Job

[Barnabas]

Job onderging een tuchtiging van God doordat deze hem overleverde aan de satan. Job was wijkende van het kwaad en vroom als geen ander. Maar toch bestrafte God hem. Elihu legt hem echter uit dat God spreekt maar dat de mens er geen acht op slaat waarmee hij aanduidt dat God tot Job gesproken heeft tot vermaning en dat Hij deze vermaning verzegeld heeft betekenende dat het niet weggenomen kan worden waardoor Job geen rechtmatig excuus heeft. Maar Job heeft er geen acht op geslagen en daardoor gezondigd.
Zie Job 33:14-17: "Want God spreekt één of twee keer, maar men slaat er geen acht op: in een droom, een visioen in de nacht, als een diepe slaap op de mensen valt, in de sluimer op de slaapplaats. Dan openbaart Hij het voor het oor van de mensen, en Hij verzegelt hun tuchtiging, om de mens van een verkeerde daad af te brengen."
Maar Job heeft niet geluisterd en is zijn eigen weg gegaan en daarom overkomt hem dit.
Maar Gods genade is groot en het doel van God is niet om af te breken maar om op te bouwen want zegt Elihu erachteraan, Job 25,26: "Zijn vlees zal frisser worden dan het was in zijn jeugd; hij zal terugkeren tot de dagen van zijn jeugd. Hij zal vurig tot God bidden, en Die zal hem goedgezind zijn en zijn aangezicht aanzien met gejuich, want Hij zal de sterveling zijn gerechtigheid teruggeven."
En dat zegt hij nadat hij op Jezus gewezen heeft door de volgende woorden, vers 23,24: "Als er dan een afgezant bij hem is, een bemiddelaar, één uit duizend, om de mens bekend te maken wat zijn recht is, dan zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, zodat hij niet neerdaalt in het graf; Ik heb verzoening gevonden."

[-DIA-]

Job onderging een tuchtiging van God doordat deze hem overleverde aan de satan. Job was wijkende van het kwaad en vroom als geen ander. Maar toch bestrafte God hem. Elihu legt hem echter uit dat God spreekt maar dat de mens er geen acht op slaat waarmee hij aanduidt dat God tot Job gesproken heeft tot vermaning en dat Hij deze vermaning verzegeld heeft betekenende dat het niet weggenomen kan worden waardoor Job geen rechtmatig excuus heeft. Maar Job heeft er geen acht op geslagen en daardoor gezondigd.
Zie Job 33:14-17: "Want God spreekt één of twee keer, maar men slaat er geen acht op: in een droom, een visioen in de nacht, als een diepe slaap op de mensen valt, in de sluimer op de slaapplaats. Dan openbaart Hij het voor het oor van de mensen, en Hij verzegelt hun tuchtiging, om de mens van een verkeerde daad af te brengen."
Maar Job heeft niet geluisterd en is zijn eigen weg gegaan en daarom overkomt hem dit.
Maar Gods genade is groot en het doel van God is niet om af te breken maar om op te bouwen want zegt Elihu erachteraan, Job 25,26: "Zijn vlees zal frisser worden dan het was in zijn jeugd; hij zal terugkeren tot de dagen van zijn jeugd. Hij zal vurig tot God bidden, en Die zal hem goedgezind zijn en zijn aangezicht aanzien met gejuich, want Hij zal de sterveling zijn gerechtigheid teruggeven."
En dat zegt hij nadat hij op Jezus gewezen heeft door de volgende woorden, vers 23,24: "Als er dan een afgezant bij hem is, een bemiddelaar, één uit duizend, om de mens bekend te maken wat zijn recht is, dan zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, zodat hij niet neerdaalt in het graf; Ik heb verzoening gevonden."

Hier staat een (bevindelijke) preek over dit gedeelte. Luister het maar in het verband, en probeer het verstandelijk te volgen. Het is wel niet met ons verstand te verstaan, maar de bevindelijke kennis gaat ook niet buiten ons verstand om.
https://theologienet.nl/audiopreken/
of hier ben je in een keer bij Job 33:
https://theologienet.nl/bestanden/13606 ... -22-24.mp3

[Barnabas]

