kunnen jullie mij in korte heldere zinnen aangeven;
wat nu precies ellende kennis is?
Hoe (op welke wijze) die moet worden beleeft?
met vr gr
(zit geloof ik een beetje in de verkeerde rubriek :sne , maar ik weet niet hoe ik hem moet verplaatsen.)
Jacob
[Aangepast op 7/10/03 door jacob]
ellende kennis
Ellendekennis is volgens mij het bewust zijn van de in eigen kracht onoverbrugbare kloof die, door eigen schuld, bestaat tussen jou en God. Het kan meer zijn dan dat, maar volgens mij hoeft het niet.
Maar, zoals ik in een ander topic aangaf: iemand met "echte" ellendekennis zoekt heil bij Christus.
[Aangepast op 7/10/03 door wim]
Maar, zoals ik in een ander topic aangaf: iemand met "echte" ellendekennis zoekt heil bij Christus.
[Aangepast op 7/10/03 door wim]
-
Refojongere
Een topic waarin heel veel over ellendekennis en de plaats daarvan in de wedergeboorte gesproken is is "De Toeleidende weg tot Christus II"
http://www.omsionswil.nl/forum2/viewthread.php?tid=123
Verder, hoe moet de ellende beleefd worden? We moeten onszelf onderzoeken en ons toetsen aan de heilige wet van God, want uit de wet is de kennis der zonde (Rom. 3:20b).
Calvijn schrijft:
"En de strengheid van dat onderzoek moet zover gaan, totdat het ons tot een volkomen verslagenheid gebracht heeft, en ons op die wijze heeft toebereid tot het ontvangen van Christus' genade. Want hij vergist zich, die meent, dat hij in staat is om die te genieten, indien hij niet eerst de hoogheid van zijn hart heeft neergeworpen. Bekend is de uitspraak, dat God de hovaardigen wederstaat, maar de nederigen genade geeft (1 Petrus 5:5)
En welke wijze is er om onszelf te vernederen, anders dan dat wij geheel arm en ledig aan Gods barmhartigheid plaats geven? Want ik noem het geen nederigheid, als wij menen, dat er nog iets in ons over is. (...) Wanneer ge dus bij de profeet (Ps. 18:28) verneemt, dat zaligheid bereid is voor het nederige volk, maar vernedering voor de ogen der trotsen, bedenk dan eerst, dat tot de zaligheid de toegang niet openstaat, tenzij alle trots is afgelegd en een grondige nederigheid is aangenomen; vervolgens, dat die nederigheid niet is een zekere bescheidenheid, waardoor gij voor de Heere een haarbreed van uw recht wijkt (zoals bij mensen nederig genoemd worden zij, die zich niet hoogmoedig verheffen, en anderen niet verachten, hoewel ze toch nog steunen op enig bewustzijn van voortreffelijkheid), maar een oprechte vernedering van het gemoed, dat door een ernstig besef van zijn ellende en armoede verslagen is: want zo wordt het over in Gods Woord beschreven. Wanneer de Heere bij Zefanja (3:11) aldus spreekt: "Ik zal van u wegnemen, wie van vreugde opspringt, maar Ik zal in het midden van uw volk doen overblijven de bedrukte en de arme, en die zullen op de Heere hopen", toont Hij dan niet duidelijk aan, wie de nederige zijn? Namelijk zij, die door de kennis van hun armoede verslagen terneerliggen."
http://www.omsionswil.nl/forum2/viewthread.php?tid=123
Verder, hoe moet de ellende beleefd worden? We moeten onszelf onderzoeken en ons toetsen aan de heilige wet van God, want uit de wet is de kennis der zonde (Rom. 3:20b).
