Op dit forum wordt veel gediscussieerd over de bekering. Je hoeft niet te wachten op Gods ingrijpen. Je moet zelf bidden en werken, zo staat het ook in de bijbel. Geloven is de opdracht, de wedergeboorte komt van God en heb je niets mee te maken.
En God laat toch geen bidder staan? God heeft ons toch gedoopt? God verhoort toch zeker wel?
Ik zeg het heel voorzichtig, maar ik bemerk dat het in dat soort reacties toch om onszelf draait. Wij moeten bekeerd worden, want dan worden we zalig...en daar moeten we om bidden, dan zal God wel horen.
Ik heb in dit verband een goed stuk van een dominee:
Nee, de dwaling is niet van gisteren, dat een mens, dat een zondaar, die de woorden van Christus beoefent: "bidt en u zal gegeven worden, zoekt en gij zult vinden, klopt en u zal opengedaan worden", tot geloofsgemeenschap met Christus kan komen en daardoor het geloof ontvangt. Het is zo strelend voor de gevallen natuur, als men hoort verkondigen van de preekstoel, dat men er zoveel mogelijk naar staan moet om berouw te tonen over zijn zonden, droefheid daarover te bewijzen, het Woord des Heeren niet te wantrouwen, maar als Waarheid aan te nemen, zich toe te leggen op verbetering des levens, zoveel mogelijk te trachten om te hongeren en te dorsten naar de gerechtigheid van de Heere Jezus, naar Jezus heen te gaan om zo tot het geloof te komen, dat de genade des geloofs ons in die weg zal worden medegedeeld. Alzo wordt een vrome wereld gekweekt, die zichzelf zalig maakt en zichzelf een hemel belooft, maar die zich nooit anders openbaart dan een bittere vijandin van de leer der vrije genade. O wee, die vrome wereld. Welk een smaad en verdrukking heeft Gods Kerk door alle eeuwen heen van haar te verduren gehad. Waarlijk, niets is gevaarlijker dan een naam-christendom.
(...)
Met zulk een leer zegt men, maakt men de mens tot een stok en blok. Daarmee drijft men de mensen tot zorgeloosheid of men ondermijnt het verantwoordelijkheidsgevoel. Het is beter de mens aan het bidden en aan het werk te zetten, dan altijd maar met hun doodstaat hen te verschrikken. (...) Nee, men behoeft niet lang te zoeken naar de oorzaken van het diep verval in onze dagen. Het krioelt van mensen en leraren, die, vreemd van het ware, zaligmakend geloof als een vrije gift en hoewel de woorden der zaken gebruikend, nochtans in de praktijk van niets willen weten dan van een beredeneerd en een zichzelf opgedrongen geloof, maar dat niets te maken heeft met dat geloof, dat van boven komt en geen vrucht is van eigen akker. (...) Het oprechte geloof is een inplanting in Christus en leeft alleen uit Hem. Dat wij toezien. Het lichtvaardig en oppervlakkig aannemen van Christus heeft zulke ontzettende afmetingen aangenomen. Men vleit zichzelf en koestert zichzelf men een valse vrede. Men houdt zich voor genezen, zonder ooit aan de dodelijke ziekte van onze ziel ontdekt te zijn geweest. Men houdt zich rechtvaardig voor God, zonder ooit ware zielsvernederende kennis te hebben van de plage en breuke des harten, van de hardigheid en ongevoeligheid daarvan; van het ongeloof, opstand en vijandschap, als het natuurlijk heersend beginsel; van de toorn en rechtvaardigheid Gods, van de vloek en verschrikking van een gebroken Wet, van de vreze des doods en de gerechte straf daaropvolgend.
Wat vinden jullie van dit stuk?
[Aangepast op 15/4/03 door Refojongere]
Bidden en werken om je bekering
Het "bidt en u zal gegeven worden, zoekt en gij zult vinden, klopt en u zal opengedaan worden" blijft waarheid. Maar het is de zaligheid niet. En de zaligheid wordt ook niet als beloning gegeven op zulk bidden, zoeken en kloppen. Het is echter Gods belofte, dat Hij (uit genade alleen) horen wil. En om de vervulling van Zijn beloften moeten wij (plicht!) smeken. Wat is het dan nodig, dat de Heilige Geest ons leert bidden!
Het laatste gedeelte van je citaat bevat een waarschuwing die zeker terecht is. Als we het maar niet in tegenstelling zien tot hetgeen ik hierboven schreef.
