Wat gebeurt er bij de

[Spijkertje]

Wat is er in jou en met jou gebeurd toen je “wedergeborenâ€

[Refojongere]

De wedergeboorte kunnen wij niet bewerken, dat kan alleen God bewerken. God is daarin niet afhankelijk van mensen, anders zou niemand wedergeboren worden. Vijanden worden immers in de wedergeboorte tot vrienden van de Heere Christus gemaakt. Vijanden die dus vijandig tegen het evangelie staan.

Het is dus niet goed om te zeggen: Ik kies voor Jezus en nu ben ik wederom geboren.

[bazz]

Heb je gelijk in, maar dit suggereert wel een heel passieve houding, wat ook weer niet goed is. Wij als mensen kunnen wel heel bewust de keuze maken om in die Bijbel te gaan lezen, ook al hebben we daar geen zin in, of te gaan bidden, enz. enz. Het mag nooit een reden zijn om God niet te zoeken

groetjes, Bazz

[Refojongere]

Bijbellezen, kerkgang....maar dat mag nooit worden tot een verdienende oorzaak om God zo te bewegen om Zijn Geest aan je te schenken. Maar het moet in een houding van volle afhankelijkheid (Zonder Mij kunt ge niets doen!) en niet in passiviteit gebeuren. Smekende God of Hij erin mee wil komen en daardoor tot je wil spreken! Zodat we in alles Hem nodig krijgen.

[tukkertje]

Helemaal mee eens. Je kunt jezelf niet bekeren. Bidden, kerkgang etc. hoort er wel bij. Je moet de middelen wel gebruiken om bekeerd te worden. Ik zeg altijd maar; als je nat wilt worden moet je in een sloot springen, als je bekeerd wil worden moet je naar de kerk gaan. Dit wil naturrlijk niet zeggen dat je nergens anders bekeerd kunt worden.


groetjes tukkertje

[Spijkertje]

Ik versta onder bekering het leven dat begint nadat jij weet dat je een kind van God bent.Wat ik proef uit jullie reacties is:
Je kan het offer wat Jezus heeft gebracht op Golgotha jezelf toch niet zomaar toe-eigenen.Hoezo niet?

[bazz]

Ik denk inderdaad dat het het geloof niet "zomaar" kunt toeëigenen. wanner wel, is m.i. vooral een persoonlijke kwestie, die je in het hart voelt, en waar een ander niet over kan beslissen. Ik heb hier echter geen persoonlijke ervaring mee.

groetkens, Bazz

[Refojongere]

Spijkertje,

Je hebt het goed geproefd. Je kunt het heil je niet zomaar toe-eigenen. Dan met de nadruk op 'zomaar'. Het geloof komt niet uit de lucht vallen en is niet een daad van onze vrije wil. Johannes 6 spreekt daar ook over.

Wat is bekering? Is dat het leven nadat je weet dat je kind van God bent? Nee, en dat is ook de inhoud van het geloof niet. Bekering is dat je dus wederom geboren wordt, een nieuw hart van God ontvangt. Geloven is met je hele leven vertrouwen en rusten op het borgwerk van Christus! Mag dat? Ja, Gode zij dank, het mag, omdat Hij ons roept en omdat Hij ons zo lief heeft dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft tot een verzoening voor velen, voor allen die in Hem geloven.

[Spijkertje]

Refojongere,jij zegt:

Geloven is met je hele leven vertrouwen en rusten op het borgwerk van Christus! Mag dat? Ja, Gode zij dank, het mag, omdat Hij ons roept en omdat Hij ons zo lief heeft dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft tot een verzoening voor velen, voor allen die in Hem geloven.

Dat geloof ik ja,ik vertrouw er op dat het borgwerk van Christus ook voor mij is.
Maar iedereen kan toch die beslissing nemen om dat te aanvaarden?

[Quazzy]

Altijd een leuke discussie, over de wedergeboorte. En ook altijd even voorspelbaar: reacties aan beide kanten kan ik nu al vooruitzien :-)

Maar goed, ik grijp nu ook even het moment aan om mijn opvatting over de wedergeboorte weer te geven. Niet dat ik er al helemaal uit ben, maar meer om mijn "voorlopige" visie weer te geven.

