze Heere Jezus Christus, Die ons van God tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiligmaking, en tot een volkomen verlossing geschonken is. Kijk nu is er al hoop voor een zwarte goddeloze in de diepte der ellende. En dat geeft al enige blijdschap! Want er is verlossing mogelijk!

Dan wordt Jezus alles voor je! Je gaat Hem zoeken! Je gaat pleiten op de beloften! Je gaat met de beloften, alsware, heilig bij God zeuren. Ja, dan wordt het geloof gewerkt door prediking van het Woord. Dan wordt Christus aan je voorgesteld. Dan lijkt het wel alsof Jezus staat te preken in de kerk, dan valt de prediker helemaal weg. En dan mag je komen tot Hem, zoals je bent, maar dan ook zoals je bent! En dan neem je Hem ook aan! Ja, dan wordt je de rust en de vrede geschonken. Dan wordt de hitte van Gods gramschap (die je dubbelwaardig bent!) geblust.


Is dit voorwaarden stellen wat ik doe? Nee, maar het is wel bevindelijke taal. Weet ik het dan allemaal zo goed? Nee, ik weet niets, maar het is wel mijn beleving geworden toen God mij liet ontwaken uit mijn doodsslaap. En het is mij ook nooit aangepraat geweest, want voor die tijd heb ik nog nooit serieus naar een preek geluisterd. Ben ik zo zeker dat ik het goeie heb? Als ik zondags onder het gehoor zit van godzalige predikanten, dan mag ik wel weten dat ik er geen vreemde van ben. Is dat mijn grondje?? Dat zij verre, Christus is het, en om Gods eer gaat het! Christus, de Middelaar Gods en der mensen. Voel ik mij nu een wijze? Nee, ook dat niet. Voel ik mij de bekeerde? Nee, ook dat niet. Wil je weten hoe het mij gaat? Nog vele malen slechter dan toen in de zoekenstijd.

Dus waar begon het bij mij, RJ? Dat ik ging inleven dat ik verloren lag en dat ik op weg en reis was naar de hel bij de duivel. Maar waarom kreeg ik die indrukken? Omdat ik iets zag van Gods Heiligheid. Dat God mij zag met Zijn Heilige ogen en dat ik zeer onheilig was, ja walgelijk in Gods Heilig oog. En dat Gods toorn op mij ruste.

[Lecram]

Bedenk wel, Matthijs, dat dit voor jou persoonlijk zo is. Anderen kunnen zaken anders beleven en dieper of minder diep. En zijn beleven andere zaken weer wel en sommige weer niet. Pas ervoor op dat je dit nooit aan anderen zo oplegt. Ik zeg niet dat je het doet, maar weersta het als je de neiging daartoe krijgt.

[Refojongere]

Bedankt Voorbijganger in je zeer verhelderende posting, waar ik het geheel mee eens ben.

Matthijs, je laat zelf ook zien dat je als een vloekwaardige tot Degene bent gekomen die ook jouw vloek heeft willen overnemen. Was dat dan niet uit drang tot zelfbehoud? Was dat niet de reden om Christus te omhelzen, omdat je inzag dat er geen andere weg was om zalig te worden en om van je vloek verlost te worden?

Zeker, het komt nauw aan. We nemen Christus niet slechts aan als Priester voor onze schuld. Nee, wij hebben Hem lief omdat Hij ons eerst heeft liefgehad. Wie Christus aanneemt, neemt Hem aan en begeert door Hem met God in gemeenschap te komen waardoor je door de zonden bent uitgevallen. Het gaat ons dan niet om de weldaden, maar om de Persoon Christus. Dat is wat je bedoelt te zeggen. Maar je moet er geen voorwaarde van maken zo van: "We moeten Hem zoeken om Hemzelf" want dan was het verloren. We moeten Hem wel geheel en al aannemen en ons leven geheel en al overgeven. Hem aannemen als Koning, Profeet en Priester, in al Zijn ambten. Wij moeten niet de weldaden aannemen en geloven, we moeten de Christus van de weldaden aanemen en geloven. Niets blijft er dan van ons over.

Sorry dat ik het niet duidelijker kan zeggen. Maar we mogen dus uit drang tot zelfbehoud tot Christus komen, maar we mogen Christus niet 'gebruiken' om het zo maar uit te drukken en dat is waar je voor waarschuwde. Wat is het dan belangrijk in welke weg een zondaar zalig wordt en wat het zaligmakende zien op Christus dan inhoudt!

