Ds.P. Beekhuis

Wedergeboorte en geloof (1)

We kunnen niet zeggen dat in onze tijd sterke nadruk gelegd wordt op de wedergeboorte. Integendeel. Eerder kunnen wij spreken van een schuwen van de term wedergeboorte. Men spreekt veel meer en bij voorkeur over het geloof. En inderdaad is het geloof zeer belangrijk. Daar staat of valt zelfs alles mee. „Zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen", Hebr. 11:6. En Paulus zegt:,, Al wat uit het geloof niet is, dat is zonde'''', Rom. 14:23b.

Wat is geloof?
Maar de vraag is: wat versta je onder geloof? Want met het geloof kun je alle kanten uit. Er zijn immers zo veel vormen van schijngeloof. Denk aan de gelijkenis van de zaaier, Matth. 13. En nu zou je verwachten, dat zij die zo sterke nadruk leggen op het geloof, graag spreken over de gelijkenis van de zaaier. Maar niets is minderwaar. Ook die schuwen ze. Ach, zeggen ze, daar is maar één geloof. En dat is nog waar ook. Maar heb ik dat ware geloof? Och, daar moetje het maar niet te veel over hebben. Daar zijn mensen die hun leven lang zich afvragen: Hoor ik er wel bij? Ben ik wel een kind van God? En deze mensen komen nooit toe aan de verlossing, laat staan aan de dankbaarheid. Wat zitten die mensen toch te tobben. Wat maken zij het zichzelf toch moeilijk. We zijn erfelijk belast met de Nadere Reformatie. Gooi heel die erfenis van onze vaderen toch overboord. Weg ermee. Je moet het evangelie geloofwaardig maken voor de wereld. (Het zou er treurig uitzien als wij dat moesten doen!) Men wil een frisse prediking. Alstublieft geen klaagtoon. Geen "ochies enachies".

Ergernis weg
Op deze wijze heeft men de ergernis uit het evangelie weggenomen. In die prediking wordt de mens niet uitgekleed. Het geloof wordt niet gepredikt als een gave Gods, maar als een daad van de mens. Het eigenaardige is dat, als je met dit soort mensen spreekt, ze beslist niet ontkennen dat het geloof een gave Gods is. Het is een kronkelredenering. Eerst gaan ze zelf geloven en daarna zeggen ze: Dit heeft God gewerkt. Dit heb ik niet van mijzelf. In de verwerving van het heil is men rechtzinnig, maar in de toepassing van het heil puur remonstrants! Al zullen zij dat niet toegeven!

karel de grote schreef:Ds.P. Beekhuis

Wedergeboorte en geloof (1)

We kunnen niet zeggen dat in onze tijd sterke nadruk gelegd wordt op de wedergeboorte. Integendeel. Eerder kunnen wij spreken van een schuwen van de term wedergeboorte. Men spreekt veel meer en bij voorkeur over het geloof. En inderdaad is het geloof zeer belangrijk. Daar staat of valt zelfs alles mee. „Zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen", Hebr. 11:6. En Paulus zegt:,, Al wat uit het geloof niet is, dat is zonde'''', Rom. 14:23b.

Wat is geloof?
Maar de vraag is: wat versta je onder geloof? Want met het geloof kun je alle kanten uit. Er zijn immers zo veel vormen van schijngeloof. Denk aan de gelijkenis van de zaaier, Matth. 13. En nu zou je verwachten, dat zij die zo sterke nadruk leggen op het geloof, graag spreken over de gelijkenis van de zaaier. Maar niets is minderwaar. Ook die schuwen ze. Ach, zeggen ze, daar is maar één geloof. En dat is nog waar ook. Maar heb ik dat ware geloof? Och, daar moetje het maar niet te veel over hebben. Daar zijn mensen die hun leven lang zich afvragen: Hoor ik er wel bij? Ben ik wel een kind van God? En deze mensen komen nooit toe aan de verlossing, laat staan aan de dankbaarheid. Wat zitten die mensen toch te tobben. Wat maken zij het zichzelf toch moeilijk. We zijn erfelijk belast met de Nadere Reformatie. Gooi heel die erfenis van onze vaderen toch overboord. Weg ermee. Je moet het evangelie geloofwaardig maken voor de wereld. (Het zou er treurig uitzien als wij dat moesten doen!) Men wil een frisse prediking. Alstublieft geen klaagtoon. Geen "ochies enachies".

Ergernis weg
Op deze wijze heeft men de ergernis uit het evangelie weggenomen. In die prediking wordt de mens niet uitgekleed. Het geloof wordt niet gepredikt als een gave Gods, maar als een daad van de mens. Het eigenaardige is dat, als je met dit soort mensen spreekt, ze beslist niet ontkennen dat het geloof een gave Gods is. Het is een kronkelredenering. Eerst gaan ze zelf geloven en daarna zeggen ze: Dit heeft God gewerkt. Dit heb ik niet van mijzelf. In de verwerving van het heil is men rechtzinnig, maar in de toepassing van het heil puur remonstrants! Al zullen zij dat niet toegeven!

