Tegen wie heeft Ds Sonneveld het in de Saambinder van afgelopen week?
Ik krijg altijd een beetje een vervelend gevoel van dit soort stukjes. Ik denk dat hij ongetwijfeld een doelgroep (persoon) op het oog hebt. maar wie?
gr
Jacob
Jezus beweging
-
jacob
Heeft iemand het artikel digitaal? Ik las er alleen iets over in het ND, daar leek het haast dat bijvoorbeeld Praise muziek altijd de mens zelf centraal zet, dat lijkt me geen terechte kritiek.
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Ik heb het digitaal gelezen maar niet digitaal beschikbaar.
Ds. Sonneveld bedoelt vrijwel zeker de Jongerenavonden. Dat hij hier plotseling meent over te moeten schrijven zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat er sinds kort ook jongerenavonden gehouden worden in Veenendaal (waar Sonneveld predikant is).
Op de jongerenavonden komen overigens ook veel ouderen. Is half om half zo'n beetje. Dus dat er ouderen in keurig blauw of grijs aanwezig zijn dat klopt wel. Verder zegt Sonnveld dat je drijfveer dan wel zou kunnen zijn "Wij dan, wetende den schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof" "Want de liefde van Christus dringt ons" maar ..... en dan komt er weer wat. Dit slaat duidelijk op de jongerenavonden want op hun website is dat het antwoord op de vraag wat hun dringt.
Als iedereen moet gaan zitten gissen over wie hij het heeft schiet het stukje z'n doel alweer een beetje voorbij.
Bedoelt Sonneveld idd de jongerenavonden dan schiet hij een bok. Mijns inziens is dat zéker niet alleen een Jezus geloof. Tenminste, als ik zo kijk naar de diverse lezingen over diverse onderwerpen (bijv. diepe lezing van Steensel over oude/nieuwe mens). En ach, beter een Jezus geloof dan een gergem-geloof.
[Aangepast op 12/11/03 door Kislev]
Ds. Sonneveld bedoelt vrijwel zeker de Jongerenavonden. Dat hij hier plotseling meent over te moeten schrijven zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat er sinds kort ook jongerenavonden gehouden worden in Veenendaal (waar Sonneveld predikant is).
Op de jongerenavonden komen overigens ook veel ouderen. Is half om half zo'n beetje. Dus dat er ouderen in keurig blauw of grijs aanwezig zijn dat klopt wel. Verder zegt Sonnveld dat je drijfveer dan wel zou kunnen zijn "Wij dan, wetende den schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof" "Want de liefde van Christus dringt ons" maar ..... en dan komt er weer wat. Dit slaat duidelijk op de jongerenavonden want op hun website is dat het antwoord op de vraag wat hun dringt.
Als iedereen moet gaan zitten gissen over wie hij het heeft schiet het stukje z'n doel alweer een beetje voorbij.
Bedoelt Sonneveld idd de jongerenavonden dan schiet hij een bok. Mijns inziens is dat zéker niet alleen een Jezus geloof. Tenminste, als ik zo kijk naar de diverse lezingen over diverse onderwerpen (bijv. diepe lezing van Steensel over oude/nieuwe mens). En ach, beter een Jezus geloof dan een gergem-geloof.
[Aangepast op 12/11/03 door Kislev]
-
limosa
De Saambinder, 82e jaargang, 6 november 2003, nr. 5
Een kerkelijke Jezusbeweging
Het was een boeiend verschijnsel dat zich voordeed in de jaren ‘60 en ‘70 van de vorige eeuw. Het waren jaren van grote maatschappelijke onrust: verzet tegen het politieke establishment, demonstraties tegen de oorlog in Vietnam, acties van studenten en fabrieksarbeiders, opkomst van provo’s, hippies en kabouters, experimenten met drugs en vrije seks, democratisering in het onderwijs, inspraak in het bedrijfsleven, tolerantie voor anders denkenden, afkeer van alle traditionele waarden, enzovoort
De Jesus movementEn toen was daar ineens de Jezus-beweging. Het begon in Amerika (daarom sprak men van 'Jesus movement’) en het waaide over naar Europa. Zelfs Amsterdam bleef niet onberoerd. Op de Dam verschenen langharige jongeren die, begeleid met gitaarmuziek, zaten te zingen van hun nieuwe hartstocht: Jezus! Verdovende middelen maakten plaats voor beduimelde Bijbels. En ieder moest het horen: er is maar één Weg! One Way, Jesus! De kerk kwam er daarentegen niet zo best van af: dat was een club van oude mannen en verstarde vormen. Daar moest je stil en volgzaam zijn. Zou God Zich aan een preek of aan de ambten binden? Waait de Geest niet waar Hij wil? Op de helling met de kerk en haar synodes! In vrije groepen en gebedskringen was veel meer te beleven. Daar gebeurde tenminste wat!
