Volgens mijn wordt dit bedoeld:J.C. Philpot schreef: ↑01 nov 2023, 13:36De oude theologen spraken wel eens van een actus directus en een actus reflectus. De eerste (de actus directus) is de handeling van het geloof, die de begenadigde zondaar beoefent, wanneer hij vlucht tot Christus, ziet op Christus. Dan zal hij, zoals de moordenaar aan het kruis, schuld belijden, en bidden: Heere, ontferm U mijner, gedenk mij.
Bij de actus reflectus denken wij aan de begenadigde zondaar, die antwoord ontving, zoals de moordenaar aan het kruis antwoord ontving. Zoals de zondares antwoord ontving. Zij keerde terug met de wetenschap dat haar zonden vergeven waren. In vrede ging zij nu haar weg. Dan wordt de vrucht genoten van wat Jezus Christus verworven heeft.
Dan weten wij persoonlijk: voor mij heeft Hij dat alles geleden en dat volle heil verworven. Wij kunnen dan meezingen: ‘De straf, die ons de vrede brengt, Heeft Hij aan ‘t Kruis geboet’.
Bron: https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... 001_CID001
Psalm 51:3-4
Actus Directus: "Want ik ken mijn overtredingen, mijn zonde staat bestendig voor mij. Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, en gedaan wat kwaad is in Uw ogen." Dit is de directe belijdenis van zonde door David. Hier uit hij zijn berouw over zijn zonden tegenover God, zonder terughoudendheid.
Actus Reflectus: Na het uiten van zijn zondebelijdenis, kan David verder nadenken over de genade en barmhartigheid van God. Hij kan overwegen hoe God, ondanks zijn zonden, een God van vergeving en herstel is. Dit reflectieve aspect van berouw komt tot uiting in de verzen die volgen, waar David smeekt om reiniging, vergeving en een vernieuwd hart. Dus dat zondebelijdenis vaak gepaard gaat met reflectie op Gods genade en barmhartigheid.