Uit HP de Tijd, 8 december 2004, via http://www.hedenlands.nl
Jan Kuitenbrouwer
In 1978 woedde in Nederland een polio-epidemie. In een half jaar tijd werden 110 mensen besmet, hoofdzakelijk in de dorpen Elspeet, Nunspeet, Uddel en Staphorst, waar meer dan de helft van de
bevolking niet tegen de ziekte was ingeënt, vanwege hun godsdienstige overtuiging. Wie zich tegen gevaarlijke ziekten laat inenten, gaat de redenering, ontneemt God de kans ons die ziekte te geven, mocht Hij dat om een of andere reden nodig achten. Bovendien: het is zinloos, want als God je geen polio kan geven, verzint hij wel iets anders. Zoals een dominee van de Gereformeerde Gemeente in Elspeet het formuleerde: ''Al zou u dan uw kind willen bewaren voor de polio, de Heere heeft het laatste woord.''
De Gezondheidsraad adviseerde polivaccinatie wettelijk verplicht te stellen, maar de regering zag ervan af. Toen zich in 1992 opnieuw een uitbraak voordeed bleek in dorpen als Staphorst en Genemuiden het vaccinatiepercentage onder het reformatorische volksdeel inmiddels aanzienlijk toegenomen. Dit was te danken aan de minder agressieve suikerklontjes-methode (geen injectie), maar ook aan het boek 'Polio, afwachten of afweren?' van de prominente gereformeerde theoloog W.H Velema, die inenting theologisch toelaatbaar verklaarde.
De polio-epidemie van 1978 zou een van de laatste gelegenheden zijn waarbij de mores van een godsdienstige minderheid botsten met de normen en waarden van de niet- of anders-godsdienstige meerderheid. Sindsdien komen de zwartekousers en gereformeerdebonders nog maar zelden in opspraak. Gaat er toch een te ver, zoals RPF-leider Van Dijke in 1999, toen hij zei dat homo's crimineel waren, dan is er altijd wel iemand die de rechter inschakelt.
Zo gaat de africhting van bevolkingsgroepen met een extreme levensbeschouwing in zijn werk: binnen de groep wordt geprobeerd het aantal wrijvingen zoveel mogelijk te beperken, buiten de groep staan waakzame burgers klaar om in te grijpen als men toch te ver gaat en zo nu en dan past de politiek de wetgeving aan om het hoofd te bieden aan nieuwe complicaties.
(Met een beetje creativiteit blijkt een hoop mogelijk. In Antwerpen wordt de moslim-aberratie om gemaskerd over straat te gaan vervolgd op grond van een wet die oorspronkelijk gericht was tegen de katholieke aberratie om gemaskerd over straat te gaan, ook wel carnaval genoemd.)
Kijken wij met deze rolverdeling in het achterhoofd naar Ayaan Hirsi Ali, dan valt op dat zij daar niet in past. Zij is een Kamerlid, dus zij zou zich bezig moeten houden met het maken van nieuwe wetten. Maar zij maakt films en boeken waarmee zij Nederlandse moslims probeert te bewegen tot een geloofspraktijk die beter past in de maatschappij om hen heen, zoals Velema dat deed inzake polio. Zij gedraagt zich dus als een islamtheoloog, of, zoals Trouw schreef na de vertoning van Submission I, als 'profetes.' W. H. Velema ageerde tegen wat in seculier Nederland werd gezien als kindermishandeling op basis van de Bijbel, Hirsi Ali ageert tegen vrouwenmishandeling op basis van de Koran. Ayaan Hirsi Ali is de W.H. Velema van de Nederlandse islam.
Hirsi Ali's rolverwarring is misschien begrijpelijk: de Koran heeft voor islamieten kracht van wet, maar het is een wet waar het Nederlandse parlement niet over gaat en waar, zo staat het nu eenmaal geschrven, sowieso niets meer aan te veranderen is. (Een liberaal politicus zou hem ook niet moeten wíllen veranderen, want de godsdienst is vrij. Het enige dat telt zijn de wetten van het land.)
Dat Hirsi Ali meer bezig is met de islamitische geloofspraktijk dan met wetgeving, bleek vorige week opnieuw uit haar voornemen om voorlopig niet terug te keren naar de Kamer. Enig begrip voor haar positie is op zijn plaats, misschien is ze meer in de war dan ze zich realiseert, maar toch, het blijft vreemd dat zij niet, zoals Mohammed B.'s andere beoogde slachtoffers, weer aan het werk is. Zij lijkt zichzelf te beschouwen als een soort nationale verlichtingsmascotte, vrijgesteld om naar eigen inzicht aan haar bijzondere project te werken, waarvan wij de vorderingen wel zullen vernemen als het zover is. Een film, een boek, een wandkleed misschien? Hebben die duizenden kiezers daarvoor op haar gestemd?
Ayaan Hirsi Ali zou zich moeten terugtrekken uit de Tweede Kamer en als zij niet wil zou haar partij erop moeten aandringen. Geen populaire maatregel, maar in verhouding tot het ordinaire opportunisme waarmee ze haar destijds inlijfden, zou de VVD er met een dipje in de polls nog licht van afkomen.
