Het is een Bijbels woord.
Spr. 13:24: 'Die zijn roede inhoudt haat zijn zoon; maar die hem liefheeft, zoekt hem vroeg met tuchtiging'
Echter, er word ons ook verteld de overheid en haar wetten te gehoorzamen en die verbied het.
Ikzelf heb er een hard hoofd in en vind slaan een vorm van machteloosheid, bovendien sla je het er wel in maar er nooit meer uit.
Alhoewel ik tegelijk toe moet geven dat de jeugd tegenwoordig de grenzen steeds verder legt.
Wat is uw mening?

Leestip "Opvoeden een opgave" van Bruce Narramore.

Daarnaast schrijft de Bijbel veel over dit onderwerp, vaak in de context van onderwijs en opvoeding. Het woord pedagoog is daar ook van afgeleid, de diepste betekenis daarvan is tweeledig. Enerzijds tuchtiging en anderzijds onderwijs.

Lijfstraffen staan m.i. centraal bij de vraag welk aspect je als opvoeder bovenaan zet, de wet of de genade.

Slaan kan een keer noodzakelijk zijn als uiterste middel, wanneer al het andere niet helpt. Vanzelfsprekend moet dit niet te vaak gebeuren, dan wordt het mishandeling.
Tegenwoordig wordt dit middel wel heel erg in de verdachte hoek geplaatst.

Laten we gewoon de Bijbel volgen.

Even een ander voorbeeld: Volgens Nederlandse wet mogen neef en nicht niet (meer) met elkaar trouwen. Volgens de Bijbel wel.
In deze moeten we God meer gehoorzamen dan de overheid.

Dat meen je niet serieus mag ik hopen?

Op wie reageert u?
En wat bedoelt u?

Lijfstraffen zijn uit den boze.

Van Ewijk schreef:Het is een Bijbels woord.
Spr. 13:24: 'Die zijn roede inhoudt haat zijn zoon; maar die hem liefheeft, zoekt hem vroeg met tuchtiging'
Echter, er word ons ook verteld de overheid en haar wetten te gehoorzamen en die verbied het.
Ikzelf heb er een hard hoofd in en vind slaan een vorm van machteloosheid, bovendien sla je het er wel in maar er nooit meer uit.
Alhoewel ik tegelijk toe moet geven dat de jeugd tegenwoordig de grenzen steeds verder legt.
Wat is uw mening?

Uit allerlei onderzoek is gebleken dat "zwaar" straffen niet helpt, anders straffen wel. Kinderen, of wie dan ook, slaan, vind ik absoluut niet kunnen. Ik heb het niet over een keer bij de arm pakken maar echt een klap geven, niet gepast.
Daarbij vind ik ook dat we de tijd van de bijbel zoals deze beschreven aangaande het tuchtigen en dergelijke, niet een op een kunnen overnemen naar deze tijd. Dat doen we ook niet aangaande slavernij en andere zaken. Daarnaast betekent tuchtigen niet perse slaan of fysiek, dat kan ook uit andere zaken bestaan door bijvoorbeeld een andere straf te geven zonder een fysieke benadering.

Van Ewijk schreef:Het is een Bijbels woord.
Spr. 13:24: 'Die zijn roede inhoudt haat zijn zoon; maar die hem liefheeft, zoekt hem vroeg met tuchtiging'
Echter, er word ons ook verteld de overheid en haar wetten te gehoorzamen en die verbied het.
Ikzelf heb er een hard hoofd in en vind slaan een vorm van machteloosheid, bovendien sla je het er wel in maar er nooit meer uit.
Alhoewel ik tegelijk toe moet geven dat de jeugd tegenwoordig de grenzen steeds verder legt.
Wat is uw mening?

Als je "slaan" in verband brengt met "machteloosheid", zit je mijn inziens op een verkeerde weg.
"Tucht" heeft nooit te maken met "machteloosheid".
Bij tucht gaat het om verder helpen.
Ik houd altijd het beeld voor ogen van iemand die struikelt, en weer overeind moet worden geholpen.
Dat is waar het om gaat bij tucht.
En bij "overeind helpen" is "slaan" over het algemeen niet de eerste keuze van hulpmiddel.

CvdW schreef:Laten we gewoon de Bijbel volgen.

