Orchidee schreef:Op dit moment komt het bij ons héél dichtbij en ik vind het toch een partij moeilijk
Een vriendin van een dochter heeft genderdysforie en is nu naast het psychologisch en psychise traject, ook bezig met een traject in het ziekenhuis wb hormonen, geslachtsoperatie mogelijkheden enz.
Hoe hiermee om te gaan???
Ze wil niet meer met haar meisjesnaam aangesproken worden (sorry, ze blijft voor mij altijd ******)
Haar ouders en naaste familie "weten" het nog niet (wél dat ze géén heterogevoelens heeft)
Hoe ga je nu om als ze komt logeren bijvoorbeeld, ze sliep altijd in één kamer met een dochter.
Nu gedraagt ze zich al als een man en wil dat ook zijn.
Moet je daar dan in meegaan?
Dochterlief wil ze ook de vriendschap niet ontzeggen maar weet ook niet hoe hier goed mee om te gaan.

Wij weten het ook niet

Heel moeilijk, geef haar iig veel liefde, dat je haar niet als persoon afwijst, en eerlijk is eerlijk, laat haar straks wel op een andere kamer slapen, als je het uitlegd snapt ze dit vast wel.
Maar moeilijk is het zeker!

DDD schreef:

Salomo schreef:Een oud klasgenoot van mij was eerst homo, maar gaat het nu het traject om zich om te laten bouwen. Daar kwamen ze ouders achter toen ze brieven zagen van een ziekenhuis in Amsterdam.

Ze hadden er heel erg veel moeite mee dat die homo was, maar nu schamen ze zich zo erg voor hem (vooral z'n zussen), dat ze hem uit het huis willen.

Wat een droefenis.

Wat valt er daarvoor te schamen?

Gelukkig zit ik niet in die situatie, maar ik denk wel dat er voor beide kanten erg moeilijk is.

samanthi schreef: Heel moeilijk, geef haar iig veel liefde, dat je haar niet als persoon afwijst, en eerlijk is eerlijk, laat haar straks wel op een andere kamer slapen, als je het uitlegd snapt ze dit vast wel.
Maar moeilijk is het zeker!

Daar ga je de mist al in.

Orchidee schreef:Ze wil niet meer met haar meisjesnaam aangesproken worden

Mara schreef:

samanthi schreef: Heel moeilijk, geef haar iig veel liefde, dat je haar niet als persoon afwijst, en eerlijk is eerlijk, laat haar straks wel op een andere kamer slapen, als je het uitlegd snapt ze dit vast wel.
Maar moeilijk is het zeker!

Daar ga je de mist al in.

Orchidee schreef:Ze wil niet meer met haar meisjesnaam aangesproken worden

Ik snap het echt hoor, maar ik spreek haar niet aan, maar orchidee ziet haar nog als vrouw dus ja...

samanthi schreef: Ik snap het echt hoor, maar ik spreek haar niet aan, maar orchidee ziet haar nog als vrouw dus ja...

Het toont aan hoe ingewikkeld dit is.
De transgender verandert, maar dat gaat niet gelijk op met de mensen in hun omgeving.

Ik zie haar idd nog als vrouw al "gedraagt" en kleed ze zich als man: kort koppie haar, mannenoverhemd/colbert/ mannenbroek/kostuum naar gelegenheden zoals bruiloft (incl das).
Maar kan het gewoon niet "zomaar" veranderen
Altijd een leuke meid geweest (wél met véél problemen)
Ben ook bang dat ze ooit spijt krijgt van haar geslachtsverandering en hormoongebruik

Mara schreef:

samanthi schreef: Ik snap het echt hoor, maar ik spreek haar niet aan, maar orchidee ziet haar nog als vrouw dus ja...

Het toont aan hoe ingewikkeld dit is.
De transgender verandert, maar dat gaat niet gelijk op met de mensen in hun omgeving.

Klopt helemaal, ik ken iemand die zijn voornaam veranderde, voor mij blijft hij ...

https://www.rd.nl/vandaag/binnenland/ge ... -1.1257284

Dit vind ik altijd een ontroerend stuk van pastorale begeleiding hieromtrent

merel schreef:https://www.rd.nl/vandaag/binnenland/ge ... -1.1257284
Dit vind ik altijd een ontroerend stuk van pastorale begeleiding hieromtrent

Er zijn nog enkele predikanten in de CGK die zich in deze problematiek hebben verdiept en mensen met genderdysforie begeleiden.

Ik ben afgelopen week voor de 2e x in mijn leven geconfronteerd met een persoon met genderdysforie.
Ik weet gewoon niet hoe ik er mee moet omgaan.
De 1e persoon ken ik inmiddels al een jaar of 5 en zie ik dus langzaam aan veranderen en deze 2e persoon ken ik eigenlijk al zijn hele leven maar zijn transitie gaat snel.
Niet dat het uiteindelijk verschil maakt maar ik moet er nu nog nog meer aan "wennen" én ik wil er eigenlijk niet aan wennen, ik ontwijk het ook.
In principe word er verwacht dat ik ze ook bij hun nieuwe naam aanspreek en dat vermijd ik dus.
Zij is een hij aan het worden en hij word een zij.
Bij beiden zie ik heus de worsteling maar ben ook bang dat hun lichamelijke transitie niet gaat opleveren wat ze er van verwachten en dat ze er misschien nog wel "ongelukkiger" door worden.
Psychisch zijn ze beslist al niet sterk....
Ik ga ze beiden in de toekomst blijven tegenkomen en ontmoeten waarschijnlijk maar vind het echt lastig!
Eerlijk gezegd vind ik het lastiger omgaan met hen dan met mensen met homo of lesbisch gevoelens.
Hoe zien jullie dat, hoe gaan jullie hier mee om?
Wat zeg je wél, wat niet...

Twee in zo’n korte tijd.. je bent een ‘geluksvogel’: ik ken er niet eentje van zo dichtbij.
Je schrijft dat je er niet aan wilt wennen en dat je het vermijd. Wat gaat dat je brengen, denk je?
Ik vraag dat omdat in alles wat je daarna schrijft je betrokkenheid en bezorgdheid naar voren komt. Maar tot een gesprek daarover kun je in mijn ogen niet komen zolang je vermijdt wat zo levensgroot aanwezig is.
Ik wens je veel …

Ik "vermijd" een gesprek en het zeggen van de naam

Dat is waarschijnlijk een reactie die ze vaker zullen zien. Maar ik lees in je verhaal dat je het niet daarbij wilt laten.. Hoe denk je weer in gesprek te komen?
Bedenk ook dat je met dat vermijden hetzelfde bereikt als wanneer je in het zwembad een bal onder water drukt. Hoe harder je drukt, hoe harder die bal onder je kin klapt.

Genderdysforie is een psychisch probleem. Het geeft lijden. Maar je geslacht veranderen is zonde. Daar kunnen we toch nooit mee instemmen. Ik zou het aanspreken ook vermijden, omdat ik weiger om zulke mensen bij hun nieuwe geslacht te noemen, dan ga ik mee in deze zonde.

Bogerman schreef:Genderdysforie is een psychisch probleem. Het geeft lijden. Maar je geslacht veranderen is zonde. Daar kunnen we toch nooit mee instemmen. Ik zou het aanspreken ook vermijden, omdat ik weiger om zulke mensen bij hun nieuwe geslacht te noemen, dan ga ik mee in deze zonde.

Onze instemming is ook niet relevant, want het is al gebeurd. Bedoel je met ‘aanspreken vermijden’ dat je het gesprek uit de weg gaat? Of dat je weigert hun nieuwe naam te gebruiken?