Calvijn schrijft:
"En de strengheid van dat onderzoek moet zover gaan, totdat het ons tot een volkomen verslagenheid gebracht heeft, en ons op die wijze heeft toebereid tot het ontvangen van Christus' genade. Want hij vergist zich, die meent, dat hij in staat is om die te genieten, indien hij niet eerst de hoogheid van zijn hart heeft neergeworpen. Bekend is de uitspraak, dat God de hovaardigen wederstaat, maar de nederigen genade geeft (1 Petrus 5:5)
En welke wijze is er om onszelf te vernederen, anders dan dat wij geheel arm en ledig aan Gods barmhartigheid plaats geven? Want ik noem het geen nederigheid, als wij menen, dat er nog iets in ons over is. (...) Wanneer ge dus bij de profeet (Ps. 18:28) verneemt, dat zaligheid bereid is voor het nederige volk, maar vernedering voor de ogen der trotsen, bedenk dan eerst, dat tot de zaligheid de toegang niet openstaat, tenzij alle trots is afgelegd en een grondige nederigheid is aangenomen; vervolgens, dat die nederigheid niet is een zekere bescheidenheid, waardoor gij voor de Heere een haarbreed van uw recht wijkt (zoals bij mensen nederig genoemd worden zij, die zich niet hoogmoedig verheffen, en anderen niet verachten, hoewel ze toch nog steunen op enig bewustzijn van voortreffelijkheid), maar een oprechte vernedering van het gemoed, dat door een ernstig besef van zijn ellende en armoede verslagen is: want zo wordt het over in Gods Woord beschreven. Wanneer de Heere bij Zefanja (3:11) aldus spreekt: "Ik zal van u wegnemen, wie van vreugde opspringt, maar Ik zal in het midden van uw volk doen overblijven de bedrukte en de arme, en die zullen op de Heere hopen", toont Hij dan niet duidelijk aan, wie de nederige zijn? Namelijk zij, die door de kennis van hun armoede verslagen terneerliggen."
De grootste ellende is, dat we van nature geen ellende kennis hebben. De ellende is, dat je God kwijt bent. En dat geeft een droefheid in je hart, naar God. (dus dan gaat het je niet meer om hemel) Dan gaat je Gods eer zwaar wegen. Dan ben je bang om nog maar één zonde te doen. Je gaat beseffen dat je Gods gramschap dubbelwaardig bent. Je probeert je op te knappen voor God, door goed te doen. Dat je geeft geen rust. Integendeel, je word alleen maar ellendiger, net zolang, dat het je doet vluchten tot Jezus. De Heilige Geest leert je zoveel ellende kennen, dat het je (weer) tot Christus uitdrijft. En dat kan heel snel gaan, maar kan ook heel lang duren voordat je (weer) met lege handen, met alleen maar schuld aan de voeten van Jezus valt. Die ellende herhaalt zich weer. En dat wel door eigen schuld!
Ik wil niet zeggen dat iedereen het zo zal meemaken, maar met de ellende begint het wel. Je krijgt dus precies voldoende ellende kennis, wat nodig voor je is. Dat het je tot Jezus gaat smeken en zuchten "Wees Gij mijn Borg". En dan zend Hij op Zijn tijd en wijze het wonderbaarlijk lieflijk licht, dat Hij ook voor jouw zonden betaald heeft, door Zijn lijden en sterven. Dat is wat!!! Dat zul je hier nooit kunnen bevatten die genade. En dat geeft een hartelijke vreugde in God door Christus. En dat kan allemaal heel snel gaan. Met 5 minuten wel, maar het kan ook wel 5 jaar duren. Daar is God helemaal vrij in. Maar een arme zuchter laat Hij nooit omkomen!!!!
Maar ik denk, dat als je in ellende zit, dat je dat niet eens in de gaten hebt. Het is echt niet zo van: Ha, ik zit nu in de ellende, dan komt binnenkort de verlossing. Nee, die verlossing die verwacht je eigenlijk helemaal niet, want jij bent het helemaal niet waardig. En wat geeft dat toch een niet te bevatten vreugde in het hart, als Jezus aan je geopebaard wordt, door Zijn Woord. En dat komt met kracht, en daar twijfel je niet aan. Want Hij neemt alles mee, ook het geloof om het te geloven..
[Aangepast op 7/10/03 door Matthijs]
Ik wil niet zeggen dat iedereen het zo zal meemaken, maar met de ellende begint het wel. Je krijgt dus precies voldoende ellende kennis, wat nodig voor je is. Dat het je tot Jezus gaat smeken en zuchten "Wees Gij mijn Borg". En dan zend Hij op Zijn tijd en wijze het wonderbaarlijk lieflijk licht, dat Hij ook voor jouw zonden betaald heeft, door Zijn lijden en sterven. Dat is wat!!! Dat zul je hier nooit kunnen bevatten die genade. En dat geeft een hartelijke vreugde in God door Christus. En dat kan allemaal heel snel gaan. Met 5 minuten wel, maar het kan ook wel 5 jaar duren. Daar is God helemaal vrij in. Maar een arme zuchter laat Hij nooit omkomen!!!!