Even een ander voorbeeld: Volgens Nederlandse wet mogen neef en nicht niet (meer) met elkaar trouwen. Volgens de Bijbel wel.
In deze moeten we God meer gehoorzamen dan de overheid.

"Gewoon de Bijbel volgen" is natuurlijk een prima advies.
Maar wat je daarna zegt, vind ik niet "gewoon".
Sterker: ik ben het daar geheel mee oneens.

Ik denk dat we Gode "pas" meer moeten gehoorzamen op het moment dat de overheid iets van mij vraagt dat tegen Gods geboden in gaat.
God gebiedt nergens dat neven en nichten moeten trouwen, dus wanneer wij daarin de overheid gehoorzaam zijn, zijn we niet in strijd met Gods geboden. Andersom wel: als wij vinden dat neven en nichten mogen trouwen, tegen het regels van de overheid in, dan overtreden we daarmee Gods gebod om de overheid te gehoorzamen, terwijl daar geen goddelijk gebod tegenover staat.

ejvl schreef:Uit allerlei onderzoek is gebleken dat "zwaar" straffen niet helpt, anders straffen wel. Kinderen, of wie dan ook, slaan, vind ik absoluut niet kunnen. Ik heb het niet over een keer bij de arm pakken maar echt een klap geven, niet gepast.
Daarbij vind ik ook dat we de tijd van de bijbel zoals deze beschreven aangaande het tuchtigen en dergelijke, niet een op een kunnen overnemen naar deze tijd. Dat doen we ook niet aangaande slavernij en andere zaken. Daarnaast betekent tuchtigen niet perse slaan of fysiek, dat kan ook uit andere zaken bestaan door bijvoorbeeld een andere straf te geven zonder een fysieke benadering.

Deze posting roept bij mij wat vragen op:
- waarom maak je verschil tussen knijpen en slaan? Ik zie dat niet zo eigenlijk.
- enerzijds zeg je: tuchtigen is niet meer van deze tijd, anderzijds: tuchtigen kan ook wel op een andere manier. Wat is het nou?
- waarop baseer je dat tuchtigen niet meer van deze tijd zou zijn?
- besef je dat je opstelling over andere manier van straffen nog veel gevaarlijker zou kunnen zijn? Het is bekend dat er mensen hun kinderen dagenlang negeren, dat doet veel meer pijn dan een pak slaag. Een pak slaag (kan ik uit eigen ervaring zeggen) levert absoluut geen schade op - niet fysiek en niet psychisch. Ik heb het dan natuurlijk niet over mishandeling, maar over een pak slaag waarvan de pijn binnen een minuut over is.

eilander schreef: Deze posting roept bij mij wat vragen op:
- waarom maak je verschil tussen knijpen en slaan? Ik zie dat niet zo eigenlijk.

Knijpen vind ik ook "not done". Bij de arm pakken en zeggen, is het nu afgelopen, kan ook zonder knijpen, meer in de zin van, kijk mij nu aan, let op.

- enerzijds zeg je: tuchtigen is niet meer van deze tijd, anderzijds: tuchtigen kan ook wel op een andere manier. Wat is het nou?

Tuchtigen in de vorm van slaan of fysiek geweld gebruiken bedoel ik.

- waarop baseer je dat tuchtigen niet meer van deze tijd zou zijn?

Omdat wij in een totaal andere cultuur leven als de Joden vroeger. Kinderen worden totaal anders opgevoed. Daarnaast is uit allerlei onderzoek gebleken dat fysiek geweld als straf niet werkt.

- besef je dat je opstelling over andere manier van straffen nog veel gevaarlijker zou kunnen zijn? Het is bekend dat er mensen hun kinderen dagenlang negeren, dat doet veel meer pijn dan een pak slaag. Een pak slaag (kan ik uit eigen ervaring zeggen) levert absoluut geen schade op - niet fysiek en niet psychisch. Ik heb het dan natuurlijk niet over mishandeling, maar over een pak slaag waarvan de pijn binnen een minuut over is.