Volgens mij is de wedergeboorte 100% Gods werk. Dat is ook precies wat het inhoudt: van boven geboren worden. Maar, ik denk dat er ook sprake is van een verwarring, namelijk dat er dus geen enkele inbreng van de mens nodig is om christen te worden.

Ik denk dat er bij een bekering, een aanname van Jezus, het christendom als waar aannemen of hoe je het ook wil noemen, zeker een menselijke inbreng nodig is. Vaak door God in een positie gebracht waar de mens geen andere oplossing ziet om in Hem te geloven, heeft de mens een belangrijke taak in een bekering: hij moet het offer van Jezus, het verbond dat door God betaald en opgesteld is, als waar aannemen. Dit doet niets af van het werk dat God gedaan heeft.
Wat echter daarna gebeurd, is compleet Gods werk. Ik ben er nog niet echt over uit over het hoe en wanneer, maar na die bekering vindt de wedergeboorte plaats. Compleet Gods werk.

[zekharyahu]

Als mens doe je en wil je ook niets goeds, toch? En als je dan inziet dat je zonder God niet kan, dan is dat al een vrucht van Heilige Geest.

[Adje]

kHoorde juist gisteren in een lezing van een zekere dominee het volgende:

Waar ben je nu mee bezig? ‘Dominee, ik ben bezig om bekeerd te worden.’

Welnee.

‘Maar dominee, is dit dan allemaal niks?’

Nee.

‘Wat? Maar dat heeft een mens toch niet van nature? Van nature leven we toch zomaar door? Van nature bekommert een mens zich toch niet om zijn zaligheid. Als je met je zaligheid worstelt, is er toch een begin uit God? Tenminste, dat zegt onze dominee. En dan krijg je langzamerhand toch wat kenmerken waaruit blijkt dat er inderdaad een begin uit God is. Dat er een verandering is.’

Het klinkt heel mooi. Maar, lieve vrienden, het is allemaal godsdienst. Met zulke mensen ligt de hel vol. Echt! Als je vannacht zo moet sterven, is het allemaal verloren. Want je kunt straks niet tegen God zeggen dat je het ernstig gemeend hebt. Je kunt straks niet tegen Hem zeggen dat je er zo mee bezig bent geweest.

Maar gelukkig ook:

Iemand zegt: ‘Ik hoor er niet bij. Ik mis alle kenmerken van een kind van God. Ik ben maar een zondaar die het elke dag van de zonde verliest.’ Kom dan, ik heb een blanke Heere Jezus. O, dat je door een waarachtig geloof aan Hem verbonden zou mogen worden. Dat je straks naar huis mag gaan en zou mogen zeggen: ‘Ik ben zwart, doch lieflijk. Hij is blank en Hij zei: ‘Hier heb jij Mijn blankheid en ik neem jouw zwartheid’. Toen stond ik daar als een reine maagd voor het aangezicht van God en toen klonk het door de belofte van het Evangelie: ‘Ik zie geen zonde meer in mijn Jakob en Ik zie geen ongerechtigheid meer in mijn Israël. Je bent blank om Jezus wil.’

‘Dominee, u moest een weten wie ik ben. Als u dat wist, was u vanavond niet gekomen. Want ik ben geneigd tot alle kwaad en mijn vlees hunkert naar de zonde. Maar in dat andere, waarvoor mijn ogen geopend zijn, ligt al mijn heil en al mijn lust. Jezus, mijn lieve Heere Jezus, U bent het voorwerp van mijn troost. Hier in mij is geen troost; hier is het een zootje. Dat doet zeer, want ik wil dat eigenlijk niet meer. Maar in Hem ligt al mijn heil en lust.’

Ik gun u de zaligheid vanavond van harte, maar God gunt haar u altijd. Wij zijn veranderlijk, maar Hij is getrouw. Hij wil niet dat er één mens verloren gaat. Zijn bloed is zo uitgestrekt dat duizend werelden daarin gereinigd kunnen worden. Eén druppeltje, één druppel bloed door het geloof omhelsd maakt mij rechtvaardig voor God.

