Op dit moment ben ik betrokken bij een discussie....
Wanneer vindt de vierschaar der concientie plaats?
a:na je dood
b:Tijdens je leven
Ik weet het niet.
De vierschaar der concientie
-
sochrio
-
matthijs019
-
wpv
Voor zover ik weet komt de vierschaar der consientie maar zelden voor bij Gods kinderen. Wat ik er van vernomen heb, is dat het iig tijdens het leven gebeurt. Het schijnt een heel benauwd ogenblik te zijn, voor de betrokkene, maar wanneer de 'vrtijspraak' volgt komt er wel ruimte in het geestelijk leven van zo'n persoon.
-
Lecram
Het hangt er sterk vanaf hoe deze uitspraak geinterpreteerd wordt.
Wanneer je het boek 'Alles uit Hem' van ds. Vreugdenhil leest (zeer aan te bevelen) dan legt hij het uit als de ervaring dat God jou aan wilt nemen, wanneer je in belijdenis van zonden en schuld je tot Hem wendt. Het is dus een terugkerende beleving.
Anderen zien het als een eenmalige gebeurtenis in de tijd, wanneer de gelovige aan het einde van alles is gekomen en in een totale verlatenheid zich verdoemt voor God. Hierbij aanvaart hij het oordeel van God en is in zijn beleving verloren. Hier komt Christus tussen de Vader en de zondaar en pleit voor de zondaar, stelt zijn leven in plaats van die van de zondaar en spreekt de Vader de zondaar vrij. Dit alles gaat gepaard met een bijzondere visionele beleving. Hierdoor zou de zondaar de verzekering van zijn staat voor God verkrijgen.
Nu is de zondaar nog niet klaar, want er blijft een gemis, hij moet nog met een drie-enig God worden verzoend. Dat wordt door de HG ) ook weer in een ogenblik) gewerkt.
Wie hier meer over wilt weten, leze het boekje van ds. Moerkerken, Bethel en Pniel.
Over de tweede uitleg is de laatste tijd nogal wat geschreven. Een bekende reactie is die van ds. Harinck, 'De toeleidende weg tot Christus.' Hij bewijst uit de Schrift, dat de laatste uitleg onbijbels is en in strijd is met de belijdenisgeschriften.
Deze uitleg is ontstaan tijdens de gezelschappen, waar de 1 een nog indrukwekkender verhaal vertelde dan de ander.
Laten we ons eenvoudig houden aan wat de Bijbel ons leert. Geen specifieke stationnetje, maar een opwas in de genade en kennis van onze Heere Jezus Christus. Dat gaat bij de een geleidelijker, dan bij de ander, en de een leert dat in een andere volgorde dan de ander.
[Veranderd op 3/6/02 door Lecram]
Wanneer je het boek 'Alles uit Hem' van ds. Vreugdenhil leest (zeer aan te bevelen) dan legt hij het uit als de ervaring dat God jou aan wilt nemen, wanneer je in belijdenis van zonden en schuld je tot Hem wendt. Het is dus een terugkerende beleving.
Anderen zien het als een eenmalige gebeurtenis in de tijd, wanneer de gelovige aan het einde van alles is gekomen en in een totale verlatenheid zich verdoemt voor God. Hierbij aanvaart hij het oordeel van God en is in zijn beleving verloren. Hier komt Christus tussen de Vader en de zondaar en pleit voor de zondaar, stelt zijn leven in plaats van die van de zondaar en spreekt de Vader de zondaar vrij. Dit alles gaat gepaard met een bijzondere visionele beleving. Hierdoor zou de zondaar de verzekering van zijn staat voor God verkrijgen.
Nu is de zondaar nog niet klaar, want er blijft een gemis, hij moet nog met een drie-enig God worden verzoend. Dat wordt door de HG ) ook weer in een ogenblik) gewerkt.
Wie hier meer over wilt weten, leze het boekje van ds. Moerkerken, Bethel en Pniel.