Ach ja, schets eerst een karikatuur en je hebt vervolgens voldoende grond om de massa remonstrants te noemen. Ik geloof in de zekerheid van het geloof: Van deze hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid worden de uitverkorenen te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd.
Voorts is de belofte des Evangelies, dat een iegelijk, die in den gekruisigden Christus gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe; welke belofte aan alle volken en mensen, tot welke God naar Zijn welbehagen Zijn Evangelie zendt, zonder onderscheid moet verkondigd en voorgesteld worden, met bevel van bekering en geloof.
Doch dat velen, door het Evangelie geroepen zijnde, zich niet bekeren, noch in Christus geloven, maar in ongeloof vergaan, zulks geschiedt niet door gebrek of ongenoegzaamheid van de offerande van Christus, aan het kruis geofferd, maar door hun eigen schuld.
Maar zovelen als waarachtiglijk geloven, en door den dood van Christus van de zonden en het verderf verlost en behouden worden, die genieten deze weldaad alleen uit Gods genade, hun van eeuwigheid in Christus gegeven, welke genade Hij niemand schuldig is.
Doch zovelen als er door het Evangelie geroepen worden, die worden ernstiglijk geroepen. Want God betoont ernstiglijk en waarachtiglijk in Zijn Woord wat Hem aangenaam is, namelijk dat de geroepenen tot Hem komen. Hij belooft ook met ernst allen, die tot Hem komen, en geloven, de rust der zielen en het eeuwige leven.
Dat er velen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, niet komen en niet bekeerd worden, daarvan is de schuld niet in het Evangelie, noch in Christus, door het Evangelie aangeboden zijnde, noch in God, Die door het Evangelie roept, en Zelf ook dien Hij roept onderscheiden gaven mededeelt; maar in degenen, die geroepen worden; van dewelken sommigen, zorgeloos zijnde, het woord des levens niet aannemen; anderen nemen het wel aan, maar niet in het binnenste huns harten, en daarom is het, dat zij, na een kortstondige blijdschap van het tijdgeloof, wederom terugwijken; anderen verstikken het zaad des Woords door de doornen der zorgvuldigheden en wellusten der wereld, en brengen geen vruchten voort; hetwelk onze Zaligmaker leert in de gelijkenis van het zaad , Matth. 13,.
Maar dat anderen, door de bediening des Evangelies geroepen zijnde, komen en bekeerd worden, dat moet men den mens niet toeschrijven, alsof hij zichzelven door zijn vrijen wil zou onderscheiden van anderen, die met even grote of genoegzame genade tot het geloof en de bekering voorzien zijn , hetwelk de hovaardige ketterij van Pelagius stelt,; maar men moet het Gode toeschrijven, Die, gelijk Hij de Zijnen van eeuwigheid uitverkoren heeft in Christus, alzo ook dezelfden in den tijd krachtiglijk roept, met het geloof en de bekering begiftigt, en uit de macht der duisternis verlost zijnde, tot het Rijks Zijns Zoons overbrengt, opdat zij zouden verkondigen de deugden Desgenen, Die hen uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht, en opdat zij niet in zichzelven, maar in den Heere zouden roemen, gelijk de apostolische schriften telkens getuigen.

Zomaar wat artikelen uit de Dordtse Leerregels. Die kun je zomaar onder dezelfde karikatuur scharen. Ik ben net zo Remonstrants als de Dordtse Leerregels. En ook nog blij met de gelijkenis van de zaaier. Want er valt zaad in goede aarde....

Waarom wordt hier een niet topic voor aangemaakt? Kan toch prima in een bestaand topic?

Valt me trouwens op dat er afgelopen week opeens een aantal nieuwe forummers is dat opeens allerlei nieuwe topics aanmaakt. Best vreemd.

karel de grote schreef:Het eigenaardige is dat, als je met dit soort mensen spreekt, ze beslist niet ontkennen dat het geloof een gave Gods is. Het is een kronkelredenering. Eerst gaan ze zelf geloven en daarna zeggen ze: Dit heeft God gewerkt. Dit heb ik niet van mijzelf. In de verwerving van het heil is men rechtzinnig, maar in de toepassing van het heil puur remonstrants! Al zullen zij dat niet toegeven!

Onlangs bepaalde een predikant mij in een preek over de Kananese vrouw. Mattheus 15:27. (Het is een oude en godvrezende man die kan vertellen hoe God hem tot bekering gebracht heeft . Ik heb er dus hoge achting voor). Juist bij deze tekst legde hij uit dat het deze vrouw om de gunst van de Heere Jezus te doen is. Dat is de werkende daad van het geloof (die de Heere daarna ook prijst) waardoor ze aanhoudt bij de Heere Jezus. En dan spreekt ze de geweldige woorden uit "Ja, Heere! doch de hondekens eten ook van de brokjes die er vallen van de tafel van hun heren".
In dat verband merkte de dominee op dat het geloof aan de verwondering vooraf gaat. Eerst stelt een mens zijn vertrouwen op God (het geloof), en pas daarna komt de reflectieve daad, gewerkt door de Heilige Geest die het geloof bevestigd. Deze orde moeten we wel vasthouden. De opmerking 'eerst gaan ze zelf geloven en daarna zeggen ze dit heeft God gewerkt' dient dus ernstig genuanceerd te worden en ook getoetst aan het woord.

