Oude mens vs. Nieuwe mens

[Pim]

Mensen,

Hebben jullie je wel eens verdiept in de visie van Kohlbrugge op het onderscheid wat wij wel noemen de 'oude mens en de nieuwe mens'?

Lees eens mee:

Wij zijn wat wij moeten zijn voor God, maar wij hebben dat alleen in het geloof. Het is te begrijpen, dat allerlei vrome piëtisten uit Kohlbrugge's tijd zich aan zo'n prediking ergerden. Bij hem bleven er maar twee personen over, een kale zondaar en Christus. Wie boven dat kale-zondaar-zijn uit wilden groeien, kregen van hem te horen dat ze met zulke bestdoeningen alleen maar probeerden om van de oude mens nog wat te maken en zo tussen oud en nieuw een soort overgangstoestand te scheppen. Tussen oud en nieuw ligt bij Kohlbrugge alleen de verheerlijking van de Naam van de Here Jezus in kruis en opstanding. En in plaats van elke overgang staat in het evangelie de plaatsbekleding van de Middelaar. Of om het in de eigen taal van Kohlbrugge te zeggen: "Ik zeg, dat zulk een aard en bestaan, zulk een doen en drijven, denken en streven van onze oude mens voor God aan het kruis heeft gehangen, dus geheel te schande is geworden; dat hij zich ook ten vloek heeft moeten laten maken en ingedompeld.is in de uiterste welverdiende smaad, opdat het een einde zou hebben met zijn werken". Het is voor ons veel aantrekkelijker om te geloven dat onze oude mens dagelijks en hoe langer hoe meer door ons berouw en door onze welgezindheid moet worden gekruisigd en gedood, dan te geloven dat hij gekruisigd is. Het laatste is immers de doodsteek voor al ons vrome zelfbesef. Ironisch kan Kohlbrugge spreken over wat een langzaam proces van heiliging (overigens met behulp van de genade) uitwerkt: "Keert tot uzelf in, gij die deze leer handhaaft, en ziet toe of gij in uw vijftigste of zestigste levensjaar de oude mens meer gedood hebt dan in uw twintigste jaar... Er kan geen rust, geen ware rust in God aanwezig zijn, waar men iets beweert wat tegen de Schrift in is en waar men in eigen hand wil houden wat met Christus reeds lang uit de weg is geruimd. Is het door en met Christus geschied, houdt dan uw handen ervan af om het door berouw en boete klaar te willen krijgen en dat wat mèt Hem eens voor altijd gekruisigd is, te willen kruisigen door uw eigen pogingen" Voor een kale zondaar blijft alleen het geloof over, dat Christus de volkomen Zaligmaker is.

Maar eigenlijk zouden jullie het hele artikel waar ik dit heb uitgehaald moeten lezen. (KLIK HIER) Ik ken de oorsprong van het artikel niet; ik kreeg het recentelijk toegemaild.

De laatste alinea is ook erg mooi:

Smal spoor
Wij hebben niets in handen. In de gemeenschap met Christus mogen wij leven, maar dat leven is met Christus verborgen bij God. Wij hebben vaste grond onder de voeten, maar het gaat langs een smal spoor. Wie weet wat aanvechting is, is juist door dat evangelie getroost. Kohlbrugge zegt: "Hij mag het ervoor houden, dat hij rechtvaardig is gelijk God rechtvaardig is; dat hij heilig is gelijk God heilig is; dat hij in zijn lieve Here Jezus Christus blijven mag, om in Hem alles te hebben, door Hem en van Hem alles te ontvangen, in Hem alles van een genadige God en Vader te verwachten, ofschoon hij ook het tegenstrijdige rondom zich ziet. Dit geloof bewijst zich toch aan het einde machtiger dan al het tegenstrijdige". Zo is het ervoor houden niet een verstandelijke conclusie uit het evangelie, maar hetzelfde als het "nochtans" waarmee het geloof midden in al het tegenstrijdige volhardt. Het is dus volstrekt niet, zoals in sommige bevindelijke kringen wordt beweerd, een koud en onpersoonlijk verstandsgeloof waarin men zich dingen toeëigent zonder ze echt te beleven. Het ervoor houden heeft in de preken van Kohlbrugge een duidelijk adres: "Het geldt alleen degenen, die voor Gods Woord beven en wegzinken; degenen, die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid". Juist in dit verband spreekt Kohlbrugge van een goed geweten en met een citaat daarover geef ik hem nu het laatste woord: "Bij dit goede geweten beschouwt de mens zich met al zijn lusten en begeerten als in de dood gegaan, en wederom beschouwt het zich niet als zonder wet, maar als in Christus overeenkomstig de wet, en hij houdt zich aan de genade, door welke hij God dient in deugdelijkheid".