Het laatste gedeelte van je citaat bevat een waarschuwing die zeker terecht is. Als we het maar niet in tegenstelling zien tot hetgeen ik hierboven schreef.
-
Eduard
-
Refojongere
Eduard,
Met bekering bedoel ik nu:
"Dat je verstand krachtig door de Heilige Geest verlicht wordt, zodat je op rechte wijze de dingen die van de Geest Gods zijn, begrijpt.
God dringt dan ook in tot de binnenste delen van jou met de krachtige werking van Zijn Geest; Hij opent je hart dat gesloten is. In je wil stort Hij nieuwe hoedanigheden, en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt. Hij beweegt en sterkt die wil op zo'n wijze, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen."
Oftewel: Dat je een waar berouw krijgt over de zonde, dat je ogen geopend worden voor de gruwelijkheid daarvan en dat je Jezus Christus nodig krijgt. Dat is bekering.
Met bekering bedoel ik nu:
"Dat je verstand krachtig door de Heilige Geest verlicht wordt, zodat je op rechte wijze de dingen die van de Geest Gods zijn, begrijpt.
God dringt dan ook in tot de binnenste delen van jou met de krachtige werking van Zijn Geest; Hij opent je hart dat gesloten is. In je wil stort Hij nieuwe hoedanigheden, en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt. Hij beweegt en sterkt die wil op zo'n wijze, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen."
Oftewel: Dat je een waar berouw krijgt over de zonde, dat je ogen geopend worden voor de gruwelijkheid daarvan en dat je Jezus Christus nodig krijgt. Dat is bekering.
-
roseline
"Blijft dan (...) uw behoudenis bewerken met vrezen en beven, want God is het die om zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt." Fil. 2:12-13.
Het laatste wordt als onderbouwing gebruikt voor het eerste.
1. God heeft welbehagen in iemand
2. Hij werkt zowel het willen als het werken in ons (Hij laat het niet bij willen, Hij doet zijn werk niet half!)
en DUS
3. behoren wij - degenen in wie Hij welbehagen heeft - onze behoudenis te bewerken met vreze en beven (het is een bevel!)
We kunnen heel wat bewerken, maar NIET onze behoudenis als God geen welbehagen in ons heeft en níet het willen en het werken in ons werkt.
Andersom kan het onmogelijk dat ik NIET mijn behoudenis ga bewerken als God wèl welbehagen in mij heeft, immers God werkt zowel het willen als het WERKEN.
Als ik dus NIET mijn behoudenis bewerk, dan is er iets grondig mis met mij: immers doet God dan wel een werk in mij? Heeft Hij wel een welbehagen in mij? Dan bewerkt Hij blijkbaar dus óók niet het WILLEN. Immers Hij bewerkt niet het willen en laat het er vervolgens bij zitten, zodat het niet tot werken komt. God is niet halfslachtig! Dan is de vraag eerder: WIL ik wel behouden worden? Of geniet ik wel van de wereld en al wat daarin is, heb ik meer verlangen naar het aardse dan naar het hemelse? WIL ik Gods wil wel doen? Want zou God het WILLEN werken, dan werkte Hij ook het WERKEN.
En als ik dan bemerk dat God in mij werkt omdat ik het verlangen heb om Zijn wil te doen, dan mag ik geloven dat Hij zijn werk - dat Hij is begonnen, zo staat in Fil. 1 (aan het begin van dezelfde brief) - zéker zal voleinden. Want Hij werkt zowel het willen als het werken. Ja, en dat ontheft mij NOOIT van de verantwoordelijkheid om mijn eigen behoudenis te bewerken met vreze en beven.
Nee, dat bevestigt slechts dat God inderdaad werkt in mij. Zo verheerlijkt God zijn naam in mij.
Groeten, Rose.
P.S. Je behoudenis bewerken met vreze en beven impliceert direct dat je ervan doordrongen bent dat 't niet zo best met je gesteld is. Als je immers reeds geheel volmaakt bent, dan is dat 'bewerken met vreze en beven' totaal overbodig. Dan hoef je zelfs helemaal niets te 'bewerken', laat staan met 'vreze en beven'. Maar het ervan doordrongen zijn dat er ongerechtigheid en zonde in je woont, dát maakt de situatie ernstig. Dat maakt dat je werkelijk die vreze en beven kent - en je er tegelijkertijd ervan overtuigd mag zijn dat God zijn werk ZAL voleindigen, zoals Hij beloofd heeft.