Een boeiend verschijnsel, die Jezusbeweging. Op een bepaalde manier maakte het indruk. Men sprak wel van een opwekking die haar weerga niet kende. En toch, over Gód hoorde je bijna niet spreken. Het ging alleen maar over Jezus. Vreemd eigenlijk. Angstig ook. En ten diepste onschriftuurlijk. Want een ‘Jezus’ zonder God is niet de ware Jezus. In ieder geval is Hij niet de Christus der Schriften. Nu durf ik niet te zeggen dat deze beweging nooit voor iemand gebruikt is. Daar zijn gelukkig wel voorbeelden van. Sommige hippies (ook ‘kerkelijke hippies’) zijn teruggekeerd onder de waarheid. De Heere kan met een kromme stok een rechte slag doen. Maar daarmee is het kromme van die stok niet rechtgepraat. Hoeveel mensen, ook jonge mensen, zijn erdoor verleid? Uiteindelijk is heel deze beweging op vreemde sporen terechtgekomen en verzand. Je hoort vandaag nog wel van de Pinksterbeweging en de charismatische beweging. Ook is er een evangelische beweging opgekomen. Maar de rage van de Jezusbeweging lijkt voorbij. Voorgoed voorbij.
Zondag 11Ik heb me dikwijls afgevraagd hoe dit nu kwam. Wat mag toch de reden zijn dat een beweging die laaiend enthousiast begint, een verschijnsel dat veel verwachting geeft, tenslotte uitdooft als een kerstboombrand? Niet zo lang geleden moest ik spreken over Zondag 11 van de Heidelbergse Catechismus. ‘Waarom wordt de Zone Gods Jezus, dat is Zaligmaker, genoemd?’ Het bekende antwoord zegt: ‘Omdat Hij ons zalig maakt en van al onze zonden verlost; daarbenevens, dat bij niemand enige zaligheid te zoeken of te vinden is’. En ineens zag ik het! In onze catechismus gaat het niet alleen over Jezus, maar gaat het in de eerste en de laatste plaats over God! Juist de zondagsafdeling die handelt over de enige Naam tot zaligheid, die heerlijke en dierbare Naam van de Heere Jezus, juist die zondagsafdeling komt helemaal op vanuit het werk van een drie-enig God.
Op het eerste gezicht zou je dat niet zeggen, zeker als je Zondag 11 op zichzelf leest, los van het verband waarin zij staat. Maar deze Zondag stáát niet op zichzelf. Zondag 11 mag niet los gezien worden van Zondag 9 en 10, waar gesproken wordt over de Vader, de eerste Persoon in het Goddelijke Wezen. De Heere Jezus wordt dan ook in Zondag 11 de Zoon van God genoemd (zie vraag 29). En van Hem wordt beleden dat Hij ons zalig maakt; niet happy maakt, maar zalig maakt. Dat wil zeggen, Hij verlost van de zonde en Hij maakt leeg van onszelf. Hij brengt terug in Gods gemeenschap en Hij maakt vol van God. We moeten daarom nog een stapje verder gaan. Zondag 11 is niet te begrijpen zonder de donkere achtergrond van Zondag 2 tot 4. Jezus wordt nooit op Zijn rechte waarde geschat, als een mens niet teruggebracht wordt in het verloren Paradijs en Zijn vonnis leert aanvaarden. Het is nog altijd waar: ‘Adam niet geleerd, is Christus niet begeerd.’
