Dag beste vrienden. Ik wilde eens van gedachte wisselen over de roeping tot predikant. Een aantal vragen wil ik dan in ieder geval aanstippen, daar ik denk dat die deze topic vorm kunnen gaan geven.
Moet je een roeping hebben? Wanneer heb je een roeping? Wanneer weet je dat God jou roept? Heb je ook een zending nodig? Is begeerte tot het predikantschap genoeg? Moet de Heere het persoonlijk bevestigen uit het Woord? Is het genoeg dat, zoals de puriteinen het zeiden, je 1.) een begeerte in je hart hebt, 2.) de (financiele) middelen hebt om te studeren, dit kunnen ook je ouders zijn 3.) je een verstand gekregen hebt om te studeren. Of is dat niet genoeg? De puriteinen en de meete Nederlandse vaderen(Brakel, etc) zeiden dat deze drie punten verkiezing was van God, zodat je kon zien dat het Gods toestemming had. Kortom, laten we hier eens over gedachten van wisselen. En dan inderdaad zoveel mogelijk de bijbel laten spreken. Hoe ziet Paulus het? Hoe was het in het OT/NT? Hoe zit de Heere Jezus het? Wordt er nog meer over vermeld in de bijbel over de roeping,etc?
Is er nog een verschil tussen de roeping tot predikant / evangelist / zendeling / ouderling / diaken
Brand los!
met een vriendelijke groet,
Grace
[Aangepast op 4/6/03 door Grace]
Roeping tot predikant / evangelist / zendeling
Roeping tot predikant / evangelist / zendeling
Want de zaligmakende genade Gods is verschenen aan alle mensen.(SV, Titus 2:11)
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Paulus sprak niet meer als hij deed aan zijn geestelijke zoon Timotheus nl, dat diegene die een opzieners ambt begeert een voortreffelijk werk begeert.
In het ambtelijk werk kan ook maar één zaak begeerte centraal staan en dat is het prediken van Jezus Christus en Dien gekruisigd. Iemand die zelf iets van de liefde heeft mogen smaken die alle verstand te boven gaat, waar Paulus van sprak dat 'dat in geen 's mensen hart is opgeklommen', ja die kan niet anders dan vol begeerte zijn om Hem te prediken. Wel blijft staan dat wij hiervoor de gaven nodig hebben, zoals Grace aanhaalde, nl. het verstand om Zijn Woord te prediken.
In het ambtelijk werk kan ook maar één zaak begeerte centraal staan en dat is het prediken van Jezus Christus en Dien gekruisigd. Iemand die zelf iets van de liefde heeft mogen smaken die alle verstand te boven gaat, waar Paulus van sprak dat 'dat in geen 's mensen hart is opgeklommen', ja die kan niet anders dan vol begeerte zijn om Hem te prediken. Wel blijft staan dat wij hiervoor de gaven nodig hebben, zoals Grace aanhaalde, nl. het verstand om Zijn Woord te prediken.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Hoi Grace,Oorspronkelijk gepost door Grace
Niek(e.a.),
Is 'de begeerte' bij jou voldoende aanleiding om bijvoorbeeld een theologiestudie te gaan beginnen?
mvrgr, Grace
Misschien helpt het antwoord van ds. Bac op die vraag je (van refoweb geplukt):
Wij geloven; belijden dat de Heere werkt door de Heilige Geest en Zijn Woord. De Heere heeft in Zijn goedheid ons Zijn Woord gegeven. Met Zijn Woord geeft de Heere ook de prediking. De prediking wordt wel genoemd; de bediening der verzoening. In de kring van onze gemeenten zijn er een groot aantal gemeenten vacant, d.w.z. zonder predikant. Als het goed is, is dat een zaak van gebed. De Heere heeft gezegd, dat wij als gemeente, en persoonlijk moeten bidden of de Heere arbeiders uit wil stoten in de gemeente. Wij belijden naar Gods Woord dat de Heere regeerd; dat Hij Zijn knechten roept, bekwaam maakt en uitzend. Zo lezen wij o.a. in Hand. 1:22-26; dat er onderzoek gedaan werd naar 2 mensen, opdat de lege plaats van Judas, die er niet meer was, vervuld zou worden. In Johannes 21:15-16 lezen wij dat de Heere Jezus Petrus beproefd en roept tot het werk in Zijn Wijngaard. In Lukas 5: 27-28 lezen wij dat de Heere Levi roept om Hem te volgen. In Matheus 5: 13-16 lezen wij van de roeping van de discipelen.
Wat is nu precies zo’n roeping?
