http://kerkdienstgemist.nl/assets/18

In de ochtendpreek van 5 november besteedt ds. CP den Boer aandacht aan #Me Too.
Hij roept er o.a. dringend toe op om het zwijgen te doorbreken als je ook slachtoffer bent. Dit mede n.a.v. het artikel in het RD; het gebeurt ook 'onder ons'
Maar ook de taak die je hebt als ouders om je kinderen te leren hun grenzen aan te geven.

Wat is het moeilijk in deze versekste samenleving. Wat is er al veel stukgemaakt op dit gebied.
Gaat er nog wel eens een dag voorbij zonder dat er nieuwe feiten in het nieuws komen?

Het is goed dat het ook inde kerk ter sprake komt en dat iedereen weet waar hij naar toe kan als je niet langer zwijgen kan.

helma schreef:http://kerkdienstgemist.nl/assets/18

In de ochtendpreek van 5 november besteedt ds. CP den Boer aandacht aan #Me Too.
Hij roept er o.a. dringend toe op om het zwijgen te doorbreken als je ook slachtoffer bent. Dit mede n.a.v. het artikel in het RD; het gebeurt ook 'onder ons'
Maar ook de taak die je hebt als ouders om je kinderen te leren hun grenzen aan te geven.

Wat is het moeilijk in deze versekste samenleving.

Doel je met moeilijk om als ouder kinderen aan te leren hun grenzen aan te geven of doel je op het zwijgen doorbreken?

helma schreef: In de ochtendpreek van 5 november besteedt ds. CP den Boer aandacht aan #Me Too.

Ik heb de preek net beluisterd.
Wat een onderwijs!
Uit Ruth wordt heel vaak gepreekt, maar ik heb dit nog nooit zo horen uitleggen.
Het is trouwens de eerste keer dat ik hem hoor, wat een aangename prediker is die man.
Zeer aanbevolen.

helma schreef:Gaat er nog wel eens een dag voorbij zonder dat er nieuwe feiten in het nieuws komen?

Efeziërs 5 : 11-13
''En hebt geen gemeenschap met de onvruchtbare werken der duisternis, maar bestraft ze ook veeleer.
Want hetgeen heimelijk van hen geschiedt, is schandelijk ook te zeggen.
Maar al deze dingen, van het licht bestraft zijnde, worden openbaar; want al wat openbaar maakt, is licht.''

Roept hij ook kerkenraden op om hun verantwoordelijkheid te nemen en niets onder de zogenaamde mantel der liefde te bedekken?

eilander schreef:Roept hij ook kerkenraden op om hun verantwoordelijkheid te nemen en niets onder de zogenaamde mantel der liefde te bedekken?

Ja Eilander als je het zwijgen doorbreekt kun je in de hoek van de klappen terecht komen. Deze predikant verwijst naar speciale vertrouwenspersonen en het is heel fijn dat er aandacht aan besteed wordt

samanthi schreef:

eilander schreef:Roept hij ook kerkenraden op om hun verantwoordelijkheid te nemen en niets onder de zogenaamde mantel der liefde te bedekken?

Ja Eilander als je het zwijgen doorbreekt kun je in de hoek van de klappen terecht komen. Deze predikant verwijst naar speciale vertrouwenspersonen en het is heel fijn dat er aandacht aan besteed wordt

Dat is natuurlijk helemaal erg: als slachtoffer als dader wordt aangemerkt. Echter ook als dat niet het geval is, werd er dikwijls geen aangifte gedaan en dat is niet goed.
Ergens begrijp ik het wel, juist daarom moet je dit als kerkenraad niet willen bedekken. Ik denk (maar ik kan het niet onderbouwen) dat dat nog steeds heel moeilijk is.

Duidelijke keuzes maken is sowieso niets voor kerkeraden. Men bedekt het liever met de mantel der liefde. Ik heb er helaas hele slechte ervaringen mee

merel schreef:Duidelijke keuzes maken is sowieso niets voor kerkeraden. Men bedekt het liever met de mantel der liefde. Ik heb er helaas hele slechte ervaringen mee

Onder de mantel der liefde zijn al heel wat mensen gestikt, las ik pas ergens. Nou dat klopt heel goed

Ambtenaar schreef:

helma schreef:http://kerkdienstgemist.nl/assets/18

In de ochtendpreek van 5 november besteedt ds. CP den Boer aandacht aan #Me Too.
Hij roept er o.a. dringend toe op om het zwijgen te doorbreken als je ook slachtoffer bent. Dit mede n.a.v. het artikel in het RD; het gebeurt ook 'onder ons'
Maar ook de taak die je hebt als ouders om je kinderen te leren hun grenzen aan te geven.

Wat is het moeilijk in deze versekste samenleving.

Doel je met moeilijk om als ouder kinderen aan te leren hun grenzen aan te geven of doel je op het zwijgen doorbreken?