Dertig jaar laterIn dit alles ligt een heel belangrijke les voor vandaag. Het is inmiddels zo’n 30 jaar geleden dat de Jezusbeweging zich voordeed. Deze beweging - in feite was zij onkerkelijk - is inmiddels uitgestorven. Maar we zouden kunnen zeggen: vandaag de dag is er een nieuwe ‘Jezusbeweging’ ontstaan. Een kérkelijke Jezusbeweging. Een beweging zonder hippies en zonder veel gitaren, maar toch een soortgelijk verschijnsel. Een beweging van keurige mensen, van jongens die doorgaans goed in het pak zitten, van meisjes die netjes gekleed zijn, van ouderen die donkerblauw en grijs niet schuwen, maar wat is nu wezenlijk het verschil met de Jezusbeweging van pakweg 30 jaar geleden? Veel wordt er over Christus gesproken, maar je hoort zo weinig over de Heere. Veel over geloven en het geloof in de Zaligmaker, maar weinig over de waarachtige bekering tot God, weinig over het arme zondaarsleven, weinig over de kennisneming van Christus door het ware geloof en weinig over de tere gemeenschap met de Vader. Soms is het moeilijk te onderkennen. Het lijkt allemaal zo echt. Maar als je goed luistert, draait het allemaal om Christus en ónze zaligheid, en niet om God en Zijn eer. En als je heel goed luistert, draait alles om de mens. De gelovige mens, de Christus belijdende mens, maar toch: de mens.
Echte ChristuspredikingIn de Bijbel is dat allemaal zo anders. In de catechismus ook. Daar vind je Christusprediking in de volle, diepe zin van het woord. Echte Christusprediking! Wat is dat eigenlijk: Christusprediking? Daar over is veel verwarring. Er zijn dominees en andere voorgangers die steeds de Naam van Christus gebruiken en zodoende de indruk wekken echte Christuspredikers te zijn. Ooit was er een predikant die bij zijn intrede zei drie punten te hebben: het eerste punt van zijn preek was Jezus, het tweede punt was Jezus en het derde punt was ook Jezus. Iets anders had hij niet te brengen. Dat klinkt natuurlijk wel mooi, zelfs een beetje gedurfd, en sommige mensen vinden dat gewéldig. Het is echter maar de vraag of we zo de Bijbel aan onze kant hebben.
Natuurlijk, men kan zich beroepen op het woord van Paulus: ‘Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd’ (1 Korinthe 2:2). Maar bedoelt de apostel echt te zeggen dat Hij alleen maar over Christus en Zijn kruislijden sprak? Wie de eerste brief aan de gemeente van Korinthe eens rustig doorleest, kan zelf het antwoord geven. In het voorlaatste hoofdstuk wordt bij voorbeeld over de opstanding van Christus gesproken, terwijl in het eerste hoofdstuk al de uitverkiezing aan de orde is geweest. Ongetwijfeld vormt de gekruiste Christus het hart van elke rechte prediking, maar dat betekent niet dat er verder niets te zeggen valt.
Een bijbelse prediking is, om nu eens een paar moeilijke woorden te gebruiken, niet christo-monistisch, maar christo-centrisch. Anders gezegd: ze gaat niet in Christus op, maar stelt Christus in het middelpunt als de van God gegeven Zaligmaker, Die Zichzelf aanbiedt aan verlorenen en Die door de Heilige Geest wordt verheerlijkt in het zondaarshart. Echte Christus-prediking is dan ook trinitarisch te noemen. Ze stelt het werk van een drie-enig God in het licht. Ze wijst de Heere Jezus aan als de enige grond der zaligheid, maar niet los van het werk van God de Vader en God de Heilige Geest. Christus is toch het geschenk des Vaders, het Lam Dat voldoening schenkt aan Gods recht, de Middelaar Die herstelt in Gods gemeenschap? En deze Christus kan toch niet gekend worden zonder het bijzondere werk van de Heilige Geest? Johannes 16 is daar niet onduidelijk over!