Weg duivel! Weg zonden! Weg ongeloof! In Jezus’ armen ben ik veilig. In Jezus armen ligt mijn heil en mijn troost. Ga je mee vanavond? Als een zwarte ellendige zondaar, die soms verlangt om ontbonden te zijn en verlost te zijn van zichzelf. Zo reist hij met het oog op Jezus tot aan zijn laatste ademtocht. Om dan straks het lichaam der zonden af te leggen en dan eeuwig bij Hem te mogen zijn. Mijn ziel en lichaam hijgen en dorsten naar God.

[Refojongere]

Ik citeer uit de Dordtse Leerregels:
Wanneer de mens zich metterdaad bekeert, kunnen door God geen nieuwe kwaliteiten, krachten of gaven aan de wil geschonken worden. Het geloof - waarmee onze bekering begint en waaraan wij de naam gelovigen danken - is dan ook niet een kwaliteit of gave die God schenkt, maar alleen een daad van de mens. Men kan slechts over een gave spreken, voorzover het betreft het vermogen om tot geloof te komen.

Zij die dit leren, spreken de Heilige Schrift tegen, die getuigt dat God nieuwe gaven in onze harten uitstort, namelijk geloof, gehoorzaamheid en de ondervinding van zijn liefde: "Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven" (Jer. 31, 33). En: "Want Ik zal water gieten op het dorstige en beken op het droge; Ik zal mijn Geest uitgieten op uw nakroost" (Jes. 44, 3). En: "De liefde van God is in onze harten uitgestort door de Heilige Geest, die ons gegeven is" (Rom. 5, 5). Dit is ook in strijd met de ononderbroken praktijk van Gods kerk, die, zoals de profeet zegt, bidt: "Bekeer mij, dan zal ik mij bekeren" (Jer. 31, 18).

Bij de wedergeboorte van de mens gebruikt God zijn almachtige kracht niet zo, dat Hij daardoor de wil van de mens feilloos en met overmacht buigt tot geloof en bekering. Maar als God bij zijn genadewerk alles wat Hij aanwendt bij de bekering van de mens, gedaan heeft, kan de mens zich toch tegen God en de Heilige Geest verzetten, terwijl God beoogt door de wedergeboorte juist hem tot een nieuwe mens te maken. Ja, zo verzet de mens zich ook inderdaad vaak, waardoor hij zijn eigen wedergeboorte helemaal verhindert. Op deze manier beslist de mens zelf of hij al dan niet wedergeboren zal worden.

Dit betekent niets anders dan dat men bij onze bekering de kracht van Gods genade helemaal uitschakelt. Men maakt de werking van de almachtige God ondergeschikt aan de menselijke wil. Dit is in strijd met wat de apostelen leren: "Overweldigend groot is zijn kracht aan ons die geloven" (Ef. 1, 19), en "dat God met kracht alle welgevallen in het goede en het werk van het geloof volmaakt" (2 Tess. 1, 11), en "dat zijn goddelijke kracht ons met alles wat tot leven en godsvrucht strekt, heeft begiftigd" (2 Petr. 1, 3).

De genade en de vrije wil brengen samen, elk voor zijn deel, het begin van de bekering tot stand, waarbij niet de genade voorop gaat. Dit betekent: bij de bekering helpt God de menselijke wil pas krachtig, nadat deze zichzelf in beweging zet en zich op de bekering richt.

De oude kerk heeft deze leer allang geleden in de pelagianen veroordeeld op grond van de woorden van de apostel: "Het hangt dus niet daarvan af, of iemand wil, dan wel of iemand loopt, maar van God, die Zich ontfermt" (Rom. 9, 16). Evenzo: "Want wie onderscheidt u? En wat hebt gij, dat gij niet ontvangen hebt?" (1 Kor. 4, 7); "want het is God, die om zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt" (Fil. 2, 13).

Dit lijkt me ook niet helemaal in overeenstemming met wat Quazzy zegt. Die zegt namelijk dat de wedergeboorte na de zogenaamde keus van de mens komt. En dat de mens in de positie gezet wordt om te geloven en daarna nog Jezus kan weigeren. Dat heb ik dus aangehaald als wat de DL als dwaling aangeeft beargumenteerd vanuit de Bijbel.
Ik zeg dat de wedergeboorte nodig is om de wil vrij te maken. Want de wedergeboorte is niets anders dan de ombuiging van de wil zodat de mens gaat willen wat God wil.