Job onderging een tuchtiging van God doordat deze hem overleverde aan de satan. Job was wijkende van het kwaad en vroom als geen ander. Maar toch bestrafte God hem. Elihu legt hem echter uit dat God spreekt maar dat de mens er geen acht op slaat waarmee hij aanduidt dat God tot Job gesproken heeft tot vermaning en dat Hij deze vermaning verzegeld heeft betekenende dat het niet weggenomen kan worden waardoor Job geen rechtmatig excuus heeft. Maar Job heeft er geen acht op geslagen en daardoor gezondigd.
Zie Job 33:14-17: "Want God spreekt één of twee keer, maar men slaat er geen acht op: in een droom, een visioen in de nacht, als een diepe slaap op de mensen valt, in de sluimer op de slaapplaats. Dan openbaart Hij het voor het oor van de mensen, en Hij verzegelt hun tuchtiging, om de mens van een verkeerde daad af te brengen."
Maar Job heeft niet geluisterd en is zijn eigen weg gegaan en daarom overkomt hem dit.
Maar Gods genade is groot en het doel van God is niet om af te breken maar om op te bouwen want zegt Elihu erachteraan, Job 25,26: "Zijn vlees zal frisser worden dan het was in zijn jeugd; hij zal terugkeren tot de dagen van zijn jeugd. Hij zal vurig tot God bidden, en Die zal hem goedgezind zijn en zijn aangezicht aanzien met gejuich, want Hij zal de sterveling zijn gerechtigheid teruggeven."
En dat zegt hij nadat hij op Jezus gewezen heeft door de volgende woorden, vers 23,24: "Als er dan een afgezant bij hem is, een bemiddelaar, één uit duizend, om de mens bekend te maken wat zijn recht is, dan zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, zodat hij niet neerdaalt in het graf; Ik heb verzoening gevonden."

Hier staat een (bevindelijke) preek over dit gedeelte. Luister het maar in het verband, en probeer het verstandelijk te volgen. Het is wel niet met ons verstand te verstaan, maar de bevindelijke kennis gaat ook niet buiten ons verstand om.
https://theologienet.nl/audiopreken/
of hier ben je in een keer bij Job 33:
https://theologienet.nl/bestanden/13606 ... -22-24.mp3

De eerste link gaat niet direct naar een preek en de tweede verwijst naar een preek van ruim anderhalf uur. Je laat mij het werk doen. Kun je aangeven wat je eigen standpunt is? Dan is de discussie ook tussen ons en niet met een dominee op internet.

[-DIA-]

Job onderging een tuchtiging van God doordat deze hem overleverde aan de satan. Job was wijkende van het kwaad en vroom als geen ander. Maar toch bestrafte God hem. Elihu legt hem echter uit dat God spreekt maar dat de mens er geen acht op slaat waarmee hij aanduidt dat God tot Job gesproken heeft tot vermaning en dat Hij deze vermaning verzegeld heeft betekenende dat het niet weggenomen kan worden waardoor Job geen rechtmatig excuus heeft. Maar Job heeft er geen acht op geslagen en daardoor gezondigd.
Zie Job 33:14-17: "Want God spreekt één of twee keer, maar men slaat er geen acht op: in een droom, een visioen in de nacht, als een diepe slaap op de mensen valt, in de sluimer op de slaapplaats. Dan openbaart Hij het voor het oor van de mensen, en Hij verzegelt hun tuchtiging, om de mens van een verkeerde daad af te brengen."
Maar Job heeft niet geluisterd en is zijn eigen weg gegaan en daarom overkomt hem dit.
Maar Gods genade is groot en het doel van God is niet om af te breken maar om op te bouwen want zegt Elihu erachteraan, Job 25,26: "Zijn vlees zal frisser worden dan het was in zijn jeugd; hij zal terugkeren tot de dagen van zijn jeugd. Hij zal vurig tot God bidden, en Die zal hem goedgezind zijn en zijn aangezicht aanzien met gejuich, want Hij zal de sterveling zijn gerechtigheid teruggeven."
En dat zegt hij nadat hij op Jezus gewezen heeft door de volgende woorden, vers 23,24: "Als er dan een afgezant bij hem is, een bemiddelaar, één uit duizend, om de mens bekend te maken wat zijn recht is, dan zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, zodat hij niet neerdaalt in het graf; Ik heb verzoening gevonden."

Hier staat een (bevindelijke) preek over dit gedeelte. Luister het maar in het verband, en probeer het verstandelijk te volgen. Het is wel niet met ons verstand te verstaan, maar de bevindelijke kennis gaat ook niet buiten ons verstand om.
https://theologienet.nl/audiopreken/
of hier ben je in een keer bij Job 33:
https://theologienet.nl/bestanden/13606 ... -22-24.mp3

De eerste link gaat niet direct naar een preek en de tweede verwijst naar een preek van ruim anderhalf uur. Je laat mij het werk doen. Kun je aangeven wat je eigen standpunt is? Dan is de discussie ook tussen ons en niet met een dominee op internet.

Ik heb geen eigen standpunt. Ik laat de Bijbel spreken, en dat is hier bevindelijk. Ik dacht dat hier heel uitvoerig, (kan het nog korter, als het om eeuwigheidszaken gaat) op wordt ingegaan.
Wie er belang bij heeft zal de preek beluisteren, maar ik weet ook wel dat we daar van nature geen zin in hebben.
We willen een compact samengevat antwoord, maar is deze materie is dat niet zomaar te geven. Hier is echt meer studie voor nodig. Het is ook geen menswetenschap, maar hier gaat het om de Goddelijke waarheden, zoals Hellenbroek dat noemt.