De Christus of de christen?In de prediking moet daarom niet alleen gesproken worden van een rijke Christus en een arme zondaar, maar ook hoe die twee tot elkaar worden gebracht. Er moet te beluisteren zijn hoe de Heilige Geest als de grote Bruidswerver de band legt tussen een diep onwaardige bruidsgemeente en die heerlijke Bruidegom Die Zijn bloed gaf om haar met God te verzoenen en Zijn beeld in haar te herstellen. Sommige mensen verfoeien dat, ook al noemen zij zich gereformeerd. Ze zitten met kromme tenen in de kerk, als deze zaken aan de orde komen. De Christus wordt dan niet gepredikt, zo menen zij, maar de christen.
Dat is trouwens weer zo’n hardnekkig, je zou bijna zeggen: boosaardig misverstand. Als naar de Schrift de gangen getekend worden die de Heere met Zijn volk houdt, dan wordt niet de christen gepredikt of de mens in het middelpunt gesteld, maar dan wordt de Christus gepredikt zoals Hij onderwerpelijk functioneert in de gelovigen; zoals Hij bevindelijk gestalte krijgt in hun leven. Dan wordt de christen gepredikt in zijn afbraak en Christus in Zijn plaatsmakend werk. ‘Hij moet wassen, maar ik minder worden’ (Joh. 3:30). Prof G. Wisse heeft daar heel kernachtig over geschreven in zijn boeken. Er is een heilsorde die evenzeer deel is van het Schriftgetuigenis. Er is een ambtelijke bediening van Christus in de Zijnen. Daarom is de vraag “de Christus of de christen?â€
Een kerkelijke Jezusbeweging
Het was een boeiend verschijnsel dat zich voordeed in de jaren ‘60 en ‘70 van de vorige eeuw. Het waren jaren van grote maatschappelijke onrust: verzet tegen het politieke establishment, demonstraties tegen de oorlog in Vietnam, acties van studenten en fabrieksarbeiders, opkomst van provo’s, hippies en kabouters, experimenten met drugs en vrije seks, democratisering in het onderwijs, inspraak in het bedrijfsleven, tolerantie voor anders denkenden, afkeer van alle traditionele waarden, enzovoort
De Jesus movementEn toen was daar ineens de Jezus-beweging. Het begon in Amerika (daarom sprak men van 'Jesus movement’) en het waaide over naar Europa. Zelfs Amsterdam bleef niet onberoerd. Op de Dam verschenen langharige jongeren die, begeleid met gitaarmuziek, zaten te zingen van hun nieuwe hartstocht: Jezus! Verdovende middelen maakten plaats voor beduimelde Bijbels. En ieder moest het horen: er is maar één Weg! One Way, Jesus! De kerk kwam er daarentegen niet zo best van af: dat was een club van oude mannen en verstarde vormen. Daar moest je stil en volgzaam zijn. Zou God Zich aan een preek of aan de ambten binden? Waait de Geest niet waar Hij wil? Op de helling met de kerk en haar synodes! In vrije groepen en gebedskringen was veel meer te beleven. Daar gebeurde tenminste wat!
Een boeiend verschijnsel, die Jezusbeweging. Op een bepaalde manier maakte het indruk. Men sprak wel van een opwekking die haar weerga niet kende. En toch, over Gód hoorde je bijna niet spreken. Het ging alleen maar over Jezus. Vreemd eigenlijk. Angstig ook. En ten diepste onschriftuurlijk. Want een ‘Jezus’ zonder God is niet de ware Jezus. In ieder geval is Hij niet de Christus der Schriften. Nu durf ik niet te zeggen dat deze beweging nooit voor iemand gebruikt is. Daar zijn gelukkig wel voorbeelden van. Sommige hippies (ook ‘kerkelijke hippies’) zijn teruggekeerd onder de waarheid. De Heere kan met een kromme stok een rechte slag doen. Maar daarmee is het kromme van die stok niet rechtgepraat. Hoeveel mensen, ook jonge mensen, zijn erdoor verleid? Uiteindelijk is heel deze beweging op vreemde sporen terechtgekomen en verzand. Je hoort vandaag nog wel van de Pinksterbeweging en de charismatische beweging. Ook is er een evangelische beweging opgekomen. Maar de rage van de Jezusbeweging lijkt voorbij. Voorgoed voorbij.