Dat je in de pastorale praktijk mensen kunt tegenkomen die op onjuiste gronden geloven, dat beaam ik direct. Maar we moeten niet van de weeromstuit zelf onbijbels worden. (En de pastorale bewogenheid met hen die daarin dwalen of in duisternis tasten, klinkt in dit geciteerde stukje niet direct door).

Een juiste samenvatting kan zijn dus dat God het geloof werkt in de daad. Dus geen of, maar én.

Verder ben ik blij dat @Ditbenik uitvoerig uit de DL citeert. De leerregels behoeden voor veel eenzijdigheid.

Vorst schreef:Valt me trouwens op dat er afgelopen week opeens een aantal nieuwe forummers is dat opeens allerlei nieuwe topics aanmaakt. Best vreemd.

Daar is een ieder geheel vrij in.

Het gedeelte aan het begin van dit topic is een stuk uit een oude Terdege, met een bijdrage van ds. P. Beekhuis. De tegenstelling tussen zijn woorden en de gedeelten uit de Dordtse Leerregels kan ik niet ontdekken.

@Herman: In jouw commentaar gaat het over het verschil tussen de werkende (uitgaande) daad en de wederkerende of reflectieve daad. In het stuk van ds. Beekhuis gaat het over de gave van het geloof die aan de beoefening van het geloof voorafgaat. Misschien ben je in verwarring gebracht door de naam van dit topic.

Wat mij betreft niet gave of daad, maar volgordelijk gave en daad.

Het geloof en het geloven zijn beide een gave.
Het geloof zonder de werken is dood.

Ambtenaar schreef:Wat mij betreft niet gave of daad, maar volgordelijk gave en daad.

Precies.
Het geloof is de hand die God schenkt om Hem aan te nemen.

"Door het geloof gaande gemaakt.. "
Met deze oude uitdrukking kan niemand het hier oneens zijn toch? Het geloof is een uitgaande daad

karel de grote schreef:@Herman: In jouw commentaar gaat het over het verschil tussen de werkende (uitgaande) daad en de wederkerende of reflectieve daad. In het stuk van ds. Beekhuis gaat het over de gave van het geloof die aan de beoefening van het geloof voorafgaat. Misschien ben je in verwarring gebracht door de naam van dit topic.

De kernzin is 'eerst gaan ze zelf geloven, en dan komen ze tot de belijdenis dat God het gewerkt heeft'. Daar reageer ik op, omdat de laatste zinsnede op basis van het mij aangegeven stuk voluit bijbels is en dus niet per definitie als remonstrantisme mag weggeschreven worden.
Wanneer het (volgens jou - dank voor de aanwijzing) gaat over de gave van het geloof, dan zou er wel wat precieser geformuleerd kunnen worden. Ongeveer zo: 'zonder overtuiging van zonde en schuld, komen de mensen tot het geloof, en desondanks beweren ze naderhand dat God het gewerkt heeft. Daaruit blijkt dat de werkende genade van Gods Geest gemist wordt'.

Zullen we eerst met elkaar een definitie geven van wat geloof nu uiteindelijk is?

Ik geen er een Vertrouwen dat God is en een waarmaker van Zijn Woord is.

samanthi schreef:Zullen we eerst met elkaar een definitie geven van wat geloof nu uiteindelijk is?

Ik geef er een: Vertrouwen dat God is en een waarmaker van Zijn Woord is.

Hier zit geen element in waarmee aangegeven wordt dat het voor ons persoonlijk is, al zul je dat vast wel bedoelen.
Ik vind de definitie van Calvijn beter:
Het geloof is een vaste en zekere kennis van Gods welwillendheid jegens ons, welke gegrond is op de waarheid van Zijn genadige belofte in Christus, door de Heilige Geest aan ons verstand wordt geopenbaard en in ons hart wordt verzegeld.

eilander schreef:

samanthi schreef:Zullen we eerst met elkaar een definitie geven van wat geloof nu uiteindelijk is?

Ik geef er een: Vertrouwen dat God is en een waarmaker van Zijn Woord is.

Hier zit geen element in waarmee aangegeven wordt dat het voor ons persoonlijk is, al zul je dat vast wel bedoelen.
Ik vind de definitie van Calvijn beter:
Het geloof is een vaste en zekere kennis van Gods welwillendheid jegens ons, welke gegrond is op de waarheid van Zijn genadige belofte in Christus, door de Heilige Geest aan ons verstand wordt geopenbaard en in ons hart wordt verzegeld.

Ja ik bedoelde het persoonlijk geloven en vertrouwen dat.
Maar de definitie van Calvijn is idd helder.

Ik geloof dat dat geloof met de wedergeboorte meteen geplant wordt.