Maar ik denk, dat als je in ellende zit, dat je dat niet eens in de gaten hebt. Het is echt niet zo van: Ha, ik zit nu in de ellende, dan komt binnenkort de verlossing. Nee, die verlossing die verwacht je eigenlijk helemaal niet, want jij bent het helemaal niet waardig. En wat geeft dat toch een niet te bevatten vreugde in het hart, als Jezus aan je geopebaard wordt, door Zijn Woord. En dat komt met kracht, en daar twijfel je niet aan. Want Hij neemt alles mee, ook het geloof om het te geloven..
[Aangepast op 7/10/03 door Matthijs]
Liever Turks dan Paaps
-
ajm
Ellendekennis is: het inzicht dat je zonder Christus verloren gaat, dat je nooit in staat bent om de hemel te verdienen of jezelf ervoor geschikt te maken.
Je beleeft je ellendekennis diep genoeg als die je uitdrijft tot Christus. Tranen zijn niet nodig, evenmin als slapeloze nachten.
Een misvatting van velen is dat ze ellendekennis verwarren met berouw, oftewel: verdriet vanwege je zonden. Ze denken dat ze eerst berouw moeten hebben voor ze tot Christus mogen komen.
Maar berouw komt voort uit liefde tot God, en die liefde ontvang je pas als je Zijn liefde in Christus hebt gezien. Anders gezegd: als je al tot Christus bent gekomen.
Je beleeft je ellendekennis diep genoeg als die je uitdrijft tot Christus. Tranen zijn niet nodig, evenmin als slapeloze nachten.
Een misvatting van velen is dat ze ellendekennis verwarren met berouw, oftewel: verdriet vanwege je zonden. Ze denken dat ze eerst berouw moeten hebben voor ze tot Christus mogen komen.
Maar berouw komt voort uit liefde tot God, en die liefde ontvang je pas als je Zijn liefde in Christus hebt gezien. Anders gezegd: als je al tot Christus bent gekomen.
-
Lecram
-
Dathenum
IDD, Ajm!
ps: worden jullie ook wel eens moe van die mensen, die het altijd maar over de ellende en zonde hebben, en nooit over de verlossing? Daar gaat niets vanuit, vind ik. Het lijkt wel of ze bang zijn om Jezus als Losser te hebben, van hun knellende banden. Zouden ze zich dan evangelisch vinden? Ik snap het werkelijk niet. En helaas worden juist die bekommerde mensen over de bol geaaid. En de mensen die over het over Jezus hebben als hun Verlosser die worden verworpen en verachtelijk een plaats ontzegd. Ik vind het werkelijk krom en verdraaid allemaal.
ps: worden jullie ook wel eens moe van die mensen, die het altijd maar over de ellende en zonde hebben, en nooit over de verlossing? Daar gaat niets vanuit, vind ik. Het lijkt wel of ze bang zijn om Jezus als Losser te hebben, van hun knellende banden. Zouden ze zich dan evangelisch vinden? Ik snap het werkelijk niet. En helaas worden juist die bekommerde mensen over de bol geaaid. En de mensen die over het over Jezus hebben als hun Verlosser die worden verworpen en verachtelijk een plaats ontzegd. Ik vind het werkelijk krom en verdraaid allemaal.
Liever Turks dan Paaps
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Eens.Oorspronkelijk gepost door ajm
Ellendekennis is: het inzicht dat je zonder Christus verloren gaat, dat je nooit in staat bent om de hemel te verdienen of jezelf ervoor geschikt te maken.
Je beleeft je ellendekennis diep genoeg als die je uitdrijft tot Christus. Tranen zijn niet nodig, evenmin als slapeloze nachten.
Een misvatting van velen is dat ze ellendekennis verwarren met berouw, oftewel: verdriet vanwege je zonden. Ze denken dat ze eerst berouw moeten hebben voor ze tot Christus mogen komen.
Maar berouw komt voort uit liefde tot God, en die liefde ontvang je pas als je Zijn liefde in Christus hebt gezien. Anders gezegd: als je al tot Christus bent gekomen.
Ellende = uitlandig te zijn (dat leerden we vroeger al toch?). Zonder God te leven. Ellendekennis is dus het besef dat je zonder God leeft, maar dit niet kan en mag. En wat is onze grootste ellende? Dat we onze ellende niet kennen!!
