Raadsel tot erkenning van Gods grootheid
Geplaatst: 23 nov 2004, 10:12
De afgelopen tijd was (en is het ook nu nog wel hoor...) best moeilijk voor mij.
Ik zondigde en mijn leven was nu niet bepaald een bron van vreugde. Ik heb veel tegenslag gehad en ik geloof dat het God was die mij deze dingen toedeelde omdat Hij boos was op mij. Ik ben in gaan zien dat ik niet goed leefde en dat ik me moest bekeren. Daar heb ik heel hard aan proberen te werken, maar het lukte niet. De laatste tijd heb ik geleerd (en ik hoop dat het ook op het forum te lezen was) dat geloof niet een werken is, maar een "vertrouwen stellen op". Onbewust ben ik dat ook gaan doen en hield op met werken. Ik ging verlossing verwachten van de Heere en wachtte het einde van Zijn gramschap af.
Daarnaast komt mijn vriendin uit de ger. gem. en ik uit de ger. kerk vrijgemaakt. Dat zorgt thuis voor een hoop spanning. Mijn zusje irriteerd zich enorm aan mij en laat geen gelegenheid aan zich voorbijgaan om dat op de meest gemene manieren kenbaar te maken. Zondag ging ze zo ver dat ze zei dat ze me het liefst zou doodslaan als ze dat kon. Mijn ouders houden zich opvallend afzijdig wanneer ze weer tegen mij tekeer gaat en dan voel ik bepaalde dingen op mijn tenen wel aan. Ook mijn ouders geven wel eens een opmerking af die mijn hart doormidden breekt. Mijn broertje en mijn andere zusje worden daardoor beïnvloed en nemen gedrag over, wat mijn positie nog minder prettiger maakt.
Daarnaast is de sfeer thuis bij tijden om te janken. Als de 1 een ander kan zwart maken, dan laat hij die kans niet gaan. Ik kan op zo'n moment wel janken.
Verder heb ik ook een hoop pijn van mijn gezin, maar ook van de kerk. Ik voel me onbegrepen. Ik zie ze afglijden naar de wereld, maar niemand die zich daar druk over maakt. Een opmerking daarover kan rekenen op een hoop onbegrip en soms zelfs woede. Alles gaat toch prima? Wij zijn niet gek; dat ben jij.
Kortom: Ik voelde me verlaten door God, gezin en kerk en ben ik gaan verlangen naar Gods gerechtigheid, al was dat ook mij ten nadele.
(Voordat dit verhaal nog meer egocentrisch wordt: Dit was dus duidelijk Godswerk!)
En nu het raadsel:
God heeft me op een wonderbaarlijke manier troost en hoop gegeven. Welke text heeft Hij gebruikt in de preek van zondag? (die ik door omstandigheden zelfs 2 keer heb gehoord!)
[Aangepast op 23/11/04 door OSW Moderator]
Ik zondigde en mijn leven was nu niet bepaald een bron van vreugde. Ik heb veel tegenslag gehad en ik geloof dat het God was die mij deze dingen toedeelde omdat Hij boos was op mij. Ik ben in gaan zien dat ik niet goed leefde en dat ik me moest bekeren. Daar heb ik heel hard aan proberen te werken, maar het lukte niet. De laatste tijd heb ik geleerd (en ik hoop dat het ook op het forum te lezen was) dat geloof niet een werken is, maar een "vertrouwen stellen op". Onbewust ben ik dat ook gaan doen en hield op met werken. Ik ging verlossing verwachten van de Heere en wachtte het einde van Zijn gramschap af.
Daarnaast komt mijn vriendin uit de ger. gem. en ik uit de ger. kerk vrijgemaakt. Dat zorgt thuis voor een hoop spanning. Mijn zusje irriteerd zich enorm aan mij en laat geen gelegenheid aan zich voorbijgaan om dat op de meest gemene manieren kenbaar te maken. Zondag ging ze zo ver dat ze zei dat ze me het liefst zou doodslaan als ze dat kon. Mijn ouders houden zich opvallend afzijdig wanneer ze weer tegen mij tekeer gaat en dan voel ik bepaalde dingen op mijn tenen wel aan. Ook mijn ouders geven wel eens een opmerking af die mijn hart doormidden breekt. Mijn broertje en mijn andere zusje worden daardoor beïnvloed en nemen gedrag over, wat mijn positie nog minder prettiger maakt.
Daarnaast is de sfeer thuis bij tijden om te janken. Als de 1 een ander kan zwart maken, dan laat hij die kans niet gaan. Ik kan op zo'n moment wel janken.
Verder heb ik ook een hoop pijn van mijn gezin, maar ook van de kerk. Ik voel me onbegrepen. Ik zie ze afglijden naar de wereld, maar niemand die zich daar druk over maakt. Een opmerking daarover kan rekenen op een hoop onbegrip en soms zelfs woede. Alles gaat toch prima? Wij zijn niet gek; dat ben jij.
Kortom: Ik voelde me verlaten door God, gezin en kerk en ben ik gaan verlangen naar Gods gerechtigheid, al was dat ook mij ten nadele.
(Voordat dit verhaal nog meer egocentrisch wordt: Dit was dus duidelijk Godswerk!)
En nu het raadsel:
God heeft me op een wonderbaarlijke manier troost en hoop gegeven. Welke text heeft Hij gebruikt in de preek van zondag? (die ik door omstandigheden zelfs 2 keer heb gehoord!)
[Aangepast op 23/11/04 door OSW Moderator]