Zondag 11Ik heb me dikwijls afgevraagd hoe dit nu kwam. Wat mag toch de reden zijn dat een beweging die laaiend enthousiast begint, een verschijnsel dat veel verwachting geeft, tenslotte uitdooft als een kerstboombrand? Niet zo lang geleden moest ik spreken over Zondag 11 van de Heidelbergse Catechismus. ‘Waarom wordt de Zone Gods Jezus, dat is Zaligmaker, genoemd?’ Het bekende antwoord zegt: ‘Omdat Hij ons zalig maakt en van al onze zonden verlost; daarbenevens, dat bij niemand enige zaligheid te zoeken of te vinden is’. En ineens zag ik het! In onze catechismus gaat het niet alleen over Jezus, maar gaat het in de eerste en de laatste plaats over God! Juist de zondagsafdeling die handelt over de enige Naam tot zaligheid, die heerlijke en dierbare Naam van de Heere Jezus, juist die zondagsafdeling komt helemaal op vanuit het werk van een drie-enig God.
Op het eerste gezicht zou je dat niet zeggen, zeker als je Zondag 11 op zichzelf leest, los van het verband waarin zij staat. Maar deze Zondag stáát niet op zichzelf. Zondag 11 mag niet los gezien worden van Zondag 9 en 10, waar gesproken wordt over de Vader, de eerste Persoon in het Goddelijke Wezen. De Heere Jezus wordt dan ook in Zondag 11 de Zoon van God genoemd (zie vraag 29). En van Hem wordt beleden dat Hij ons zalig maakt; niet happy maakt, maar zalig maakt. Dat wil zeggen, Hij verlost van de zonde en Hij maakt leeg van onszelf. Hij brengt terug in Gods gemeenschap en Hij maakt vol van God. We moeten daarom nog een stapje verder gaan. Zondag 11 is niet te begrijpen zonder de donkere achtergrond van Zondag 2 tot 4. Jezus wordt nooit op Zijn rechte waarde geschat, als een mens niet teruggebracht wordt in het verloren Paradijs en Zijn vonnis leert aanvaarden. Het is nog altijd waar: ‘Adam niet geleerd, is Christus niet begeerd.’
Dertig jaar laterIn dit alles ligt een heel belangrijke les voor vandaag. Het is inmiddels zo’n 30 jaar geleden dat de Jezusbeweging zich voordeed. Deze beweging - in feite was zij onkerkelijk - is inmiddels uitgestorven. Maar we zouden kunnen zeggen: vandaag de dag is er een nieuwe ‘Jezusbeweging’ ontstaan. Een kérkelijke Jezusbeweging. Een beweging zonder hippies en zonder veel gitaren, maar toch een soortgelijk verschijnsel. Een beweging van keurige mensen, van jongens die doorgaans goed in het pak zitten, van meisjes die netjes gekleed zijn, van ouderen die donkerblauw en grijs niet schuwen, maar wat is nu wezenlijk het verschil met de Jezusbeweging van pakweg 30 jaar geleden? Veel wordt er over Christus gesproken, maar je hoort zo weinig over de Heere. Veel over geloven en het geloof in de Zaligmaker, maar weinig over de waarachtige bekering tot God, weinig over het arme zondaarsleven, weinig over de kennisneming van Christus door het ware geloof en weinig over de tere gemeenschap met de Vader. Soms is het moeilijk te onderkennen. Het lijkt allemaal zo echt. Maar als je goed luistert, draait het allemaal om Christus en ónze zaligheid, en niet om God en Zijn eer. En als je heel goed luistert, draait alles om de mens. De gelovige mens, de Christus belijdende mens, maar toch: de mens.
Echte ChristuspredikingIn de Bijbel is dat allemaal zo anders. In de catechismus ook. Daar vind je Christusprediking in de volle, diepe zin van het woord. Echte Christusprediking! Wat is dat eigenlijk: Christusprediking? Daar over is veel verwarring. Er zijn dominees en andere voorgangers die steeds de Naam van Christus gebruiken en zodoende de indruk wekken echte Christuspredikers te zijn. Ooit was er een predikant die bij zijn intrede zei drie punten te hebben: het eerste punt van zijn preek was Jezus, het tweede punt was Jezus en het derde punt was ook Jezus. Iets anders had hij niet te brengen. Dat klinkt natuurlijk wel mooi, zelfs een beetje gedurfd, en sommige mensen vinden dat gewéldig. Het is echter maar de vraag of we zo de Bijbel aan onze kant hebben.
