TSC schreef:@DDD, wat mij betreft lees je mijn reactie nog een keer goed door. Ik probeer je namelijk te snappen en dat roept de nodige vraagtekens bij mij op. Ik geef direct toe dat je qua kennis en manier van uitleggen ver boven mijn niveau uitstijgt, wat mij betreft hoef je dat niet laten te merken in je toonzetting Tot je geruststelling; Ik hoef geen catechisatie te geven.
Ik had het misschien niet zo moeten schrijven. Het eerste wat ik hierover wil zeggen is, dat je nooit onder de indruk moet zijn van iemands kennis als je niet kunt volgen wat hij zegt. Mensen die werkelijk verstand van zaken hebben, kunnen het ook eenvoudig uitleggen.
Maar het tweede is wel, dat ik het helemaal niet onaardig bedoel, maar vind dat je heel grote woorden gebruikt voor een kwestie die echt niet zo simpel is.
@Eilander:
Het is een mening die anders door Matthew Henry wel gedeeld wordt, zij het dat hij niet uitdrukkelijk noemt welke stijlfiguur hier aan de orde is. Maar TSC had het over iets heel anders. Namelijk over de hoogten en diepten van het lijden van Jezus. Maar de evangelieschrijver heeft het heel uitdrukkelijk over de (wonder)tekenen. Het is dus een opmerking die kant noch wal raakt, en dat had jij ook zelf kunnen zien, maar ik leg het zekerheidshalve toch uit.
Verder heb ik geen bezwaar tegen wat Jongere doet. Hij probeert de bijbel serieus te nemen, en daar is niets mis mee. Maar ik vind wel dat hij de tekst in zijn kennelijke betekenis niet serieus neemt en er vanuit een westerse bril naar kijkt. Ik zeg niet dat hij ongereformeerd uitlegt, integendeel. De uitleg getuigt van respect voor de bijbel, al vind ik dat het doorslaat en op de een of andere manier koddig wordt. Ik kan het niet beter omschrijven en ik bedoel het niet denigrerend. De aanduiding 'niet serieus' is bij nader inzien zonder uitvoeriger toelichting niet zo gelukkig. Ik bedoel dat hij de tekst geen recht doet. Door de miskenning van de stijlfiguur moet je je in allerlei bochten wringen om de tekst serieus te kunnen nemen. En daarmee wordt de tekst niet serieus genomen, al neemt Jongere de tekst juist heel serieus. Ik heb al eens eerder het voorbeeld genoemd dat met zo'n manier van Bijbellezen in onze context een lezer van 4000 jaar later serieus zou kunnen menen dat het in Nederland in de tijd van Jezus pijpensteeltjes regende. Ook al is daarvoor geen enkel historisch bewijs en komen archeologen in de Nederlandse grond daar geen overblijfselen van tegen, er staat uitdrukkelijk dat het pijpenstelen regende. Iedereen begrijpt dan nu wat er dan mis zou gaan. Maar terugkijkend is dat niet zo eenvoudig vast te stellen.
Met een hyperbool bedoel ik een normale stijlfiguur:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hyperbool_(stijlfiguur)
Maar goed, ik mis de inbreng van Roos. Want wellicht kent zij een oosterse stijlfiguur die niet de negatieve connotatie heeft die het begrip overdrijven kennelijk voor jou (en meer mensen hier) heeft en ik denk dat haar oordeel wat meer gewicht in de schaal legt dan dat van mij.
En verder heb ik zelf ook de neiging tot overdrijven, althans, dingen scherp te onderscheiden. Dat is het antwoord op jouw laatste vraag. En dat is niet altijd goed, zie ook mijn antwoord aan TSC, dat ik schreef voordat ik jouw bijdrage zag.