De Heere, Die overal boven staat legt door de kracht van de Heilige Geest Zijn Woord in een tekst met kracht in je hart. Dat is zo krachtig dat je daar niet meer vanaf komt. Daarbij bind de Heere de nood, de geestelijke noog van je zelf, je medemens zo krachtig op je hart dat je er niet meer vanaf kan komen. Deze roeping is van de Heere Zelf en gaat gepaard met Gods Woord. Zo riep de Heere b.v. Levi uit zijn tolhuis, Petrus van uit de visserij en anderen weer op een andere wijze. Je kunt daar ook van lezen in de N.G.B. art. 31. Wanneer de Heere je tot dat werk roept; legt Hij zelf niet alleen de persoonlijke nood = b.v. je bent God kwijt, je hebt een onsterfelijke ziel, je staat met God in rekening, je moet rekenschap afleggen en het gaan niet, want wie zijn wij zelf; zo ben ik!
Maar bind de Heere de nood van je medemens op je hart. Dit is een worsteling enerzijds en anderzijds kan je er niet meer onderuit; zodat je het van de Heere mag verliezen en gaat vragen “Heere mag ik dat werk gaan doen” Je krijgt de Heere en Zijn dienst, maar ook je naaste liever dan jezelf. Niet om mijzelf, maar zo heeft de Heere mij uit de boerderij geroepen vanuit het land en de koeien en in Zijn Dienst een plaats mocht geven. Ik kon het niet en toch mocht, mag ik dit werk doen. Voor mij onmogelijk en toch zo groot en zo heerlijk.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hoi Grace,Oorspronkelijk gepost door Grace
Niek(e.a.),
Is 'de begeerte' bij jou voldoende aanleiding om bijvoorbeeld een theologiestudie te gaan beginnen?
mvrgr, Grace
Omdat hij toch aan mij gesteld lijkt te zijn, wil ik deze vraag wel beantwoorden.
Ik denk dat dé begeerte het argument moet zijn voor het predikambt (zendeling, evangelist). Waaruit zouden we anders kunnen putten als Bron voor onze prediking. Heel de Woord bediening moet christocentrisch zijn. Nogmaals een predikant die zonder deze begeerte meent het Woord te kunnen / moeten bedienen, daarbij wil ik ernstige vragen stellen. Naast die begeerte moet er ook het verstand zijn om het Woord te bedienen, het gaat immers om een gemeente in al zijn schakeringen, klein / groot, begaafd / minder begaafd.
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Kan de forum vraag niet worden veranderd in ‘roeping tot getuige zijn?’
Wij hebben als gelovigen toch allemaal een roeping in beginsel! Wij móeten getuige zijn! Daarna zal er bij de één een begeerte ontstaan om dat getuigen te doen via het predikambt, een ander zal het op een andere manier verwoorden/doen. God zal een ieder met in acht neming van zijn of haar gaven hem of haar de plaats geven waar Hij dat wil.
Om terug te keren tot de oorspronkelijke vraag
Moet je een roeping hebben? Ja dus
Wanneer heb je een roeping?
Bij de wedergeboorte
Wanneer weet je dat God jou roept?
Ik denk dat dit wel het moeilijkste is, hoe versta ik de roeping. Ik weet van iemand die ook een roeping had/meende te hebben, maar zowel linksom als rechtsom werden de wegen geblokkeerd toen bleef dus uiteindelijk de weg rechtdoor, dus in zijn toenmalige functie bleef hij werken. Later werd het hem duidelijk wat dan wel zijn plaats in het koninkrijk was, daar is hij dus in verder gegaan maar dit was dus geen ambt van predikant of zendeling/evangelist maar toch een taak in het koninkrijk van God.
Heb je ook een zending nodig?
Als je onder een zending verstaat dat het duidelijk moet zijn waar je plaats is denk ik van wel
Is begeerte tot het predikantschap genoeg?
1 Tim. 3:1 Dit is een getrouw woord: zo iemand tot eens opzieners ambt lust heeft, die begeert een treffelijk werk.
Moet de Heere het persoonlijk bevestigen uit het Woord?
Teksten krijgen is erg subjectief, iemand met veel bijbelkennis kan al gauw een tekst krijgen, maar ik denk dat God je wel uit Zijn Woord zal leiden.
Is het genoeg dat, zoals de puriteinen het zeiden, je
1) een begeerte in je hart hebt?,
1 Tim. 3:1 Dit is een getrouw woord: zo iemand tot eens opzieners ambt lust heeft, die begeert een treffelijk werk.
2.) de (financiele) middelen hebt om te studeren, dit kunnen ook je ouders zijn.
Ook dit zal geen probleem zijn, God zal de wegen openen ook al heb je geen middelen.
3.) je een verstand gekregen hebt om te studeren. Of is dat niet genoeg?
Jakobus 1:5 En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere , Die een iegelijk mildelijk geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden
[/i] De puriteinen en de meete Nederlandse vaderen(Brakel, etc) zeiden dat deze drie punten verkiezing was van God, zodat je kon zien dat het Gods toestemming had. Kortom, laten we hier eens over gedachten van wisselen. En dan inderdaad zoveel mogelijk de bijbel laten spreken. Hoe ziet Paulus het? Hoe was het in het OT/NT? Hoe zit de Heere Jezus het? Wordt er nog meer over vermeld in de bijbel over de roeping,etc? [/i]
[/i]Is er nog een verschil tussen de roeping tot predikant / evangelist / zendeling / ouderling / diaken [/i]
Dat denk ik wel. Het zijn zulke onderscheiden taken dat er wel verschil in zal zitten. Dit is m.i. niet bijbels aan te wijzen maar verstandelijk gezien.
