Beroepingswerk discussie [7]

[Tiberius]

Het lastige vind ik dat bij elke methode vragen te bedenken zijn.

Curatorium.
-Roept God soms jaren niemand?
-Hoe voorkom/minimaliseer je menselijke overwegingen?
-Maak je 1 gesprek niet te belangrijk?

Studeren.
-Roept God tegenwoordig enkel nog geleerde mensen?
-Hoe zie je de mannen die een roeping voelen, alle stappen doorlopen, maar nooit beroepen worden?
-Ook weer een beslismoment of iemand beroepbaar gesteld wordt. Ook hier heb je het gevaar van menselijke overwegingen.

Iedereen mag voorgaan.
-Wie bewaakt de kwaliteit en identiteit?
-Hoe wordt het risico op dwalingen beperkt?
-Zie je voorganger als een baan waar iedereen op mag solliciteren?

Je denk nu een beetje in of-of, maar dat hoeft niet: je kan uitstekend studeren en curatorium combineren.
Ik denk dat het CGK/TUA-model het beste geschikt is (volgens mij doet de HHK het op dezelfde manier, maar weet niet zeker). Ook daar worden mensen afgewezen, maar wel met goede feedback. En ook daar krijgen mensen soms wat langer geen beroep, maar dat is niet helemaal te voorkomen.

Een jaar of 10 geleden heb ik dat model voorgesteld voor de GG, maar dat is er nooit doorheen gekomen; het staat ook beschreven op dit forum, zoek maar even.
Het is heel eenvoudig te implementeren in de huidige structuur.
Het komt globaal hier op neer, dat iedereen die een roeping heeft, een gesprek heeft met een paar curatoren, geen 12, maar 2 of 3. Die geven een advies, maar dat is geen beslissing.
Daarna gaat men op eigen kosten/tijd een poosje studeren, bijvoorbeeld 1 á 2 jaar via CGO-E. In de tussentijd heeft men regelmatig gesprekken met een aantal curatoren.
Zo leert de student het vak theologie kennen, en student en curatoren leren elkaar goed kennen (in ieder geval beter dan van één presentatie van maximaal 20 minuten, zoals nu).

Na de studie kan dan overgegaan worden tot beroepbaarstelling. Of kan de student een ander vak kiezen, zoals pastoraal werker, godsdienstleraar, enz.

[HersteldHervormd]

Het lastige vind ik dat bij elke methode vragen te bedenken zijn.

Curatorium.
-Roept God soms jaren niemand?
-Hoe voorkom/minimaliseer je menselijke overwegingen?
-Maak je 1 gesprek niet te belangrijk?

Studeren.
-Roept God tegenwoordig enkel nog geleerde mensen?
-Hoe zie je de mannen die een roeping voelen, alle stappen doorlopen, maar nooit beroepen worden?
-Ook weer een beslismoment of iemand beroepbaar gesteld wordt. Ook hier heb je het gevaar van menselijke overwegingen.

Iedereen mag voorgaan.
-Wie bewaakt de kwaliteit en identiteit?
-Hoe wordt het risico op dwalingen beperkt?
-Zie je voorganger als een baan waar iedereen op mag solliciteren?

Je denk nu een beetje in of-of, maar dat hoeft niet: je kan uitstekend studeren en curatorium combineren.
Ik denk dat het CGK/TUA-model het beste geschikt is (volgens mij doet de HHK het op dezelfde manier, maar weet niet zeker). Ook daar worden mensen afgewezen, maar wel met goede feedback. En ook daar krijgen mensen soms wat langer geen beroep, maar dat is niet helemaal te voorkomen.

Een jaar of 10 geleden heb ik dat model voorgesteld voor de GG, maar dat is er nooit doorheen gekomen; het staat ook beschreven op dit forum, zoek maar even.
Het is heel eenvoudig te implementeren in de huidige structuur.
Het komt globaal hier op neer, dat iedereen die een roeping heeft, een gesprek heeft met een paar curatoren, geen 12, maar 2 of 3. Die geven een advies, maar dat is geen beslissing.
Daarna gaat men op eigen kosten/tijd een poosje studeren, bijvoorbeeld 1 á 2 jaar via CGO-E. In de tussentijd heeft men regelmatig gesprekken met een aantal curatoren.
Zo leert de student het vak theologie kennen, en student en curatoren leren elkaar goed kennen (in ieder geval beter dan van één presentatie van maximaal 20 minuten, zoals nu).

Na de studie kan dan overgegaan worden tot beroepbaarstelling. Of kan de student een ander vak kiezen, zoals pastoraal werker, godsdienstleraar, enz.

Ik vind dat een hele mooie, praktische invulling eerlijk gezegd.