[parsifal]

Job onderging een tuchtiging van God doordat deze hem overleverde aan de satan. Job was wijkende van het kwaad en vroom als geen ander. Maar toch bestrafte God hem. Elihu legt hem echter uit dat God spreekt maar dat de mens er geen acht op slaat waarmee hij aanduidt dat God tot Job gesproken heeft tot vermaning en dat Hij deze vermaning verzegeld heeft betekenende dat het niet weggenomen kan worden waardoor Job geen rechtmatig excuus heeft. Maar Job heeft er geen acht op geslagen en daardoor gezondigd.
Zie Job 33:14-17: "Want God spreekt één of twee keer, maar men slaat er geen acht op: in een droom, een visioen in de nacht, als een diepe slaap op de mensen valt, in de sluimer op de slaapplaats. Dan openbaart Hij het voor het oor van de mensen, en Hij verzegelt hun tuchtiging, om de mens van een verkeerde daad af te brengen."
Maar Job heeft niet geluisterd en is zijn eigen weg gegaan en daarom overkomt hem dit.
Maar Gods genade is groot en het doel van God is niet om af te breken maar om op te bouwen want zegt Elihu erachteraan, Job 25,26: "Zijn vlees zal frisser worden dan het was in zijn jeugd; hij zal terugkeren tot de dagen van zijn jeugd. Hij zal vurig tot God bidden, en Die zal hem goedgezind zijn en zijn aangezicht aanzien met gejuich, want Hij zal de sterveling zijn gerechtigheid teruggeven."
En dat zegt hij nadat hij op Jezus gewezen heeft door de volgende woorden, vers 23,24: "Als er dan een afgezant bij hem is, een bemiddelaar, één uit duizend, om de mens bekend te maken wat zijn recht is, dan zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, zodat hij niet neerdaalt in het graf; Ik heb verzoening gevonden."

Is Elihu gezaghebbend? Hij wordt niet bestraft zoals de andere vrienden, maar worden zijn woorden allemaal goedgekeurd?

Ik zie dat Job vermaand wordt vanaf hoofdstuk 38, maar dat er vanaf hoofdstuk 1 al sprake is van tucht en bestraffing zie ik niet, en het komt gevaarlijk dicht bij wat de drie andere vrienden van Job zeggen.

Net vanmorgen sprong mijn Spotify na "The rest is history" naar een preek van Tim Keller: "A rich man's poverty". Goed om te luisteren.

[Barnabas]

Job onderging een tuchtiging van God doordat deze hem overleverde aan de satan. Job was wijkende van het kwaad en vroom als geen ander. Maar toch bestrafte God hem. Elihu legt hem echter uit dat God spreekt maar dat de mens er geen acht op slaat waarmee hij aanduidt dat God tot Job gesproken heeft tot vermaning en dat Hij deze vermaning verzegeld heeft betekenende dat het niet weggenomen kan worden waardoor Job geen rechtmatig excuus heeft. Maar Job heeft er geen acht op geslagen en daardoor gezondigd.
Zie Job 33:14-17: "Want God spreekt één of twee keer, maar men slaat er geen acht op: in een droom, een visioen in de nacht, als een diepe slaap op de mensen valt, in de sluimer op de slaapplaats. Dan openbaart Hij het voor het oor van de mensen, en Hij verzegelt hun tuchtiging, om de mens van een verkeerde daad af te brengen."
Maar Job heeft niet geluisterd en is zijn eigen weg gegaan en daarom overkomt hem dit.
Maar Gods genade is groot en het doel van God is niet om af te breken maar om op te bouwen want zegt Elihu erachteraan, Job 25,26: "Zijn vlees zal frisser worden dan het was in zijn jeugd; hij zal terugkeren tot de dagen van zijn jeugd. Hij zal vurig tot God bidden, en Die zal hem goedgezind zijn en zijn aangezicht aanzien met gejuich, want Hij zal de sterveling zijn gerechtigheid teruggeven."
En dat zegt hij nadat hij op Jezus gewezen heeft door de volgende woorden, vers 23,24: "Als er dan een afgezant bij hem is, een bemiddelaar, één uit duizend, om de mens bekend te maken wat zijn recht is, dan zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, zodat hij niet neerdaalt in het graf; Ik heb verzoening gevonden."

Hier staat een (bevindelijke) preek over dit gedeelte. Luister het maar in het verband, en probeer het verstandelijk te volgen. Het is wel niet met ons verstand te verstaan, maar de bevindelijke kennis gaat ook niet buiten ons verstand om.
https://theologienet.nl/audiopreken/
of hier ben je in een keer bij Job 33:
https://theologienet.nl/bestanden/13606 ... -22-24.mp3

De eerste link gaat niet direct naar een preek en de tweede verwijst naar een preek van ruim anderhalf uur. Je laat mij het werk doen. Kun je aangeven wat je eigen standpunt is? Dan is de discussie ook tussen ons en niet met een dominee op internet.