Maar laten we niet vergeten dat er bij een getrouwd iemand een dubbele roeping moet zijn. Ook de echtgenote zal iets van die roeping moeten voelen, ze zal in ieder geval volledig achter haar man moeten staan. Ze is hoe je het ook wendt of keert toch de vrouw van de predikant/evangelist/zendeling.
Wij hebben als gelovigen toch allemaal een roeping in beginsel! Wij móeten getuige zijn! Daarna zal er bij de één een begeerte ontstaan om dat getuigen te doen via het predikambt, een ander zal het op een andere manier verwoorden/doen. God zal een ieder met in acht neming van zijn of haar gaven hem of haar de plaats geven waar Hij dat wil.
Om terug te keren tot de oorspronkelijke vraag
Moet je een roeping hebben? Ja dus
Wanneer heb je een roeping?
Bij de wedergeboorte
Wanneer weet je dat God jou roept?
Ik denk dat dit wel het moeilijkste is, hoe versta ik de roeping. Ik weet van iemand die ook een roeping had/meende te hebben, maar zowel linksom als rechtsom werden de wegen geblokkeerd toen bleef dus uiteindelijk de weg rechtdoor, dus in zijn toenmalige functie bleef hij werken. Later werd het hem duidelijk wat dan wel zijn plaats in het koninkrijk was, daar is hij dus in verder gegaan maar dit was dus geen ambt van predikant of zendeling/evangelist maar toch een taak in het koninkrijk van God.
Heb je ook een zending nodig?
Als je onder een zending verstaat dat het duidelijk moet zijn waar je plaats is denk ik van wel
Is begeerte tot het predikantschap genoeg?
1 Tim. 3:1 Dit is een getrouw woord: zo iemand tot eens opzieners ambt lust heeft, die begeert een treffelijk werk.
Moet de Heere het persoonlijk bevestigen uit het Woord?
Teksten krijgen is erg subjectief, iemand met veel bijbelkennis kan al gauw een tekst krijgen, maar ik denk dat God je wel uit Zijn Woord zal leiden.
Is het genoeg dat, zoals de puriteinen het zeiden, je
1) een begeerte in je hart hebt?,
1 Tim. 3:1 Dit is een getrouw woord: zo iemand tot eens opzieners ambt lust heeft, die begeert een treffelijk werk.
2.) de (financiele) middelen hebt om te studeren, dit kunnen ook je ouders zijn.
Ook dit zal geen probleem zijn, God zal de wegen openen ook al heb je geen middelen.
3.) je een verstand gekregen hebt om te studeren. Of is dat niet genoeg?
Jakobus 1:5 En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere , Die een iegelijk mildelijk geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden
[/i] De puriteinen en de meete Nederlandse vaderen(Brakel, etc) zeiden dat deze drie punten verkiezing was van God, zodat je kon zien dat het Gods toestemming had. Kortom, laten we hier eens over gedachten van wisselen. En dan inderdaad zoveel mogelijk de bijbel laten spreken. Hoe ziet Paulus het? Hoe was het in het OT/NT? Hoe zit de Heere Jezus het? Wordt er nog meer over vermeld in de bijbel over de roeping,etc? [/i]
[/i]Is er nog een verschil tussen de roeping tot predikant / evangelist / zendeling / ouderling / diaken [/i]
Dat denk ik wel. Het zijn zulke onderscheiden taken dat er wel verschil in zal zitten. Dit is m.i. niet bijbels aan te wijzen maar verstandelijk gezien.
Maar laten we niet vergeten dat er bij een getrouwd iemand een dubbele roeping moet zijn. Ook de echtgenote zal iets van die roeping moeten voelen, ze zal in ieder geval volledig achter haar man moeten staan. Ze is hoe je het ook wendt of keert toch de vrouw van de predikant/evangelist/zendeling.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Niek, Egbert(e.a.),
Als gelovige bekleed je het ambt aller gelovigen. Dat is wat anders als het ambt van prediker of evangelist. Ik geloof dat het toch iets extra's is als een roeping vanuit het ambt aller gelovigen alleen. Het is toch een bijzondere bediening. Mijn vraag is dus: hoe versta je deze bijzondere bediening? Begint dat inderdaad met de begeerte in het hart? Of juist niet? Of gaat het door een bijzondere openbaring/droom of door het Woord van GOd?
Ik heb altijd geleerd dat juist degene die niet wilde en toch moesten, de echte geroepe predikanten waren. Zo werd het toch geleerd? Ik ken verschillende ds. die niet wilde(hadden de begeerte in principe niet), maar werden toch predikant, omdat ze werden geroepen. Dat is misschien voor iedereen verschillend?
