Mensen,

In de gereformeerde gezindte is er de heersende opvatting dat iemand die zelfmoord pleegt, niet een kind van God kan zijn.
Als je mensen vervolgens vraagt, waarom ze dat denken, is de strekking: "Een kind van God kan wel wanhopig zijn, maar God zal hem of haar dan wel bewaren voor zelfmoord".
Als ik dan vervolgens vraag waar dit in de Bijbel staat, dan komt men aan met het einde van Judas. Maar het is toch gevaarlijk om daar zo'n "waarheid" op te baseren? We vinden dit toch niet letterlijk terug in de Bijbel?

Oorspronkelijk gepost door Amadeus
Mensen,

In de gereformeerde gezindte is er de heersende opvatting dat iemand die zelfmoord pleegt, niet een kind van God kan zijn.
Als je mensen vervolgens vraagt, waarom ze dat denken, is de strekking: "Een kind van God kan wel wanhopig zijn, maar God zal hem of haar dan wel bewaren voor zelfmoord".
Als ik dan vervolgens vraag waar dit in de Bijbel staat, dan komt men aan met het einde van Judas. Maar het is toch gevaarlijk om daar zo'n "waarheid" op te baseren? We vinden dit toch niet letterlijk terug in de Bijbel?

Herkenbaar, maar laten we deze discussie niet vervolgen, elders op dit forum is deze discussie al geweest of nog steeds open.

Een ding wil ik hier nog over zeggen.
Niet alle mensen uit de refomatorische gezindte denken zo.

Oorspronkelijk gepost door Amadeus
Mensen,

In de gereformeerde gezindte is er de heersende opvatting dat iemand die zelfmoord pleegt, niet een kind van God kan zijn.
Als je mensen vervolgens vraagt, waarom ze dat denken, is de strekking: "Een kind van God kan wel wanhopig zijn, maar God zal hem of haar dan wel bewaren voor zelfmoord".
Als ik dan vervolgens vraag waar dit in de Bijbel staat, dan komt men aan met het einde van Judas. Maar het is toch gevaarlijk om daar zo'n "waarheid" op te baseren? We vinden dit toch niet letterlijk terug in de Bijbel?

K zag het laatse een beetje over het hoofd heen over Judas.

Judas, die pleegde zelfmoord? waarom? omdat hij het niet meer aan kon, hij had berouw gekregen over zijn daad (zonde) wat hij de Heere Jezus had aan gedaan. Hij zei ook wel dat hij berouw had, maar hij is er niet mee naar de Heere gegaan. Daar ligt het punt denk ik die sommige mensen voor ogen hebben. Maar hier over mogen wij niet oordelen, want God heeft toch het laatste woord heeft over ons eeuwig verblijf.?? en niet wij als mensen.

Ik ben het er mee eens dat God ook zeker mensen tegenhoud om zelfmoord te plegen.

Niet om te mogen poggen en zeker niet om medelij te kweken bij jullie, maar God heeft mij wel bewaard voor de pogingen die ik deed. Elke keer leefde ik weer. Terwijl ik dat niet wilde. Maar het is God geweest dat ik nog mag leven. Hij wilde het dat ik bleef leven. Hij heeft een plan met mij. En hiermee wil ik niet zeggen dat God die andere mensen (die wel gestorven zijn na een zelfmoord poging)
niet lief had. Absoluut niet.

Maar net zoals ik al zei: Wij mogen ons oordeel niet vellen over mensen die niet meer leven. (ondanks op welke manier ze tot een einde gekomen zijn).

[Aangepast op 27/9/04 door Lassie]

[Aangepast op 27/9/04 door Lassie]

Mensen kunnen overlijden aan een lichamelijke ziekte, bijv. kanker. Maar ook aan een geestesziekete, d.m.v. zelfmoord.

En waarom zou iemand die overlijdt aan een lichamelijke ziekte wél behouden kunnen worden en iemand die overlijdt aan een geestesziekte niet behouden?

2 dingen
Er staat geschreven Gij zult niet doden en Heb u naaste lief alsuzelf

Dus doden mag niet en je moet liefhebben dus zelfmoord kan in mijn ogen niet.

Maar

Zware psychische storingen, angst of ernstige vrees voor beproevingen, lijden of foltering, kunnen de verantwoordelijkheid van de zelfmoordenaar verminderen.

Men moet niet wanhopen met betrekking tot de eeuwige zaligheid van mensen die zichzelf gedood hebben. God kan, langs wegen die Hij alleen kent, ervoor zorgen dat ze nog de kans krijgen op een heilbrengend berouw

Men moet niet wanhopen met betrekking tot de eeuwige zaligheid van mensen die zichzelf gedood hebben. God kan, langs wegen die Hij alleen kent, ervoor zorgen dat ze nog de kans krijgen op een heilbrengend berouw

Waar deze gedachte nu toch vandaan komt, begrijp ik niet. Lambertus verwoordt hier goed waarom men denkt dat zelfmoordenaars niet zalig kunnen zijn / worden.

