Okee, ik zit met een dilemma waar ik niet uit kom, maar jullie ongetwijfeld veel bij kunnen helpen.
De gereformeerde visie is dat je zelf niets kunt doen om behouden te worden, dat het 100% Gods werk is, en dat wordt dus (best logisch) gekoppeld aan uitverkiezing.
daarnaast staat: Volgens veel gereformeerden versimpelen veel evangelischen het geloof tot: Jezus is voor je gestorven, als je dat gelooft ben je behouden (waarvan ik denk dat het geen versimpeling is, maar een absolute verdieping: het Christendom is de enige godsdienst met deze boodschap).
Nee, zeggen sommige gereformeerden, dat is te simpel. Je moet wel ellendekennis hebben, je zondig voelen, je zonde beleiden en je uiterste best doen om elke zonde te ontlopen. Pas dan zul je behouden zijn en het koninkrijk van God beerven. Dus je moet wel wat doen om het koninkrijk van God te beerven, het is wel van jou afhankelijk???
Dus, aan de ene kant kunnen we er niets aan doen want het is uitverkiezing, maar als evangelischen dan zeggen, je kunt niets tot je behoudt doen dan geloven in Christus, is dat toch te weinig, want blijkbaar moet er ook zeer veel bezig gegaan worden met de zonde voordat het zover is.
Wat is het nu? Moet je nu wel of niet zelf wat doen om behouden te worden? Misschien heb ik het gewoon niet goed begrepen, en is er een hele duidelijke verklaring. Help me, please
"werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven: Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen." Dat zegt de Bijbel. Je moet jezelf bekeren en zult er dan achter komen dat het God was die het deed.
"werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven: Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen." Dat zegt de Bijbel. Je moet jezelf bekeren en zult er dan achter komen dat het God was die het deed.
Dit is denk ik inderdaad geen goede uitwerking van deze tekst. De tekst is gericht aan alle heiligen in Christus Jezus die te Filippi zijn. (Fillip. 1).
En het achteraf ontdekken dat God het was die het deed kan ik ook niet vinden in de Bijbel.
Door de val kunnen wij onszelf niet bekeren. We zijn van God afgeweken om nooit meer naar God terug te keren vanuit onszelf.
De plicht ligt er om er alles aan te doen, Gods genade en Geest is het die ons laat zien dat we niet kunnen en het is ook Gods Geest die ons overtuigt van onze zonde, van Gods recht om ons te laten liggen in onze zonden, van het oordeel dat de zonde teweegbrengt maar diezelfde Geest is het die Zijn uitverkoren volk het geloof en de bekering schenkt, zoals in bovenstaande tekst staat aangegeven, naar Zijn welbehagen, dus zonder toedoen of werk van de mens.
God gebruikt de (prediking van) Zijn Woord om mensen te bekeren. Dus daarom is het de plicht van ieder mens om Gods Woord te lezen en zich te zetten onder de prediking van het Woord.
Stel dat jij in de tijd van de apostelen leefde en je hoorde Johannes de Doper roepen: Bekeert u en gelooft het Evangelie, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen!
En dan stel jij de vraag: Johannes, moet ik nu wel wat doen of niet?
Die vraag komt toch niet in je op als je zo'n heilrijke en troostvolle, tegelijk ernstige en waarschuwende boodschap te horen krijgt? Daar ga je toch mee aan de slag of niet dan? De HEERE God vraagt immers gehoorzaamheid en wil bekering van een ieder mens tot Hem!
Alleen wat is nu geloof en bekering? Is dat accepteren van de boodschap: Door Jezus moet je zalig worden. Duizenden zijn er die dat beamen, van volle evangelischen tot oud-gereformeerden. Alleen dat beamen is niet genoeg. Wij moeten Hem Zelf tot ons eigendom hebben, wij moeten Zijn offer aan ons hart krijgen toegepast door Zijn Geest.
Wat is nu geloof? Dat is sterven aan de wet en in een nieuw godzalig leven opstaan in Christus. Dat betekent dus dat je wil, die van nature geneigd is tot alle kwaad en graag onafhankelijk wil zijn en God in het diepste niet wil dienen, ook in het diepst niet eens bedroefd is over de zonden (en dat is toch een wezenlijk kenmerk van de bekering, dat we zonden gaan haten en laten!), dat DIE wil geneigd wordt tot God, bekeerd wordt. In een woordje: De wedergeboorte.