Even inhakend op Egbert, dus als je door genade tot geloof gekomen bent(oftewel wederom geboren), heb je de roeping ook meteen om predikant te worden?
Ik ken iemand die is 7 keer op geweest bij de Ger.Gem. Deze persoon heeft duidelijk een roeping van de Heere, maar hij is 7 keer afgewezen. Dat is best een spanningsveld. Snap je?
Kun je die zending waar we het over hebben ook zien wanneer je uiteindelijk "als bevestiging op je roeping" beroepen wordt door een gemeente? Of is dat iets anders?
Moet je om dominee te worden persé studeren? Is dat bijbels ook verplicht? Of is het zo dat je gewoon zonder te studeren ook mag gaan preken/verkondigen(volgens de bijbel)?
Wat is het verschil tussen de roeping tot de verschillende ambten?
Welke gaven 'moet' je bezitten om predikant te worden. Wanneer weet je of je 'geschikt' bent voor predikant?
Dit zijn een hele hoop vragen, maar wel wezenlijke vragen denk ik!
mvrgr, Grace
[Aangepast op 5/6/03 door Grace]
Als gelovige bekleed je het ambt aller gelovigen. Dat is wat anders als het ambt van prediker of evangelist. Ik geloof dat het toch iets extra's is als een roeping vanuit het ambt aller gelovigen alleen. Het is toch een bijzondere bediening. Mijn vraag is dus: hoe versta je deze bijzondere bediening? Begint dat inderdaad met de begeerte in het hart? Of juist niet? Of gaat het door een bijzondere openbaring/droom of door het Woord van GOd?
Ik heb altijd geleerd dat juist degene die niet wilde en toch moesten, de echte geroepe predikanten waren. Zo werd het toch geleerd? Ik ken verschillende ds. die niet wilde(hadden de begeerte in principe niet), maar werden toch predikant, omdat ze werden geroepen. Dat is misschien voor iedereen verschillend?
Even inhakend op Egbert, dus als je door genade tot geloof gekomen bent(oftewel wederom geboren), heb je de roeping ook meteen om predikant te worden?
Ik ken iemand die is 7 keer op geweest bij de Ger.Gem. Deze persoon heeft duidelijk een roeping van de Heere, maar hij is 7 keer afgewezen. Dat is best een spanningsveld. Snap je?
Kun je die zending waar we het over hebben ook zien wanneer je uiteindelijk "als bevestiging op je roeping" beroepen wordt door een gemeente? Of is dat iets anders?
Moet je om dominee te worden persé studeren? Is dat bijbels ook verplicht? Of is het zo dat je gewoon zonder te studeren ook mag gaan preken/verkondigen(volgens de bijbel)?
Wat is het verschil tussen de roeping tot de verschillende ambten?
Welke gaven 'moet' je bezitten om predikant te worden. Wanneer weet je of je 'geschikt' bent voor predikant?
Dit zijn een hele hoop vragen, maar wel wezenlijke vragen denk ik!
mvrgr, Grace
[Aangepast op 5/6/03 door Grace]
Want de zaligmakende genade Gods is verschenen aan alle mensen.(SV, Titus 2:11)
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Niek, Egbert(e.a.),
Als gelovige bekleed je het ambt aller gelovigen. Dat is wat anders als het ambt van prediker of evangelist. Ik geloof dat het toch iets extra's is als een roeping vanuit het ambt aller gelovigen alleen. Het is toch een bijzondere bediening. Mijn vraag is dus: hoe versta je deze bijzondere bediening? Begint dat inderdaad met de begeerte in het hart? Of juist niet? Of gaat het door een bijzondere openbaring/droom of door het Woord van GOd?
Ik heb altijd geleerd dat juist degene die niet wilde en toch moesten, de echte geroepe predikanten waren. Zo werd het toch geleerd? Ik ken verschillende ds. die niet wilde(hadden de begeerte in principe niet), maar werden toch predikant, omdat ze werden geroepen. Dat is misschien voor iedereen verschillend?
Hoewel er zeker predikanten / profeten geweest waren die juist niet wilden, spreekt Gods Woord hier niet van als hét kenmerk. Zie alleen de geschiedenis van Mozes bij het brandende braambos!
We moeten opassen dat juist het noemen van deze kenmerken ons tot echt geroepen predikanten (bedienaars van het Woord) maakt. Is het niet onze taak om ook hierin eenvoudig vast te houden aan Zijn Woord? Heel eenvoudig verwoordt Prof. De Reuver het in een lezing voor de Gereformeerde Bond:
De lezing van prof. De Reuver droeg het thema â€
Als gelovige bekleed je het ambt aller gelovigen. Dat is wat anders als het ambt van prediker of evangelist. Ik geloof dat het toch iets extra's is als een roeping vanuit het ambt aller gelovigen alleen. Het is toch een bijzondere bediening. Mijn vraag is dus: hoe versta je deze bijzondere bediening? Begint dat inderdaad met de begeerte in het hart? Of juist niet? Of gaat het door een bijzondere openbaring/droom of door het Woord van GOd?