Natuurlijk, men kan zich beroepen op het woord van Paulus: ‘Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd’ (1 Korinthe 2:2). Maar bedoelt de apostel echt te zeggen dat Hij alleen maar over Christus en Zijn kruislijden sprak? Wie de eerste brief aan de gemeente van Korinthe eens rustig doorleest, kan zelf het antwoord geven. In het voorlaatste hoofdstuk wordt bij voorbeeld over de opstanding van Christus gesproken, terwijl in het eerste hoofdstuk al de uitverkiezing aan de orde is geweest. Ongetwijfeld vormt de gekruiste Christus het hart van elke rechte prediking, maar dat betekent niet dat er verder niets te zeggen valt.
Een bijbelse prediking is, om nu eens een paar moeilijke woorden te gebruiken, niet christo-monistisch, maar christo-centrisch. Anders gezegd: ze gaat niet in Christus op, maar stelt Christus in het middelpunt als de van God gegeven Zaligmaker, Die Zichzelf aanbiedt aan verlorenen en Die door de Heilige Geest wordt verheerlijkt in het zondaarshart. Echte Christus-prediking is dan ook trinitarisch te noemen. Ze stelt het werk van een drie-enig God in het licht. Ze wijst de Heere Jezus aan als de enige grond der zaligheid, maar niet los van het werk van God de Vader en God de Heilige Geest. Christus is toch het geschenk des Vaders, het Lam Dat voldoening schenkt aan Gods recht, de Middelaar Die herstelt in Gods gemeenschap? En deze Christus kan toch niet gekend worden zonder het bijzondere werk van de Heilige Geest? Johannes 16 is daar niet onduidelijk over!
De Christus of de christen?In de prediking moet daarom niet alleen gesproken worden van een rijke Christus en een arme zondaar, maar ook hoe die twee tot elkaar worden gebracht. Er moet te beluisteren zijn hoe de Heilige Geest als de grote Bruidswerver de band legt tussen een diep onwaardige bruidsgemeente en die heerlijke Bruidegom Die Zijn bloed gaf om haar met God te verzoenen en Zijn beeld in haar te herstellen. Sommige mensen verfoeien dat, ook al noemen zij zich gereformeerd. Ze zitten met kromme tenen in de kerk, als deze zaken aan de orde komen. De Christus wordt dan niet gepredikt, zo menen zij, maar de christen.
Dat is trouwens weer zo’n hardnekkig, je zou bijna zeggen: boosaardig misverstand. Als naar de Schrift de gangen getekend worden die de Heere met Zijn volk houdt, dan wordt niet de christen gepredikt of de mens in het middelpunt gesteld, maar dan wordt de Christus gepredikt zoals Hij onderwerpelijk functioneert in de gelovigen; zoals Hij bevindelijk gestalte krijgt in hun leven. Dan wordt de christen gepredikt in zijn afbraak en Christus in Zijn plaatsmakend werk. ‘Hij moet wassen, maar ik minder worden’ (Joh. 3:30). Prof G. Wisse heeft daar heel kernachtig over geschreven in zijn boeken. Er is een heilsorde die evenzeer deel is van het Schriftgetuigenis. Er is een ambtelijke bediening van Christus in de Zijnen. Daarom is de vraag “de Christus of de christen?â€
Want de zaligmakende genade Gods is verschenen aan alle mensen.(SV, Titus 2:11)
Oke ik heb het gelezen. Op zich heeft ds Sonneveld veelal gelijk. Al geloof ik dat zijn beeld van the Jesus-movement iets genuanceerder mag. Het is als met "de evangelische beweging" dat is niet makkelijk te omschrijven en definieren.