Dan kan zij zich op haar schrijfwerk concentreren, en wie weet, misschien gaat zij dan, net als W. H. Velema, de geschiedenis in als de auteur van een baanbrekend boek dat duizenden levens redde en bijdroeg tot de domesticatie van een radicale, religieuze minderheid.
Geen slechte erfenis.
[Aangepast op 12/1/05 door David J]
Hirsi Ali Velema
Mijn eerste reactie, die ik vanwege een technische storing niet op http://www.hedenlands.nl kwijt kon en daarom maar hier deponeer 
:
Leuk stuk. Ik ben het er zonder meer mee eens dat Hirsi Ali zich niet bepaald gedraagt als Kamerlid. In plaats van het volk te vertegenwoordigen probeert ze de mening van dat volk te beinvloeden. Op zich natuurlijk een legitieme bezigheid, maar niet die van een Kamerlid. Ze zou daarom m.i. haar Kamerlidmaatschap moeten heroverwegen en daarbij kiezen tussen vertegenwoordiging of beinvloeding.
Wat de vergelijking met Velema betreft: leuk gevonden. Maar m.i. gaat deze vergelijking mank. Velema had (heeft) namelijk gezag binnen de gereformeerde gezindte omdat hij zich nadrukkelijk plaatst binnen de traditie en onder het gezag van de Bijbel. Juist van daaruit liet hij zien dat inenting niet verkeerd hoeft te zijn. Met andere woorden, hij ontleende zijn gezag aan bron(nen) die voor zijn lezers gezaghebbend waren.
Hirsi Ali daarentegen plaatst zich nadrukkelijk buiten de traditie van de islam en steekt haar afkeer ervan niet onder stoelen of banken. Ik kan mij dan ook niet voorstellen dat zij gezag geniet binnen de kringen die ze zegt te willen bereiken. Ik koester zelfs de verdenking dat 'Submission' helemaal niet bedoeld is voor moslims, maar in tegendeel, voor de liberale Nederlanders die Hirsi Ali's nieuwe geloofsgenoten zijn. Voor moslims is ze een vreemde geworden, die argumenten gebruikt die binnen hun argumentatiewereld geen rol spelen. Haar effect op de moslimgemeenschap zal daarom niet groot zijn.
Indien er iets dient te veranderen binnen de orthodoxe moslimgemeenschap, zal dat van binnenuit moeten gebeuren, door theologen die zelf overtuigd moslim zijn en blijven, en die hun argumentatie ontlenen aan een geloofwaardige interpretatie van de Koran. De rol van figuren als Hirsi Ali zal zich beperken tot het attenderen van de buitenwacht op de problemen binnen de islam. Tot haar troost kan gezegd worden dat ook dat best een belangrijke rol is.
:Leuk stuk. Ik ben het er zonder meer mee eens dat Hirsi Ali zich niet bepaald gedraagt als Kamerlid. In plaats van het volk te vertegenwoordigen probeert ze de mening van dat volk te beinvloeden. Op zich natuurlijk een legitieme bezigheid, maar niet die van een Kamerlid. Ze zou daarom m.i. haar Kamerlidmaatschap moeten heroverwegen en daarbij kiezen tussen vertegenwoordiging of beinvloeding.
Wat de vergelijking met Velema betreft: leuk gevonden. Maar m.i. gaat deze vergelijking mank. Velema had (heeft) namelijk gezag binnen de gereformeerde gezindte omdat hij zich nadrukkelijk plaatst binnen de traditie en onder het gezag van de Bijbel. Juist van daaruit liet hij zien dat inenting niet verkeerd hoeft te zijn. Met andere woorden, hij ontleende zijn gezag aan bron(nen) die voor zijn lezers gezaghebbend waren.
Hirsi Ali daarentegen plaatst zich nadrukkelijk buiten de traditie van de islam en steekt haar afkeer ervan niet onder stoelen of banken. Ik kan mij dan ook niet voorstellen dat zij gezag geniet binnen de kringen die ze zegt te willen bereiken. Ik koester zelfs de verdenking dat 'Submission' helemaal niet bedoeld is voor moslims, maar in tegendeel, voor de liberale Nederlanders die Hirsi Ali's nieuwe geloofsgenoten zijn. Voor moslims is ze een vreemde geworden, die argumenten gebruikt die binnen hun argumentatiewereld geen rol spelen. Haar effect op de moslimgemeenschap zal daarom niet groot zijn.
Indien er iets dient te veranderen binnen de orthodoxe moslimgemeenschap, zal dat van binnenuit moeten gebeuren, door theologen die zelf overtuigd moslim zijn en blijven, en die hun argumentatie ontlenen aan een geloofwaardige interpretatie van de Koran. De rol van figuren als Hirsi Ali zal zich beperken tot het attenderen van de buitenwacht op de problemen binnen de islam. Tot haar troost kan gezegd worden dat ook dat best een belangrijke rol is.