Ik heb altijd geleerd dat juist degene die niet wilde en toch moesten, de echte geroepe predikanten waren. Zo werd het toch geleerd? Ik ken verschillende ds. die niet wilde(hadden de begeerte in principe niet), maar werden toch predikant, omdat ze werden geroepen. Dat is misschien voor iedereen verschillend?
Hoewel er zeker predikanten / profeten geweest waren die juist niet wilden, spreekt Gods Woord hier niet van als hét kenmerk. Zie alleen de geschiedenis van Mozes bij het brandende braambos!
We moeten opassen dat juist het noemen van deze kenmerken ons tot echt geroepen predikanten (bedienaars van het Woord) maakt. Is het niet onze taak om ook hierin eenvoudig vast te houden aan Zijn Woord? Heel eenvoudig verwoordt Prof. De Reuver het in een lezing voor de Gereformeerde Bond:
De lezing van prof. De Reuver droeg het thema â€
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Even inhakend op Egbert, dus als je door genade tot geloof gekomen bent(oftewel wederom geboren), heb je de roeping ook meteen om predikant te worden?
Nee uiteraard niet, als het er zo stond moet ik me even verduidelijken. Ik bedoel natuurlijk ook het ambt aller gelovigen en dat zal voor een ieder verschillend zijn.
Nee uiteraard niet, als het er zo stond moet ik me even verduidelijken. Ik bedoel natuurlijk ook het ambt aller gelovigen en dat zal voor een ieder verschillend zijn.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
-
Rinie
Ha,
Even een korte reactie, op een paar punten.
Ef. 4:11: 'En Dezelfde heeft gegeven sommigen tot apostelen, en sommigen tot profeten, en sommigen tot evangelisten, en sommigen tot herders en leraars.' Ik denk dus zeker dat er een onderscheiding is in roeping. De apostelen werden op een bijzondere wijze geroepen, en de zeventig eveneens.
Ps. 110: 'Uw volk zal zeer gewillig zijn op den dag Uwer heirkracht, ...' Geroepenen zullen gewillig zijn, misschien niet aanvankelijk, maar wel uiteindelijk. Overigens lijkt het me ook bijzonder kwalijk, als degene die ervaart geroepen te zijn toch geen enkele begeerte heeft om Gods Naam groot te maken (ik heb het dus niet over begeerte tot het ambt, maar tot het getuigen).
Teksten krijgen is subjectief. Dat neemt niet weg, dat God door Woord (en Geest) wil leiden. De bevestiging kan m.i. komen tijdens de prediking. Dat heeft volgens mij niets te maken met veel of weinig bijbelkennis hebben. Ik denk dat God zeker door dit middel werkt.
Verder zie ik het nut niet in van de onderscheiding van 'roeping' en 'zending'. De roep van een gemeente zie ik meer als bevestiging van de roeping dan als een bijzonder extra ('zending' ofzo). Overigens is een beroep vanuit een gemeente voor een kandidaat niet de enig mogelijke roepstem. Ook het zendingsveld, of zelfs het onderwijs, kan m.i. een goede invulling van de roeping zijn.
Tenslotte, de belangrijkste gave die een predikant moet hebben lijkt me het spreken te zijn. Hij is in de eerste plaats prediker, en moet dus het verstand en vermogen hebben om zich verstaanbaar, helder, inzichtelijk uit te drukken. Verder moet hij in staat zijn om zich voortdurend over de Bijbel en studieboeken te buigen, en de opgedane kennis door te geven aan de gemeente.
Daarnaast moet ook het herderschap ingevuld kunnen worden. Ook in de prediking is pastoraal inzicht nodig. Een predikant moet in staat zijn niet alleen volwassenen, maar ook jongeren en kinderen wat bij te brengen.
Bovenal moet een predikant de gave van Christus en Zijn Geest hebben. Wat kan hij meedelen wanneer hij zelf niets heeft?
Een hartelijke groet,
Rinie
Even een korte reactie, op een paar punten.
Ef. 4:11: 'En Dezelfde heeft gegeven sommigen tot apostelen, en sommigen tot profeten, en sommigen tot evangelisten, en sommigen tot herders en leraars.' Ik denk dus zeker dat er een onderscheiding is in roeping. De apostelen werden op een bijzondere wijze geroepen, en de zeventig eveneens.
Ps. 110: 'Uw volk zal zeer gewillig zijn op den dag Uwer heirkracht, ...' Geroepenen zullen gewillig zijn, misschien niet aanvankelijk, maar wel uiteindelijk. Overigens lijkt het me ook bijzonder kwalijk, als degene die ervaart geroepen te zijn toch geen enkele begeerte heeft om Gods Naam groot te maken (ik heb het dus niet over begeerte tot het ambt, maar tot het getuigen).
