In het boek "Vlinders in de kerk" las ik dat een predikant na de H.A.viering vanaf de kansel had gezegd:
Er loopt een scheidslijn door de Avondmaalstafel.
Afgezien van het feit of iemand terecht of onterecht aangegaan is (volgens de gewoonte van die gemeente) mag een predikant dit zo zeggen?
Ik ben stevige uitspraken gewend - in het verleden - maar ik vind dit uitermate kwetsend.

Voor wie dit boek niet gelezen heeft, een vrouw ging voor het eerst in haar gemeente naar de Tafel, na jarenlange worstelingen.
Maar ze voldeed niet aan de uiterlijke kenmerken.

Een predikant heeft vrijheid van meningsuiting, maar of dit altijd verstandig is?
Heeft iemand er ook moeite mee, of moet dit kunnen?

Ik vind het nogal bot; hij lijkt zich op te werpen als hartenkenner.

onze vorige predikant ook een aantal keren horen zeggen.
heb er ook ontzettend moeite mee. Als nu 90% aanging dan kan je dat zeggen, maar nu 90% niet aangaat, dan is dat totaal ongepast.

Ik vind het heel goed dat een predikant aangeeft dat ook door de avondmaalstafel een lijn loopt. Wel afhankelijk van de avondmaalscultuur in een gemeente. Als er 5 deelnemers zijn past dit niet.

Echter in dit concrete geval (als het echt zo gegaan is zoals gesuggereerd word!) en op basis van een niet zwarte jurk, dan slaat een predikant natuurlijk de plank volkomen mis. Als de predikant echt bewogen is met iemand kan hij hier later met een betreffende persoon op een pastorale wijze over doorspreken.

Maar tussen hoe iemand het beleeft (invult) en hoe het door de ander bedoeld is kan een verschil zitten. Ik ben daarom voorzichtig met stevige uitspraken.

Een predikant kan stellen dat er een scheiding zou kunnen lopen. Maar de stelligheid waarmee dit soms gezegd wordt, heeft meer met oordelen te maken.
Een predikant weet dat niet.

Maar dit soort uitspraken heeft alles te maken met het klimaat waarin men meer bezorgd is over één hypocriet dan honderden die in de bank blijven zitten en daarmee belijden Christus niet te kennen.

Het mag nooit te herleiden zijn tot een specifiek geval. Als een dominee het nooit zegt, maar als mevrouw X is aangegaan, dat plotseling wél zegt, kan dat verkeerde gedachten oproepen.
De uitspraak an sich vind ik helemaal niet verkeerd: een avondmaalsgang maakt niet zalig, en juist diegenen hebben zichzelf te onderzoeken. Dat maakt een dominee geen hartenkenner natuurlijk. Hij zegt het in het algemeen, en dat is juist goed.

Mara schreef:In het boek "Vlinders in de kerk" las ik dat een predikant na de H.A.viering vanaf de kansel had gezegd:
Er loopt een scheidslijn door de Avondmaalstafel.
Afgezien van het feit of iemand terecht of onterecht aangegaan is (volgens de gewoonte van die gemeente) mag een predikant dit zo zeggen?
Ik ben stevige uitspraken gewend - in het verleden - maar ik vind dit uitermate kwetsend.

Voor wie dit boek niet gelezen heeft, een vrouw ging voor het eerst in haar gemeente naar de Tafel, na jarenlange worstelingen.
Maar ze voldeed niet aan de uiterlijke kenmerken.

Een predikant heeft vrijheid van meningsuiting, maar of dit altijd verstandig is?
Heeft iemand er ook moeite mee, of moet dit kunnen?

Waar doel je op met uiterlijke kenmerken?

Volontair schreef:

Mara schreef:In het boek "Vlinders in de kerk" las ik dat een predikant na de H.A.viering vanaf de kansel had gezegd:
Er loopt een scheidslijn door de Avondmaalstafel.
Afgezien van het feit of iemand terecht of onterecht aangegaan is (volgens de gewoonte van die gemeente) mag een predikant dit zo zeggen?
Ik ben stevige uitspraken gewend - in het verleden - maar ik vind dit uitermate kwetsend.

Voor wie dit boek niet gelezen heeft, een vrouw ging voor het eerst in haar gemeente naar de Tafel, na jarenlange worstelingen.
Maar ze voldeed niet aan de uiterlijke kenmerken.

Een predikant heeft vrijheid van meningsuiting, maar of dit altijd verstandig is?
Heeft iemand er ook moeite mee, of moet dit kunnen?

Waar doel je op met uiterlijke kenmerken?

Ik heb geprobeerd om het gedeelte op te zoeken, maar nog niet gevonden. Als ik het me goed herinner moest je in die gemeente in het donkerblauw of in het zwart gekleed gaan.
En de vrouw die het betrof, voldeed niet aan die eisen.

Het boek gaat over de veelkleurigheid van de vlinders, maar in sommige kerken zijn er vrijwel alleen zwarte en als ze dan wel een kleurtje hebben, hebben ze hun vleugels dicht zodat de bruine schutkleur te zien is.

De uitspraak is iets waar ik al jarenlang mee bekend ben.

Het is bedoelt als separerende uitspraak om jezelf te toetsen.

Ik lees hem dus ook niet met het oogmerk op een specifiek persoon gericht.