Inhoudelijk is de vraag op wie er hier kritiek is? Als het om jongerenavonden gaat, noem het dan bij de naam, zodat er eerlijk gereageerd kan worden. Nu wordt impliciet op de jongerenavonden gedoeld, maar kan er moeilijk verweer komen. Dat is jammer.
Ik geef deze predikant gelijk als het gaat om "de hele Bijbel" we moeten niet alleen kijken naar wat ons uitkomt, maar de stap die vervolgens wordt gemaakt naar God's volk kan ik hier niet inpassen. Toets dit ook aan de Bijbel. Misschien zijn er wel teveel uitzonderingen op de gewone weg, om deze weg te systematiseren.
Wat betreft de functie van zondekennis zijn al genoeg discussies gevoerd. Ik geloof niet dat er op de jongerenavonden over deze kennis heen gesprongen wordt. Soms krijgt het een andere plaats en in ieder geval een ondergeschikte plaats ten opzichte van de nodiging. Daar is iets voor te zeggen denk ik.
Vaya con Dios,
parsifal
Inhoudelijk is de vraag op wie er hier kritiek is? Als het om jongerenavonden gaat, noem het dan bij de naam, zodat er eerlijk gereageerd kan worden. Nu wordt impliciet op de jongerenavonden gedoeld, maar kan er moeilijk verweer komen. Dat is jammer.
Ik geef deze predikant gelijk als het gaat om "de hele Bijbel" we moeten niet alleen kijken naar wat ons uitkomt, maar de stap die vervolgens wordt gemaakt naar God's volk kan ik hier niet inpassen. Toets dit ook aan de Bijbel. Misschien zijn er wel teveel uitzonderingen op de gewone weg, om deze weg te systematiseren.
Wat betreft de functie van zondekennis zijn al genoeg discussies gevoerd. Ik geloof niet dat er op de jongerenavonden over deze kennis heen gesprongen wordt. Soms krijgt het een andere plaats en in ieder geval een ondergeschikte plaats ten opzichte van de nodiging. Daar is iets voor te zeggen denk ik.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
-
ajm
Ongetwijfeld heeft ds. Sonneveld het over de bezoekers van jongerenavonden.
Ik vind het een bedroevend en oneerlijk stuk. Er wordt van alles gesuggereerd, maar waar is de kritiek concreet? Zodat de aangesprokenen zich kunnen verweren?
'Veel wordt er over Christus gesproken, maar je hoort zo weinig over de Heere. [Bewijs?] Veel over geloven en het geloof in de Zaligmaker, maar weinig over de waarachtige bekering tot God, [aantoonbaar onjuist] weinig over het arme zondaarsleven, weinig over de kennisneming van Christus door het ware geloof en weinig over de tere gemeenschap met de Vader [idem]. Soms is het moeilijk te onderkennen.
Het lijkt allemaal zo echt. Maar als je goed luistert, draait het allemaal om Christus en ónze zaligheid, en niet om God en Zijn eer. [dat zijn geen tegenstellingen; God verheerlijkt zich in het zaligen van zondaren] En als je heel goed luistert, draait alles om de mens. De gelovige mens, de Christus belijdende mens, maar toch: de mens.' [bewijs?]
Het lijkt allemaal net echt - maar dat is het niet, zo weet de dominee. Stel je voor dat het nu niet alleen echt lijkt maar ook echt is? De vruchten zijn ernaar, bij velen.
Dan heeft hij de Heilige Geest bedroefd door dit te schrijven.
Ik vind het een bedroevend en oneerlijk stuk. Er wordt van alles gesuggereerd, maar waar is de kritiek concreet? Zodat de aangesprokenen zich kunnen verweren?
'Veel wordt er over Christus gesproken, maar je hoort zo weinig over de Heere. [Bewijs?] Veel over geloven en het geloof in de Zaligmaker, maar weinig over de waarachtige bekering tot God, [aantoonbaar onjuist] weinig over het arme zondaarsleven, weinig over de kennisneming van Christus door het ware geloof en weinig over de tere gemeenschap met de Vader [idem]. Soms is het moeilijk te onderkennen.