Teksten krijgen is subjectief. Dat neemt niet weg, dat God door Woord (en Geest) wil leiden. De bevestiging kan m.i. komen tijdens de prediking. Dat heeft volgens mij niets te maken met veel of weinig bijbelkennis hebben. Ik denk dat God zeker door dit middel werkt.
Verder zie ik het nut niet in van de onderscheiding van 'roeping' en 'zending'. De roep van een gemeente zie ik meer als bevestiging van de roeping dan als een bijzonder extra ('zending' ofzo). Overigens is een beroep vanuit een gemeente voor een kandidaat niet de enig mogelijke roepstem. Ook het zendingsveld, of zelfs het onderwijs, kan m.i. een goede invulling van de roeping zijn.
Tenslotte, de belangrijkste gave die een predikant moet hebben lijkt me het spreken te zijn. Hij is in de eerste plaats prediker, en moet dus het verstand en vermogen hebben om zich verstaanbaar, helder, inzichtelijk uit te drukken. Verder moet hij in staat zijn om zich voortdurend over de Bijbel en studieboeken te buigen, en de opgedane kennis door te geven aan de gemeente.
Daarnaast moet ook het herderschap ingevuld kunnen worden. Ook in de prediking is pastoraal inzicht nodig. Een predikant moet in staat zijn niet alleen volwassenen, maar ook jongeren en kinderen wat bij te brengen.
Bovenal moet een predikant de gave van Christus en Zijn Geest hebben. Wat kan hij meedelen wanneer hij zelf niets heeft?
Een hartelijke groet,
Rinie
Een brief van John Newton aan een vriend over dit onderwerp.
"Uw toestand doet me aan die van mezelf denken. Mijn eerste begeerten naar het ambt gingen vergezeld van grote onzekerheid en bezwaren. De verwarring van mijn geest werd vergroot door de verschillende en tegengestelde beoordelingen van mijn vrienden. Het advies, dat ik kan geven, is het resultaat van pijnlijke ervaring en oefening, waarom het wellicht niet onaannemelijk voor u zal zijn. Ik bid onze genadige Heere, dat Hij het nuttig make.
Ik werd, evenals u, lang in beslag genomen door de vraag, wat wel of niet een rechte roeping was tot het ambt. Het lijkt mij nu een gemakkelijk op te lossen kwestie, maar voor u is het dat misschien niet, totdat de Heere het voor u in uw eigen toestand zal duidelijk maken. De gelegenheid ontbreekt me, om er veel van te zeggen. In het kort gaat het naar mijn gedachten hoofdzakelijk om drie dingen.
1. Een warme en ernstige begeerte om in deze dienst bezig te zijn. Ik houd het ervoor, dat de man, die eenmaal door de Geest van God tot dit werk wordt bewogen, als hij het bereiken kan, het zal verkiezen boven duizenden van goud en zilver. Ofschoon hij het belang en de moeilijkheid ervan bij tijden beangstigend beseft, vooral bij vergelijking met zijn eigen grote onbekwaamheid (want zeer zeker gaat een roeping als deze, zo ze werkelijk van God komt, gepaard met ootmoed en zelfvernedering), kan hij het toch niet opgeven. Ik houd het voor een goede regel om in dit opzicht na te gaan, of de begeerte om te preken het vurigst is bij onze levendigste en meest geestelijke gemoedsgesteldheid, wanneer we het diepst voor God in het stof gebogen liggen. Het is een goed teken als dat zo is. Maar indien iemand, zoals dat soms het geval is, wel zeer ijvert om een prediker voor anderen te wezen, terwijl hij maar weinig honger en dorst naar genade in zijn eigen ziel bespeurt, dan staat het te vrezen, dat zijn ijver eerder uit een beginsel van zelfzucht dan uit de Geest van God ontspringt.
2. Behalve deze hartstochtelijke begeerte en bereidvaardigheid om te spreken, moet er ter bestemder tijd ook voldoende bekwaamheid zijn wat gaven, kennis en manier van spreken betreft. Als de Heere een man uitzendt om anderen te onderwijzen, dan zal Hij hem voorzeker voorzien van de nodige middelen. ik geloof, dat velen zich goed bedoeld op het predikambt gingen voorbereiden, die toch met zo te handelen, verder gingen dan waartoe ze tot dusver geroepen werden. Het voornaamste onderscheid tussen een dominee en een gewoon christen schijnt te bestaan in de ambtelijke gaven, die hem zijn verleend, niet voor hemzelf maar voor de stichting van anderen. Maar dan zeg ik, dat zij op de juiste tijd voor de dag moeten komen. Ze moeten niet plotseling worden verwacht, maar langzamerhand, door het gebruik van gepaste middelen. Ze zijn noodzakelijk voor de vervulling van het ambt, maar niet noodzakelijk als vereisten om onze begeerte ernaar te wettigen.Wat uw geval betreft: u bent jong en hebt de tijd nog voor u. Daarom behoeft u het u, dunkt mij, nog niet moeilijk te maken met te onderzoeken of u deze gaven reeds bezit. Het is voldoende als uw begeerte vaststaat en u, in de weg van gebed en ijver daarvoor, op de Heere wacht, daar u ze nog niet nodig hebt.