Vrienden, laat één ding duidelijk zijn. Van diegenen die de Heere Jezus Christus door het geloof hebben leren kennen zijn alle zonden vergeven. De bedreven zonden en de zonden die ze [helaas] nog zullen doen. Er worden géén heiligen geboren in de wedergeboorte! De mens blijft zondaar al is het wel een andere zondaar als voorheen. Zo kunnen kinderen van God [en daar kunnen soms zo moedeloos van worden] in zonden vallen. We hoeven alleen maar te lezen van David, maar ook van Juda. Dan zal iemand zeggen, die zonde heeft David beleden en ze is David vergeven. Dat is zeker, maar de zonde wás David al vergeven, want David was een kind van de Heere. Toch ik zeker ook de dagelijkse bekering / vergeving nodig. Iedere keer weer! Maar denken we nu dat Gods kinderen op hun sterfbed, als ze dat krijgen, zondevrij zijn? Nee toch.

Dan nog even over Judas. We lezen veel in de Bijbel over ‘bezeten door de duivel’. Mensen waren bezet door demonen, maar niet door de duivel. Ook de SV heeft ‘daimoon’ in Mark. 5:12 vertaald met ‘duivel’. Toch is dit niet juist. Hier spreekt de tekst van demonen! Waar lezen we dan wel van de duivel? Bij Judas. We lezen in Joh. 13,12 dat de ‘diabolos’ in Judas voer. Hij was dezelfde ‘diabolos’ als die Jezus verzocht in de woestijn.
Dit bracht Judas tot zijn daad. Natuurlijk hij was volledig verantwoordelijk voor zijn handelen, maar voor deze persoon was geen vergeving, want hij had gezondigd tegen de Heilige Geest. Hij had willens en wetens het werk van deze Geest wederstaan.

Hier is al eens een topic over geopend.

Hier.
Ik ben het met Anemoon eens dat alleen de zonde tegen de Heilige Geest onvergeefelijk is; zelfmoord is, hoe erg dan ook, dat niet. We kunnen het beste bidden of God ons (en onze medemensen!) ervoor wil bewaren. Als de tijd van sterven komt, en dat kan ook door zelfmoord zijn, gaat het er maar om of we Christus als onze Borg kennen.
Even heel erg off-topic over de mensen met psychische stoornissen; het is zo erg wat je dan onwetend doen kunt. Mijn vader ging een keer op bezoek bij een vrouw die een heel sterk geloof had gehad; ze was nu dementerend. Hij hoorde ze op de gang al vloeken...

hier een topic over suicide

hier nog een topic over suicide

hier een derde topic over suicide

Ik heb dit al eens eerder gepost, en daar mijn mening nog steeds dezelfde is, hier een herhaling:

Dat zelfmoord door de bijbel zeer word afgekeurd kunnen we vinden in de volgende teksten:

En laat Zich ook niet door mensenhanden dienen, alsof Hij nog iets nodig had, daar Hij zelf aan allen leven en adem en alles geeft. Hij heeft uit een enkele het gehele menselijke geslacht gemaakt om op de ganse oppervlakte der aarde te wonen en Hij heeft de hun toegemeten tijden en de grenzen van hun woonplaatsen bepaald, (Hand. 17:25,26)

Zoekt de Here, terwijl Hij Zich laat vinden; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is. (Jes. 55:6 )

Maar als medewerkers [Gods] vermanen wij u ook de genade Gods niet tevergeefs te ontvangen, 006:002 Want Hij zegt: ten tijde des welbehagens heb Ik u verhoord en ten dage des heils ben Ik u te hulp gekomen; zie, nu is het de tijd des welbehagens zie, nu is het de dag des heils. (2 Kor. 6:1,2)

Gij zult niet doodslaan..(Exod. 20:13)

du Want Gij hebt mijn nieren gevormd, mij in de schoot van mijn moeder geweven. Ik loof U, omdat ik gans wonderbaar ben toebereid, wonderbaar zijn uw werken; mijn ziel weet dat zeer wel. Mijn gebeente was voor U niet verholen, toen ik in het verborgene gemaakt werd, gewrocht in de diepten van het aardrijk; Uw ogen zagen mijn vormeloos begin; in uw boek waren zij alle opgeschreven, de dagen, die geformeerd zouden worden, toen nog geen daarvan bestond.