Pim.
-
limosa
De HC zegt in vraag en antwoord 3:
Vr.3. Waaruit kent gij uw ellende?
Antw. Uit de wet Gods (Rom 3:20)
Rom 3:20 zegt . . .want door de wet is de kennis der zonde.
De kanttekening hierbij zegt Namelijk wanneer de wet den mens voorstelt wat God gebiedt en verbiedt; en de conscientie des mensen hem overtuigd, dat hij daartegen met gedachten, lusten, woorden en werken heeft misdaan . . .
En wat de wet inhoudt lezen we in Matt. 22:36-40 Meester! welk is het grote gebod in de wet? En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.
Onze ellende bestaat vooral daarin dat we het gebod om de Heere lief te hebben overtreden. Deze zonde, het ongeloof, is de grootste overtreding die we begaan.
Pim,
Ik zit dus dicht bij jouw samenvatting, Ellende = uitlandig te zijn. Zonder God te leven. Ellendekennis is dus het besef dat je zonder God leeft, maar dit niet kan en mag.
Het tweede deel En wat is onze grootste ellende? Dat we onze ellende niet kennen!! herken ik wel. Maar het is (in mijn omgeving) zo vaak gezegd dat het jargon geworden is. Welke ellende bedoel je nu als je dit zegt? De ellende die uitdrijft tot Christus of de diepe kennis van ellende die degenen die wedergeboren zijn leren? Of allebei?
Vr.3. Waaruit kent gij uw ellende?
Antw. Uit de wet Gods (Rom 3:20)
Rom 3:20 zegt . . .want door de wet is de kennis der zonde.
De kanttekening hierbij zegt Namelijk wanneer de wet den mens voorstelt wat God gebiedt en verbiedt; en de conscientie des mensen hem overtuigd, dat hij daartegen met gedachten, lusten, woorden en werken heeft misdaan . . .
En wat de wet inhoudt lezen we in Matt. 22:36-40 Meester! welk is het grote gebod in de wet? En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand. Dit is het eerste en het grote gebod. En het tweede aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.
Onze ellende bestaat vooral daarin dat we het gebod om de Heere lief te hebben overtreden. Deze zonde, het ongeloof, is de grootste overtreding die we begaan.
Pim,
Ik zit dus dicht bij jouw samenvatting, Ellende = uitlandig te zijn. Zonder God te leven. Ellendekennis is dus het besef dat je zonder God leeft, maar dit niet kan en mag.
Het tweede deel En wat is onze grootste ellende? Dat we onze ellende niet kennen!! herken ik wel. Maar het is (in mijn omgeving) zo vaak gezegd dat het jargon geworden is. Welke ellende bedoel je nu als je dit zegt? De ellende die uitdrijft tot Christus of de diepe kennis van ellende die degenen die wedergeboren zijn leren? Of allebei?
-
Refojongere
1. Je mag altijd tot Christus komen, laat ik dat weer even helder maken.Een misvatting van velen is dat ze ellendekennis verwarren met berouw, oftewel: verdriet vanwege je zonden. Ze denken dat ze eerst berouw moeten hebben voor ze tot Christus mogen komen.
Maar berouw komt voort uit liefde tot God, en die liefde ontvang je pas als je Zijn liefde in Christus hebt gezien. Anders gezegd: als je al tot Christus bent gekomen.
2. Ik durf naar aanleiding van het citaat van ajm de volgende stelling te poneren:
"Oppervlakkige, verstandelijke zondekennis, leidt tot een verstandelijk aangrijpen van Christus, wat feitelijk schijngeloof is en je bedriegt je er mee voor de nooit eindigende eeuwigheid"
Hoe kan belijdenis van zonden nou zonder tranen, verstandelijk? Het verbaast me dat mensen die dit zeggen wel zeer tegen het doen van belijdenis des geloofs zijn met een historisch geloof....vreemd.