Ik heb geen eigen standpunt. Ik laat de Bijbel spreken, en dat is hier bevindelijk. Ik dacht dat hier heel uitvoerig, (kan het nog korter, als het om eeuwigheidszaken gaat) op wordt ingegaan.
Wie er belang bij heeft zal de preek beluisteren, maar ik weet ook wel dat we daar van nature geen zin in hebben.
We willen een compact samengevat antwoord, maar is deze materie is dat niet zomaar te geven. Hier is echt meer studie voor nodig. Het is ook geen menswetenschap, maar hier gaat het om de Goddelijke waarheden, zoals Hellenbroek dat noemt.

Het is juist om bevindelijk te zijn. Wat vindt men in de bijbel, dat is het woord van God en dat is de maat.
Goddelijke waarheden zijn er heel veel want Christus is de weg de waarheid en het leven. God heeft de Heilige Schrift gegeven en daarin staan al zo'n 1000 bladzijden aan woord van God. Het leven kent daarbij nog vele aspecten die niet direct in de bijbel staan, zoals: hoe om te gaan met vliegtuigen. Er zijn grote (algemene) waarheden die de basis zijn voor details en er zijn miniscule waarheden (als ik dat woord mag gebruiken) die aan de eettafel aan de orde komen.
Een kote samenvatiing, een hoofdpunt, is toch wel te geven. De introductie is een uitleg van de grote lijn van het boek van Job. Het probleem van Job is dat hij rampspoed krijgt maar tegelijk er van overtuigd is dat hij in niets gezondigd heeft. Daar draait de discussie tussen Job en zijn vrienden om. Maar dat Job niet gezondigd heeft blijkt niet waar te zijn, want het gaat niet om een concrete zonde (misdaad) maar om het gehoorzamen van de stem van de Allerhoogste. Elihu legt uit dat het gaat om het afwijken van het spreken van God. En daarmee kom ik op de kern van het antwoord.

[Mannetje]

Bij de beginpost heb ik sowieso de vraag wat je er precies mee wilt Barnabas. Is dit een gedachte van je, die je graag met ons wilt delen? Of juist een gedachte waarvan je je afvraagt of je het goed ziet? Er staat namelijk geen vraag bij, en dat is voor een discussie wel handig dat je als reageerder weet wat de topicstarter beoogt.
Dus concreet: wat voor soort reacties staat je voor ogen bij je bijdrage?

[Barnabas]

Job onderging een tuchtiging van God doordat deze hem overleverde aan de satan. Job was wijkende van het kwaad en vroom als geen ander. Maar toch bestrafte God hem. Elihu legt hem echter uit dat God spreekt maar dat de mens er geen acht op slaat waarmee hij aanduidt dat God tot Job gesproken heeft tot vermaning en dat Hij deze vermaning verzegeld heeft betekenende dat het niet weggenomen kan worden waardoor Job geen rechtmatig excuus heeft. Maar Job heeft er geen acht op geslagen en daardoor gezondigd.
Zie Job 33:14-17: "Want God spreekt één of twee keer, maar men slaat er geen acht op: in een droom, een visioen in de nacht, als een diepe slaap op de mensen valt, in de sluimer op de slaapplaats. Dan openbaart Hij het voor het oor van de mensen, en Hij verzegelt hun tuchtiging, om de mens van een verkeerde daad af te brengen."
Maar Job heeft niet geluisterd en is zijn eigen weg gegaan en daarom overkomt hem dit.
Maar Gods genade is groot en het doel van God is niet om af te breken maar om op te bouwen want zegt Elihu erachteraan, Job 25,26: "Zijn vlees zal frisser worden dan het was in zijn jeugd; hij zal terugkeren tot de dagen van zijn jeugd. Hij zal vurig tot God bidden, en Die zal hem goedgezind zijn en zijn aangezicht aanzien met gejuich, want Hij zal de sterveling zijn gerechtigheid teruggeven."
En dat zegt hij nadat hij op Jezus gewezen heeft door de volgende woorden, vers 23,24: "Als er dan een afgezant bij hem is, een bemiddelaar, één uit duizend, om de mens bekend te maken wat zijn recht is, dan zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, zodat hij niet neerdaalt in het graf; Ik heb verzoening gevonden."

Is Elihu gezaghebbend? Hij wordt niet bestraft zoals de andere vrienden, maar worden zijn woorden allemaal goedgekeurd?

Ik zie dat Job vermaand wordt vanaf hoofdstuk 38, maar dat er vanaf hoofdstuk 1 al sprake is van tucht en bestraffing zie ik niet, en het komt gevaarlijk dicht bij wat de drie andere vrienden van Job zeggen.

Net vanmorgen sprong mijn Spotify na "The rest is history" naar een preek van Tim Keller: "A rich man's poverty". Goed om te luisteren.