Over de tweede uitleg is de laatste tijd nogal wat geschreven. Een bekende reactie is die van ds. Harinck, 'De toeleidende weg tot Christus.' Hij bewijst uit de Schrift, dat de laatste uitleg onbijbels is en in strijd is met de belijdenisgeschriften.
Deze uitleg is ontstaan tijdens de gezelschappen, waar de 1 een nog indrukwekkender verhaal vertelde dan de ander.
Laten we ons eenvoudig houden aan wat de Bijbel ons leert. Geen specifieke stationnetje, maar een opwas in de genade en kennis van onze Heere Jezus Christus. Dat gaat bij de een geleidelijker, dan bij de ander, en de een leert dat in een andere volgorde dan de ander.
[Veranderd op 3/6/02 door Lecram]
-
Refojongere
Over de wonderlijke vierschaarbeleving, dat geen verzinsel is, heb ik eenmaal gelezen in het boek over het leven van Leendert Potappel. Misschien wel verhelderend voor hen die nog nooit van dit begrip hebben gehoord:
“Hij had zichzelf tot dusver nooit onder Gods volk durven begeven hier ter plaatse, maar hij had als kind ze menigmaal geteld als hij in de kerk zat. Maar dat sterven van die vrouw die met volle vrede heenging had hem zodanig aangegrepen, dat hij een aangebonden persoonsgemis kreeg en niet meer leven kon. De Heere Jezus ging zichzelf terugtrekken. Hij werd voor hem een weggaande Persoon. Al de beloften werden als met een kleed overdekt. Hij kreeg een onuitsprekelijk gemis, als het ware ondraaglijk. Dat heeft zo geduurd tot het einde van de maand april, dat hij niet meer wist waarheen. Het was of het gerichte Gods nabij was. Hij werd weggedreven naar de zeedijk en kwam daar te staan alléén aan de zeekant en wat gebeurde?
Hij werd op die plaats gedagvaard voor de Richter van hemel en aarde, met Majesteit en Heerlijkheid. Daar stond hij in een dadelijke toerekening van Adams bondsschuld voor God, die hem werd toegerekend en die hij over mocht nemen. Hij stond daar zonder enige gerechtigheid, maar wegens zijn staat, als een vijand en goddeloze, alwaar niet de minste gedachte bleef van Christus en van de genoten zaligheid. Hij werd daar verwaardigd in de dadelijkheid te omhelzen, het doemvonnis, uitgesproken in het paradijs en hij kreeg in de tegenwoordigheid van de Majestueuze Richter, als een zwijgend God, zoveel liefde, dat hij al de beschuldigingen van de Wet aanvaardde, als schuldig zijnde aan al de geboden. De satan was even te voren aan zijn zijde komen staan, om hem aan te klagen, dat hij recht op hem had, omdat hij hem reeds in het paradijs was toegevallen. Maar die satan werd dadelijk weggejaagd uit die gerichtszaal: “De Heere schelde u gij satan, ja de Heere schelde u! Is deze niet een vuurbrand uit den vure gerukt?â€
“Hij had zichzelf tot dusver nooit onder Gods volk durven begeven hier ter plaatse, maar hij had als kind ze menigmaal geteld als hij in de kerk zat. Maar dat sterven van die vrouw die met volle vrede heenging had hem zodanig aangegrepen, dat hij een aangebonden persoonsgemis kreeg en niet meer leven kon. De Heere Jezus ging zichzelf terugtrekken. Hij werd voor hem een weggaande Persoon. Al de beloften werden als met een kleed overdekt. Hij kreeg een onuitsprekelijk gemis, als het ware ondraaglijk. Dat heeft zo geduurd tot het einde van de maand april, dat hij niet meer wist waarheen. Het was of het gerichte Gods nabij was. Hij werd weggedreven naar de zeedijk en kwam daar te staan alléén aan de zeekant en wat gebeurde?