Wat vinden jullie van de visie (als ik 'm zo mag samenvatten) dat het probleem 'm zit in het ongeloof als je de oude mens zich voelt roeren. En dat het dus FOUT is en dat het niet een proces is waarbij de oude mens steeds kleiner en de nieuwe mens steeds grote wordt.

De kern van de zaak is dus geloof en geloofsgroei.

[Aangepast op 7/6/05 door Pim]

[Kaw]

Interessant Pim.
Ik heb de afgelopen zondag moeten leren dat mijn zonden verschrikkelijk waren en zijn, maar dat mijn grootste zonde was dat ik niet geloofde dat ik toch deel mocht hebben in de genade die verworven is door Jezus Christus.

Door de afgelopen tijd beaam ik wat Paulus schrijft:
1 Weet gij niet, broeders! (want ik spreek tot degenen, die de wet verstaan) dat de wet heerst over den mens, zo langen tijd als hij leeft?
2 Want een vrouw, die onder den man staat, is aan den levenden man verbonden door de wet; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrijgemaakt van de wet des mans.
3 Daarom dan, indien zij eens anderen mans wordt, terwijl de man leeft, zo zal zij een overspeelster genaamd worden; maar indien de man gestorven is, zo is zij vrij van de wet, alzo dat zij geen overspeelster is, als zij eens anderen mans wordt.
4 Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, [namelijk] Desgenen, Die van de doden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden.
5 Want toen wij in het vlees waren, wrochten de bewegingen der zonden, die door de wet zijn, in onze leden, om den dood vruchten te dragen.
6 Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven zijn, onder welken wij gehouden waren; alzo dat wij dienen in nieuwigheid des geestes, en niet [in] de oudheid der letter.
7 Wat zullen wij dan zeggen? Is de wet zonde? Dat zij verre. Ja, ik kende de zonde niet dan door de wet; want ook had ik de begeerlijkheid niet geweten [zonde te zijn], indien de wet niet zeide: Gij zult niet begeren.
8 Maar de zonde, oorzaak genomen hebbende door het gebod, heeft in mij alle begeerlijkheid gewrocht; want zonder de wet is de zonde dood.
9 En zonder de wet, zo leefde ik eertijds; maar als het gebod gekomen is, zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven.
10 En het gebod, dat ten leven was, hetzelve is mij ten dood bevonden.
11 Want de zonde, oorzaak genomen hebbende door het gebod, heeft mij verleid, en door hetzelve gedood.
12 Alzo is dan de wet heilig, en het gebod is heilig, en rechtvaardig, en goed.
13 Is dan het goede mij de dood geworden? Dat zij verre. Maar de zonde [is mij de dood geworden;] opdat zij zou openbaar worden zonde [te zijn]; werkende mij door het goede den dood; opdat de zonde boven mate werd zondigende door het gebod.
14 Want wij weten, dat de wet geestelijk is, maar ik ben vleselijk, verkocht onder de zonde.
15 Want hetgeen ik doe, dat ken ik niet; want hetgeen ik wil, dat doe ik niet, maar hetgeen ik haat, dat doe ik.
16 En indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo stem ik de wet toe, dat zij goed is.
17 Ik dan doe datzelve nu niet meer, maar de zonde, die in mij woont.
18 Want ik weet, dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont; want het willen is [wel] bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik niet.
19 Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik.
20 Indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo doe ik nu hetzelve niet meer, maar de zonde, die in mij woont.
21 Zo vind ik dan deze wet [in mij]: als ik het goede wil doen, dat het kwade mij bijligt.
22 Want ik heb een vermaak in de wet Gods, naar den inwendigen mens;
23 Maar ik zie een andere wet in mijn leden, welke strijdt tegen de wet mijns gemoeds, en mij gevangen neemt onder de wet der zonde, die in mijn leden is.
24 Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?
25 Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere.
26 Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde.