Wat doen vele mensen bij het horen van de boodschap: Bekeert u en gelooft het Evangelie om behouden te worden. Die GAAN de zonden laten, die GAAN stipt naar de wet leven, die kiezen ervoor om Jezus helemaal te volgen. Maar, waar kom je nu achter als je dat gaat doen? Dan kom je erachter, dat je net als de rijke jongeling wel dicht bij het Koninkrijk der hemelen bent gekomen, maar dat al je gerechtigheden in eigen oog een wegwerpelijk kleed zijn. Waarom? Dat hart, dat hart, dat is nog steeds niet gebogen tot God, je blijft een liefhebber van jezelf, je hebt het maar om jezelf te behouden gedaan, de ere Gods staat niet bovenaan, maar jijzelf.
Dat is de zonde van hoogmoed uit het paradijs waar we dan ontdekt aan worden. Wij op een, God ergens anders, van de troon gestoten. Er is geen plaats voor Jezus, dat leren we ook uit de Kerstgeschiedenis, niemand had Hem nodig. Ze meenden het zelf wel te kunnen. Och, wij kunnen ons toch wel bekeren en geloven. Geloven is immers een keuze van jezelf en bekering lukt ook nog wel als we een beetje volhouden. Maar wie heeft Jezus nu echt nodig, waar is echt plaats voor Hem gemaakt? Dat is diegene, die vanuit de praktijk van het leven dit gegeven heeft geleerd en ontdekt: Ik KAN helemaal niet zalig worden, ik KAN God helemaal niet dienen, ik ben zo hard van binnen dat ik me onmogelijk kan bekeren, ik heb geen zondekennis, ben niet eens bedroefd over mijn zonden, dat is mijn grootste ellende!
Dezen hebben ontdekt: Ik KAN niet zalig worden, en ik moet met God verzoend worden, maar ik kan het nooit uit mezelf, is er dan nog IETS waardoor ik met Hem in het reine kan komen?
En dan klinkt het uit de Bijbel: "Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld; en rijken heeft Hij ledig weggezonden." (Lukas 1:53).
Ben jij hongerig naar Hem? Hij staat telkens weer gereed om zondaren die om Hem verlegen zijn, die nergens anders de zaligheid kunnen vinden dan in Hem en die ontdekt hebben dat ze niemand anders nodig hebben dan Hem, om die te ontvangen en met Zijn heilsgoederen te vervullen.
Zo blijft zalig worden niets doen, want als wij ook maar een zuchtje zouden toedoen, dan zouden we verloren gaan, want alles van ons is onvolmaakt en de verdoemenis waardig. Wie dat erkent, die erkent Jezus.
Ik heb het idee dat ik me helemaal aansluit bij Refojongere.
Ik probeer even een stukje verder te gaan. Tenminste als dat mag;-)
Zalig worden kunnen we dus zelf niet. Hoewel het bevel van geloof en bekering er wel ligt. Zie de tekst uit Johannes 5:
39 Onderzoekt de Schriften; want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben; en die zijn het, die van Mij getuigen.
40 En gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven moogt hebben.
41 Ik neem geen eer van mensen;
42 Maar Ik ken ulieden, dat gij de liefde Gods in uzelven niet hebt.
Daarin zien we ook waarom we het zelf niet kunnen. God wil alleen de eer krijgen. Dat we ons niet zouden beroemen op onze bekering. Want God is een jaloers God op Zijn eer. We moeten dan ook erkennen dat we ons zelf niet kunnen bekeren. En dat is, zoals jij (Madtice) het stelt, ook de mening van de evo's.
Alleen als we zeggen dat we ons zelf niet kunnen bekeren en dat Jezus het zal doen, dan vertellen we maar de helft. Omdat God rechtvaardig is en Zijn beeld, dat we bij de zondeval verloren zijn, terugeist van ons. Dus als we ons niet bekeren, dan zullen we in de eeuwigheid voor eeuwig straf moeten lijden. Maar nu heeft Jezus geleden voor de zonden van de uitverkorenen, opdat een iegelijk die in hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leve hebbe. En dat geloof is een gave Gods die in u werkt beide het willen en het werken.
het is denk ik wel zo dat je niet passief moet zijn. Je kunt niets toedoen aan je zaligheid, zeker niet! Maar je mag wel bij de Heere God pleiten denk ik.