[Matthijs]

RJ, ik ben het geheel met je eens.
Ja, uit drang tot zelfbehoud krijg je Jezus, de Zaligmaker nodig. Ook de Catechismus laat zien dat het zo gaat in de beleving.

Maar wat ik eigenlijk bedoelde.
Waarom heb je Jezus nodig? Om naar de hemel te willen? Mensen die graag naar de hemel willen, zoeken ook niet naar Jezus, maar hebben Jezus zeg maar: in hun binnenzak. Dat is ook dat zaad wat gelijk opkomt, omdat het geen diepte van aarde had. Maar toen de zon er op ging schijnen, is het verbrand omdat het geen wortel had. De uitlegging van de Zaligmaker is: Maar die in steenachtige plaatsen bezaaid is, deze is degene, die het Woord hoort, en dat terstond met vreugde ontvangt; Doch hij heeft geen wortel in zichzelven, maar is voor een tijd; en als verdrukking of vervolging komt, om des Woords wil, zo wordt hij terstond geërgerd."

Die kennen iig. niets van de bevindingen die Gods kinderen meemaken. En dan gaat het niet om de mijne, maar om die in de Psalmen staan!

Begrijp je wat ik bedoel?

In het beginsel gaat het om zelfbehoud, maar daar blijft het niet bij! En je neemt Jezus ook niet aan om naar de hemel te kunnen! Nee, je wil in het reine met God komen te staan, je wil dat God weer aan Zijn eer komt. Je wil Zijn beeld weer gelijkvormig worden. Gods volk gaat niet naar de hemel om in de hemel te zijn! Paulus zegt: ik wenste dat ik ontbonden was, om dan bij Christus te zijn, want dat is zeer verre het beste. Dus Paulus zei niet: Ik wenste ontbonden te zijn, om dan in de hemel te zijn, want dat is zeer verre het beste.

Goed, we moeten natuurlijk niet onverschillig over de hemel praten. En we mogen daar vast ook wel naar uitzien, want het is ook een heerlijke plaats. Niet uit te spreken zo heerlijk zegt Paulus. Geen rouw, geen tranen meer (want God wist de tranen van de ogen af!), geen gekrijt, geen zonde meer (daar verlangt Gods volk wel heel erg naar!!!), maar daar zal Gods kind het vast niet in de eerste plaats om gaan. Nee, we lezen dat ze eeuwig willen zingen (wel zonder zonde!!) van Gods goedertierenheen. En dat Zijn Naam eeuwig eer moet ontvangen.

Ik wil het nog wel eenvoudiger en korter zeggen: Zelfbedoelers gaan naar de hel (wat moeten ze eigenlijk in de hemel doen als het altijd om hun zelf ging), en die het om God gaat, die dus God bedoelen, die komen ook aan in de hemel, waar ze nou geen recht op hebben gehad, omdat ze God altijd te kort gedaan hebben in hun leven. Hoe ik dat weet? Nou heel eenvoudig. Matth. 25 "34 Alsdan zal de Koning zeggen tot degenen, die tot Zijn rechter hand zijn: Komt, gij gezegenden Mijns Vaders! beërft dat Koninkrijk, hetwelk u bereid is van de grondlegging der wereld.
35 Want Ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik ben dorstig geweest, en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een vreemdeling, en gij hebt Mij geherbergd.
36 Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed; Ik ben krank geweest, en gij hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis, en gij zijt tot Mij gekomen.
37 Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Heere! wanneer hebben wij U hongerig gezien, en gespijzigd, of dorstig, en te drinken gegeven?
38 En wanneer hebben wij U een vreemdeling gezien, en geherbergd, of naakt en gekleed?
39 En wanneer hebben wij U krank gezien, of in de gevangenis, en zijn tot U gekomen?
40 En de Koning zal antwoorden en tot hen zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan."

Maar ik begrijp je volkomen RJ. In de eerste plaats ging het mij daar ook om, maar het is daar niet bij gebleven.

Lecram, een enkel woord aan jou. Ik ben het eens dat de één het dieper of minder diep mee zal maken, maar toch zullen ze weten (dus bevindelijk!) van de wet die hen vervloekt en de vrijspraak in de vierschaar der conscientie.

Toch zullen ze iets kennen van de ellende, verlossing en van de dankbaarheid waar de eenvoudige heidelberger overspreekt.

