Ad Anker schreef:

samanthi schreef: Bij Wie anders dan bij God.
Maar trouw de middelen waarnemen en je hart afsluiten heeft of er een beloning op verwachten heeft geen enkel nut.

Juist wel. Je gelooft toch niet dat het alleen voor mensen die van God de verwachting hebben gekregen zinvol is om de middelen waar te nemen. Nee, de middelen heeft God gegeven omdat Hij door de middelen werkt en wonderen doet in verloren zondaren. Wij sluiten ons hart af, allemaal, van uit onszelf. Elk kerkmens. En nu is dat eenzijdige Godswerk van belang, wat God middellijk werkt. Dus het heeft wel degelijk nut om de middelen waar te nemen.

Natuurlijk heb je gelijk. Er zijn ook mensen tot geloof gekomen die normaliter zaten te slapen en waar er woorden ineens doordrongen, of die stenen wilde gaan gooien naar de predikant en waar een van de stenengooiers onder de preek tot geloof is gekomen en predikant is geworden. (eens gelezen).
Maar wat Samanthi zegt is ook waar. Wij mogen naar de kerk gaan met verwachting, met geloof, hoop, liefde en vertrouwen dat God tot ons spreekt.
Onze kerkgang is geen reden tot zaligheid (de eerdere opmerking "heb ik daar heel m'n leven oudvaders voor gelezen"), maar ik ben er wel van overtuigd dat God door de prediking werkt, ook tot diegene die niet eens willen luisteren.

ejvl schreef:

Ad Anker schreef:

samanthi schreef: Bij Wie anders dan bij God.
Maar trouw de middelen waarnemen en je hart afsluiten heeft of er een beloning op verwachten heeft geen enkel nut.

Juist wel. Je gelooft toch niet dat het alleen voor mensen die van God de verwachting hebben gekregen zinvol is om de middelen waar te nemen. Nee, de middelen heeft God gegeven omdat Hij door de middelen werkt en wonderen doet in verloren zondaren. Wij sluiten ons hart af, allemaal, van uit onszelf. Elk kerkmens. En nu is dat eenzijdige Godswerk van belang, wat God middellijk werkt. Dus het heeft wel degelijk nut om de middelen waar te nemen.

Natuurlijk heb je gelijk. Er zijn ook mensen tot geloof gekomen die normaliter zaten te slapen en waar er woorden ineens doordrongen, of die stenen wilde gaan gooien naar de predikant en waar een van de stenengooiers onder de preek tot geloof is gekomen en predikant is geworden. (eens gelezen).
Maar wat Samanthi zegt is ook waar. Wij mogen naar de kerk gaan met verwachting, met geloof, hoop, liefde en vertrouwen dat God tot ons spreekt.
Onze kerkgang is geen reden tot zaligheid (de eerdere opmerking "heb ik daar heel m'n leven oudvaders voor gelezen"), maar ik ben er wel van overtuigd dat God door de prediking werkt, ook tot diegene die niet eens willen luisteren.

Ja dat klopt helemaal, toch doet een preek altijd iets met je, of het brengt je dichter bij God of het verhard je, opnieuw laat je de liefelijke klanken van het evangelie naast je liggen en opnieuw doet het oordeel je niets, we zien dan wel weer...

Aan de andere kant kan God het hardste hart zacht maken, Ik zal zegt Hij uw harde hart wegnemen en een vlesen hart geven.

Ik zie hier ook een verwijzing naar ds. M.M. van Campen in zijn beoordeling van de verwerping. Als iemand het met hem eens is, kan ik de afwijkende visie wel begrijpen. Ds. Van Campen neemt in zijn preken soms openlijk voorzichtig afstand van bepaalde stukken uit de Dordtse Leerregels. Maar als je je hier op RF hebt aangemeld, kun je hem daarin niet volgen. Je hebt aan het begin je instemming betuigd met de drie formulieren.