[merel]

Wat is het voordeel van een curatorium?

[Henk J]

Je denk nu een beetje in of-of, maar dat hoeft niet: je kan uitstekend studeren en curatorium combineren.
Ik denk dat het CGK/TUA-model het beste geschikt is (volgens mij doet de HHK het op dezelfde manier, maar weet niet zeker). Ook daar worden mensen afgewezen, maar wel met goede feedback. En ook daar krijgen mensen soms wat langer geen beroep, maar dat is niet helemaal te voorkomen.

In de HHK werkt het ongeveer als volgt:
-Mannen melden zich aan bij de opleiding, er is een gesprek met enkele leden van de commissie toelating en men wordt ingeschreven.
-Is het vereiste aantal punten gehaald om kandidaat te worden dan moet de student een preek opsturen en volgt er een gesprek met de commissie toelating. Daarin wordt niet geoordeeld over de roeping van een student, wel gesproken over de roeping van een student. Verder hanteert de commissie als toetsingskaders de Schrift en de 3 gereformeerde belijdenissen wat ook deels de oorzaak is dat er een zekere breedte is in de HHK, binnen dit kader kunnen nogal wat accentverschillen zijn. Volgt er na dit gesprek een afwijzing dan kan er een tweede gesprek gevoerd worden, daarvoor moet een nieuwe preek opgestuurd worden, soms is die preek n.a.v. een tekst die de commissie meegeeft. Volgt hierna weer een afwijzing dan kan de student in beroep bij het moderamen van de synode. Is een student toegelaten dan heeft hij preekbevoegdheid voor een jaar, wat vaak verlengd wordt. Wel wordt de vinger aan de pols gehouden m.b.t. de voortgang van de studie, het kan niet zo zijn dat allerlei werkzaamheden als kandidaat de voortgang van de studie belemmeren. Stemmen voor toelating/afwijzing gaat per meerderheid.
-Als er voldoende punten zijn om beroepbaar gesteld te worden volgt er weer een gesprek, wat zo ongeveer hetzelfde verloop heeft als het eerste gesprek. Het is wel eens voorgekomen dat iemand kandidaat was maar dat hij niet beroepbaar is gesteld of dat zijn kandidaatsbevoegdheid is ingetrokken.

[Carsten]

Wat is het voordeel van een curatorium?

Zodat niet zomaar iedereen predikant kan worden.

[Henk J]

Wat is het voordeel van een curatorium?

Wat bedoel je precies? Er zit nogal verschil tussen het curatorium in de GG en het curatorium in de CGK.
Elk kerkverband zal erop toe willen zien wie er predikant kunnen en mogen worden. Dat lijkt me logisch.

[Bauke]

Wat is het voordeel van een curatorium?

Zodat niet zomaar iedereen predikant kan worden.

In het hele gedoe met Van der Brink heeft het hebben van een curatorium bij mij een gevoel opgeroepen van: "Gelukkig hebben we een curatorium"

[merel]

Wat is het voordeel van een curatorium?

Zodat niet zomaar iedereen predikant kan worden.

Zonder een discussie te willen voeren over het curatorium zie ik het voordeel steeds minder. Het toelaten/afwijzen is en blijft een menselijk overweging. Daarnaast heb niet de indruk dat in de kerken met curatorium men betere en meer geroepen predikanten heeft dan in de kerken zonder curatorium.

[Henk J]

Wat is het voordeel van een curatorium?

Zodat niet zomaar iedereen predikant kan worden.

Zonder een discussie te willen voeren over het curatorium zie ik het voordeel steeds minder. Het toelaten/afwijzen is en blijft een menselijk overweging. Daarnaast heb niet de indruk dat in de kerken met curatorium men betere en meer geroepen predikanten heeft dan in de kerken zonder curatorium.

Maar in elke kerk moeten aanstaande predikanten langs een curatorium of een commissie, ook in de PKN. Alleen staat in de ene kerk de poort wat wijder dan in de andere. Maar ook in de PKN zal nog niet zomaar iedereen predikant kunnen worden. Je hebt toch te maken met studie eisen en tegenwoordig ook vaak een persoonlijkheidstest.

[MGG]

Het lastige vind ik dat bij elke methode vragen te bedenken zijn.

Curatorium.
-Roept God soms jaren niemand?
-Hoe voorkom/minimaliseer je menselijke overwegingen?
-Maak je 1 gesprek niet te belangrijk?

Studeren.
-Roept God tegenwoordig enkel nog geleerde mensen?
-Hoe zie je de mannen die een roeping voelen, alle stappen doorlopen, maar nooit beroepen worden?
-Ook weer een beslismoment of iemand beroepbaar gesteld wordt. Ook hier heb je het gevaar van menselijke overwegingen.