Toch zullen ze te maken krijgen met God als Rechter en ik kan mij niet voorstellen dat de Heilige Geest met sommige mensen God als Rechter over zal slaan.

Toch zullen ze hun zonden gaan zien, die ze eerst niet zagen en geen last van hadden.

En ook zullen ze nooit de kennis van zonde passeren, want dat is blijvend. Ze zullen al groter zondaar worden, maar ze gaan al minder zonden doen. Hoe meer ze gaan kennen van God, hoe meer zelfkennis ze gaan krijgen.

En ook zullen ze momenten hebben dat ze hemelsgezind zijn. Dat ze zo in God verblijdt ten hemel in kunnen.

En ook zal het hen om de eerste plaats om Gods eer gaan.

En ze zullen ook als een goddeloze (en dit zijn ze voor hun besef ook echt!)gerechtvaardigd worden, door het geloof in Hem.

Vijanden worden met God verzoend en geen vrienden!

God doet overhouden een arm en een ellendig volk, aldus de Schriften.

Stel ik nu voorwaarden?

Het Evangelie komt tot alle mensen. Er is niemand kan zeggen dat Christus hen niet wilde ontvangen. Nee, ze hebben niet gewild. Want de Heere Jezus heeft ze menigmaal in de prediking bijeen willen vergaderen. Hij heeft gezegd: Strijdt gij om in te gaan!! Dus het is wel een strijdt om de smalle weg in te gaan. Want dat is wel een weg, waar jezelf minder van wordt en Christus des te meer zal wassen. En dat is tegen de oude mens. Dat wil niemand, omdat we als God willen zijn. Die smalle weg is van nature tegen ons vlees. Er is ook geen schepsel te vinden op deze aaerdkloot die van nature zalig willen worden. Maar Zijn schapen horen Zijn stem en die zullen leven! En die schapen is Gods uitverkoren volk, maar ik lees nergens in de Bijbel dat het een afwachten is als je daar ook bij zult horen . Nee, Hij zegt: strijdt gij om in te gaan door de enge poort. want velen, zeg Ik u, zullen zoeken in te gaan, en zullen niet kunnen. En we lezen een vers verder in Lucas 13, dat er een groep kerkgangers zullen staan, die gaan protesteren, want ze zeggen; "Heere, Heere, doe ons open! en Hij zal antwoorden en tot u zeggen: Ik ken u niet, van waar gij zijt. Alsdan zult gij beginnen te zeggen: Wij hebben in Uw tegenwoordigheid gegeten en gedronken, en Gij hebt in onze straten geleerd. En Hij zal zeggen: Ik zeg u, Ik ken u niet, van waar gij zijt; wijkt van Mij af, alle gij werkers der ongerechtigheid! Aldaar zal zijn wening en knersing der tanden, wanneer gij zult zien Abraham, en Izak, en Jakob, en al de profeten in het Koninkrijk Gods, maar ulieden buiten uitgeworpen"

Dit doet mij altijd de rillingen over de rug lopen, want ik ben altijd bang dat ik dat straks zal zijn. "Ben ik het Heere" Maar gelukkig ligt mijn zekerheid in Hem. Niet in mij. Ook niet in mijn bevindingen. Ook niet wat ik vroeger eens meegemaakt heb. Ook is mijn rust grond niet een bijbeltekstje wat mij erg aan spreekt. Ook is mijn rustgrond niet de beloften die in doop staan. Ik denk dat er al heel wat mensen in de hel liggen die gerust hebben op de doop beloften en niet op Christus zelf. Ook ligt mijn zekerheid niet in gebedsverhoringen. Christus is de Enige rustgrond, op het volkomen werk en offer van Christus. Hij alleen, Hij alleen, Hij alleen.

Komt, laat ons samen Isrels HEER', Den rotssteen van ons heil, met eer, Met Godgewijden zang ontmoeten. Laat ons Zijn gunstrijk aangezicht, Met een verheven lofgedicht, En blijde psalmen, juichend groeten.


Groeten,
Matthijs

[Aangepast op 12/2/04 door Matthijs]

[Refojongere]

Heerlijk om onderstaande postings te lezen. Ik zeg niet vaak amen, maar ditmaal zeg ik tweemaal amen.