Adje,
Je hebt een heel, heel mooi stuk geschreven!

[Quazzy]

Wanneer de mens zich metterdaad bekeert, kunnen door God geen nieuwe kwaliteiten, krachten of gaven aan de wil geschonken worden. Het geloof - waarmee onze bekering begint en waaraan wij de naam gelovigen danken - is dan ook niet een kwaliteit of gave die God schenkt, maar alleen een daad van de mens. Men kan slechts over een gave spreken, voorzover het betreft het vermogen om tot geloof te komen.

Zij die dit leren, spreken de Heilige Schrift tegen, die getuigt dat God nieuwe gaven in onze harten uitstort, namelijk geloof, gehoorzaamheid en de ondervinding van zijn liefde: "Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven" (Jer. 31, 33). En: "Want Ik zal water gieten op het dorstige en beken op het droge; Ik zal mijn Geest uitgieten op uw nakroost" (Jes. 44, 3). En: "De liefde van God is in onze harten uitgestort door de Heilige Geest, die ons gegeven is" (Rom. 5, 5). Dit is ook in strijd met de ononderbroken praktijk van Gods kerk, die, zoals de profeet zegt, bidt: "Bekeer mij, dan zal ik mij bekeren" (Jer. 31, 18).

OK, tot zover nog geen grote problemen, toch? Ik beweer ook dat een bekering niet alleen een daad van de mens is, en heb nergens gezegd dat God geen gaven of kwaliteiten geeft.

Bij de wedergeboorte van de mens gebruikt God zijn almachtige kracht niet zo, dat Hij daardoor de wil van de mens feilloos en met overmacht buigt tot geloof en bekering. Maar als God bij zijn genadewerk alles wat Hij aanwendt bij de bekering van de mens, gedaan heeft, kan de mens zich toch tegen God en de Heilige Geest verzetten, terwijl God beoogt door de wedergeboorte juist hem tot een nieuwe mens te maken. Ja, zo verzet de mens zich ook inderdaad vaak, waardoor hij zijn eigen wedergeboorte helemaal verhindert. Op deze manier beslist de mens zelf of hij al dan niet wedergeboren zal worden.

Dit betekent niets anders dan dat men bij onze bekering de kracht van Gods genade helemaal uitschakelt. Men maakt de werking van de almachtige God ondergeschikt aan de menselijke wil. Dit is in strijd met wat de apostelen leren: "Overweldigend groot is zijn kracht aan ons die geloven" (Ef. 1, 19), en "dat God met kracht alle welgevallen in het goede en het werk van het geloof volmaakt" (2 Tess. 1, 11), en "dat zijn goddelijke kracht ons met alles wat tot leven en godsvrucht strekt, heeft begiftigd" (2 Petr. 1, 3).

Dit stuk zou misschien wat problemen op kunnen leveren. Ik zie de wedergeboorte als iets dat compleet van God afkomstig is. Dus daar kan een persoon zich niet tegen verzetten. De mens kan dus niet beslissen om wedergeboren te worden. Volgens mij is het een logische consequentie van een bekering. En daar is het waar het misschien mis gaat: een spraakverwarring tussen bekering en wedergeboorte. Want ik denk dat de mens zeker een invloed heeft in de bekering. Het is de enige manier die recht doet aan de vrije wil van de mens, door God gegeven en het verbond door God iogesteld. Dat verbond moet in vrijheid ondertekend kunnen worden wil het enige waarde kunnen hebben.

De genade en de vrije wil brengen samen, elk voor zijn deel, het begin van de bekering tot stand, waarbij niet de genade voorop gaat. Dit betekent: bij de bekering helpt God de menselijke wil pas krachtig, nadat deze zichzelf in beweging zet en zich op de bekering richt.