Een andere manier van straffen kan uit veel zaken bestaan, een kind negeren is natuurlijk ook niet goed. Ik bedoel meer dingen als, een gedeelte van het zakgeld inhouden, strafregels schrijven, huisarrest, geen snoep/koek, verplicht de tuin aanvegen, en meer zulk soort zaken.
Ik heb vroeger nooit slaag gehad, maar ik weet uit mijn directe omgeving dat dit psychisch wel veel schade heeft opgeleverd. Maar dit zal natuurlijk afhangen van verschillende factoren, de kracht, de hoeveelheid, regelmatigheid en een eventuele dominante functie van degene die de straf uitdeelt.

ejvl schreef:Ik heb vroeger nooit slaag gehad, maar ik weet uit mijn directe omgeving dat dit psychisch wel veel schade heeft opgeleverd. Maar dit zal natuurlijk afhangen van verschillende factoren, de kracht, de hoeveelheid, regelmatigheid en een eventuele dominante functie van degene die de straf uitdeelt.

Zouden ervaringen ook geen rol spelen bij dit soort afwegingen?
Je spreekt hier nadrukkelijk over psychische schade, dus ik ga ervan uit dat het niet om daadwerkelijke mishandeling ging. Zou psychische schade niet ook kunnen ontstaan bij de straffen die jij voorstelt? Met andere woorden: ik vraag me af of het verschil wel zo groot is tussen een pak slaag en verplicht de tuin aanvegen bijvoorbeeld.

eilander schreef:

ejvl schreef:Ik heb vroeger nooit slaag gehad, maar ik weet uit mijn directe omgeving dat dit psychisch wel veel schade heeft opgeleverd. Maar dit zal natuurlijk afhangen van verschillende factoren, de kracht, de hoeveelheid, regelmatigheid en een eventuele dominante functie van degene die de straf uitdeelt.

Zouden ervaringen ook geen rol spelen bij dit soort afwegingen?
Je spreekt hier nadrukkelijk over psychische schade, dus ik ga ervan uit dat het niet om daadwerkelijke mishandeling ging. Zou psychische schade niet ook kunnen ontstaan bij de straffen die jij voorstelt? Met andere woorden: ik vraag me af of het verschil wel zo groot is tussen een pak slaag en verplicht de tuin aanvegen bijvoorbeeld.

Ik kan zo niet de grens aangeven tussen een pak slaag en daadwerkelijke mishandeling. Is er sprake van mishandeling als diegene een blauwe plek heeft? Of een rode wang? Of vingerafdrukken in de arm? Ik vind van wel, anderen niet.

Het verschil tussen bijvoorbeeld een pak slaag en de tuin aanvegen vind ik dat je als gezaghebbende altijd de controle behoudt. Je laat zien dat je boven het kind staat. Het kind luistert naar de gezaghebbende omdat die iets zegt, beveelt, niet omdat er fysiek geweld wordt gebruikt. Als het kind als slaaf of sloof wordt gebruikt, of bij elke kleine overtreding zulke zaken moet doen, kan er denk ik ook schade ontstaan. Een straf is niet iets wat te pas en te onpas gebruikt mag worden.
Daarnaast ben ik een groot voorstander van een beloningssysteem in plaats van straf. Een beloning als er iets goeds word gedaan, geen beloning als er iets fouts wordt gedaan.
Bijvoorbeeld: Een kind heeft uitdrukkelijke huishoudelijke taken, bijvoorbeeld elke dag de tafel dekken. Als het kind dit netjes 7 dagen doet, staat er een beloning tegenover in de vorm van zakgeld. Is het kind te laat thuis en kan daardoor deze taak niet vervullen, wordt er een gedeelte van het zakgeld ingehouden. Dit werkt veel beter dan het kind straf geven, op welke manier dan ook, vind ik. (mening).
Maar natuurlijk zitten er gradaties tussen gedrag. Te laat thuiskomen is nogal wat anders dan een van de ouders de huid vol schelden, of erger. Er is geen strakke lijn te zetten wanneer nu een straf toe te passen en wanneer een beloningssysteem, dat is per kind en per ouder afhankelijk.

Zelf heb ik één keer een tik gekregen tijdens mijn opvoeding. Ik weet het nog. Jaren geleden.
Blijkbaar heeft het op mij zo’n indruk gemaakt vanwege het feit dat het zeldzaam was. Lijfstraffen komen zo vaak voort uit gezagsloosheid en worden dan toegepast vanuit het kader van de macht. Ten diepste is het niet anders dan een uiting van machteloosheid.
En een tik geven vanuit gezag kan nuttig zijn. Maar de opvoeder moet zó waakzaam zijn dat het binnen de kaders van het gezag blijft en niet op het terrein van de macht komt.