Wie oren heeft die hore. Dit is Kohlbrugge in het groot. Ook in het genadeleven is er niets heiligs in ons te vinden dan het gegeven geloof in de onberouwelijke hoop dat Jezus ons na onze dood zal vrij maken van ons diepverdorven vlees en dat we dan vrij mogen zijn, God lovende en prijzende naar waarheid in hemelse vreugde en eeuwige heerlijkheid.

[ndonselaar]

Zit ik tóch erg dicht tegen Kohlbrugge aan Pim?

[Pim]

Daar lijkt het op he, Niek. Op zich niet verkeerd hoor volgens mij.

Ik denk er trouwens over dat nieuwe boek van dr De Reuver te gaan kopen.

Zou de visie van Kohlbrugge nog te rijmen zijn met onze HC? Ik denk het wel omdat goede werken toch in directe relatie worden gebracht met geloof, alleen de term 'afsterven' (van de oude en nieuwe mens) komt op mij over als een proces.

Wat ik me nog wel afvraag mbt de visie van Kohlbrugge: als de gelovige een 'nieuwe mens' is en er geen sprake is van een tweemens, waar komt dat ongeloof dan vandaan?

[limosa]

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
Zit ik tóch erg dicht tegen Kohlbrugge aan Pim?

Dat lijkt me nog niet verkeerd Niek. Kohlbrugge is één van de zo niet dé grootste theoloog uit de 19de en 20ste eeuw. In de rechterflank van de kerkelijke kaart in onze tijd wordt Kohlbrugge nog veel te weinig gewaardeerd.

[Miscanthus]

Luther zei het ook al:
hoe minder geloof, hoe meer wet.
hoe meer geloof, hoe meer Christus.

dit is wel een heel mooi citaat van Kohlbrugge: Hebt u Christus gezien Die voor ons gebloed heeft, dan hebt u God in het vaderhart gezien. Aan Christus is te zien hoe de Vader gezind is en hoe Hij over arme en verloren zondaren denkt.”


[Aangepast op 7/6/05 door Miscanthus]

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Pim
Daar lijkt het op he, Niek. Op zich niet verkeerd hoor volgens mij.

Ik denk er trouwens over dat nieuwe boek van dr De Reuver te gaan kopen.

Zou de visie van Kohlbrugge nog te rijmen zijn met onze HC? Ik denk het wel omdat goede werken toch in directe relatie worden gebracht met geloof, alleen de term 'afsterven' (van de oude en nieuwe mens) komt op mij over als een proces.

Wat ik me nog wel afvraag mbt de visie van Kohlbrugge: als de gelovige een 'nieuwe mens' is en er geen sprake is van een tweemens, waar komt dat ongeloof dan vandaan?