Zo staat er toch ook in Jes 55 'zoek de Heere terwilj Hij te vinden is, roep Hem aan terwijl Hij nabij is'. En in Amos 'zoekt de Heere en leeft'.
Maar het is ABSOLUUT niet zo dat je met dat zoeken e.d. ook maar iets hebt toegevoegd aan je wedergeboorte. Dat staat toch ook in Filipenzen (?) 'want God is het die het in u bewerkt beide het willen en het werken'.
En Adryan, denk je echt dat evo's geloven dat ze zichzelf kunnen bekeren?
Lebaoth
'Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden.'
Ik kan me ook aansluiten bij Refojongere en wil nog een aanvulling geven dat ik er niet aan moet denken dat wij zelf ook nog wat zouden moeten doen. Wie zou dan zalig kunnen worden? NIEMAND want wij zijn geneigd om God en onze naaste te haten.
En dan, als dit waar zou zijn dan zou het er op neer komen dat het offer van Christus dus niet geheel volmaakt zou zijn. De Heere zou een God zijn die dan dus niet volmaakt was en Die hulp nodig had van mensen.
Nee het offer van Christus is voor 100% volmaakt geweest en Hij heeft van ons niets nodig het is allemaal uit genade alleen. en wij kunnen en behoeven zelf daar niets aan toe te voegen. Dat neemt niet weg dat we wel goede werken moeten doen en dan niet als verdienste maar uit dankbaarheid.
Jezus leeft in eeuwigheid. Zijn Sjalom wordt werkelijkheid.
We hopen binnenkort Zijn komst op aarde weer te gedenken, het grootste wonder wat op aarde ooit geschied is, Hij is gekomen om zondaren zalig te maken en een ieder die in Hem gelooft zal zalig worden en daar behoeven we dan zelf niets aan toe te voegen het is allemaal uit genade alleen. Alles alleen uit Christus en niet uit ons, niets uit ons.
Zeg mij eens op grond van de bijbel dat het verkeerd is om het eerst eens te proberen op eigen kracht? Werkelijk te proberen het goede te doen? Werkelijk te proberen te doen wat God wil wat we doen? Daartoe vermaande Johannes de Doper bij de bekering van de mensen vóórdat Jezus zijn Koninkrijk verkondigde: 'Brengt dan vrucht voort, die aan uw bekering beantwoordt'.
Sommige mensen lijken zelfs bang te zijn dà t het zal lukken als iemand het in eigen kracht eerst maar eens probeert, alsof diegene kans heeft op slagen... En dus zeggen ze bij voorbaat: ach wij kunnen toch niets, wij zijn zondig, wij zijn slecht, we moeten het zelfs maar niet proberen etc. Want ja, als je het in eigen kracht probeert, oei, da's hoogmoed. Dan denkt iemand in eigen kracht een soort Jezus te kunnen worden. Au! Nee dat streven is te hoog gegrepen. Ach, alsof iemand het zou redden in eigen kracht. Maar dat weten ze niet omdat ze dat zelf nooit eens ècht hebben geprobeerd. Omdat ze dat misschien niet eens willen? Omdat het hun teveel moeite kost? Ach ja, er is al Iemand die alles voor ons heeft gedaan, wij hoeven helemaal niets te doen. 1 Petr. 21-24, 1 Joh. 2:6.
Overigens, 'gewilde nederigheid' is ook een zonde. Waarom? Lees maar eens kol 2:16-23. Alle voorschriften - ook het voorschrift: wij als mensen mogen niet proberen om het goede te doen in eigen kracht - dienen slechts tot bevrediging van het vlees. Lekker makkelijk om te zeggen dat je niets kan. Hoef je het namelijk ook niet te doen. Hoef je je vlees met zijn lusten en begeerten ook niet gekruisigd te houden. Kun je doorgaan met zondigen. Goed excuus. Ach ja, we hoeven nooit iets te doen. We kunnen op onze lauweren rusten. De gebraden vogeltjes vliegen onze mond binnen... Sorry voor mijn cynisme. Gewilde nederigheid.