Ik bedoelde dat het moeilijk is om in een versekste samenleving te leven. Een samenleving waarin grenzen steeds verder vervaagd zijn; waarin zoveel schaamteloosheid is. Waar nauwelijks nog ruimte is voor Bijbelse normen. Om daar je kinderen in op te voeden en 'los te laten'. Er komt zoveel op onze kinderen/jongeren af. Mijn kinderen worden met dingen geconfronteerd en wennen aan dingen waar ik niet of nauwelijks mee in aanraking kwam op die leeftijd.
En het gaat onze gezindte inderdaad niet voorbij.
Leren we onze kinderen nog schaamte aan....? (Jammer dat er nu twee topic's door elkaar gaan lopen trouwens)
Ik merk dat er zoveel dingen normaal gevonden worden die vroeger meer afgebakend waren.
Al een jaar of tien geleden hadden we hier een verjaardag van jongelui van VLC; ze kropen bij elkaar op schoot en zaten aan elkaar terwijl ze geen verkering hadden. En dat is er in de jaren erna echt niet beter op geworden. De losse omgang met elkaar; al of niet digitaal, heeft gevolgen voor een gezonde ontwikkeling en voor een gezonde omgang met elkaar. Als ik soms lees wat er in appjes voorbij komt dan rijzen je haren ten berge. Ze zijn de schaamte allang voorbij. En ze wennen eraan. Dingen waar ik van schrik halen zij de schouders over op.

Inderdaad gezamenlijk douchen na sporten is ook onder ons al bij velen geaccepteerd. Hoewel de Bijbel spreekt over elkaars schaamte niet ontdekken weten wij het beter en is douchen met de ouders acceptabel.

En beetje bij beetje verliezen we de grenzen uit het oog en wordt bloot normaal. Terwijl de driften veel zijn en het hart onrein....

Dus ja...ik vind het moeilijk om kinderen grenzen aan te leren in een wereld die haaks staat op wat de Bijbel zegt over je lichaam als een tempel en een zuiver leven naar het Woord.
En ook leer je ze grenzen en al spreek je er open over dan is dat nog geen garantie dat je kinderen geen slachtoffer worden van misbruik. Of zelf hun grenzen niet kunnen bewaken.

En mijn hart huilt om de schade die het aanbrengt. Maar ook om het bezoedelen van iets heel kostbaars wat God aan ons mensen heeft gegeven.
Wat maken we er met zijn allen een puinhoop van. Wat zie ik uit naar een wereld zonder zonde en onreinheid. Waar alles weer zal zijn zoals God het heeft bedoeld.

eilander schreef:Roept hij ook kerkenraden op om hun verantwoordelijkheid te nemen en niets onder de zogenaamde mantel der liefde te bedekken?

Ja, hij geeft juist aan dat je naar bijv. een broeder van kerkenraad kunt gaan, of een vertrouwenspersoon (zij staan in de gemeentegids) maar je moet het vertellen!

helma schreef:En beetje bij beetje verliezen we de grenzen uit het oog en wordt bloot normaal. Terwijl de driften veel zijn en het hart onrein....

In feite zijn wij nog bedekt met een dun laagje beschaving en zelfbeheersing, maar als dat wegvalt als de geest gaat schemeren, zie je dat het laagje soms helemaal weggesleten is.
En dat zelfs op hoge leeftijd nog de drift op kan laaien en medicatie nodig is om het te temperen.

Mara schreef:

eilander schreef:Roept hij ook kerkenraden op om hun verantwoordelijkheid te nemen en niets onder de zogenaamde mantel der liefde te bedekken?

Ja, hij geeft juist aan dat je naar bijv. een broeder van kerkenraad kunt gaan, of een vertrouwenspersoon (zij staan in de gemeentegids) maar je moet het vertellen!

Dat is heel goed, maar het ging mij vooral over de stap daarna.

Dan gebeurt er niets, iedereen kijkt naar elkaar en wacht totdat het doodbloed

merel schreef:Dan gebeurt er niets, iedereen kijkt naar elkaar en wacht totdat het doodbloed

Wacht even... Ik wil - helaas - best geloven dat dit heel vaak fout is gegaan in het verleden. Ik zou daar erg graag van leren hoe dat anders moet. Maar hoe zou jij die verandering concreet voor je zien?
Ik ken enkele voorbeelden van bewezen onterechte beschuldigingen, waardoor (vermeende) daders voor het leven getekend zijn. Ik ben me er van bewust dat je hierom nooit iemand die zijn/haar verhaal komt doen moet wantrouwen en nog minder deze gedachte voor de voeten moet werpen. Toch leidt die bij mij wel tot voorzichtigheid. Hoe ga je hier nu op zorgvuldige en tegelijk duidelijke manier mee om?
Iets heel anders is de halfslachtigheid die je tegen komt bij bewezen misbruik, waarbij men voor een te snel vergeving en herstel in de gemeenschap gaat. Dat wekt de indruk van goedkope genade en kan een slachtoffer veel pijn doen.

Dat de kr zich er niet in mengt, maar actief aandringt op aangifte. De politie/OM kan dan onderzoek doen. Net zoals recent een ger vrijgemaakte school heeft gedaan. De betrokken ouders van deze kinderen wilden dit in eenste instantie niet eens, maar de school heeft doorgezet. En dit moet een kr ook doen. Onderwijl hangende het onderzoek wellicht de persoon onder stille censuur zetten.