Elihu neemt inderdaad een andere plaats in dan de eerste drie vrienden. Elihu vraagt Job twee keer in zijn rede om antwoord van Job, zo hij dat kan, maar Job geeft geen antwoord waar ik uit opmaak dat Job de woorden erkend en zelfs weerspreekt hij geen deel daarvan dus komt het er op neer dat Elihu helemaal gelijk heeft. De rede van Elihu gaat ook naadloos over in het spreken van God zelf. Een teken dat ik zie als een eenheid tussen de woorden van Elihu en die van God zelf.
Het feit dat God Job overlevert in de handen van de satan geeft aan dat er een reden moet zijn voor God om dat te doen. Wat kan die reden zijn? De bijbel geeft algemeen aan dat zonde een reden is dat God Zijn hand terugtrekt en ellende over de mens komt. Anderzijds is daar het lijden omwille van de gerechtigeheid zoals Jezus leed voor ons.

[Barnabas]

Bij de beginpost heb ik sowieso de vraag wat je er precies mee wilt Barnabas. Is dit een gedachte van je, die je graag met ons wilt delen? Of juist een gedachte waarvan je je afvraagt of je het goed ziet? Er staat namelijk geen vraag bij, en dat is voor een discussie wel handig dat je als reageerder weet wat de topicstarter beoogt.
Dus concreet: wat voor soort reacties staat je voor ogen bij je bijdrage?

Het is meer het idee om het boek van Job te bespreken. Het is als een preek die op internet geplaatst wordt. Men kan er vragen bij stellen of andere inzichten erbij plaatsen om het boek van Job te begrijpen. Iedere inbreng is nuttig en kan tot beter begrip leiden.

[parsifal]

Elihu neemt inderdaad een andere plaats in dan de eerste drie vrienden. Elihu vraagt Job twee keer in zijn rede om antwoord van Job, zo hij dat kan, maar Job geeft geen antwoord waar ik uit opmaak dat Job de woorden erkend en zelfs weerspreekt hij geen deel daarvan dus komt het er op neer dat Elihu helemaal gelijk heeft. De rede van Elihu gaat ook naadloos over in het spreken van God zelf. Een teken dat ik zie als een eenheid tussen de woorden van Elihu en die van God zelf.
Het feit dat God Job overlevert in de handen van de satan geeft aan dat er een reden moet zijn voor God om dat te doen. Wat kan die reden zijn? De bijbel geeft algemeen aan dat zonde een reden is dat God Zijn hand terugtrekt en ellende over de mens komt. Anderzijds is daar het lijden omwille van de gerechtigeheid zoals Jezus leed voor ons.

In de laatste hoofdstukken van Job verklaart God Zijn handelen niet en ook in de eerste hoofdstukken van Job gebeurt dit niet, anders dan de opmerking van Satan. Ik denk dat we geen recht doen aan de Bijbel als wij Job's lijden wel willen verklaren uit zijn zonden, of erger God's handelen willen verklaren, alsof Hij een beschuldigde partij is.

[Barnabas]

Elihu neemt inderdaad een andere plaats in dan de eerste drie vrienden. Elihu vraagt Job twee keer in zijn rede om antwoord van Job, zo hij dat kan, maar Job geeft geen antwoord waar ik uit opmaak dat Job de woorden erkend en zelfs weerspreekt hij geen deel daarvan dus komt het er op neer dat Elihu helemaal gelijk heeft. De rede van Elihu gaat ook naadloos over in het spreken van God zelf. Een teken dat ik zie als een eenheid tussen de woorden van Elihu en die van God zelf.
Het feit dat God Job overlevert in de handen van de satan geeft aan dat er een reden moet zijn voor God om dat te doen. Wat kan die reden zijn? De bijbel geeft algemeen aan dat zonde een reden is dat God Zijn hand terugtrekt en ellende over de mens komt. Anderzijds is daar het lijden omwille van de gerechtigeheid zoals Jezus leed voor ons.

In de laatste hoofdstukken van Job verklaart God Zijn handelen niet en ook in de eerste hoofdstukken van Job gebeurt dit niet, anders dan de opmerking van Satan. Ik denk dat we geen recht doen aan de Bijbel als wij Job's lijden wel willen verklaren uit zijn zonden, of erger God's handelen willen verklaren, alsof Hij een beschuldigde partij is.

Waarom moet de verklaring van God afkomstig zijn? Waarom zou hij het antwoord niet uit handen gegeven kunnen hebben aan een man zoals Hij regelmatig profeten stuurde om Zijn woorden over te brengen. Waarom zou Elihu niet een type van Jezus geweest kunnen zijn? Ik denk dat we geen recht doen aan de bijbel wanneer we negeren dat mensen door God ingeschakelt worden om Zijn uitleggingen te geven en waarbij ook rampspoed algemeen door God gestuurd wordt in verband met zonden en het verlaten van God.
Dat Job God beschuldigd is geen vraag maar blijkt uit de houding van Job. Job klaagt God aan door te stellen dat Hij hem rampspoed bezorgd en eist Gods antwoord op zijn aantijging dat God een fout maakt. God is de beschuldigde partij.