[Aangepast op 18/4/03 door roseline]
Het laatste wordt als onderbouwing gebruikt voor het eerste.
1. God heeft welbehagen in iemand
2. Hij werkt zowel het willen als het werken in ons (Hij laat het niet bij willen, Hij doet zijn werk niet half!)
en DUS
3. behoren wij - degenen in wie Hij welbehagen heeft - onze behoudenis te bewerken met vreze en beven (het is een bevel!)
We kunnen heel wat bewerken, maar NIET onze behoudenis als God geen welbehagen in ons heeft en níet het willen en het werken in ons werkt.
Andersom kan het onmogelijk dat ik NIET mijn behoudenis ga bewerken als God wèl welbehagen in mij heeft, immers God werkt zowel het willen als het WERKEN.
Als ik dus NIET mijn behoudenis bewerk, dan is er iets grondig mis met mij: immers doet God dan wel een werk in mij? Heeft Hij wel een welbehagen in mij? Dan bewerkt Hij blijkbaar dus óók niet het WILLEN. Immers Hij bewerkt niet het willen en laat het er vervolgens bij zitten, zodat het niet tot werken komt. God is niet halfslachtig! Dan is de vraag eerder: WIL ik wel behouden worden? Of geniet ik wel van de wereld en al wat daarin is, heb ik meer verlangen naar het aardse dan naar het hemelse? WIL ik Gods wil wel doen? Want zou God het WILLEN werken, dan werkte Hij ook het WERKEN.
En als ik dan bemerk dat God in mij werkt omdat ik het verlangen heb om Zijn wil te doen, dan mag ik geloven dat Hij zijn werk - dat Hij is begonnen, zo staat in Fil. 1 (aan het begin van dezelfde brief) - zéker zal voleinden. Want Hij werkt zowel het willen als het werken. Ja, en dat ontheft mij NOOIT van de verantwoordelijkheid om mijn eigen behoudenis te bewerken met vreze en beven.
Nee, dat bevestigt slechts dat God inderdaad werkt in mij. Zo verheerlijkt God zijn naam in mij.
Groeten, Rose.
P.S. Je behoudenis bewerken met vreze en beven impliceert direct dat je ervan doordrongen bent dat 't niet zo best met je gesteld is. Als je immers reeds geheel volmaakt bent, dan is dat 'bewerken met vreze en beven' totaal overbodig. Dan hoef je zelfs helemaal niets te 'bewerken', laat staan met 'vreze en beven'. Maar het ervan doordrongen zijn dat er ongerechtigheid en zonde in je woont, dát maakt de situatie ernstig. Dat maakt dat je werkelijk die vreze en beven kent - en je er tegelijkertijd ervan overtuigd mag zijn dat God zijn werk ZAL voleindigen, zoals Hij beloofd heeft.
[Aangepast op 18/4/03 door roseline]
-
Lecram
Met alle respect, RJ, jouw conclusie kan ik met geen mogelijkheid halen uit het eerste stukje in je reactie.Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Eduard,
Met bekering bedoel ik nu:
"Dat je verstand krachtig door de Heilige Geest verlicht wordt, zodat je op rechte wijze de dingen die van de Geest Gods zijn, begrijpt.
God dringt dan ook in tot de binnenste delen van jou met de krachtige werking van Zijn Geest; Hij opent je hart dat gesloten is. In je wil stort Hij nieuwe hoedanigheden, en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt. Hij beweegt en sterkt die wil op zo'n wijze, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen."
Oftewel: Dat je een waar berouw krijgt over de zonde, dat je ogen geopend worden voor de gruwelijkheid daarvan en dat je Jezus Christus nodig krijgt. Dat is bekering.
Ik kan me ook helemaal vinden in dat eerste stukje. Dat gaat uit van de heerlijkheid Gods die in je uitgestort wordt. Al dat andere (berouw etc. etc.) komen voort uit dat werk van God en zijn geen voorwaarde om te komen tot Christus. En de één ontvangt dit en de andere weer wat anders en in andere mate.
Het is net zo goed wettisch om te moeten geloven, de goede werken te moeten doen enz. als het berouw moeten hebben, de gruwelijkheid van je zonden inzien, je verdoemelijk voor God weten enz.
Ik zie er de duivel in. Satanisch dus.Wat vinden jullie van dit stuk?
