Wat vinden wij van lijfstraf?

[Wandelende]

Ik kan zo'n foto ook slecht hebben: slaan op het hoofd lijkt me zeker niet de bedoeling.
Goldschmeding gaat wel erg ver, het lijkt alsof hij zelfs het stokje Bijbels vindt.
Timmerman maakt echter een tegenstelling tussen liefde en kastijding, en dat is beslist óók niet Bijbels. Niet elke kastijding gebeurt uit liefde, begrijp me goed. Maar een kind niet-kastijden kan ook liefdeloos zijn.

Kastijden en fysiek geweld toepassen is niet hetzelfde.

Maar het kàn wel met elkaar gepaard gaan.
Liefde en fysiek geweld kunnen m.i nooit samen gaan. Liefde en kastijding wel.

[Ambtenaar]

Maar het kàn wel met elkaar gepaard gaan.

Als het met elkaar gepaard gaat, dan is dat fout.

Liefde en kastijding wel.

Dat betekent dan dat kastijding bestaat uit andere dan fysieke straffen.

[Mara]

En hoe zit/zat het op school?
Als een van de eerste landen verbood Nederland al in 1820 lijfstraffen op school. Niet alle onderwijzers en ouders waren direct overtuigd van de juistheid van dit verbod. Strenge tucht was volgens hen nu eenmaal soms noodzakelijk om een kind te disciplineren en zijn zonden te laten inzien. Fysieke straffen zijn tegen-woordig taboe op school.

De rechtvaardiging voor lijfstraffen werd uit de Bijbel gehaald. Zo staat in de Statenvertaling in Spreuken 13:24: 'Die zijn roede inhoudt, haat zijn zoon; maar die hem liefheeft, zoekt hem vroeg met tuchtiging'. Slaan werd gezien als een verantwoorde opvoedings-methode. Maar het moest weloverwogen gebeuren. De 17e eeuwse predikant Jacobus Koelman stelde: 'De kastijding is een bittere pil, men dient ze te vergulden in wijsheid, en te geven in liefde.'

Behalve lijfstraffen werden er ook allerlei andere straffen uitgedeeld. Op het schaamtegevoel van het kind werken was ook effectief. Soms moest het stoute kind de hele dag een bord om de hals dragen met het opschrift 'domoor' of 'kwaaddoener'. Ook werd gebruik gemaakt van het ezelsbord; kinderen kregen het ezelsbord omgehangen, als zij dom waren geweest. Het schandbord, dat heel zwaar was, werd gebruikt als kinderen iets schandelijks hadden gedaan, zoals liegen, plagen of stelen. Terwijl het ezelsbord ìn de school werd gebruikt, moest het kind met een schandbord vaak buiten de school staan zodat iedereen het kon zien.
BRON

Je vraagt je af hoe deze kinderen later zelf hun kinderen hebben opgevoed.
Het staat wel in schril contrast met veel prinsjes en prinsesjes van nu.

Toen ik op de lagere school zat, waren er nog wel een paar meesters die buiten hun boekje gingen met straffen.
Zoals bijv. met een lineaal op je handen slaan. Geen enkel kind dat het thuis durfde te zeggen, bang voor nog meer straf, want de school had altijd gelijk.

[Wandelende]

Maar het kàn wel met elkaar gepaard gaan.

Als het met elkaar gepaard gaat, dan is dat fout.

Liefde en kastijding wel.

Dat betekent dan dat kastijding bestaat uit andere dan fysieke straffen.

Ik ben het met beide uitspraken eens.

[Ambtenaar]

Je vraagt je af hoe deze kinderen later zelf hun kinderen hebben opgevoed.
Het staat wel in schril contrast met veel prinsjes en prinsesjes van nu.

Wat doet het psychologisch met een kind als het publiekelijk voor domoor wordt uitgemaakt. Ik denk niet dat het heel bevorderend werkt, eufemistisch uitgedrukt.

Toen ik op de lagere school zat, waren er nog wel een paar meesters die buiten hun boekje gingen met straffen.
Zoals bijv. met een lineaal op je handen slaan. Geen enkel kind dat het thuis durfde te zeggen, bang voor nog meer straf, want de school had altijd gelijk.

Als ik van mijn kind zou horen dat hij wordt geslagen door een leerkracht, dan volgt direct aangifte bij de politie. Ongeacht of hij straf verdiend had of niet. Het is simpelweg een ongeoorloofde wijze van bestraffen.

[Wandelende]

Als ik van mijn kind zou horen dat hij wordt geslagen door een leerkracht, dan volgt direct aangifte bij de politie. Ongeacht of hij straf verdiend had of niet. Het is simpelweg een ongeoorloofde wijze van bestraffen.

En gaat u ook in gesprek met de docent?

[Ambtenaar]

En gaat u ook in gesprek met de docent?

Ik vermoed dat ik in gesprek zou gaan met de directeur en van hem verlang dat de leerkracht hangende het onderzoek op non-actief wordt gesteld.

[parsifal]

Wat doet het psychologisch met een kind als het publiekelijk voor domoor wordt uitgemaakt. Ik denk niet dat het heel bevorderend werkt, eufemistisch uitgedrukt.

Een leerling dom noemen lijkt me sowieso niet erg bevorderlijk.
Zelf ben ik toen ik negen of tien was ooit in de klas door de leraar beschuldigd van "valsspelen" bij het hoofdrekenen. Toen ik snikkend aan hem uitlegde wat ik gedaan had, gaf hij me geen puntaftrek en ik ben er vrijwel zeker van dat hij me geloofde (en dat hij mij dus vals beschuldigde). Hij had echter niet het fatsoen om daarna ook in de klas te zeggen dat de beschuldiging onterecht was.
Ik heb er niets aan overgehouden, al kan ik het me allemaal nog precies herinneren, maar ik denk dat het voor zowel ouders als leraars van belang is dat ze kinderen of leerlingen alleen publiekelijk aanspreken op dingen die ze ook publiekelijk gedaan hebben en dat ze ook publiekelijk toegeven dat ze fout zaten als dat het geval is.

