Er is hier nog wel eens discussie over het gebruik van Bijbelse termen. Voornamelijk met dank aan Rose, Ik denk dat dit een goede zaak is, het is goed als we ons kunnen uitdrukken in de woorden van de Bijbel en ook in andere woorden dan we gewend zijn. Je leert de zaken dan ook beter begrijpen. Ga maar terug naar de Bijbel, daar kunnen we veel van verwachten.

Aan de andere kant moet je ook niet te vast zitten aan de termen. Vaak hangt het maar van de vertaling af. We hebben het al gezien met zonde en zondigen in Hebreeen 4 (Telos vertaling geeft trouwens ook zonde, zonder voetnoot, dat er andere mogelijkheden van vertalen of andere handschriften zijn). Maar het zelfde heb je met kerk en gemeente. Als we echt aan de woorden vast moeten houden kunnen we toch beter in het Grieks met elkaar praten. Al moet ik in dit verband zeggen dat de term kerk vaak een lading heeft die gemeente niet heeft, waardoor ik ook liever de term gemeente gebruikt.

Wat ik me naar anderen toe afvraag is waarom mensen zich consequent op menselijke geschriften blijven beroepen, terwijl ze beweren dat deze de Bijbel zo duidelijk naspreken en de ander vraagt om bewijs vanuit de Bijbel? Zoek dan de teksten er bij, zou ik zeggen.

Vaya con Dios,

parsifal

Jouw vraag is best makkelijk te beantwoorden Parsifal. Al eerder sprak ik bv. over het 'aanbod van genade'. Nergens in de Schrift vind ik deze term terug, wel wordt er heel duidelijk in de DL over gesproken op grond van Gods Woord. Vele zaken in de Schrift, en Rose ik bedoel dan vooral de dogmatische zaken, zijn pas na Schriftonderzoek te ontdekken. De belijdenisgeschriften hebben dit ook gedaan en dan is het soms makkelijk om deze geschriften te citeren. Sta je nog buiten verdenking ook. Toch denk ik dat er ook een gevaar zit aan het eenzijdig citeren uit de Schrift. Probeer altijd de tekst in zijn verband te zien en probeer zoals Calvijn zegt, Schrift met Schrift te verklaren.

Laten we alleen maar zien naar de tekst 'Alzo lief heeft God de wereld gehad' In het éne uiterste probeert men deze tekst te verklaren alsof iedereen zalig wordt. In het andere uiterste wringt men zich in allerlei bochten om te verklaren dat dit de wereld van uitverkorenen is. Geen van beide uitlegging is juist. Als je verder leest, lees je de betekenis van dit Schriftwoord. Aan de liefde gaat een eis mee. Geloof! Aan de andere zijde valt het ongeloof!
Je moet ook nooit, en dat valt tegen ook ik heb daar last van, teksten beoordelen vanuit een vooringenomen standpunt en dan bedoel ik een kerkelijk standpunt. Wel is het noodzakelijk dat we de onfeilbaarheid van de Schrift geloven, van begin tot eind, maar we moeten de Schrift niet lezen door een kerkelijke dogmatisch gekleurde bril.

Sorry voor het per ongeluk verwijderen van dit onderwerp. Maar Parsifal had driemaal hetzelfde bericht geplaatst, en dat wilde ik dus twee maal verwijderen.

Ben het verder met ndonselaar eens, hoewel ik alle ruimte wil laten voor twee interpretaties van Joh. 3:16.