Toch nog een kleine reactie:
En je neemt Jezus ook niet aan om naar de hemel te kunnen! Nee, je wil in het reine met God komen te staan, je wil dat God weer aan Zijn eer komt.

Een oud-gereformeerde dominee had het eens wat milder uitgedrukt, hoewel jullie waarschijnlijk hetzelfd bedoelen:
"Aangezien wij dan naar het rechtvaardig oordeel Gods tijdelijke en eeuwige straf verdiend hebben, is er enig middel, waardoor wij deze straf zouden kunnen ontgaan en wederom tot genade komen?" (Zondag 5).
Je ziet: Het gaat niet alleen om het ontgaan van de straf (drang tot zelfbehoud), maar het gaat een ontdekte zondaar ook om weer met God verzoend te worden, dat Zijn recht hersteld wordt en daaraan voldaan wordt. Het een grijpt in het ander. De zondaar ziet de hel voor zich geopend door zijn schuld en Godsgemis en nou wil hij de schuld betalen en zich met God verzoenen. En daarvoor is die dierbare Borg gekomen! Gods eer strijdt niet met onze zaligheid, het grijpt in elkaar.

[Lecram]

Of Gods eer je nu direct zo duidelijk voor ogen staat vraag ik me af. De enige reden dat we naar God verlangen, met Hem verzoend willen worden, is omdat wij Hem hartelijk lief hebben gekregen, niet meer zonder Hem kunnen. Alleen drang tot zelfbehoud is onvoldoende, dan wordt de liefde gemist. Als er drang tot zelfbehoud is, dan gaan we alleen God zoeken als we Hem lief hebben gekregen. Een wederliefde, omdat Hij ons eerst heeft liefgehad.

Liefde is altijd de basis waarom wij tot God gaan. Ook al dreigt de hel, worden wij geslagen door de wet, altijd zal de liefde de drang zijn om God aanhoudend te zoeken.

[Herman]

Een voor mij verhelderend stukje, Marcel, datgene wat je nu net schreef. Echter, ik dacht alijd dat wij Hem liefkregen omdat wij met Hem verzoend zijn. Jij draait het precies om: De enige reden dat we naar God verlangen, met Hem verzoend willen worden, is omdat wij Hem hartelijk lief hebben gekregen, niet meer zonder Hem kunnen. Vanwaar zo?

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs
Lecram, een enkel woord aan jou. Ik ben het eens dat de één het dieper of minder diep mee zal maken, maar toch zullen ze weten (dus bevindelijk!) van de wet die hen vervloekt en de vrijspraak in de vierschaar der conscientie.

Toch zullen ze iets kennen van de ellende, verlossing en van de dankbaarheid waar de eenvoudige heidelberger overspreekt.

Toch zullen ze te maken krijgen met God als Rechter en ik kan mij niet voorstellen dat de Heilige Geest met sommige mensen God als Rechter over zal slaan.

Toch zullen ze hun zonden gaan zien, die ze eerst niet zagen en geen last van hadden.

En ook zullen ze nooit de kennis van zonde passeren, want dat is blijvend. Ze zullen al groter zondaar worden, maar ze gaan al minder zonden doen. Hoe meer ze gaan kennen van God, hoe meer zelfkennis ze gaan krijgen.

En ook zullen ze momenten hebben dat ze hemelsgezind zijn. Dat ze zo in God verblijdt ten hemel in kunnen.

En ook zal het hen om de eerste plaats om Gods eer gaan.

En ze zullen ook als een goddeloze (en dit zijn ze voor hun besef ook echt!)gerechtvaardigd worden, door het geloof in Hem.

Vijanden worden met God verzoend en geen vrienden!

God doet overhouden een arm en een ellendig volk, aldus de Schriften.

Afhankelijk van hoe je deze 'termen' uitlegt, kan ik het met je eens zijn, met 1 aanvulling, nl. wat ik in mijn vorige posting heb geschreven, dat zij gedrongen worden door de liefde. Eerst de liefde van God tot de zondaar en daarop de liefde van de zondaar tot God. Die wordt in de wedergeboorte ingegeven.

Helaas worden deze uitdrukkingen vaak verkeerd uitgelegd, waardoor er een deel van de gelovigen wordt buitengesloten of weggehouden van Christus. Dan is hun bevinding nooit genoeg.

Ik wil wel voorop stellen dat de bevindingen niet vooraf dienen te gaan, maar dat ze een gevolg zijn van het geloof.