[parsifal]

Elihu neemt inderdaad een andere plaats in dan de eerste drie vrienden. Elihu vraagt Job twee keer in zijn rede om antwoord van Job, zo hij dat kan, maar Job geeft geen antwoord waar ik uit opmaak dat Job de woorden erkend en zelfs weerspreekt hij geen deel daarvan dus komt het er op neer dat Elihu helemaal gelijk heeft. De rede van Elihu gaat ook naadloos over in het spreken van God zelf. Een teken dat ik zie als een eenheid tussen de woorden van Elihu en die van God zelf.
Het feit dat God Job overlevert in de handen van de satan geeft aan dat er een reden moet zijn voor God om dat te doen. Wat kan die reden zijn? De bijbel geeft algemeen aan dat zonde een reden is dat God Zijn hand terugtrekt en ellende over de mens komt. Anderzijds is daar het lijden omwille van de gerechtigeheid zoals Jezus leed voor ons.

In de laatste hoofdstukken van Job verklaart God Zijn handelen niet en ook in de eerste hoofdstukken van Job gebeurt dit niet, anders dan de opmerking van Satan. Ik denk dat we geen recht doen aan de Bijbel als wij Job's lijden wel willen verklaren uit zijn zonden, of erger God's handelen willen verklaren, alsof Hij een beschuldigde partij is.

Waarom moet de verklaring van God afkomstig zijn? Waarom zou hij het antwoord niet uit handen gegeven kunnen hebben aan een man zoals Hij regelmatig profeten stuurde om Zijn woorden over te brengen. Waarom zou Elihu niet een type van Jezus geweest kunnen zijn? Ik denk dat we geen recht doen aan de bijbel wanneer we negeren dat mensen door God ingeschakelt worden om Zijn uitleggingen te geven en waarbij ook rampspoed algemeen door God gestuurd wordt in verband met zonden en het verlaten van God.
Dat Job God beschuldigd is geen vraag maar blijkt uit de houding van Job. Job klaagt God aan door te stellen dat Hij hem rampspoed bezorgd en eist Gods antwoord op zijn aantijging dat God een fout maakt. God is de beschuldigde partij.

Ja, Job wordt aangesproken over hoe hij God bevraagt in zijn lijden. De oorzaak van zijn lijden zoeken in zonde en dit lijden als straffen en tuchtiging zien gaat verder dan de Bijbel gaat. Laat duidelijk zijn dat het ook niet duidelijk is dat Elihu deze verklaring zoekt voor wat er in het begin van het boek beschreven staat.

En ja God kan door mensen spreken, maar we moeten heel voorzichtig zijn met maar aannemen dat Hij dat doet op het moment dat dit niet expliciet is gemaakt in de Bijbel.

[Barnabas]

Elihu neemt inderdaad een andere plaats in dan de eerste drie vrienden. Elihu vraagt Job twee keer in zijn rede om antwoord van Job, zo hij dat kan, maar Job geeft geen antwoord waar ik uit opmaak dat Job de woorden erkend en zelfs weerspreekt hij geen deel daarvan dus komt het er op neer dat Elihu helemaal gelijk heeft. De rede van Elihu gaat ook naadloos over in het spreken van God zelf. Een teken dat ik zie als een eenheid tussen de woorden van Elihu en die van God zelf.
Het feit dat God Job overlevert in de handen van de satan geeft aan dat er een reden moet zijn voor God om dat te doen. Wat kan die reden zijn? De bijbel geeft algemeen aan dat zonde een reden is dat God Zijn hand terugtrekt en ellende over de mens komt. Anderzijds is daar het lijden omwille van de gerechtigeheid zoals Jezus leed voor ons.

In de laatste hoofdstukken van Job verklaart God Zijn handelen niet en ook in de eerste hoofdstukken van Job gebeurt dit niet, anders dan de opmerking van Satan. Ik denk dat we geen recht doen aan de Bijbel als wij Job's lijden wel willen verklaren uit zijn zonden, of erger God's handelen willen verklaren, alsof Hij een beschuldigde partij is.

Waarom moet de verklaring van God afkomstig zijn? Waarom zou hij het antwoord niet uit handen gegeven kunnen hebben aan een man zoals Hij regelmatig profeten stuurde om Zijn woorden over te brengen. Waarom zou Elihu niet een type van Jezus geweest kunnen zijn? Ik denk dat we geen recht doen aan de bijbel wanneer we negeren dat mensen door God ingeschakelt worden om Zijn uitleggingen te geven en waarbij ook rampspoed algemeen door God gestuurd wordt in verband met zonden en het verlaten van God.
Dat Job God beschuldigd is geen vraag maar blijkt uit de houding van Job. Job klaagt God aan door te stellen dat Hij hem rampspoed bezorgd en eist Gods antwoord op zijn aantijging dat God een fout maakt. God is de beschuldigde partij.