Niet dat de dominee dat zelf is, nee verre van dat. Hij denkt op deze manier God te dienen.
Maar de duivel zit er achter.
Op deze manier, waar al deze predikanten en oudelingen aan meewerken, zonder het te weten, wordt een groot deel van de orthodoxe kerk in Nederland volledig lam gelegd.
De angst voor naamchristendom wordt zo groot dat het het verlossende werk van Christus in de weg gaat staan.
De smalle weg naar de smalle poort wordt dichtgemetseld.
En of mensen hoedjes dragen, rokken omdoen, niet roken, tongentalen, niet autorijden op zondag. Dat zijn bijzaken.
Misschien dwalingen, maar kleinigheden vergeleken bij dit.
Het dichtgooien van de 'hemelpoort' die door Jezus opengezet werd is anti-christelijk.
Feitelijk is het ook sectatrisch.
Een secte heeft als eigenschap dat het een grote nadruk legt op een detail dat volgens hen door de 'gevestigde orde' veronagzaamd wordt.
Bekeer je van deze dwaalleer.
"Wie dorst heeft kome en wie wil, neme het water des levens om niet"
En laat het aan God over om naam-christendom te veroordelen.
Onze opdracht is het evangelie verkondigen aan ieder die het horen wil.
Niemand kan zeggen "Jezus is Heer" dan door de Heilige Geest
Of, om openbaringen 21:17 totaal te citeren:
"En de Geest en de bruid zeggen 'kom'
En wie het hoort zegge 'kom'
en wie dorst heeft kome en wie wil, neme het water des levens om niet"
Kortom, wij, de bruid, moeten ook zeggen: 'kom'
En niet: 'kom niet'
of 'kom maar het heeft geen zin'
of 'kom, maar je meent het niet'
of 'kom, of eigenlijk wacht tot je hierheen wordt gestuurd'
En als er iemand dit tegenspreekt,
luister niet naar hem!
Nogmaals: wie op deze manier de zaligheid voor velen afhoudt werkt voor de duivel, al denkt hij voor God te werken.
Robert
Carpe Diem tamen Memento Mori
-
Refojongere
Met alle wederrespect Lecram,
Wil ik toch even reageren op jouw conclusie over mijn conclusie.
Je zei het volgende namelijk:
"Ik kan me ook helemaal vinden in dat eerste stukje. Dat gaat uit van de heerlijkheid Gods die in je uitgestort wordt. Al dat andere (berouw etc. etc.) komen voort uit dat werk van God en zijn geen voorwaarde om te komen tot Christus."
Ben ik met je eens. Als de heerlijkheid Gods (liefde Gods) in je hart wordt uitgestort, zal daar dan inderdaad niet wederliefde tot God komen, wat zich uit in waar berouw over de zonde, het zich gelovig overgeven aan Christus?
Je probeert me weer een etiketje van 'voorwaardelijk' op te plakken zodra ik ook maar een keer 'berouw' o.i.d. zeg. Prima hooor...je doet maar.
"Het is net zo goed wettisch om te moeten geloven, de goede werken te moeten doen enz. als het berouw moeten hebben, de gruwelijkheid van je zonden inzien, je verdoemelijk voor God weten enz."
Dat klopt, dat wilde ik laten zien in het stukje dat ik heb geplaatst van die dominee! Zodra het een 'moeten' wordt in wettische zin, dan zit het fout. Zodra het een 'moeten' is in de zin dat de mens niet anders meer kan en wil, dat zit het goed.
[Aangepast op 18/4/03 door Refojongere]
Wil ik toch even reageren op jouw conclusie over mijn conclusie.
Je zei het volgende namelijk:
"Ik kan me ook helemaal vinden in dat eerste stukje. Dat gaat uit van de heerlijkheid Gods die in je uitgestort wordt. Al dat andere (berouw etc. etc.) komen voort uit dat werk van God en zijn geen voorwaarde om te komen tot Christus."
Ben ik met je eens. Als de heerlijkheid Gods (liefde Gods) in je hart wordt uitgestort, zal daar dan inderdaad niet wederliefde tot God komen, wat zich uit in waar berouw over de zonde, het zich gelovig overgeven aan Christus?
Je probeert me weer een etiketje van 'voorwaardelijk' op te plakken zodra ik ook maar een keer 'berouw' o.i.d. zeg. Prima hooor...je doet maar.
"Het is net zo goed wettisch om te moeten geloven, de goede werken te moeten doen enz. als het berouw moeten hebben, de gruwelijkheid van je zonden inzien, je verdoemelijk voor God weten enz."
Dat klopt, dat wilde ik laten zien in het stukje dat ik heb geplaatst van die dominee! Zodra het een 'moeten' wordt in wettische zin, dan zit het fout. Zodra het een 'moeten' is in de zin dat de mens niet anders meer kan en wil, dat zit het goed.
[Aangepast op 18/4/03 door Refojongere]
-
Refojongere
Robert,
Je kunt het misschien ook anders zien. Zoals ds. A. Simons wel eens op een jongerenavond zei (in de prachtige lezing 'de rechtvaardiging van de goddeloze' ) :
U zegt elke keer dat we niets moeten doen, helemaal niets. Wilt u dat nu eens uitleggen?
Ik heb het al zo vaak uitgelegd, maar eigenlijk kan ik het niet eens. Maar ik probeer het nog een keer, heel eenvoudig.
God vraagt iets van u en van mij. Hij vraagt alles. En nu is het één van tweeën: Of u doet het, of een Ander doet het voor u. Zolang ik nog denk dat ik het doen kan of doen moet, gebeurt er niks. Maar wanneer u vanavond zegt: ‘Heere het lukt niet, het is mislukt!’ dan zeg ik u: ‘Er is een andere Man, Die zegt: “Zondaar, Ik doe het voor jou.â€
Je kunt het misschien ook anders zien. Zoals ds. A. Simons wel eens op een jongerenavond zei (in de prachtige lezing 'de rechtvaardiging van de goddeloze' ) :
U zegt elke keer dat we niets moeten doen, helemaal niets. Wilt u dat nu eens uitleggen?
Ik heb het al zo vaak uitgelegd, maar eigenlijk kan ik het niet eens. Maar ik probeer het nog een keer, heel eenvoudig.
God vraagt iets van u en van mij. Hij vraagt alles. En nu is het één van tweeën: Of u doet het, of een Ander doet het voor u. Zolang ik nog denk dat ik het doen kan of doen moet, gebeurt er niks. Maar wanneer u vanavond zegt: ‘Heere het lukt niet, het is mislukt!’ dan zeg ik u: ‘Er is een andere Man, Die zegt: “Zondaar, Ik doe het voor jou.â€
-
roseline
-
roseline
Precies.Oorspronkelijk gepost door Robert
Of, om openbaringen 21:17 totaal te citeren:
"En de Geest en de bruid zeggen 'kom'
En wie het hoort zegge 'kom'
en wie dorst heeft kome en wie wil, neme het water des levens om niet"
En WIE zullen er komen?
Degenen die daar BEHOEFTE aan hebben - Degenen die DORST hebben naar het water des levens - Degenen die dat WILLEN.
En WIE bewerkt dat WILLEN?
God! Fil. 2:12-13.
WIE bewerkt dus uiteindelijk het daadwerkelijk KOMEN?
God! Fil. 2:12-13.
En WIE komen er?
Degenen in wie GOD dat WILLEN èn het WERKEN heeft bewerkt!
Amen amen amen amen.En WIE komen er?
Degenen in wie GOD dat WILLEN èn het WERKEN heeft bewerkt!
Het probleem zit er niet in dat we verschillen over wie de bekering werkt.
Het probleem is dat sommige christenen niet "Kom" roepen, maar eerder een vergrootglas leggen op elke bekering "Komt het van jezelf of komt het van God."
En dat laatste is aan God.
Wij moeten dat eerste doen, "Kom" roepen.
En dat beteken dat iedereen die dorst heeft moet komen, en zich niet moet gaan afvragen of de dorst wel bij God vandaan komt.
Er staat niet:
"En wie dorst heeft onderzoeke of die dorst van God komt en als dat zo is dat hij dan kome en wie wil onderzoeke of die wil van God komt en als dat zo is dat hij dan het water des levens om niet neemt"
Er staat:
"En wie dorst heeft kome en wie wil neme het water des levens om niet"
Anders beginnen we meer en meer op moslims te lijken.
We leven een leven vol rituelen, regels en dogma's, maar uiteindelijk is het maar afwachten of we in de hemel komen.
Carpe Diem tamen Memento Mori
-
Refojongere
Robert,
Wij kunnen uit onszelf ons niet bekeren, wij kunnen niet geloven.
Je zult zeggen: JA, daar zijn we het over eens.
Goed, maar ben je het dan ook met het volgende eens:
"Ieder kind van God is aan zijn natuurlijk staat d.i. vijandschap tegen God, onwil en onmacht ontdekt."
Als daar geen sprake van is, dan is er ook geen sprake van bekering. Waarom denk je dat de doodstaat van de mens zo benadrukt moet worden?
Je zegt wel dat God de bekering enzo werkt. Maar uiteindelijk zeg je (als het op de praktijk aankomt): Daar hebben we niks mee te maken. Wij moeten geloven.
En als je nou ontdekt dat je het niet kunt? Wat dan?
Je zegt dat het stukje satanisch is. Waarom? Er wordt hier alleen de doodstaat van de mens benadrukt en tevens dat zalig worden niet een kwestie van een keuze van de mens is maar van vrije genade, zonder enig werk van de mens. Zalig worden is niets doen...je zelf uitleveren aan God: Zie, hier ben ik, verloren, o, Heere zie mij aan in Hem!
En dat is heel wat anders dan: Zie, ik geloof of Zie, ik heb berouw of Zie, ik ben bereid me van alle zonden te bekeren. Dat alles moet een mens ontvallen, al zijn goede voornemens, al zijn eigen gerechtigheid...zodat Genade ook Genade wordt!
[Aangepast op 18/4/03 door Refojongere]
Wij kunnen uit onszelf ons niet bekeren, wij kunnen niet geloven.
Je zult zeggen: JA, daar zijn we het over eens.
Goed, maar ben je het dan ook met het volgende eens:
"Ieder kind van God is aan zijn natuurlijk staat d.i. vijandschap tegen God, onwil en onmacht ontdekt."
Als daar geen sprake van is, dan is er ook geen sprake van bekering. Waarom denk je dat de doodstaat van de mens zo benadrukt moet worden?
Je zegt wel dat God de bekering enzo werkt. Maar uiteindelijk zeg je (als het op de praktijk aankomt): Daar hebben we niks mee te maken. Wij moeten geloven.
En als je nou ontdekt dat je het niet kunt? Wat dan?
Je zegt dat het stukje satanisch is. Waarom? Er wordt hier alleen de doodstaat van de mens benadrukt en tevens dat zalig worden niet een kwestie van een keuze van de mens is maar van vrije genade, zonder enig werk van de mens. Zalig worden is niets doen...je zelf uitleveren aan God: Zie, hier ben ik, verloren, o, Heere zie mij aan in Hem!
En dat is heel wat anders dan: Zie, ik geloof of Zie, ik heb berouw of Zie, ik ben bereid me van alle zonden te bekeren. Dat alles moet een mens ontvallen, al zijn goede voornemens, al zijn eigen gerechtigheid...zodat Genade ook Genade wordt!
[Aangepast op 18/4/03 door Refojongere]
Hoewel ik dit met je eens ben wil ik oppassen voor een 'voorwaarden-geloof'."Ieder kind van God is aan zijn natuurlijk staat d.i. vijandschap tegen God, onwil en onmacht ontdekt."
Als daar geen sprake van is, dan is er ook geen sprake van bekering. Waarom denk je dat de doodstaat van de mens zo benadrukt moet worden?
Dat wil zeggen: "Je moet aan dit en dit en dit voldoen om te zien of je echt geloofd"
Maar ik ben het in principe met je eens dat 'bekering' betekend dat je een hekel aan je (oude) ik krijgt, en je bekend dat je zelf niet in staat bent tot enig goeds.
Maar als een voorwaarde, een checklist?
Nee, zo moet je het niet gebruiken.
Dan komen vragen als "Ik zeg ja, maar meen ik het wel?" of "Ik zeg ja omdat ik weet dat dat zo hoort" etc. om de hoek.
Alsof een mens zelf de checklist eerlijk en oprecht kan afvinken.....
Ik zie die zaken meer als herkenningspunten! Die je als christenen onderling kunt delen.
De Bijbel vraagt niet of je aan een checklist wil voldoen.
Je moet geloven dat Jezus is de Christus!
Geloven doe je of je doet het niet.Je zegt wel dat God de bekering enzo werkt. Maar uiteindelijk zeg je (als het op de praktijk aankomt): Daar hebben we niks mee te maken. Wij moeten geloven.
En als je nou ontdekt dat je het niet kunt? Wat dan?
Geloven met twijfels is niet 'ongeloven'.
Op het moment dat je het niet gelooft (en het dus niet kunt geloven) dan voer je dit gesprek niet eens. Dan wil je het niet eens.
Hoe kan een mens geneigd zijn uit zichzelf tot de wil van geloven zonder God?
Iemand die verlangt naar bekering is dus al bekeerd. Hoe kun je een 'goed' verlangen hebben buiten God om?
Geloven heeft niets met 'kunnen' te maken.
[q]Je zegt dat het stukje satanisch is. Waarom? Er wordt hier alleen de doodstaat van de mens benadrukt en tevens dat zalig worden niet een kwestie van een keuze van de mens is maar van vrije genade, zonder enig werk van de mens. Zalig worden is niets doen...je zelf uitleveren aan God: Zie, hier ben ik, verloren, o, Heere zie mij aan in Hem![/q]
Het satanische (het werk van de satan) zit 'm erin dat de doodstaat van de mens de verlossing van Christus overschaduwd.
De nadruk ligt op het falen van de mens.
Niet op de verlossing van Christus.
Als de mens centraal staat in de prediking, op welke manier dan ook. (de zondige mens, de barmhartige mens, de gelovige mens) dan zit het fout.
Als je in je gedachte meer aan het piekeren bent over je zelf zit het fout.
God is Genade voor mij.En dat is heel wat anders dan: Zie, ik geloof of Zie, ik heb berouw of Zie, ik ben bereid me van alle zonden te bekeren. Dat alles moet een mens ontvallen, al zijn goede voornemens, al zijn eigen gerechtigheid...zodat Genade ook Genade wordt!
Zijn Genade hoeft en mag niet 'groter' gemaakt te worden door het 'exclusiever' te maken.
Nogmaals, ik doe niets af aan nep-geloof en naamchristenen, maar ik leg dat oordeel bij God neer.
Preken tegen zonden en zondige gewoonten van christenen is een goed iets.
Maar het leggen van een grote nadruk (en dus angst) op de mogelijkheid tot naamchristenheid leidt tot verlamming en heeft geen enig goed gevolg dan dat ware gelovige gaan twijfelen.
Want hoe kan iemand die naamchristen is uit zichzelf zich zorgen maken over de vraag of hij een naamchristen is?
Carpe Diem tamen Memento Mori
-
Lecram
Nou, nou, ik plak geen etiketjes hoor. Ik ben alleen heel beducht voor welke voorwaarde er geschapen wordt dan ook om tot Jezus te gaan.Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Met alle wederrespect Lecram,
Wil ik toch even reageren op jouw conclusie over mijn conclusie.
Je zei het volgende namelijk:
"Ik kan me ook helemaal vinden in dat eerste stukje. Dat gaat uit van de heerlijkheid Gods die in je uitgestort wordt. Al dat andere (berouw etc. etc.) komen voort uit dat werk van God en zijn geen voorwaarde om te komen tot Christus."
Ben ik met je eens. Als de heerlijkheid Gods (liefde Gods) in je hart wordt uitgestort, zal daar dan inderdaad niet wederliefde tot God komen, wat zich uit in waar berouw over de zonde, het zich gelovig overgeven aan Christus?
Je probeert me weer een etiketje van 'voorwaardelijk' op te plakken zodra ik ook maar een keer 'berouw' o.i.d. zeg. Prima hooor...je doet maar.
Ik meen dat uit de volgende passage te kunnen halen:
Men houdt zich voor genezen, zonder ooit aan de dodelijke ziekte van onze ziel ontdekt te zijn geweest. Men houdt zich rechtvaardig voor God, zonder ooit ware zielsvernederende kennis te hebben van de plage en breuke des harten, van de hardigheid en ongevoeligheid daarvan; van het ongeloof, opstand en vijandschap, als het natuurlijk heersend beginsel; van de toorn en rechtvaardigheid Gods, van de vloek en verschrikking van een gebroken Wet, van de vreze des doods en de gerechte straf daaropvolgend.
Al die zaken die hier genoemd worden kunnen voortkomen uit de kennis van God en Christus en niet andersom. Geen voorwaarde dus, maar een vrucht. En de mate daarvan en of we die ontvangen bepaalt God en niet wij.
Ik zie helaas veel te veel voorbeelden van mensen die het als een enorme drempel zien om tot Jezus te gaan omdat ze die dingen missen die in dat aangehaalde stukje staan of omdat ze dat niet in die mate ervaren.
[Aangepast op 18/4/03 door Lecram]