Hij werd op die plaats gedagvaard voor de Richter van hemel en aarde, met Majesteit en Heerlijkheid. Daar stond hij in een dadelijke toerekening van Adams bondsschuld voor God, die hem werd toegerekend en die hij over mocht nemen. Hij stond daar zonder enige gerechtigheid, maar wegens zijn staat, als een vijand en goddeloze, alwaar niet de minste gedachte bleef van Christus en van de genoten zaligheid. Hij werd daar verwaardigd in de dadelijkheid te omhelzen, het doemvonnis, uitgesproken in het paradijs en hij kreeg in de tegenwoordigheid van de Majestueuze Richter, als een zwijgend God, zoveel liefde, dat hij al de beschuldigingen van de Wet aanvaardde, als schuldig zijnde aan al de geboden. De satan was even te voren aan zijn zijde komen staan, om hem aan te klagen, dat hij recht op hem had, omdat hij hem reeds in het paradijs was toegevallen. Maar die satan werd dadelijk weggejaagd uit die gerichtszaal: “De Heere schelde u gij satan, ja de Heere schelde u! Is deze niet een vuurbrand uit den vure gerukt?â€
-
Lecram
Als ik dit verhaal zo lees, dan rijzen bij mij de vragen naar boven. Ik ben er niet bij geweest, maar we moeten de zaken altijd vergelijken bij geschiedenissen in de Bijbel. Zo heeft bijvoorbeeld ds. Haricnk in zijn boek helder aangetoond dat het ondertekenen van je eigen verdoemenis ONBIJBELS is.
Nergens in de Bijbel lees ik een dergelijke ervaring. Dat Paulus in de derde hemel is opgetrokken geweest, heeft niets te maken met een openbaring van een teruggetrokken Jezus.
Ik ben huiverig voor dergelijke belevingen. Laten we het alsjeblieft bij de Schrift houden. Wie weet wat voor psychologische effecten en wellicht fantasieen er allemaal meegespeeld kunnen hebben. We kunnen nu allemaal praten over de bijzondere beleving van Potappel, maar is hij hier weggevallen en staat Jezus hier centraal? Mijn indruk is van niet.
Nergens in de Bijbel lees ik een dergelijke ervaring. Dat Paulus in de derde hemel is opgetrokken geweest, heeft niets te maken met een openbaring van een teruggetrokken Jezus.
Ik ben huiverig voor dergelijke belevingen. Laten we het alsjeblieft bij de Schrift houden. Wie weet wat voor psychologische effecten en wellicht fantasieen er allemaal meegespeeld kunnen hebben. We kunnen nu allemaal praten over de bijzondere beleving van Potappel, maar is hij hier weggevallen en staat Jezus hier centraal? Mijn indruk is van niet.
Het is een wonderlijke ervaring. Het vreemde is dat er in de Bijbel nergens een dergelijke ervaring beschreven wordt.
Hoe kan Satan nu beschuldiging inbrengen tegen iemand die door God al is vrijgesproken. Ik bedoel, Potappel en zijn geloofsgenoten geloven dat in het eerste begin van het geloof iemand door God voor rechtvaardig wordt gehouden, terwijl deze dat zelf niet weet. Wat daar van zij, uitgaande van God is deze mens rechtvaardig. Waar is deze hele zitting dan voor nodig? Een zitting waar zowel God de Vader, God de Zoon, de Satan als de zondaar zijn 'uitgenodigd'?
Hoe kan Satan nu beschuldiging inbrengen tegen iemand die door God al is vrijgesproken. Ik bedoel, Potappel en zijn geloofsgenoten geloven dat in het eerste begin van het geloof iemand door God voor rechtvaardig wordt gehouden, terwijl deze dat zelf niet weet. Wat daar van zij, uitgaande van God is deze mens rechtvaardig. Waar is deze hele zitting dan voor nodig? Een zitting waar zowel God de Vader, God de Zoon, de Satan als de zondaar zijn 'uitgenodigd'?