De oude kerk heeft deze leer allang geleden in de pelagianen veroordeeld op grond van de woorden van de apostel: "Het hangt dus niet daarvan af, of iemand wil, dan wel of iemand loopt, maar van God, die Zich ontfermt" (Rom. 9, 16). Evenzo: "Want wie onderscheidt u? En wat hebt gij, dat gij niet ontvangen hebt?" (1 Kor. 4, 7); "want het is God, die om zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt" (Fil. 2, 13).

Ik zou willen stellen dat de genade voorgaat bij het begin van de bekering. Oftewel: het is genade van God dat iemand in de positie verkeerd dat hij van het evangelie hoort, maar het is een daad van vrije wil dat hij vervolgens besluit om christen te worden.

Dit lijkt me ook niet helemaal in overeenstemming met wat Quazzy zegt. Die zegt namelijk dat de wedergeboorte na de zogenaamde keus van de mens komt. En dat de mens in de positie gezet wordt om te geloven en daarna nog Jezus kan weigeren. Dat heb ik dus aangehaald als wat de DL als dwaling aangeeft beargumenteerd vanuit de Bijbel.

Nee dat heb ik niet gezegd. Misschien was ik iets te kort met mijn beschrijving, maar dat komt doordat ik het stuk toch wat kort wilde houden. Ik heb gezegd dat de wedergeboorte na de bekering komt, maar niet gezegd dat er een tijd tussen zat(als dat werd zo opgevat, dan is dat mijn schuld)
Wedergeboorte komt direct na een bekering. Het is alleen dat er verschillen bestaan tussen een plotselinge bekering en een geleidelijke bekering, waardoor het moment van wedergeboorte moeilijk vast te stellen is.

Ik zeg dat de wedergeboorte nodig is om de wil vrij te maken. Want de wedergeboorte is niets anders dan de ombuiging van de wil zodat de mens gaat willen wat God wil.

Niets anders? De wedergeboorte is het moment dat de Heilige Geest in iemand komt! Het is het moment van een nieuwe start: het oude leven met al zijn zonden is weggestreept en een nieuwe leven is begonnen. Een leven met een hemels perspectief.
De wedergeboorte zou inderdaad ook het moment moeten zijn dat de mens gaat willen wat God wil; alleen de praktijk wijst vaak anders uit.

Adje,
Je hebt een heel, heel mooi stuk geschreven!

Welk stuk bedoel je? het stuk

kHoorde juist gisteren in een lezing van een zekere dominee het volgende:

of het gedeelte

Maar gelukkig ook:

Beide zinnen vond ik niet echt bijzonder diepgaand. De rest van zijn bijdrage was een puur citaat net als het grootste gedeelte van jouw reactie, iets dat niet echt bijdraagt bij een discussie.

[Adje]

Volgens mij maak je onderscheid, Quazzy, waar geen onderscheid is. Kun je even duidelijk maken wat voor jou precies het verschil is tussen wedergeboorte en bekering?

God bekeert een mens, en dan is hij wedergeboren. God 'wederbaart' een mens, en dan is hij bekeerd.

Wat heeft een mens te kiezen? Alleen maar tussen kwaad en nog kwader. Uit zichzelf vraagt een mens niet naar Christus, wat Zeckie ook al zei. (niet dat het genoeg is hoor, als hij wel naar Hem vraagt), en uit zichzelf kiest een mens ook niet voor Jezus. Het is God Zelf en God Alleen die een mens omkeert. Wedergeboorte en Bekering zijn per definitie niet te scheiden. En ook al neem je de limiet naar nul, het is nog hetzelfde!

Waarom God niet de eer geven voor Zijn Eigen Werk? Hij heeft Zijn Zoon gezonden, zou hij de rest dan aan ons, nietige dwaze mensen, af laten hangen? Waarom zelf wat willen doen, met heel je verzondigde wezen? Het gaat TOCH niet! We doen het toch altijd verkeerd. Laat God afmaken, waar Hij van eeuwigheid al mee begonnen is. En laten we niet als arrogante betweterige mensen denken dat we het op eigen kracht wel kunnen. Ik stem van harte in met Refojongere, we zien de laatste tijd steeds meer dat de dingen die een paar honderd jaar geleden ronduit afgewezen werden, nu zachtjesaan via de achterdeur weer binnensluipen.