Mag ik nog een keer een citaat plaatsen wat ik al eerder geplaatst heb? Het komt uit een van de mooiste preken die ik ooit gelezen heb. Die van ds. P. de Vries over 'Het komen tot Christus':
"En dan is een prangende vraag voor meer dan één: ‘Hoe zit dat nu met die zondekennis? Hoe diep moet dat gaan?’ Het gaat er niet buiten om, dat gaf ik al even aan. Als mensen zeggen: ‘Ja, ik ben christen geworden, maar schuldbesef, dat heeft bij mijn gang naar Christus geen rol gespeeld’. Dan moeten we zeggen: ‘kijk, zo kan iemand in de kerk komen en bij de kerk blijven en in de kerk actief worden, maar geen ware christen zijn’."
(...)
"Een predikant uit één van de middle states, in de Verenigde Staten, Pennsylvania denk ik, kreeg bezoek van een paar jonge predikanten uit New England, dat zijn de meer noordelijke staten. Er werd druk gepraat over de vraag: ‘hoe zit het, gaat het berouw vooraf of het geloof? Is het dat je vanuit je berouw de toevlucht neemt tot Christus, of is het zo dat vanuit het geloof het berouw ontstaat?’. Ze zaten op de veranda, ik neem aan van een mooi huis en ze keken in een soort dal. Daar was een boer aan het ploegen of aan het oogsten, ik weet het niet. Maar toen zei de wat oudere dominee: ‘dat is één van mijn ouderlingen. Het is een simpele man, heeft niet zoveel kennis van theologische discussies, maar is wel een ware christen. Wat denken jullie wat zo´n man zou zeggen? Een man dus die niet van theologische discussies weet, een ware christen. Hoe zit dat nou met berouw en geloof?’ Nou, dat wisten die jonge predikanten niet. Ze zouden kunnen zeggen: ‘U kunt het zo nagaan, want dan vraagt u het aan hem zelf’.
De predikant antwoordde: hij zal zeggen: ‘jongens, dat interesseert me niet, ik weet dat ik het beide mag hebben. Berouw en geloof. En ik zou het geen van tweeën kunnen missen’.
Want berouw zonder geloof is geen waar berouw. Maar geloof zonder berouw is geen waar geloof. Dus dat hoort ook bij geloofservaring en bij de vraag hoe het zit het met het kennen van de zonde. De zondekennis verdiept zich vanuit het zien op de Heere Jezus Christus.
Ik zou niet willen zeggen, wat iemand suggereerde, dat je pas ware zondekennis krijgt op het moment dat je zeker weet dat al je zonden vergeven zijn. Dan binden wij ware zondekennis aan een mate van geloof. En ook heel sterk aan het oordeel wat iemand heeft over zijn eigen staat. En dat mogen wij niet doen.
Het verbroken hart vloeit voort uit het zien op Jezus. En dat moeten we telkens betrachten. Dan zul je de ene keer meer zekerheid hebben en de andere keer zal het wat meer aangevochten zijn. “Ik weet in Wie ik geloofd hebâ€
-
1LT
Persoonlijk denk ik dat ellendekennis beide hier genoemde zaken zijn: smart over de zonde die openbaar komt omdat de wet wordt voorgesteld (Limosa) EN uitlandig zijn, d.w.z. God missen en Hem niet te kunnen missen (Pim). Dus ik zou zeggen dat ellendekennis beide zaken omvat.
Ik ben met ajm eens dat ellende zo diep beleefd wordt als dat nodig is, d.w.z. tot je tot Hem de toevlucht neemt en niet meer op iets van je zelf bouwt, je alle gronden ontnomen zijn en alleen die Rots van Behoud overblijft. Dus de diepte van beleving en de tijd van aangrijpen van Christus is persoonlijk (de Heilige Geest levert 'maatwerk' ).
Ajm, ik ben het niet met je eens dat het niet zou gaan om verdriet vanwege je zonden. Er zal een zuchten en een klagen zijn over de zonde. En dat dit niet gaat zonder tranen komt heel duidelijk naar voren in de Psalmen (bijv. Ps. 6, 39, 56, 116)
Verder denk ik ook dat je zowel naar God toegeslagen ('toegeduwd' ) wordt (Galaten 3:24 Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden.) als ook getrokken (meer de liefelijke nodigingen van het Evangelie) wordt (Johannes 6:44 Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.).
Verder is bij het punt van de verlossing, de ellendekennis niet verdwenen. Wel mag er een vast vertrouwen zijn dat de zonden om Christus wil vergeven zijn. Maar zolang de mens leeft, blijft hij zondigen en blijft hij een ellendige (Romeinen 7:24 Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?).