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
The Critical Brother
-
matthijs019
-
Zoeker
Ik ben niet zo erg onder de indruk van dat aantonen van ds. Harinck. Tenminste niet als het gaat om het lezen van de oudvaders, die laat hij af en toe buikspreken.Origineel geplaatst door Lecram
Als ik dit verhaal zo lees, dan rijzen bij mij de vragen naar boven. Ik ben er niet bij geweest, maar we moeten de zaken altijd vergelijken bij geschiedenissen in de Bijbel. Zo heeft bijvoorbeeld ds. Haricnk in zijn boek helder aangetoond dat het ondertekenen van je eigen verdoemenis ONBIJBELS is.
Zo beweert hij dat Van der Groe niet in tegenspraak is met ds. Erskine, dat is hij dus wel.
(Begrijp me goed, ik heb wel veel respect voor ds. Harinck en zijn boek, want hij stipt daarmee een wezenlijk probleem aan.)
Maar goed om bij dat ondertekenen van je eigen verdoemenis te blijven. Van der Groe stelt dat als een kenmerk van een ware overtuiging. Hij schrijft in de Toetssteen der ware en valsche genade:
Daar is in der geveinsden overtuiging, hoe geweldig en hooggaande het ook zijn mag, nochtans altoos dit wezenlijk gebrek, waarom die nimmer zaligmakend kan zijn, dat, hoe klare kennis en levendige ontdekking zij van de Goddelijke rechtvaardigheid en van Zijn gestrengen toorn ook al mochten hebben, en hoezeer zijn daar ook voor verlegen, beangst, ja verschrikt mogen zijn, zij deze heilige deugden van God toch nooit waarlijk zullen beminnnen, uit grond van hunne harten. Nooit zullen zij daartoe komen, dat zij Gods heiligheid en rechtvaardigheid, en Zijn geduchten vloek en tooorn, die tegen hen ontstoken is van wege hunnen zonden, gansch hartelijk zullen billijken en goedkeuren, en dit ootmoedig zullen prijzen, roemen en aanbidden. Zij zullen zich daaraan ook nooit volkomen en gewillig onderwerpen, gelijk de ware overtuigden en geloovigen zullen doen met hun gansche hart, zeggende: indien God mij, onheilig en verdoemelijk zondaar of zondares, wilde verstooten en eeuwig in de hel werpen, zoo zou ik Hem dan immers nog eeuwig moeten prijzen en verheerlijken, dat Hij mij niet in het minste onrecht doet; want ik heb voor die allerheiligste Majesteit niets te zeggen of in te brengen, waarom Hij mij niet billijk en rechtvaardig, om mijner snoode zonden wil, eindeloos straffen en en verdoemen zou. Hij is de Richter der gansche aarde, zou Hij dan geen recht mogen doen over zulk een snooden zondaar, als ik ben?
Zomaar even wat kreten:
de 'vierschaarbeleving' is toch iets waar men het links en rechts over eens is dat het slechts voor een beperkt aantal gelovigen weggelegd is? (Iemand als ds. P. de Vries die dat ook zegt, toont wel respect voor de kinderen Gods dÃe het wel meemaken.)
in Zacharia 3 lezen we dat Jozua vrijgesproken wordt en hij nieuwe, reine kleren krijgt. Dit lijkt er misschien een beetje op?