. (Ps. 139:13-16)

Eer Ik u vormde in de moederschoot, heb Ik u gekend, en eer gij voortkwaamt uit de baarmoeder, heb Ik u geheiligd; tot een profeet voor de volkeren heb Ik u gesteld. (Jer. 1:5)

Mijn tijden zijn in uw hand, (Ps. 31:16)

--------------------------

De grote vraag is: is zelfmoord doodslag? Als we deze vraag met een ja beantwoorden kúnnen we niets anders dan concluderen dat zij het koninkrijk der hemelen niet kunnen beërven. Indien we die vraag met nee beantwoorden, blijven beide opties open. Onderbouwende bijbelteksten daarvoor zijn:

Revelation of John 22:15:
Maar buiten zullen zijn de honden, en de tovenaars, en de hoereerders, en de doodslagers, en de afgodendienaars, en een iegelijk, die de leugen liefheeft, en doet.

Revelation of John 21:8:
Maar den vreesachtigen, en ongelovigen, en gruwelijken, en doodslagers, en hoereerders, en tovenaars, en afgodendienaars, en al den leugenaars, is hun deel in den poel, die daar brandt van vuur en sulfer; hetwelk is de tweede dood.

I John 3:15:
Een iegelijk, die zijn broeder haat, is een doodslager; en gij weet, dat geen doodslager het eeuwige leven heeft in zich blijvende.

I Timothy 1:9:
En hij dit weet, dat den rechtvaardigen de wet niet is gezet (nl. ter veroordeling, maar den onrechtvaardigen en den halsstarrigen, den goddelozen en den zondaren, den onheiligen en den ongoddelijken, den vadermoorders en den moedermoorders, den doodslagers

--------------------------

Mijn persoonlijke mening is dat we onderscheid moeten maken tussen de toestand van een persoon waarin hij zelfmoord pleegd.
1) Als een bewust gemaakte keuze.
2) Onder invloed van medicijnen/drugs
3) Mensen die een minder bewustzijn hebben (geestelijke gehandicapten, dementerende ouderen)
4) Onder invloed van zware psychische klachten, en daardoor in een verminderde mate van bewustzijn verkeren. Ik heb het hier over psychiatrische patienten, niet over psychische patienten!

Zoals je ziet draait in mijn overweging alles om het punt bewustzijn. Dit is een punt wat niet door iedere gereformeerde ethicus gedeeld zal worden. M.i. is er wanneer er sprake is van ernstige vorm van mindere bewustzijn, of anders gezegd: wanneer de persoon in kwestie niet meer in staat is zelf bewuste keuzes te maken, dat er dan geen sprake is van zelfmoord maar zelfdoding, waarbij ik zelfdoding wel zie als zonde, maar niet als onvergeeflijk. Ik heb het hier over mensen uit groep 3 en 4.

Groep 1 valt m.i. buiten de genade, omdat zij bewust kiezen om te zondigen, en wel zodanige zonde van waarvan men kan weten dat daarna geen vergeving mogelijk is. Hoe hard het ook mag klinken, reken ik tot deze groep ook de psychische patienten (de psychiatrische patienten reken ik hier niet bij!), omdat een psychische patient nog wel in staat is in meer of mindere mate bewuste keuzes te maken.

Groep 2 is een twijfelgeval. Indien men bewust kiest voor drugsgebruik is m.i. geen vergeving tenzij men zich bekere, en gaat men dus verloren indien men in hun zonde sterft. Zelfde geld voor onnodig medicijn gebruik. In geval van medicijngebruik is het dus afhankelijk van de vraag of het medicijn echt nodig is, of dat men het gebruikt om 'high' te worden

Daarbij wat opmerkingen:
1) Zelfmoord is in alle gevallen een overtreding tegen de duidelijke geopenbaarde wil van God
2) Iemand die onder beslag van Gods Geest leeft zal strijden tegen deze verzoeking, en zal zolang hij onder dat beslag blijft leven deze verzoeking kúnnen weerstaan
3) God wil een ieder helpen die tegen deze verzoeking heeft te strijden, als deze Hem om hulp vragen. Daarvoor hoef je niet bekeerd te zijn. Als iemand toch komt tot de daad wijst dit iig op een niet vragen aan God om hulp in deze verzoeking

--------------
PS> Terecht word gewezen op het voorbeeld van Simson. Er zijn buiten de bijbel om ook voorbeelden van zelfmoord, gepleegd met goede motieven, die ik niet zal willen afkeuren. Men denke er wel aan dat dit uitzonderingen zijn, die allen in een oorlog-situatie plaatsvonden, en dienen apart bekeken te worden; i.e. we moeten onze meningvorming mbt zelfmoord als geheel daardoor niet laten beinvloeden