[Aangepast op 8/10/03 door 1LT]
[Aangepast op 8/10/03 door 1LT]
Ik ben met ajm eens dat ellende zo diep beleefd wordt als dat nodig is, d.w.z. tot je tot Hem de toevlucht neemt en niet meer op iets van je zelf bouwt, je alle gronden ontnomen zijn en alleen die Rots van Behoud overblijft. Dus de diepte van beleving en de tijd van aangrijpen van Christus is persoonlijk (de Heilige Geest levert 'maatwerk' ).
Ajm, ik ben het niet met je eens dat het niet zou gaan om verdriet vanwege je zonden. Er zal een zuchten en een klagen zijn over de zonde. En dat dit niet gaat zonder tranen komt heel duidelijk naar voren in de Psalmen (bijv. Ps. 6, 39, 56, 116)
Verder denk ik ook dat je zowel naar God toegeslagen ('toegeduwd' ) wordt (Galaten 3:24 Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden.) als ook getrokken (meer de liefelijke nodigingen van het Evangelie) wordt (Johannes 6:44 Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.).
Verder is bij het punt van de verlossing, de ellendekennis niet verdwenen. Wel mag er een vast vertrouwen zijn dat de zonden om Christus wil vergeven zijn. Maar zolang de mens leeft, blijft hij zondigen en blijft hij een ellendige (Romeinen 7:24 Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?).
[Aangepast op 8/10/03 door 1LT]
[Aangepast op 8/10/03 door 1LT]
Vraag en antwoord 3 HC staan niet op zichzelf.
Eerst hebben we vraag en antwoord 1 gehad over de enige troost. Dat is de samenvatting van de hele HC. Vervolgens gaat het in vraag en antwoord 2 over wat nodog is. En dat blijken drie stukken te zijn en niet één. Het is me altijd al een raadsel geweest hoe je over ellendekennis kunt spreken zonder de verlossing en de dankbaarheid er bij te betrekken. Wie niet is verlost heeft geen echte zondekennis. Dat leert de HC toch: de enige troost is dat ik met lichaam en ziel niet van mijzelf het eigendom ben, maar van de Zaligmaker. Dat is de grondwet van de Catechismus. De echte zondekennis komt pas in het licht van de verlossing. Ik denk dat ajm het goed verwoordt.
ds de Vries ook wel, maar met deze zin stort het hele bouwwerk van zijn betoog naar beneden:
Ik zou niet willen zeggen, wat iemand suggereerde, dat je pas ware zondekennis krijgt op het moment dat je zeker weet dat al je zonden vergeven zijn. Dan binden wij ware zondekennis aan een mate van geloof. En ook heel sterk aan het oordeel wat iemand heeft over zijn eigen staat. En dat mogen wij niet doen.
Dat is wel pastoraal, maar echt onjuist. Een waar geloof is kennis, toestemmen en vertrouwen. Laten we het bij het antwoord van die boer houden.
[Aangepast op 9/10/03 door refo]
Eerst hebben we vraag en antwoord 1 gehad over de enige troost. Dat is de samenvatting van de hele HC. Vervolgens gaat het in vraag en antwoord 2 over wat nodog is. En dat blijken drie stukken te zijn en niet één. Het is me altijd al een raadsel geweest hoe je over ellendekennis kunt spreken zonder de verlossing en de dankbaarheid er bij te betrekken. Wie niet is verlost heeft geen echte zondekennis. Dat leert de HC toch: de enige troost is dat ik met lichaam en ziel niet van mijzelf het eigendom ben, maar van de Zaligmaker. Dat is de grondwet van de Catechismus. De echte zondekennis komt pas in het licht van de verlossing. Ik denk dat ajm het goed verwoordt.
ds de Vries ook wel, maar met deze zin stort het hele bouwwerk van zijn betoog naar beneden:
Ik zou niet willen zeggen, wat iemand suggereerde, dat je pas ware zondekennis krijgt op het moment dat je zeker weet dat al je zonden vergeven zijn. Dan binden wij ware zondekennis aan een mate van geloof. En ook heel sterk aan het oordeel wat iemand heeft over zijn eigen staat. En dat mogen wij niet doen.
Dat is wel pastoraal, maar echt onjuist. Een waar geloof is kennis, toestemmen en vertrouwen. Laten we het bij het antwoord van die boer houden.
[Aangepast op 9/10/03 door refo]
-
Breekijzertje