3. Tenslotte blijkt de ware roeping hieruit, dat daarmee onder Gods voorzienigheid gepaard gaat - en dat door een reeks omstandigheden, die middelen, tijd en plaats aanwijzen - de mogelijkheid om metterdaad het werk aan te vangen.Voordat deze samenloop van omstandigheden zich voordoet, moet u niet verwachten, dat u in uw gemoed altijd vrij van aarzeling zult zijn. De voornaamste waarschuwing in dit opzicht is, dat men zich niet te haastig aan de eerste verschijnselen moet vastgrijpen. Als het de wil des Heeren is, u in Zijn dienst te stellen, dan heeft Hij reeds uw plaats en werk bepaald, en u zult het, hoewel u het nu nog niet weet, te zijner tijd wél weten. Ook al had u de talenten van een engel, u zou er niets goeds mee kunnen uitrichten, voordat zijn uur is gekomen en Hij u leidt naar de mensen, die Hij besloten heeft door middel van u te zegenen. Wanneer onze ijver brandt is het zeer moeilijk om onszelf binnen de grenzen van de voorzienigheid te houden. Een gevoel van de liefde van Christus in ons hart en een innig medelijden met arme zondaars zijn gereed om ons tot een te spoedig uitbreken aan te sporen, maar hij, die gelooft, haast niet. Ik verkeerde ongeveer vijf jaar in deze verlegenheid. Soms dacht ik dat ik moest preken, al was het maar op de straat. Ik leende het oor aan alles wat zulks aannemelijk maakte en aan veel, dat het niet deed. Maar de Heere omtuinde genadig en als het ware onmerkbaar mijn weg met doornen. Zo ik aan mezelf overgelaten was geweest, zou ik het anders voor mezelf onmogelijk gemaakt hebben zulk een nuttige positie te bekleden, als waarin het Hem behaagd heeft mij te stellen. Nu zie ik duidelijk in, dat ik - ofschoon mijn bedoeling, naar ik hoop, goed was - in de tijd, waarop ik er voor het eerst op uit wilde gaan, toch mezelf overschatte en niet dat geestelijk oordeel en die ervaring bezat, die voor zulk een grote taak vereist worden.â€
"Uw toestand doet me aan die van mezelf denken. Mijn eerste begeerten naar het ambt gingen vergezeld van grote onzekerheid en bezwaren. De verwarring van mijn geest werd vergroot door de verschillende en tegengestelde beoordelingen van mijn vrienden. Het advies, dat ik kan geven, is het resultaat van pijnlijke ervaring en oefening, waarom het wellicht niet onaannemelijk voor u zal zijn. Ik bid onze genadige Heere, dat Hij het nuttig make.
Ik werd, evenals u, lang in beslag genomen door de vraag, wat wel of niet een rechte roeping was tot het ambt. Het lijkt mij nu een gemakkelijk op te lossen kwestie, maar voor u is het dat misschien niet, totdat de Heere het voor u in uw eigen toestand zal duidelijk maken. De gelegenheid ontbreekt me, om er veel van te zeggen. In het kort gaat het naar mijn gedachten hoofdzakelijk om drie dingen.
1. Een warme en ernstige begeerte om in deze dienst bezig te zijn. Ik houd het ervoor, dat de man, die eenmaal door de Geest van God tot dit werk wordt bewogen, als hij het bereiken kan, het zal verkiezen boven duizenden van goud en zilver. Ofschoon hij het belang en de moeilijkheid ervan bij tijden beangstigend beseft, vooral bij vergelijking met zijn eigen grote onbekwaamheid (want zeer zeker gaat een roeping als deze, zo ze werkelijk van God komt, gepaard met ootmoed en zelfvernedering), kan hij het toch niet opgeven. Ik houd het voor een goede regel om in dit opzicht na te gaan, of de begeerte om te preken het vurigst is bij onze levendigste en meest geestelijke gemoedsgesteldheid, wanneer we het diepst voor God in het stof gebogen liggen. Het is een goed teken als dat zo is. Maar indien iemand, zoals dat soms het geval is, wel zeer ijvert om een prediker voor anderen te wezen, terwijl hij maar weinig honger en dorst naar genade in zijn eigen ziel bespeurt, dan staat het te vrezen, dat zijn ijver eerder uit een beginsel van zelfzucht dan uit de Geest van God ontspringt.