Ja, Job wordt aangesproken over hoe hij God bevraagt in zijn lijden. De oorzaak van zijn lijden zoeken in zonde en dit lijden als straffen en tuchtiging zien gaat verder dan de Bijbel gaat. Laat duidelijk zijn dat het ook niet duidelijk is dat Elihu deze verklaring zoekt voor wat er in het begin van het boek beschreven staat.

En ja God kan door mensen spreken, maar we moeten heel voorzichtig zijn met maar aannemen dat Hij dat doet op het moment dat dit niet expliciet is gemaakt in de Bijbel.

Lijkt me inderdaad verstandig om voorzichtig te zijn. Gods zegen.

[-DIA-]

Elihu neemt inderdaad een andere plaats in dan de eerste drie vrienden. Elihu vraagt Job twee keer in zijn rede om antwoord van Job, zo hij dat kan, maar Job geeft geen antwoord waar ik uit opmaak dat Job de woorden erkend en zelfs weerspreekt hij geen deel daarvan dus komt het er op neer dat Elihu helemaal gelijk heeft. De rede van Elihu gaat ook naadloos over in het spreken van God zelf. Een teken dat ik zie als een eenheid tussen de woorden van Elihu en die van God zelf.
Het feit dat God Job overlevert in de handen van de satan geeft aan dat er een reden moet zijn voor God om dat te doen. Wat kan die reden zijn? De bijbel geeft algemeen aan dat zonde een reden is dat God Zijn hand terugtrekt en ellende over de mens komt. Anderzijds is daar het lijden omwille van de gerechtigeheid zoals Jezus leed voor ons.

God is vrijmachtig in Zijn doen en Zijn laten, in Zijn geven en in Zijn nemen.
In de geschiedenis van Job vinden we een voorbeeld, geschreven in een 'prozaïsche' stijl. Het Boek Job staat op zichzelf, dus niet in een verband met een ander Bijbelboek. Wel wordt Job in andere Bijbelboeken genoemd als een voorbeeld van ongeveinsde en oprechte godsvreze.
Wat is de betekenis van het boek Job? Heel, maar dan ook heel kort gezegd, hoe God door de beproeving heen Zijn kind loutert en leert, en dat, om zo te zeggen, met Zijn kind te pronken, waar dan de satan zal zien dat het werk van God niet is te verbreken, al probeert de duivel dat altijd. Daar houdt hij niet mee op tot de jongste dag. De beproevingen van het geloof zijn elk kind van God bekend. Maar dit gaat niet met iedereen door zulk een diepte als bij Job. De Heere zegt als het ware uitdagend tegen de duivel: Hebt gij ook acht geslagen op Mijn knecht Job? Dat had de duivel zeker wel opgemerkt, want hij antwoordt: Is het om niet, dat Job U vreest?
Dan gaat het verder: De duivel wordt toegestaan om Job in zijn bezit en zijn lichaam aan te tasten. We weten de uitkomst.
Maar zag Job dit van te voren? Hij moest leren wie hij zelf was, en dat heeft hij in die weg van beproeving geleerd.
Uit het geheel leren wij dat, dat de tegenspoeden, de rampen, de vervolgingen, enz. het werk van God niet teniet kan maken, ook al kwam dit bij Job zeer ver, waar hij de dag van zijn geboorte vervloekte. Job moest leren dat hij met alle ontvangen genade toch te hoog stond, en dat hij een toegepaste Middelaar miste. Dat horen we in hoofdstuk 33. Daar wordt hij hij, door Elihu bestraft en geleerd. Daar wordt hem gewezen op de zijn plicht. De rede van Elihu leert hem: Job ziet niet dat dat de bestraffingen, die eigen geweten geeft, zijn om hem terug te brengen van een zondige weg. Job had in zijn zelfverheffing zich beklaagd, en er niet de juiste lering uit getrokken. Zijn drie vrienden zagen dit ook niet, hoewel zij wel veel voortreffelijke waarheden hebben gesproken. Elihu ziet hier dieper.
Hij ziet dat Job hier verder moet komen, dat er een niet vereffende schuld ligt tussen God en zijn ziel. Ook al heeft hij genade ontvangen, hij is niet aan het einde gekomen met zichzelf.
Dan verklaart Elihu hoe God afhandelt met Zijn kind. "Is er dan bij hem een uitlegger, één uit duizend, om de mens zijn rechte plicht te verkondigen, dan zal Hij hem genadig zijn en zeggen: Verlos hem, dat hij in het verderf niet nederdale. Als we de verklarende preek van ds. Blok hebben gehoord, is het duidelijk dat hier gewezen wordt op de vrijspraak zoals we dat bij vele oude christenen hoorden. Daar wordt hij een schuldenaar, en helwaardig. Dan, als hij het hier mee eens wordt, en niets anders meer verwacht, dan openbaart zich de Middelaar: Verlos hem, IK heb verzoening gevonden. Als hij zover komt, dan keert God zich van Zijn toorn, en dan lezen we:
Zo zal Hij hem genadig zijn en zeggen: Verlos hem, dat hij in het verderf niet nederdale, Ik heb verzoening gevonden. Het staat dan in de verzen 25 en verder:
Zijn vlees zal frisser worden dan het was in de jeugd; hij zal tot de dagen zijner jonkheid wederkeren.
Hij zal tot God ernstiglijk bidden, Die in hem een welbehagen nemen zal, en zijn aangezicht met gejuich aanzien; want Hij zal den mens zijn gerechtigheid wedergeven.
Hij zal de mensen aanschouwen, en zeggen: Ik heb gezondigd en het recht verkeerd, hetwelk mij niet heeft gebaat;
Maar God heeft mijn ziel verlost, dat zij niet voere in het verderf, zodat mijn leven het licht aanziet.
Zie, dit alles werkt God twee- of driemaal met een man;
Opdat Hij zijn ziel afkere van het verderf, en hij verlicht worde met het licht der levenden. Merk op, o Job, hoor naar mij; zwijg, en ik zal spreken.

