Christinnereis - Algemeen
Geplaatst: 24 mei 2004, 12:46
Gisteren weer eens in de Christinnereis begonnen. Een prachtig boek vind ik het. In de voetnoot in de versie die ik heb staat dat de reis van Christinne meer de gewone weg is, zonder de extreme zaken zoals in de Christenreis, die meer op het leven van bijv Paulus lijkt.
In mijn omgeving wordt veelvuldig geciteerd uit de Christenreis, citaten uit de Christinnereis hoor ik daarentegen vrijwel nooit. Nu zijn er wat zaken waar ik toch mijn vragen over heb. Versmallen wij onze leer/ons blikveld niet door ons te 'beperken' tot Gods weg zoals in de Christenreis besproken wordt? Enkele zaken die mij zo in het begin weer opvallen zijn:
A. Het feit dat Christinne niet naar de Sinai (het werkhuis) gaat. Christinne ziet haar zonden en ellendestaat en gaat naar de bekende Enge Poort. In onze kringen wordt vaak gezegd dat een gelovige het eerst zelf gaat proberen, zich eerst 'dood' moet werken. Toch?
B. In het gedeelte net nadat Christen (en Christinne) de Enge Poort zijn doorgegaan lees ik de volgende 2 citaten:
"Ik zag ook, dat CHRISTEN hem verder vroeg, of hij hem niet kon ontlasten van het pak, dat hij op zijn rug had; want tot nog toe had hij er zich met geen middel van kunnen verlossen. Maar GOEDE WIL gaf hem ten antwoord: "Wat uw last betreft, draag die goedsmoeds, tot u aan de plaats der verlossing komt; daar glijdt hij u vanzelf van de rug."
en
"Dus waren nu Christin en haar zonen met Barmhartig door de Heere ontvangen aan de ingang van de weg, en door Hem vriendelijk toegesproken. Toen zeiden zij verder tot Hem: wij gevoelen smart over onze zonden en smeken onze Heere om vergeving en verder onderricht omtrent hetgeen wij doen moeten.
POORTWACHTER: Ik schenk u vergiffenis, zei Hij, door woord en daad. Door woord, in de belofte van vergeving; door daad, in de weg, waarin ik die verwierf. Neem het eerste aan van mijn lippen met een kus, Hoogl. 1:2, en het andere, wanneer het u zal worden geopenbaard. Joh. 20:20.
Toen zag ik in mijn droom, dat hij veel goede woorden tot hen sprak, waarover zij zeer verheugd waren. Hij bracht hen ook op de trans van de poort, en liet hen zien, door welk een daad zij werden gered. Daarbij vertelde hij haar, dat zij dat gezicht weer zouden zien tot haar vertroosting, als zij op de weg zouden voort wandelen."
We weten dat het zondepak van Christen pas bij het kruis van zijn rug viel. Christinne daarentegen kon voortgaan met de belofte van vergeving en had geen pak van zonden op haar rug.
Zoals ik al eerder heb gesteld lijkt het er op dat door enkelen de accentuering niet goed wordt gelegd in die zin dat gewone weg en bijzondere weg door elkaar worden gehaald. Als nu iemand die pas gelooft vertelt over de vergeving van zijn/haar zonden, dan wordt er iets gezegd in de trant van: "dat leer je zomaar niet". Terwijl samen met Christinne toch al groot en goed van Christus gesproken kan worden volgens mij. Christen kon dat niet, omdat hij nog met dat pak op zijn rug liep.
Wat vinden jullie nou van de verschillen tussen wat Christen en Christinne meemaken en waar in de huidige prediking in de bevindelijke kringen het accent gelegd wordt?
[Aangepast op 24/5/04 door Pim]
In mijn omgeving wordt veelvuldig geciteerd uit de Christenreis, citaten uit de Christinnereis hoor ik daarentegen vrijwel nooit. Nu zijn er wat zaken waar ik toch mijn vragen over heb. Versmallen wij onze leer/ons blikveld niet door ons te 'beperken' tot Gods weg zoals in de Christenreis besproken wordt? Enkele zaken die mij zo in het begin weer opvallen zijn:
A. Het feit dat Christinne niet naar de Sinai (het werkhuis) gaat. Christinne ziet haar zonden en ellendestaat en gaat naar de bekende Enge Poort. In onze kringen wordt vaak gezegd dat een gelovige het eerst zelf gaat proberen, zich eerst 'dood' moet werken. Toch?
B. In het gedeelte net nadat Christen (en Christinne) de Enge Poort zijn doorgegaan lees ik de volgende 2 citaten:
"Ik zag ook, dat CHRISTEN hem verder vroeg, of hij hem niet kon ontlasten van het pak, dat hij op zijn rug had; want tot nog toe had hij er zich met geen middel van kunnen verlossen. Maar GOEDE WIL gaf hem ten antwoord: "Wat uw last betreft, draag die goedsmoeds, tot u aan de plaats der verlossing komt; daar glijdt hij u vanzelf van de rug."
en
"Dus waren nu Christin en haar zonen met Barmhartig door de Heere ontvangen aan de ingang van de weg, en door Hem vriendelijk toegesproken. Toen zeiden zij verder tot Hem: wij gevoelen smart over onze zonden en smeken onze Heere om vergeving en verder onderricht omtrent hetgeen wij doen moeten.
POORTWACHTER: Ik schenk u vergiffenis, zei Hij, door woord en daad. Door woord, in de belofte van vergeving; door daad, in de weg, waarin ik die verwierf. Neem het eerste aan van mijn lippen met een kus, Hoogl. 1:2, en het andere, wanneer het u zal worden geopenbaard. Joh. 20:20.
Toen zag ik in mijn droom, dat hij veel goede woorden tot hen sprak, waarover zij zeer verheugd waren. Hij bracht hen ook op de trans van de poort, en liet hen zien, door welk een daad zij werden gered. Daarbij vertelde hij haar, dat zij dat gezicht weer zouden zien tot haar vertroosting, als zij op de weg zouden voort wandelen."
We weten dat het zondepak van Christen pas bij het kruis van zijn rug viel. Christinne daarentegen kon voortgaan met de belofte van vergeving en had geen pak van zonden op haar rug.
Zoals ik al eerder heb gesteld lijkt het er op dat door enkelen de accentuering niet goed wordt gelegd in die zin dat gewone weg en bijzondere weg door elkaar worden gehaald. Als nu iemand die pas gelooft vertelt over de vergeving van zijn/haar zonden, dan wordt er iets gezegd in de trant van: "dat leer je zomaar niet". Terwijl samen met Christinne toch al groot en goed van Christus gesproken kan worden volgens mij. Christen kon dat niet, omdat hij nog met dat pak op zijn rug liep.
Wat vinden jullie nou van de verschillen tussen wat Christen en Christinne meemaken en waar in de huidige prediking in de bevindelijke kringen het accent gelegd wordt?
[Aangepast op 24/5/04 door Pim]