[ejvl]

En gaat u ook in gesprek met de docent?

Ik vermoed dat ik in gesprek zou gaan met de directeur en van hem verlang dat de leerkracht hangende het onderzoek op non-actief wordt gesteld.

Hoe moet een leraar omgaan met een leerling die niet de klas uit wil en stug blijft zitten en staat te schreeuwen dat de leraar hem niet aan moet raken?
Ik zou zeggen, pak hem beet en gooi hem eruit. Maar het mag niet, want het is fysiek geweld.

[DDD]

En gaat u ook in gesprek met de docent?

Ik vermoed dat ik in gesprek zou gaan met de directeur en van hem verlang dat de leerkracht hangende het onderzoek op non-actief wordt gesteld.

Is dat niet een beetje overdreven?

@ Ejvl:
Je mag zo'n leerling gewoon vastpakken en ergens anders neerzetten hoor.

[Ambtenaar]

Is dat niet een beetje overdreven?

Wat is er overdreven aan?

[Wandelende]

En gaat u ook in gesprek met de docent?

Ik vermoed dat ik in gesprek zou gaan met de directeur en van hem verlang dat de leerkracht hangende het onderzoek op non-actief wordt gesteld.

Ik wens u niet toe er ooit mee te maken te krijgen. En de docent ook niet.
Ook hoop ik niet dat u uitvlakt welk gedrag kinderen en pubers kunnen hebben op docenten. En wat zij dus ook naar boven kunnen halen.
Een dergelijke docent acht ik ongeschikt voor een vervolgcarriere als docent. Een gebrek aan zelfbeheersing is niet wenselijk in en voor een klas.
Ik denk persoonlijk dat “...dan volgt direct aangifte bij de politie” in zo’n situatie niet de eerste en juiste stap is. Mogelijk wel een goede vervolgstap.

[Wandelende]

Wat doet het psychologisch met een kind als het publiekelijk voor domoor wordt uitgemaakt. Ik denk niet dat het heel bevorderend werkt, eufemistisch uitgedrukt.

Een leerling dom noemen lijkt me sowieso niet erg bevorderlijk.
Zelf ben ik toen ik negen of tien was ooit in de klas door de leraar beschuldigd van "valsspelen" bij het hoofdrekenen. Toen ik snikkend aan hem uitlegde wat ik gedaan had, gaf hij me geen puntaftrek en ik ben er vrijwel zeker van dat hij me geloofde (en dat hij mij dus vals beschuldigde). Hij had echter niet het fatsoen om daarna ook in de klas te zeggen dat de beschuldiging onterecht was.
Ik heb er niets aan overgehouden, al kan ik het me allemaal nog precies herinneren, maar ik denk dat het voor zowel ouders als leraars van belang is dat ze kinderen of leerlingen alleen publiekelijk aanspreken op dingen die ze ook publiekelijk gedaan hebben en dat ze ook publiekelijk toegeven dat ze fout zaten als dat het geval is.

Wat een mooie post!

[Ambtenaar]

Ook hoop ik niet dat u uitvlakt welk gedrag kinderen en pubers kunnen hebben op docenten. En wat zij dus ook naar boven kunnen halen.

Ik ontken dat niet dat gedrag van leerlingen kunnen leiden tot frustratie. Dit kan en mag echter niet leiden tot het toepassen van fysiek geweld.

Ik denk persoonlijk dat “...dan volgt direct aangifte bij de politie” in zo’n situatie niet de eerste en juiste stap is. Mogelijk wel een goede vervolgstap.

Ik vind het juist een uitermate gepaste stap om eerst aangifte te doen en pas dan in gesprek te gaan. Wat zou u doen?

[Wandelende]

Ook hoop ik niet dat u uitvlakt welk gedrag kinderen en pubers kunnen hebben op docenten. En wat zij dus ook naar boven kunnen halen.

Ik ontken dat niet dat gedrag van leerlingen kunnen leiden tot frustratie. Dit kan en mag echter niet leiden tot het toepassen van fysiek geweld.

Ik denk persoonlijk dat “...dan volgt direct aangifte bij de politie” in zo’n situatie niet de eerste en juiste stap is. Mogelijk wel een goede vervolgstap.

Ik vind het juist een uitermate gepaste stap om eerst aangifte te doen en pas dan in gesprek te gaan. Wat zou u doen?

Wat zou ik doen, is een lastige vraag. Allereerst hoop ik er nooit mee te maken te krijgen, dus is het lastig bepalen hoe ik zou handelen. Ten tweede omdat er in een dergelijke situatie ook emoties op kunnen spelen, die het rationele beïnvloeden.

Maar ik zou proberen te handelen zoals de voor mij bekende ouders die enkele jaren geleden wel hiermee te maken hadden.
Na het verhaal van hun dochter, was de allereerste stap direct de desbetreffende docent bellen. Tegen hem is o.a. aangegeven dat er contact gezocht zou worden met de directie. Dat was de tweede stap. De dag daarna volgde een gesprek tussen directie, docent en ouders. De directie heeft, na hoor- en wederhoor, direct besloten tot het op non-actief stellen van deze persoon.
Naar gelang de situatie en de voorgenomen stappen zou ik daarná pas gaan nadenken over een aangifte bij de politie. Wanneer ik dat voornemens zou zijn, zou ik dat tijdens het gezamenlijk gesprek direct al ter tafel leggen.