Iedereen mag voorgaan.
-Wie bewaakt de kwaliteit en identiteit?
-Hoe wordt het risico op dwalingen beperkt?
-Zie je voorganger als een baan waar iedereen op mag solliciteren?

Je denk nu een beetje in of-of, maar dat hoeft niet: je kan uitstekend studeren en curatorium combineren.
Ik denk dat het CGK/TUA-model het beste geschikt is (volgens mij doet de HHK het op dezelfde manier, maar weet niet zeker). Ook daar worden mensen afgewezen, maar wel met goede feedback. En ook daar krijgen mensen soms wat langer geen beroep, maar dat is niet helemaal te voorkomen.

Een jaar of 10 geleden heb ik dat model voorgesteld voor de GG, maar dat is er nooit doorheen gekomen; het staat ook beschreven op dit forum, zoek maar even.
Het is heel eenvoudig te implementeren in de huidige structuur.
Het komt globaal hier op neer, dat iedereen die een roeping heeft, een gesprek heeft met een paar curatoren, geen 12, maar 2 of 3. Die geven een advies, maar dat is geen beslissing.
Daarna gaat men op eigen kosten/tijd een poosje studeren, bijvoorbeeld 1 á 2 jaar via CGO-E. In de tussentijd heeft men regelmatig gesprekken met een aantal curatoren.
Zo leert de student het vak theologie kennen, en student en curatoren leren elkaar goed kennen (in ieder geval beter dan van één presentatie van maximaal 20 minuten, zoals nu).

Na de studie kan dan overgegaan worden tot beroepbaarstelling. Of kan de student een ander vak kiezen, zoals pastoraal werker, godsdienstleraar, enz.

Bij het CGK/TUA-model zit je toch met de vragen van studeren?

Het geschetste model klinkt prima. Ik ga de oude berichten opzoeken.

[Erskinees]

Het lijkt mij een goede oplossing, zeker voor de GG.

Wel een wensbeeld. Om het draagvlak voor de huidige werkwijze te vergroten zou het voor mij al goed zijn om minstens de helft van het aantal leden van het curatorium per jaar te wijzigen via toerbeurt i.p.v. hetzelfde clubje.

[MGG]

Het lijkt mij een goede oplossing, zeker voor de GG.

Wel een wensbeeld. Om het draagvlak voor de huidige werkwijze te vergroten zou het voor mij al goed zijn om minstens de helft van het aantal leden van het curatorium per jaar te wijzigen via toerbeurt i.p.v. hetzelfde clubje.

Daar zie ik helemaal niks in. Niet iedereen heeft dezelfde gaven. Eventueel een maximaal aantal jaar, maar wat mij betreft blijft de synode kiezen.

[Henk J]

Het lijkt mij een goede oplossing, zeker voor de GG.

Wel een wensbeeld. Om het draagvlak voor de huidige werkwijze te vergroten zou het voor mij al goed zijn om minstens de helft van het aantal leden van het curatorium per jaar te wijzigen via toerbeurt i.p.v. hetzelfde clubje.

Per jaar wijzigen is wel heel snel hoor. Enige ervaring in dit belangrijke werk is ook goed denk ik. In de HHK benoemt de synode de leden van commissie toelating voor een periode van vier jaar. Daarna kan een herbenoeming volgen. Bij vacatures doet de commissie een voordracht, die kan de synode overnemen maar hoeft niet.

[Tiberius]

Wat is het voordeel van een curatorium?

De term curatorium klopt bij de GG (en GGiN) inderdaad eigenlijk niet, bij de CGK wel, omdat een curatorium dient te functioneren als toelatingscommissie tot een opleiding.
Een curatorium draagt zorg voor het niveau van de opleiding. Mensen die niet de talenten of persoonlijkheid hebben voor een bepaald beroep, worden door een curatorium niet tot de opleiding toegelaten.
Bij de GG en GGiN heeft een curatorium een andere invulling, namelijk een gedelegeerde verantwoordelijkheid vanuit de classes.

[Ararat]

Wat is het voordeel van een curatorium?

De term curatorium klopt bij de GG (en GGiN) inderdaad eigenlijk niet, bij de CGK wel, omdat een curatorium dient te functioneren als toelatingscommissie tot een opleiding.
Een curatorium draagt zorg voor het niveau van de opleiding. Mensen die niet de talenten of persoonlijkheid hebben voor een bepaald beroep, worden door een curatorium niet tot de opleiding toegelaten.
Bij de GG en GGiN heeft een curatorium een andere invulling, namelijk een gedelegeerde verantwoordelijkheid vanuit de classes.

Wat zou er gebeuren als er geen sprake meer is van delegeren, dus dat de classes de mannenbroeders al dan niet toelaten?