Uit het genoemde voorbeeld is mij niet duidelijk of uit de contekst van de opmerking blijkt dat hier iemand specifiek bedoelt is, dus daar zou ik dan ook terughoudend mee zijn. Het kan ook ten onrechte door die vrouw door haarzelf op haarzelf zijn betrokken.

Een predikant mag niet alles zomaar zeggen, ik weet van iemand die met veel schroom voor de eerste keer aan geweest was, dat er bij het bezorerna gelezen werd over de man zonder bruiloftskleed, ik bind dat niet kunnen.

Mara schreef:In het boek "Vlinders in de kerk" las ik dat een predikant na de H.A.viering vanaf de kansel had gezegd:
Er loopt een scheidslijn door de Avondmaalstafel.
Afgezien van het feit of iemand terecht of onterecht aangegaan is (volgens de gewoonte van die gemeente) mag een predikant dit zo zeggen?
Ik ben stevige uitspraken gewend - in het verleden - maar ik vind dit uitermate kwetsend.

Voor wie dit boek niet gelezen heeft, een vrouw ging voor het eerst in haar gemeente naar de Tafel, na jarenlange worstelingen.
Maar ze voldeed niet aan de uiterlijke kenmerken.

Een predikant heeft vrijheid van meningsuiting, maar of dit altijd verstandig is?
Heeft iemand er ook moeite mee, of moet dit kunnen?

Maar noemde hij dit echt richting die vrouw en haar uiterlijke kenmerken of meer in algemene zin?

samanthi schreef:Een predikant mag niet alles zomaar zeggen, ik weet van iemand die met veel schroom voor de eerste keer aan geweest was, dat er bij het bezorerna gelezen werd over de man zonder bruiloftskleed, ik bind dat niet kunnen.

Ik begrijp wat je bedoelt, ik zou ook wel drie keer nadenken voor je zo'n hoofdstuk in dat geval gaat lezen. Anderzijds: is het wel zo'n goed teken als je je hierdoor gekwetst voelt? Als het goed is, drijft het je uit tot de Heere: "Hebt U het Zelf niet gezegd...?" En dan kan geen mens ter wereld het van je afnemen.

Een predikant is echter wel geroepen om over de zielen die hem zijn toebetrouwd, te waken. En dat houdt ook in dat voor zelfbedrog gewaarschuwd moet worden. En wat mij betreft houdt dat ook in dat iemand in een persoonlijk gesprek gewaarschuwd zou kunnen worden, als uit het gesprek blijkt dat de grond waarop gebouwd wordt, niet deugt.
Ik zeg er nadrukkelijk bij dat dit iets heel anders is dan:
- beetje meeknikken in het gesprek en dan als afsluiter zo'n hoofdstuk lezen
- er wordt wel een helder verhaal gedaan, maar 'we kunnen het gewoon niet overnemen'
- het hart van iemand kennen

Ik denk dat het beter is dat de Christus gepreekt wordt tijdens de diensten. Dan valt de scheiding vanzelf. Die wordt zichtbaar tijdens de maaltijd des Heeren.

eilander schreef:

samanthi schreef:Een predikant mag niet alles zomaar zeggen, ik weet van iemand die met veel schroom voor de eerste keer aan geweest was, dat er bij het bezorerna gelezen werd over de man zonder bruiloftskleed, ik bind dat niet kunnen.

Ik begrijp wat je bedoelt, ik zou ook wel drie keer nadenken voor je zo'n hoofdstuk in dat geval gaat lezen. Anderzijds: is het wel zo'n goed teken als je je hierdoor gekwetst voelt? Als het goed is, drijft het je uit tot de Heere: "Hebt U het Zelf niet gezegd...?" En dan kan geen mens ter wereld het van je afnemen.

Een predikant is echter wel geroepen om over de zielen die hem zijn toebetrouwd, te waken. En dat houdt ook in dat voor zelfbedrog gewaarschuwd moet worden. En wat mij betreft houdt dat ook in dat iemand in een persoonlijk gesprek gewaarschuwd zou kunnen worden, als uit het gesprek blijkt dat de grond waarop gebouwd wordt, niet deugt.
Ik zeg er nadrukkelijk bij dat dit iets heel anders is dan:
- beetje meeknikken in het gesprek en dan als afsluiter zo'n hoofdstuk lezen
- er wordt wel een helder verhaal gedaan, maar 'we kunnen het gewoon niet overnemen'
- het hart van iemand kennen

Weet je hoe hoog de drempel kan zijn in sommige gemeenten?
Het gaat ook niet over gekwetst voelen, maar over een olifant in een porseleinkast.

Ik heb in heel mijn leven best veel predikanten gehoord. Ik meen ALLEN merkten dit op in Avondmaalstijden.
Zijn we het ontwend?
IK weet wel dat de dominee niet kan en mag oordelen, maar in de praktijk, en dat wordt bedoeld, dat dit toch
heel goed kan. Het is niet al Israël wat Israël genaamd wordt.

Ook wordt dit gezegd van gezinnen (de een aangenomen de ander verlaten)
Zie ook gelijkenis van de wijze en dwaze maagden.
Geen uiterlijk onderscheid, maar wel een hemelsbreed onderscheid wat niet te zien was.