Probeer 't maar uit. Doe maar eens iets in eigen kracht. Probeer maar eens een week lang heel bewust om niet te zondigen en voortdurend aan God te denken. Je moet eerst ondervonden hebben wat je wel en niet kan in eigen kracht voordat je weet wat er mogelijk is in Gods kracht!. Just find out.
De gereformeerde mens is geneigd om bij voorbaat al te zeggen het niet te kunnen maar dat is niet goed! Je moet het zelf persoonlijk ervaren en dat kan alleen als je het uit je zelf probeert en niet eerder! Als het dan niet lukt dan ervaar je zo een leegte en een tekortkoming van je eigen kant dat je het hoger op zoekt en als het ware God aanroept met de woorden 'help Heer want ikzelf kan het niet!'
Origineel geplaatst door Adryan
Maar nu heeft Jezus geleden voor de zonden van de uitverkorenen, opdat een iegelijk die in hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leve hebbe.
Nu haal je twee dingen door elkaar, Adryan. Als Jezus alleen voor de zonden van de uitverkorenen heeft geleden, dan kloppen een aantal teksten niet meer en zeker niet de tekst die je er achteraan noemt (Joh. 3:16).
Ik dus o.a. ook deze teksten:
2 Corinthe 5:19 Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende; en heeft het woord der verzoening in ons gelegd.
1 Johannes 2:2 En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld
Lijkt mij helder. Ik weet dat er zijn die niet met deze teksten uit de voeten kunnen, zodat van de wereld de 'wereld der uitverkorenen' wordt gemaakt. Dat lijkt mij niet de juiste uitleg.
Origineel geplaatst door kridje
Je moet het zelf persoonlijk ervaren en dat kan alleen als je het uit je zelf probeert en niet eerder! Als het dan niet lukt dan ervaar je zo een leegte en een tekortkoming van je eigen kant dat je het hoger op zoekt en als het ware God aanroept met de woorden 'help Heer want ikzelf kan het niet!'
Precies. Hoe vaak heb ik niet tegen m'n eigen onmacht aangelopen? Maar dan ook letterlijk er tegen aangelopen, zoals je tegen een muur aan loopt (terwijl je aan de andere kant wilt komen), keer op keer, en niet bij voorbaat - 20 meter vóór de muur - al zeggen: ik kom er toch niet door heen en vervolgens stoppen en staan wachten op een wonder. Dat is puur ongeloof. Je hebt het immers niet eens geprobeerd? Het kan ook valse bescheidenheid zijn, of de angst dat je eens een keer je hoofd stoot. En dus hoop je maar op een wonder, waardoor je ineens aan de andere kant staat, zonder pijn, zonder moeite, zonder geloof. Huppekee. Ik kan niets en ik mag niets proberen. Maar ik sta wel opeens aan de andere kant van de muur. Hoe heerlijk. Wat een wonder.
Zo'n geloof is hetzelfde geloof als Petrus die opeens zag dat ie op water liep en er toen doorheen zakte. Had hij geloof gehad, dan was hij op het water blijven lopen. Maar dan moest ie wel lopen, richting Jezus, al moest ie de grote oceaan over, en niet vertwijfeld naar het water gaan staren, zoals ik vertwijfeld naar die muur zou gaan staren in zo'n geval. Overigens, Petrus liep nog naar Jezus, al verloor hij zijn moed, en werd 'kleingelovige' genoemd. De anderen durfden niet eens het schip uit te gaan.
Nee, ren erop af en stoot je hoofd maar eens. Eens? Vele keren. En dán pas besef je de noodzaak: Als ik wèrkelijk aan de andere kant van die muur wil komen, dan kan ik dat niet alleen. En dan ga je beseffen: Maar met Gods kracht kom ik er overheen of er doorheen.
En het is niet iets nutteloos om het zelf eens te proberen, zeker niet. Maar laat het met gebed gepaard gaan en niet met de gedachte dat ik het zelf doe.
Toch blijft het dat het 100 % Gods werk is en 100 % de verantwoordelijkheid van de mens.
Wij zijn van Hem afgevallen en het is alleen maar genade dat er uberhaupt nog een weg terug is!!!
En die ellendekennis en dat belijden dat is geen voorwaarde Madtice!!
Het is alleen een kenmerk van het ware werk van God Drieënig!
E e n k e n m e r k
Dat wordt vaak verkeerd uitgelegd, door beide partijen