Erg moeilijk om hier een definitie van te geven. Ieder kind van God krijgt hier wel mee te maken, al is de beleving verschillend:
''sommigen zijn vol troebelen en en benauwdheden over hunnen staat en vergeving hunner zonden, zoodat zij niet letten op de uitspraak in het Woord, noch op gevoel, noch troost, noch vrede. een hardhoorige, staande in de vierschaar, wordt zoowel vrijgesproken als een scherphoorende, een zwakgeloovige zoowel als een sterke in 't geloof. W. a Brakel, dl. I/875"
''sommigen zijn vol troebelen en en benauwdheden over hunnen staat en vergeving hunner zonden, zoodat zij niet letten op de uitspraak in het Woord, noch op gevoel, noch troost, noch vrede. een hardhoorige, staande in de vierschaar, wordt zoowel vrijgesproken als een scherphoorende, een zwakgeloovige zoowel als een sterke in 't geloof. W. a Brakel, dl. I/875"
-
The Critical Brother
Alsjeblieft zeg! Is dit taalgebruik echt nodig? Zou je het voor The Critical Brother and friends even willen vertalen alsjeblieft.Origineel geplaatst door rekna
Erg moeilijk om hier een definitie van te geven. Ieder kind van God krijgt hier wel mee te maken, al is de beleving verschillend:
''sommigen zijn vol troebelen en en benauwdheden over hunnen staat en vergeving hunner zonden, zoodat zij niet letten op de uitspraak in het Woord, noch op gevoel, noch troost, noch vrede. een hardhoorige, staande in de vierschaar, wordt zoowel vrijgesproken als een scherphoorende, een zwakgeloovige zoowel als een sterke in 't geloof. W. a Brakel, dl. I/875"
Ik geef vast een voorzetje, dan ga jij verder.....oké........
Kom-tie......
Hetwelk is overgezet zijnde.......en nu jij.....
The Critical Brother (niet van ABN hoor!)
-
Refojongere
Mozes in de brandende braambos. Als het niet in de Bijbel stond en het zou nu gebeuren, dan zouden we het maar een vaag verhaal gevonden hebben?
Ik schrik er een beetje van dat het vaag wordt gevonden. Okee, ik weet ook niet alles uit te leggen van die termen. Maar duidelijk is dat het op die manier beleefd kan worden.
ondertekenen van je eigen verdoemenis is ONBIJBELS.
Zie het stukje van Van der Groe.
Ik ben huiverig voor dergelijke belevingen. Laten we het alsjeblieft bij de Schrift houden.
Ja, laten we het niet tot norm verheffen, absoluut niet. Maar zoals ik al zei: De Heere komt daar in Zijn Majesteit en genade naar voren en gaat met een ieder Zijn weg. Laten we Hem dan nog danken en het heeft op mij in elk geval geleid tot een nog grotere aanbidding van Hem, en een nog groter ontzag. Ik durf niet te stellen dat zo'n ervaring onbijbels is.
Hoe kan Satan nu beschuldiging inbrengen tegen iemand die door God al is vrijgesproken.
Het was voor de vrijspraak door de Vader. Je geweten klaagt je aan en de duivel klaagt je ook aan. Ik denk eigenlijk niet dat dat zo bijzonder is.
Ik schrik er een beetje van dat het vaag wordt gevonden. Okee, ik weet ook niet alles uit te leggen van die termen. Maar duidelijk is dat het op die manier beleefd kan worden.
ondertekenen van je eigen verdoemenis is ONBIJBELS.
Zie het stukje van Van der Groe.
Ik ben huiverig voor dergelijke belevingen. Laten we het alsjeblieft bij de Schrift houden.
Ja, laten we het niet tot norm verheffen, absoluut niet. Maar zoals ik al zei: De Heere komt daar in Zijn Majesteit en genade naar voren en gaat met een ieder Zijn weg. Laten we Hem dan nog danken en het heeft op mij in elk geval geleid tot een nog grotere aanbidding van Hem, en een nog groter ontzag. Ik durf niet te stellen dat zo'n ervaring onbijbels is.
Hoe kan Satan nu beschuldiging inbrengen tegen iemand die door God al is vrijgesproken.
Het was voor de vrijspraak door de Vader. Je geweten klaagt je aan en de duivel klaagt je ook aan. Ik denk eigenlijk niet dat dat zo bijzonder is.