[Barnabas]

In het boek van Job geeft God in het antwoord aan Job de beschrijving van een aantal dieren. Mijn inzicht is dat deze dieren heenwijzingen zijn met bedieningen in het Koninkrijk. Zo is daar bijvoorbeeld de Behomoth dat het grootste landdier op aarde is geweest, het doet mij denken aan een brachiosaurus. Dit dier lijkt mij te verwijzen naar de bediening van een herder. Het is zoals Jezus vergeleken wordt met een leeuw en een deur. Jezus was God en het hoofd van de kerk waardoor alle eigenschappen in Hem verenigd zijn, maar de mens is ondergeschikt aan God en heeft ieder een specifieke taak aansluitend bij zijn talent. Zo kan het zijn dat de vergelijking met Behomoth voor de ene mens meer opgaat dan voor een ander. Ik zie een vergelijing met Petrus die als opperherder over Zijn volk werd aangesteld waardoor hij dé herder is. Vandaar de koppeling van Behomoth aan de bediening van een herder.
Hierbij de tekst over de Behomoth, met cursief vergelijkingen, Job 40:10-19:
"Zie toch, de Behemoth, die Ik gemaakt heb, evenals u,
Men mag tegen een herder opzien, zoals ook de Behomoth, Brachiosaurus, overal boven uitsteekt, maar hij is evenveel mens als zijn onderdanen.
hij eet gras zoals een rund.
Hij is vergetariër, veilig voor ander dieren (mensen).
Zie toch zijn kracht in zijn lendenen,
en zijn sterkte in de spieren van zijn buik.
De betekenis van Petrus is "rots", een sterk voorwerp.
Als hij wil, is zijn staart als een ceder;
de pezen van zijn dijen zijn samengevlochten.
Zijn beenderen zijn als staven brons;
zijn gebeente is als ijzeren stangen.
Hij is de voornaamste van Gods werken;
Petrus werd door Jezus als eerste aangesteld. Hij was de voornaamste onder de twaalf apostelen.
Hij Die hem gemaakt heeft, heeft hem zijn zwaard verschaft.
Op een gegeven moment geeft Jezus de discipelen opdracht zwaarden te kopen. Petrus heeft dat gedaan en ook zijn zwaard gebruikt toen hij probeerde te verhinderen dat Jezus gearresteerd zoun worden. Hij sloeg het oor van de slaaf van de hogepriester af (Joh 18:10-11). Petrus is de enige van de twaalf waarvan dit met name gemeld wordt.
De bergen brengen immers voedsel voor hem voort,
en alle dieren van het veld spelen daar.
Hier zie ik een vergelijing met veiligheid en ruimte om jezelf te zijn. Het verschaffen van veiligheid en geven van ruimte lijken mij vereisten voor een herder. Dan vergelijk ik de dieren met de ondergeschikten van Petrus.
Hij legt zich te slapen onder schaduwrijke bomen,
in een schuilplaats van riet en moeras.
De schaduwrijke bomen bedekken hem elk met zijn schaduw;
de wilgen van de beek omringen hem.
Zie, als de rivier wild wordt, beeft hij niet;
hij blijft kalm wanneer de Jordaan opbruist tegen zijn bek.
Hierin zie ik de standvastigheid die een herder dient te bezitten wanneer er tumult in de gemeente is. Hij blijft kalm en begrijpt de boel.
Kan iemand hem bij zijn ogen vangen?
Kan iemand hem met strikken de neus doorboren?"