2. Behalve deze hartstochtelijke begeerte en bereidvaardigheid om te spreken, moet er ter bestemder tijd ook voldoende bekwaamheid zijn wat gaven, kennis en manier van spreken betreft. Als de Heere een man uitzendt om anderen te onderwijzen, dan zal Hij hem voorzeker voorzien van de nodige middelen. ik geloof, dat velen zich goed bedoeld op het predikambt gingen voorbereiden, die toch met zo te handelen, verder gingen dan waartoe ze tot dusver geroepen werden. Het voornaamste onderscheid tussen een dominee en een gewoon christen schijnt te bestaan in de ambtelijke gaven, die hem zijn verleend, niet voor hemzelf maar voor de stichting van anderen. Maar dan zeg ik, dat zij op de juiste tijd voor de dag moeten komen. Ze moeten niet plotseling worden verwacht, maar langzamerhand, door het gebruik van gepaste middelen. Ze zijn noodzakelijk voor de vervulling van het ambt, maar niet noodzakelijk als vereisten om onze begeerte ernaar te wettigen.Wat uw geval betreft: u bent jong en hebt de tijd nog voor u. Daarom behoeft u het u, dunkt mij, nog niet moeilijk te maken met te onderzoeken of u deze gaven reeds bezit. Het is voldoende als uw begeerte vaststaat en u, in de weg van gebed en ijver daarvoor, op de Heere wacht, daar u ze nog niet nodig hebt.
3. Tenslotte blijkt de ware roeping hieruit, dat daarmee onder Gods voorzienigheid gepaard gaat - en dat door een reeks omstandigheden, die middelen, tijd en plaats aanwijzen - de mogelijkheid om metterdaad het werk aan te vangen.Voordat deze samenloop van omstandigheden zich voordoet, moet u niet verwachten, dat u in uw gemoed altijd vrij van aarzeling zult zijn. De voornaamste waarschuwing in dit opzicht is, dat men zich niet te haastig aan de eerste verschijnselen moet vastgrijpen. Als het de wil des Heeren is, u in Zijn dienst te stellen, dan heeft Hij reeds uw plaats en werk bepaald, en u zult het, hoewel u het nu nog niet weet, te zijner tijd wél weten. Ook al had u de talenten van een engel, u zou er niets goeds mee kunnen uitrichten, voordat zijn uur is gekomen en Hij u leidt naar de mensen, die Hij besloten heeft door middel van u te zegenen. Wanneer onze ijver brandt is het zeer moeilijk om onszelf binnen de grenzen van de voorzienigheid te houden. Een gevoel van de liefde van Christus in ons hart en een innig medelijden met arme zondaars zijn gereed om ons tot een te spoedig uitbreken aan te sporen, maar hij, die gelooft, haast niet. Ik verkeerde ongeveer vijf jaar in deze verlegenheid. Soms dacht ik dat ik moest preken, al was het maar op de straat. Ik leende het oor aan alles wat zulks aannemelijk maakte en aan veel, dat het niet deed. Maar de Heere omtuinde genadig en als het ware onmerkbaar mijn weg met doornen. Zo ik aan mezelf overgelaten was geweest, zou ik het anders voor mezelf onmogelijk gemaakt hebben zulk een nuttige positie te bekleden, als waarin het Hem behaagd heeft mij te stellen. Nu zie ik duidelijk in, dat ik - ofschoon mijn bedoeling, naar ik hoop, goed was - in de tijd, waarop ik er voor het eerst op uit wilde gaan, toch mezelf overschatte en niet dat geestelijk oordeel en die ervaring bezat, die voor zulk een grote taak vereist worden.â€
Liever Turks dan Paaps
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hoi Zeeuw,
Je schrijft het volgende:
Persoonlijk geloof ik dat ieder die iets mag kennen van Gods genade, wel een drang en begeerte krijgt om het Woord van deze rijke Christus voor een arme zondaar uit te dragen.
Maar mag je dat, wanneer je de gaven voor de Woordbediening hebt en de middelen voor de studie, nu ook direct een roeping tot het ambt noemen ?
Hieraan wil ik een vraag verbinden. Mag je, als je jezelf door Gods genade in Christus mag weten en je mag van diezelfde God de gaven tot de Woordbediening ontvangen, jezelf wel ontrekken aan de Woordbediening?
Groet,
[Aangepast op 18/12/03 door ndonselaar]
Je schrijft het volgende:
Persoonlijk geloof ik dat ieder die iets mag kennen van Gods genade, wel een drang en begeerte krijgt om het Woord van deze rijke Christus voor een arme zondaar uit te dragen.
Maar mag je dat, wanneer je de gaven voor de Woordbediening hebt en de middelen voor de studie, nu ook direct een roeping tot het ambt noemen ?
Hieraan wil ik een vraag verbinden. Mag je, als je jezelf door Gods genade in Christus mag weten en je mag van diezelfde God de gaven tot de Woordbediening ontvangen, jezelf wel ontrekken aan de Woordbediening?
Groet,
[Aangepast op 18/12/03 door ndonselaar]
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini