Calvijn leert dat de zekerheid van het geloof hoort bij het wezen van het geloven. Dus geloven geeft altijd zekerheid. Is er twijfel, dan hoort dit bij ongeloof.
In de Nadere Reformatie zie je steeds meer de mening dat de zekerheid hoort bij het welwezen, dus los staat van het geloof. En dan krijg je al dit gezoek naar vruchten om nog enigszins zekerheid te verkrijgen.
Nu ik al de reacties hier lees, neig ik steeds meer naar de mening van Calvijn. In het aangehaalde stuk van Lejo (06-07-02) staat hierover ook iets. Ik plaats het stukje nogmaals.
En deszelfs grondslag is een vaste overtuiging dat God waarachtig is. Zolang nu uw hart bij zichzelf aangaande Deszelfs zekerheid twijfelt, zolang zal ook het Woord twijfelachtig en zwak, of liever van geen gezag bij u zijn. Ook is het niet genoeg te geloven dat God waarachtig is, Die niet bedriegen of liegen kan, tenzij gij ook zonder te twijfelen vasthoudt, dat alles wat van Hem voortkomt, de hoogstheilige en onschendbare waarheid is.
[Veranderd op 18/7/02 door Gerrie]
Met schrik in de hemel vallen
-
roseline
De bijbel leert dit:
'het geloof nu is de zekerheid der dingen die met hoopt en het bewijs der dingen die men niet ziet.' Heb. 11:1.
'Maar zonder geloof is het onmogelijk Hem welgevallig te zijn. Want wie tot God komt moet geloven dat Hij bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken.' Heb. 11:6
'Maar hij moet bidden in geloof, in geen enkel opzicht twijfelende, want wie twijfelt gelijkt op een golf der zee, die door de wind aangedreven en opgejaagd wordt. Want zulk een mens moet niet menen iets van de Here te ontvangen, innerlijk verdeeld als hij is, ongestadig op al zijn wegen.' Jac. 1:6-8.
Voor mij is het bestaan van God een vaste zekerheid - en daarom is twijfel aan het bestaan van God gelijk aan ongeloof en dat is zonde.
Volgens de bijbelse definitie is Geloof het tegengestelde van twijfel!
Groetjes, Rose.
'het geloof nu is de zekerheid der dingen die met hoopt en het bewijs der dingen die men niet ziet.' Heb. 11:1.
'Maar zonder geloof is het onmogelijk Hem welgevallig te zijn. Want wie tot God komt moet geloven dat Hij bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken.' Heb. 11:6
'Maar hij moet bidden in geloof, in geen enkel opzicht twijfelende, want wie twijfelt gelijkt op een golf der zee, die door de wind aangedreven en opgejaagd wordt. Want zulk een mens moet niet menen iets van de Here te ontvangen, innerlijk verdeeld als hij is, ongestadig op al zijn wegen.' Jac. 1:6-8.
Voor mij is het bestaan van God een vaste zekerheid - en daarom is twijfel aan het bestaan van God gelijk aan ongeloof en dat is zonde.
Volgens de bijbelse definitie is Geloof het tegengestelde van twijfel!
Groetjes, Rose.
-
england
Niet voor niets is het de 'helm der zaligheid' waarover wordt gesproken in Efeze 6. Het hoofd moet beschermt worden. Ik ben inderdaad heel vaak bang voor gevoelens. Die hebben me het zo moeilijk gemaakt! Voel ik mijn zonden omdat ik weet dat ik mijn zonden moet voelen, of voel ik ze omdat ik ze voel...?
En als je een dag hebt waarin je 'low' bent, alles lijkt tegen te zitten, niemand doet iets goed etc...Waar is nu uw God...? Vooral in het begin, zoals, ik denk Kislev? zei: je denkt dat je nu nooit meer zal zondigen, kan zondigen, zo vol van verbijstering dat God nu nog naar MIJ wilde omzien!? Maar dan die eerste keer dat je te scherp antwoord, of ..of... Dan meteen bespringt de twijfel: zou het wel echt geweest zijn? Als God je echt gered had zou je zoiets nooit doen! Gods volk zou nooit zo reageren! Als je echt je zonden kende deed je dat vast niet meer!
Toch denk ik dat de zekerheid er zeker moet zijn! Hoe ziet anders je gebeds leven er uit? Je stille tijd, hoe breng je die door? Met een onbekende God? Job wist wie hij zou zien als hij zou overlijden... Hoe zit dat met Rom 8 dat de Geest getuigt met onze geest...geloven we daar dan niet in? Ik ken veel mensen die alles af doen als mensenwerk (wie is er in uw leven begonnen... Alsof er iemand is die uit zichzelf naar God zou vragen!)
We kunnen denk ik de Geest bedroeven door alles te negeren, en constant te blijven twijfelen. Is dit niet het zoals Zacharias in de tempel...Wat is het teken dat het zo is...Wat is het teken dat ik bekeerd ben? Wat is het teken dat Uw beloften echt waar zijn?
Inderdaad is een conclusie geloof niet goed, maar als we dicht bij God leven, walk with God in ons dagelijks leven, van minuut tot minuut, dan zullen we niet zo erg snel last hebben van een conclusie geloof denk ik. Je leert jezelf dan te goed kennen, en ook steeds meer zien van God, die nou nooit moe wordt om te vergeven... (iets waar ik vaak stiekem bang voor ben..zou Hij dan ook vandaag weer alles willen vergeven? Nadat ik gisteren nog zo beterschap had belooft...Wat als Hij het nou niet doet...? Voor altijd zonder God?)
En als je een dag hebt waarin je 'low' bent, alles lijkt tegen te zitten, niemand doet iets goed etc...Waar is nu uw God...? Vooral in het begin, zoals, ik denk Kislev? zei: je denkt dat je nu nooit meer zal zondigen, kan zondigen, zo vol van verbijstering dat God nu nog naar MIJ wilde omzien!? Maar dan die eerste keer dat je te scherp antwoord, of ..of... Dan meteen bespringt de twijfel: zou het wel echt geweest zijn? Als God je echt gered had zou je zoiets nooit doen! Gods volk zou nooit zo reageren! Als je echt je zonden kende deed je dat vast niet meer!
Toch denk ik dat de zekerheid er zeker moet zijn! Hoe ziet anders je gebeds leven er uit? Je stille tijd, hoe breng je die door? Met een onbekende God? Job wist wie hij zou zien als hij zou overlijden... Hoe zit dat met Rom 8 dat de Geest getuigt met onze geest...geloven we daar dan niet in? Ik ken veel mensen die alles af doen als mensenwerk (wie is er in uw leven begonnen... Alsof er iemand is die uit zichzelf naar God zou vragen!)
We kunnen denk ik de Geest bedroeven door alles te negeren, en constant te blijven twijfelen. Is dit niet het zoals Zacharias in de tempel...Wat is het teken dat het zo is...Wat is het teken dat ik bekeerd ben? Wat is het teken dat Uw beloften echt waar zijn?
Inderdaad is een conclusie geloof niet goed, maar als we dicht bij God leven, walk with God in ons dagelijks leven, van minuut tot minuut, dan zullen we niet zo erg snel last hebben van een conclusie geloof denk ik. Je leert jezelf dan te goed kennen, en ook steeds meer zien van God, die nou nooit moe wordt om te vergeven... (iets waar ik vaak stiekem bang voor ben..zou Hij dan ook vandaag weer alles willen vergeven? Nadat ik gisteren nog zo beterschap had belooft...Wat als Hij het nou niet doet...? Voor altijd zonder God?)
-
lejo
Rose, twee dingen dienen goed te worden onderscheiden, het christelijk geloof waarover het hier gaat is niet hetzelfde als het toestemmen van het bestaan van (een) God. Hier gaat het erom dat God de Schepper, in Christus, als onze Vader erkend wordt .Voor mij is het bestaan van God een vaste zekerheid - en daarom is twijfel aan het bestaan van God gelijk aan ongeloof en dat is zonde.
Jac.2:19 "Gij gelooft, dat God een enig God is; gij doet wel; de duivelen geloven het ook, en zij sidderen."
Zo kunnen ook wij die erkenning uiten, een op zich heel rechtzinnige belijdenis, maar desondanks niet zalig worden. Bij Calvijn lezen we, wanneer hij het over de inwendige leermeester heeft deze uitspraak: "door Wiens werking de belofte der zaligheid tot onze harten doordringt, daar zij anders alleen de lucht of onze oren treffen zou."
De vraag die in het leven van menig christen de twijfeling veroorzaakt is: is het Gods getuigenis of heb ik het mezelf wijsgemaakt. Het werk van Gods Geest sluit factueel alle twijfel buiten, echter de tweemens christen bemerkt in zichzelf dat hij nog niet volmaakt is, raakt op een dwaalspoor en betwijfelt vervolgens de echtheid van zijn geloof. Op die mensen wordt hier gedoeld. Die mensen mogen, ja moeten, we bij de hand nemen. In de Bijbel lezen we: Is iemand onder u in lijden? Dat hij bidde. Is iemand goedsmoeds? Dat hij psalmzinge. Daarom, het geloof is en blijft een gave van God, maar het is de taak van de mens om de beloften op de juiste wijze te intepreteren zonder de Bijbel te laten buikspreken. Dan zal de inhoud werkelijk tot zijn recht komen en is het de kracht tot zaligheid.
Het is geen schande als we weten wat twijfel is, maar het is wel een misvatting wanneer twijfel voor geloof gehouden gaat worden. Zodat het uiteindelijk voor ons een verrassing zal zijn wannneer we onze ogen opslaan en we bemerken dat we niet in de hel zijn terwijl we dat wel hadden verwacht. Daarom, het geloof is een kennen en weten. Daarentegen is het niet uitgesloten dat het geloven met twijfel gepaard kan gaan, in deze aardse tabernakel is dat zelfs vanzelfsprekend. (lees Ps.119)Terwijl de frequentie en diepte geen maatstaf zijn voor de grootte van het geloof. Veelmeer een kenteken dat aangeeft hoe we onderwezen zijn. Het vogeltje zingt zoals.......... Maar ook dat is weer geen wet van Meden en Perzen.
-
roseline
Lejo,
Denk je dat er nooit twijfel in mij komt?
Het is alleen iets waar ik 'biddend' van vrij kan komen - God bevestig uw werk in mij. Laat mij zeker weten dat u in mij werkt, dat uw Geest in mij werkt. DÃ t geeft rust.
'Stelt uzelf op de proef, of gij wel in het geloof zijt, onderzoekt uzelf. Of zijt gij niet zo zeker van uzelf, dat Jezus Christus in u is? Want anders zijt gij verwerpelijk.' 2 Kor. 13:5.
Zijt gij niet zo zeker van uzelf.... Wie, denk je, probeert je onzeker te maken? De aanklager, de duivel. Het mooiste wat hij kan doen is de mens verleiden tot onzekerheid, twijfel over het onzichtbare, zodat men gaat zien op het zichtbare. Iets dat absoluut niet de bedoeling is. 2 Kor. 4:16-18.
'Wordt nuchter en waakzaam. Uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden. Wederstaat hem, vast in het geloof, wetende dat aan uw broederschap in de wereld hetzelfde lijden wordt toegemeten.' 1 Petr. 5:8-9.
Voor mij is het heerlijk te weten dat, wanneer er zich een gedachte van ongeloof, twijfel of onzekerheid aandient, dat ik dan tot God kan bidden om mij te laten zien op het onzichtbare, het eeuwige, zodat ik vast kan geloven en deze aanval van satan kan wederstaan! 'Er staat geschreven: gij zult niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare...'
'in Hem zijt gij, toen gij gelovig werdt, ook verzegeld met de heilige Geest der belofte, die een onderpand is van onze erfenis, tot verlossing van het volk dat Hij Zich verworven heeft, tot lof zijner heerlijkheid.' Ef.1:13-14.
Dat geloof ik met mijn hele hart!
Groetjes, Rose.
Denk je dat er nooit twijfel in mij komt?
Het is alleen iets waar ik 'biddend' van vrij kan komen - God bevestig uw werk in mij. Laat mij zeker weten dat u in mij werkt, dat uw Geest in mij werkt. DÃ t geeft rust.
'Stelt uzelf op de proef, of gij wel in het geloof zijt, onderzoekt uzelf. Of zijt gij niet zo zeker van uzelf, dat Jezus Christus in u is? Want anders zijt gij verwerpelijk.' 2 Kor. 13:5.
Zijt gij niet zo zeker van uzelf.... Wie, denk je, probeert je onzeker te maken? De aanklager, de duivel. Het mooiste wat hij kan doen is de mens verleiden tot onzekerheid, twijfel over het onzichtbare, zodat men gaat zien op het zichtbare. Iets dat absoluut niet de bedoeling is. 2 Kor. 4:16-18.
'Wordt nuchter en waakzaam. Uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, zoekende wie hij zal verslinden. Wederstaat hem, vast in het geloof, wetende dat aan uw broederschap in de wereld hetzelfde lijden wordt toegemeten.' 1 Petr. 5:8-9.
Voor mij is het heerlijk te weten dat, wanneer er zich een gedachte van ongeloof, twijfel of onzekerheid aandient, dat ik dan tot God kan bidden om mij te laten zien op het onzichtbare, het eeuwige, zodat ik vast kan geloven en deze aanval van satan kan wederstaan! 'Er staat geschreven: gij zult niet zien op het zichtbare, maar op het onzichtbare...'
'in Hem zijt gij, toen gij gelovig werdt, ook verzegeld met de heilige Geest der belofte, die een onderpand is van onze erfenis, tot verlossing van het volk dat Hij Zich verworven heeft, tot lof zijner heerlijkheid.' Ef.1:13-14.
Dat geloof ik met mijn hele hart!
Groetjes, Rose.
-
lejo
dat heb ik idd gedacht. maar het is niet de bedoeling om twijfel van je te verwachten als kenmerk van het ware hoor.
Math.16:15,18 Hij zeide tot hen: Maar gij, wie zegt gij, dat Ik ben?
En Simon Petrus, antwoordende, zeide: Gij zijt de Christus, de Zoon des levenden Gods.
En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Zalig zijt gij, Simon, Bar-jona! want vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar Mijn Vader, Die in de hemelen is.
En Ik zeg u ook, dat gij zijt Petrus, en op deze petra zal Ik Mijn gemeente bouwen, en de poorten der hel zullen dezelve niet overweldigen.
Dat geeft houvast. Al wordt ons de voet dwars gezet, al raken we soms kompleet uit koers, het volharden tot het einde is niet vruchteloos want de poorten der hel zullen de gemeente nooit en te nimmer overweldigen.
Wat blijkt hieruit ook het belang van deze belijdenis. Het is zo nodig dat Hij de Zoon van de levende God is! Hij alleen is het die mij bij kan staan.
Weet je, dat ondanks twijfel, ondanks zonde, ondanks on- of kleingeloof, ondanks mijn struikelen of vallen, God zo getrouw is, en dat het iedere dag weer blijkt. Ik zou wel wensen dat ik dat meer opmerkte.
Math.16:15,18 Hij zeide tot hen: Maar gij, wie zegt gij, dat Ik ben?
En Simon Petrus, antwoordende, zeide: Gij zijt de Christus, de Zoon des levenden Gods.
En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Zalig zijt gij, Simon, Bar-jona! want vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar Mijn Vader, Die in de hemelen is.
En Ik zeg u ook, dat gij zijt Petrus, en op deze petra zal Ik Mijn gemeente bouwen, en de poorten der hel zullen dezelve niet overweldigen.
Dat geeft houvast. Al wordt ons de voet dwars gezet, al raken we soms kompleet uit koers, het volharden tot het einde is niet vruchteloos want de poorten der hel zullen de gemeente nooit en te nimmer overweldigen.
Wat blijkt hieruit ook het belang van deze belijdenis. Het is zo nodig dat Hij de Zoon van de levende God is! Hij alleen is het die mij bij kan staan.
Weet je, dat ondanks twijfel, ondanks zonde, ondanks on- of kleingeloof, ondanks mijn struikelen of vallen, God zo getrouw is, en dat het iedere dag weer blijkt. Ik zou wel wensen dat ik dat meer opmerkte.
-
Refojongere
Pag. 653 en 654, Wilh. A Brakel:
1. Zijt verzekerd, dat men zonder uitdrukkelijk verzekerd te zijn van deel aan Christus te hebben, wel zalig kan worden; bij duizenden, die nooit de uitdrukkelijke verzekering gehad hebben, zijn alrede in de hemel, en daar zullen er nog wel duizenden zodanigen in komen. Verzekerd te zijn is zoet en begeerlijk, een gelovige kan niet anders dan daarnaar verlangen; maar als het de Heere niet behaagt, zo moet hij zich onderwerpen, en zich ophouden met oefenen van de uitgaande daden des geloofs.
2. De natuur van het geloof bestaat niet in de verzekering, dat is een grote misvatting buiten en tegen het Woord, dat het geloof noemt een komen tot Jezus, een aannemen van Hem, een uitzien naar Hem, een zich aan Hem toevertrouwen, een leunen, een verlaten op Hem; maar nooit een verzekerd zijn van deel aan Hem te hebben, en zalig te zullen worden; hoewel de zaligheid op het geloof beloofd wordt en volgt.
3. De verzekering van deel aan Jezus te hebben, kan geheel en al weg zijn van het geloof; neemt eens zulke gevallen als wij eerst voorstelden, wanneer iemand in vreze van de dood, in watersnood, in handen van moordenaars en dergelijke, met al zijn hart naar Jezus loopt, tot Hem roept, Hem met haast aangrijpt, zich aan Hem overgeeft, en zich in Zijn handen werpt, daar is geloof; maar de tijd en ontsteltenissen nemen alle wederkering op zichzelf en zijn daden, en alzo alle verzekering weg, en indien men zo stierf, men zou zonder verzekering, ja in grote schrik en vreze naar de hemel gaan.
4. Daar is onderscheid tussen de verzekeringen, die doorgaans op de bedaarde oefening des geloofs volgen, en tussen de bewustheid dat men verzekerd is. Als men met bedaardheid het geloof in Jezus oefent met biddingen, toepassingen, met een goed geweten vragen, en dergelijke, zo zal men daarna, de gestalte der ziel herdenkende, vernemen, dat daar was een levendige hoop, of stille kalmte, of vrede, of vergenoegen, of toevertrouwen, maar dat men in die tijd van worsteling daarop geen uitdrukkelijk acht gaf, en niet lette op die zaken met te denken: ziet daar, dat en dat gevoelt gij immers. Hoewel men in die tijd daarop geen acht gaf, en daarop niet lette, zo waren daar toch daden van verzekering.
1. Zijt verzekerd, dat men zonder uitdrukkelijk verzekerd te zijn van deel aan Christus te hebben, wel zalig kan worden; bij duizenden, die nooit de uitdrukkelijke verzekering gehad hebben, zijn alrede in de hemel, en daar zullen er nog wel duizenden zodanigen in komen. Verzekerd te zijn is zoet en begeerlijk, een gelovige kan niet anders dan daarnaar verlangen; maar als het de Heere niet behaagt, zo moet hij zich onderwerpen, en zich ophouden met oefenen van de uitgaande daden des geloofs.
2. De natuur van het geloof bestaat niet in de verzekering, dat is een grote misvatting buiten en tegen het Woord, dat het geloof noemt een komen tot Jezus, een aannemen van Hem, een uitzien naar Hem, een zich aan Hem toevertrouwen, een leunen, een verlaten op Hem; maar nooit een verzekerd zijn van deel aan Hem te hebben, en zalig te zullen worden; hoewel de zaligheid op het geloof beloofd wordt en volgt.
3. De verzekering van deel aan Jezus te hebben, kan geheel en al weg zijn van het geloof; neemt eens zulke gevallen als wij eerst voorstelden, wanneer iemand in vreze van de dood, in watersnood, in handen van moordenaars en dergelijke, met al zijn hart naar Jezus loopt, tot Hem roept, Hem met haast aangrijpt, zich aan Hem overgeeft, en zich in Zijn handen werpt, daar is geloof; maar de tijd en ontsteltenissen nemen alle wederkering op zichzelf en zijn daden, en alzo alle verzekering weg, en indien men zo stierf, men zou zonder verzekering, ja in grote schrik en vreze naar de hemel gaan.
4. Daar is onderscheid tussen de verzekeringen, die doorgaans op de bedaarde oefening des geloofs volgen, en tussen de bewustheid dat men verzekerd is. Als men met bedaardheid het geloof in Jezus oefent met biddingen, toepassingen, met een goed geweten vragen, en dergelijke, zo zal men daarna, de gestalte der ziel herdenkende, vernemen, dat daar was een levendige hoop, of stille kalmte, of vrede, of vergenoegen, of toevertrouwen, maar dat men in die tijd van worsteling daarop geen uitdrukkelijk acht gaf, en niet lette op die zaken met te denken: ziet daar, dat en dat gevoelt gij immers. Hoewel men in die tijd daarop geen acht gaf, en daarop niet lette, zo waren daar toch daden van verzekering.
-
Refojongere
Beste Voorbijganger,
De natuur van het geloof bestaat niet in de verzekering, dat is een grote misvatting buiten en tegen het Woord, dat het geloof noemt een komen tot Jezus, een aannemen van Hem, een uitzien naar Hem, een zich aan Hem toevertrouwen, een leunen, een verlaten op Hem; maar nooit een verzekerd zijn van deel aan Hem te hebben, en zalig te zullen worden.
Men vlucht zeer welbewust tot Jezus! Echter, dan is men zich echt niet bewust van het feit dat men ook deel aan de zaligheid en Hem Zelf heeft. Daar zijn toch zovelen die het er maar niet op kunnen houden dat het bij hen waar werk is (ik ken van die mensen).
En waarom zou de onverzekerde of onbewuste de stap om de onbekeerden en dooden te verlaten niet kunnen doen. Als een mens genade heeft ontvangen voelt die zich niet thuis bij bijeenkomsten van onbekeerden of gezelschap waar ijdel gepraat is.
Verder wekt A Brakel op om de zekerheid te zoeken zodat ze zich te meer zullen verlustigen in Gods weldaden en zo God verheerlijken mogen.
Kan het niet zo zijn dat je het standpunt van ds. Paauwe in dezen hebt? Of heb ik het mis.
Ik denk dat Brakel duidelijk is over dat onbewust vertrouwen:Kijken we nu wat wel de natuur van het geloof (volgens diezelfde Brakel) is dan zien we het volgende: het geloof is niet alleen een toestemmen van de waarheden des Evangelies, maar een vertrouwen des harten op God door Christus; zich Hem toe te vertrouwen.
Nu heb ik nog nooit van een onbewust vertrouwen gehoord.
De natuur van het geloof bestaat niet in de verzekering, dat is een grote misvatting buiten en tegen het Woord, dat het geloof noemt een komen tot Jezus, een aannemen van Hem, een uitzien naar Hem, een zich aan Hem toevertrouwen, een leunen, een verlaten op Hem; maar nooit een verzekerd zijn van deel aan Hem te hebben, en zalig te zullen worden.
Men vlucht zeer welbewust tot Jezus! Echter, dan is men zich echt niet bewust van het feit dat men ook deel aan de zaligheid en Hem Zelf heeft. Daar zijn toch zovelen die het er maar niet op kunnen houden dat het bij hen waar werk is (ik ken van die mensen).
Wat hij inderdaad in het hoofdstuk doet is de onverzekerden ervan te overtuigen dat ze genade hebben ontvangen en dat het grote zonde is dat te ontkennen.Zijt gij wedergeboren, zoo verlaat geheel en al de dooden, de onbekeerden, want zij stinken als verrotte krengen.
Lijkt me als onverzekerde of onbewuste niet uitvoerbaar. Bij zo'n stap moet je toch behoorlijk stevig in je schoenen staan!
En waarom zou de onverzekerde of onbewuste de stap om de onbekeerden en dooden te verlaten niet kunnen doen. Als een mens genade heeft ontvangen voelt die zich niet thuis bij bijeenkomsten van onbekeerden of gezelschap waar ijdel gepraat is.
Verder wekt A Brakel op om de zekerheid te zoeken zodat ze zich te meer zullen verlustigen in Gods weldaden en zo God verheerlijken mogen.
Kan het niet zo zijn dat je het standpunt van ds. Paauwe in dezen hebt? Of heb ik het mis.
De citaten van Brakel die Refojongere gebruikt zijn volledig voor rekening van Brakel. Je ziet er ook geen enkele tekstverwijzing bijstaan. Het is allemaal wel pastoraal, maar niet juist.
PS. Wat is er mis met ds Paauwe? Hij is de predikant die wat betreft leer het dichtst bij Calvijn stond.
[Veranderd op 22/1/03 door refo]
PS. Wat is er mis met ds Paauwe? Hij is de predikant die wat betreft leer het dichtst bij Calvijn stond.
[Veranderd op 22/1/03 door refo]
-
roseline
-
Refojongere
Beste Refo,
Hoezo is er iets mis met Paauwe? Dat suggereer ik nergens. Jij suggereert des te meer.
Ik weet alleen dat ds. Paauwe leerde dat elke ware gelovige de bewuste rechtvaardigmaking in zijn geweten ontving (als ik het goed heb).
Beste Voorbijganger,
"Maar daarom behoort de zekerheid wel degelijk tot een gezond geloof."
Absoluut.
"Een geloof zonder zekerheid is geen geloof."
Wat voor zekerheid, Voorbijganger. Geloof staat inderdaad tegenover twijfel. Maar geloven heeft ook alles te maken met twijfelen aan jezelf en het zeker zijn van Christus. En de VRUCHT van dat geloof is de wederkerende zekerheid in je hart dat je een kind van God bent. Maar niet iedereen ontvangt die vrucht in even grote mate en er staat ook nergens in de Bijbel dat het zeker zijn dat je een kind des Heeren bent onlosmakelijk aan het geloof verbonden is en dus nodig is tot zaligheid. Dat is mijn grote bezwaar. Hoewel we absoluut naar die verzekering hebben te staan, dat doet ieder van Gods kinderen wanneer zeggen en vragen aan God: Spreek tot mijn ziel en zeg: Ik ben uw Heil alleen.
"Van een welbewuste vlucht tot Christus buiten het geloof weet ik niet."
Ik ook niet. Het geloof is namelijk de welbewuste vlucht tot Christus.
Hoezo is er iets mis met Paauwe? Dat suggereer ik nergens. Jij suggereert des te meer.
Ik weet alleen dat ds. Paauwe leerde dat elke ware gelovige de bewuste rechtvaardigmaking in zijn geweten ontving (als ik het goed heb).
Beste Voorbijganger,
"Maar daarom behoort de zekerheid wel degelijk tot een gezond geloof."
Absoluut.
"Een geloof zonder zekerheid is geen geloof."
Wat voor zekerheid, Voorbijganger. Geloof staat inderdaad tegenover twijfel. Maar geloven heeft ook alles te maken met twijfelen aan jezelf en het zeker zijn van Christus. En de VRUCHT van dat geloof is de wederkerende zekerheid in je hart dat je een kind van God bent. Maar niet iedereen ontvangt die vrucht in even grote mate en er staat ook nergens in de Bijbel dat het zeker zijn dat je een kind des Heeren bent onlosmakelijk aan het geloof verbonden is en dus nodig is tot zaligheid. Dat is mijn grote bezwaar. Hoewel we absoluut naar die verzekering hebben te staan, dat doet ieder van Gods kinderen wanneer zeggen en vragen aan God: Spreek tot mijn ziel en zeg: Ik ben uw Heil alleen.
"Van een welbewuste vlucht tot Christus buiten het geloof weet ik niet."
Ik ook niet. Het geloof is namelijk de welbewuste vlucht tot Christus.
-
Refojongere
Beste Voorbijganger,
Dat denk ik dus niet. Hij kan wel getuigen van Christus en dat Christus alles voor hem of haar is geworden, maar je hebt ook zwakgelovigen die niet of nauwelijks de zekerheid ontvangen dat ze een kind des Heeren zijn of dat ze de zekerheid ontvangen dat ze gered zijn door Christus' bloed.
Ik zie dat als het zelfde: Verzekerd zijn van het kindschap en verzekerd zijn dat je gewassen bent door Zijn bloed.
Kan elk oprecht gelovig christen getuigen dat hij afgewassen is van zijn zonden door Christus' bloed?Volgens mij gaan er nu twee zaken door elkaar lopen. Ik weet dat er sprake is van een beleven van het "kindschap, of terug gebracht worden naar de Vader". Die vrucht geniet inderdaad niet iedereen.
Wat wel iedereen die een waar en oprecht geloof heeft ontvangt is de vereniging met Christus. De afwassing van de zonde met zijn bloed. Elk oprecht gelovig christen kan daarvan getuigen. Dat is een bewustheid of een zekerheid.
Dat denk ik dus niet. Hij kan wel getuigen van Christus en dat Christus alles voor hem of haar is geworden, maar je hebt ook zwakgelovigen die niet of nauwelijks de zekerheid ontvangen dat ze een kind des Heeren zijn of dat ze de zekerheid ontvangen dat ze gered zijn door Christus' bloed.
Ik zie dat als het zelfde: Verzekerd zijn van het kindschap en verzekerd zijn dat je gewassen bent door Zijn bloed.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
RJ, hierin moet ik voorbijganger bijvallen. Wanneer God het geloof plant in de daad der wedergeboorte wordt de mens door dat geloof gerechtvaardigd. Deze rechtvaardiging is de vergeving der zonden om Christus wil.
Dat ditzelfde geloof in zijn oefeningen bestreden en bekampt wordt is zeker waar, lees alleen de psalmen maar.
Met schrik in de hemel vallen. Jazeker, omdat Hij heeft omgezien naar één die het nooit verdiend heeft. Met schrik in de hemel vallen omdat het alleen kan door het kruis van Jezus Christus.
Met schrik in de hemel vallen zonder enige kennis aan Jezus Christus en Dien gekruisigd? Nee! Zij zullen zeggen 'Heere, Heere' maar Zijn antwoord zal zijn 'Ik heb u nooit gekend'.
Dat ditzelfde geloof in zijn oefeningen bestreden en bekampt wordt is zeker waar, lees alleen de psalmen maar.
Met schrik in de hemel vallen. Jazeker, omdat Hij heeft omgezien naar één die het nooit verdiend heeft. Met schrik in de hemel vallen omdat het alleen kan door het kruis van Jezus Christus.
Met schrik in de hemel vallen zonder enige kennis aan Jezus Christus en Dien gekruisigd? Nee! Zij zullen zeggen 'Heere, Heere' maar Zijn antwoord zal zijn 'Ik heb u nooit gekend'.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Ik vraag me altijd vreselijk af waar die 'onderscheidingen' voor nodig zijn. Als je de Bijbel leest is het de bedoeling dat je gelooft. Anders is er geen zaligheid mogelijk. Wie gelooft heeft volgens de Bijbel
1. afwassing der zonden
2. heeft Chritus als oudste Broeder
3. Heeft God als Vader en mag Abba zeggen
4. Weet dat hij/zij gelooft
5. Weet dat zijn/haar zonden vergeven zijn
6. Ontvangt opwas in de genade, tenzij er onbeleden zonden zijn.
Waar komt nu vandaan dat iemand kan geloven zonder zeker te weten gewassen te zijn in Christus' bloed? Dat kan toch helemaal niet! Dat staat in Gods Woord en meer dan ZIjn Woord krijg je niet! Wat wil je nog meer? Buitenzintuiglijke openbaring of zo? Niet alleen Gods Woord op papier, mar ook in je hoofd horen? Wat zou er dan nog kunnen gebeuren? Een zesde zintuig nodig?
1. afwassing der zonden
2. heeft Chritus als oudste Broeder
3. Heeft God als Vader en mag Abba zeggen
4. Weet dat hij/zij gelooft
5. Weet dat zijn/haar zonden vergeven zijn
6. Ontvangt opwas in de genade, tenzij er onbeleden zonden zijn.
Waar komt nu vandaan dat iemand kan geloven zonder zeker te weten gewassen te zijn in Christus' bloed? Dat kan toch helemaal niet! Dat staat in Gods Woord en meer dan ZIjn Woord krijg je niet! Wat wil je nog meer? Buitenzintuiglijke openbaring of zo? Niet alleen Gods Woord op papier, mar ook in je hoofd horen? Wat zou er dan nog kunnen gebeuren? Een zesde zintuig nodig?