Het lijkt allemaal zo echt. Maar als je goed luistert, draait het allemaal om Christus en ónze zaligheid, en niet om God en Zijn eer. [dat zijn geen tegenstellingen; God verheerlijkt zich in het zaligen van zondaren] En als je heel goed luistert, draait alles om de mens. De gelovige mens, de Christus belijdende mens, maar toch: de mens.' [bewijs?]
Het lijkt allemaal net echt - maar dat is het niet, zo weet de dominee. Stel je voor dat het nu niet alleen echt lijkt maar ook echt is? De vruchten zijn ernaar, bij velen.
Dan heeft hij de Heilige Geest bedroefd door dit te schrijven.
-
Barak
In de Bijbel staat ook: aan de vruchten herken je de boom. Dat staat er niet voor niets. Dus is iemand bekeerd dan herken je dat en zie je dat aan de vrucht die hij voortbrengt. Ook al is deze persoon bekeerd onder een preek waarin misschien niet de volledige weg volgens deze dominee gepredikt is. Hier is een dominee aan het woord die de breedte van Gods Koninkrijk en de werking van de Heilige Geest graag inkadert in zijn eigen denkvermogen. Daarom ben ik ook altijd blij dat er in het Woord staat dat Hij doet boven ons bidden en beseffen, in de hoop dat wij als mensen de Heere inderdaad Zijn eigen manier van werken ook kàn doen. De vraag die wij naar aanleiding van dit stukje aan onszelf kunnen stellen is, hoeveel ruimte geven wij de Heilige Geest om vrij te kunnen werken?
Ook jammer dat terloops nog even de evangelische cq pinksterbeweging genoemd wordt, een grote vergaarbak van mensen die het niet zo nauw nemen met Het Woord van God en alleen maar blij kunnen zijn en geen droefenis over hun zonden hebben. Hoe bedoel je generaliseren?
Ik vind de jongerenavonden geweldig. Ook al ben ik er nimmer geweest, maar wat ik lees op hun website ben ik alleen maar dankbaar dat de Heere God zich niets aantrekt van onze kerkelijke muren, maar dat zijn Geest waait waar Hij wil. Laten we dat voor ogen houden en dankbaar zijn dat God zich Zijn bruid verzamelt.
Jammer.
Ook jammer dat terloops nog even de evangelische cq pinksterbeweging genoemd wordt, een grote vergaarbak van mensen die het niet zo nauw nemen met Het Woord van God en alleen maar blij kunnen zijn en geen droefenis over hun zonden hebben. Hoe bedoel je generaliseren?
Ik vind de jongerenavonden geweldig. Ook al ben ik er nimmer geweest, maar wat ik lees op hun website ben ik alleen maar dankbaar dat de Heere God zich niets aantrekt van onze kerkelijke muren, maar dat zijn Geest waait waar Hij wil. Laten we dat voor ogen houden en dankbaar zijn dat God zich Zijn bruid verzamelt.
Jammer.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Een triest stuk. Het lijkt veel op de stukjes van Ds. A. Kort.
Hun psychologische taktiek:
Benoem eerst de dwalingen, ga dan langzaam over tot een beweging in deze tijd die je afkeurt. Wees vooral niet concreet, maar wijs op hét gevaar. Zo houdt je, dat denken ze, de gemeente vast.
Gr.
Hun psychologische taktiek:
Benoem eerst de dwalingen, ga dan langzaam over tot een beweging in deze tijd die je afkeurt. Wees vooral niet concreet, maar wijs op hét gevaar. Zo houdt je, dat denken ze, de gemeente vast.
Gr.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Laten we even wachten op deel 2.
Overigens niet juist dat zo'n scherp artikel in 2 keer wordt gepubliceert. Je hebt nu een week lang hete hoofden en koude harten!!
Punt van Barak vind ik wel sterk. Het lijkt soms alsof gezegd wordt: geloof herken je aan de weg in plaats van geloof herken je aan de vruchten!?
Pim.
Overigens niet juist dat zo'n scherp artikel in 2 keer wordt gepubliceert. Je hebt nu een week lang hete hoofden en koude harten!!
Punt van Barak vind ik wel sterk. Het lijkt soms alsof gezegd wordt: geloof herken je aan de weg in plaats van geloof herken je aan de vruchten!?
Pim.