De oude mens is en blijft vlees. Aan de andere kant is de zondaar met Christus gekruisigd op Golgotha. Ik dacht dat het Luther was die werd gevraagd of hier Maarten Luther woonde. Hij antwoordde dat men dat slecht trof want die was al bijna 16 eeuwen gestorven. Onze nieuwe mens ligt in Christus. Het heil is niet iets wat wij realiseren in ons, maar het heil ligt buiten ons [extra nos]. Zo hoeven wij niets meer en kon Kohlbrugge ook zeggen 'werp die heiligheidskrukken maar weg, u zult er de berg Sinaï nooit mee kunnen beklimmen. Ook is het nodig dat we de vodden van onze vrome werken afgooien en dat wij ons Hem tonen zoals wij zijn: vleselijke zondaars. Zo wil Hij [Christus] ons hebben. Dat is het eeuwige wonder. De nieuwe mens ligt dan niet verankerd in onszelf en is niet onze prestatie, maar de nieuwe mens is in Christus Jezus.

[ndonselaar]

Pim, trouwens dat boek van Kohlbrugge is een aanrader en ik heb vrij snel uitgelezen.

Ook aan te raden is een abonnement op 'Ecclesia' [de vrienden van dr. Kohlbrugge]. Op de site van Ecclesia staan ook wel wat artikelen online.

[Aangepast op 7/6/05 door ndonselaar]

[David J]

Oorspronkelijk gepost door Pim
Daar lijkt het op he, Niek. Op zich niet verkeerd hoor volgens mij.

Ik denk er trouwens over dat nieuwe boek van dr De Reuver te gaan kopen.

Zou de visie van Kohlbrugge nog te rijmen zijn met onze HC? Ik denk het wel omdat goede werken toch in directe relatie worden gebracht met geloof, alleen de term 'afsterven' (van de oude en nieuwe mens) komt op mij over als een proces.

Wat ik me nog wel afvraag mbt de visie van Kohlbrugge: als de gelovige een 'nieuwe mens' is en er geen sprake is van een tweemens, waar komt dat ongeloof dan vandaan?

Ik ken Kohlbrugge niet (goed), maar ik denk dat zijn voornaamste bezwaar gericht was tegen een beschrijving van een gelovige als een halve zondaar en een halve heilige. Iemand die in Christus is, is voor 100% een zondaar, en voor 100% een rechtvaardige. Simul iustus et peccator, zoals Luther zei, tegelijk rechtvaardige en zondaar. Wie dus zekerheid zoekt, moet niet kijken of de 'heilige in hem' wel groeit; hij moet naar Christus kijken. Met die heiligheid van ons wordt het in veertig jaar niet beter, aan de heiligheid van Christus is in 2000 jaar niets afgedaan.

Dus ik denk dat Kohlbrugge niet zozeer bezwaar had tegen een de termen 'oude en nieuwe mens', of dat hij zelf geen last had van zonde of ongeloof na zijn bekering. Dat ongeloof zit in ons, voor 100% onuitroeibaar. Maar Gods Geest woont ook in ons, voor 100% onweerstaanbaar. Met al je ongeloof ben je een heilige, volkomen rechtvaardig voor God. En met al je rechtvaardigheid voor God blijf je een ongelovige zondaar.

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door David JIk ken Kohlbrugge niet (goed), maar ik denk dat zijn voornaamste bezwaar gericht was tegen een beschrijving van een gelovige als een halve zondaar en een halve heilige. Iemand die in Christus is, is voor 100% een zondaar, en voor 100% een rechtvaardige. Simul iustus et peccator, zoals Luther zei, tegelijk rechtvaardige en zondaar. Wie dus zekerheid zoekt, moet niet kijken of de 'heilige in hem' wel groeit; hij moet naar Christus kijken. Met die heiligheid van ons wordt het in veertig jaar niet beter, aan de heiligheid van Christus is in 2000 jaar niets afgedaan.
.....Dat ongeloof zit in ons, voor 100% onuitroeibaar. Maar Gods Geest woont ook in ons, voor 100% onweerstaanbaar. Met al je ongeloof ben je een heilige, volkomen rechtvaardig voor God. En met al je rechtvaardigheid voor God blijf je een ongelovige zondaar.

Dankjewel DavidJ. mooi stuk.