Jongere schreef:
Je blijft schrijven alsof alles over deze ene tekst gaat. Ten eerste schreef ik mijn post nu juist om aan te geven dat het bij dit onderwerp gaat om een scala aan teksten over Gods soevereiniteit. Ik schrijf dat letterlijk en het bevreemd me dat je daarom uitsluitend reageert mbt deze exegese.
Ik geef in mijn reactie weer dat er ook sprake kan zijn van een andere uitleg, ik citeer hiervoor uit de toelichting op de HSV. In deze toelichting wordt verwezen naar andere teksten. Ik hang mijn uitspraken dus niet op aan één tekst.
Overigens waren we het er beiden over eens dat de teksten over de vogels en de haren helemaal niet gaan over de wil van God.
Jongere schreef:Jij doet grote, dogmatische uitspraken over Gods voorzienigheid, dat gaat verder dan de uitleg van één tekst. En ja, in de keuze die je daarin maakt volg je inderdaad de moderne theologie in plaats van de gereformeerde theologie, die Gods bestuur in alle dingen heeft geleerd.
Het enige wat ik heb gezegd, is dat ik van mening ben dat God het kwade niet wil. Dat God het kwade toelaat is wat anders.
Jongere schreef:
Ik vraag me af of je de consequentie van je eigen stelling ziet. In de theologie gaat het bij het probleem van het lijden altijd om dit spanningsveld (theodicee). Daarom zijn Gods almacht en Zijn wil niet los verkrijgbaar. De klassieke theodicee vraag is: hoe kan een goede, almachtige God lijden toestaan? Óf Hij moet het willen (maar is Hij dan goed?), óf Hij wil het niet maar kan niet ingrijpen (dan is Hij niet almachtig).
Ik zou de vraag naar jou willen omdraaien. Je zegt dat God het kwaad niet wil. Had God volgens jou kunnen ingrijpen in de holocaust? Was Hij bij machte om dat kwaad te voorkomen?
Ik geloof dat God kan ingrijpen om het kwade te voorkomen. God heeft echter de mens verantwoordelijkheid gegeven Zijn geboden na te leven. Dat begint al bij Adam en Eva.
Jongere schreef:
Het spijt me dat ik dit wat scherp zeg, maar uit je antwoord blijkt dat je echt onvoldoende bekend bent met de gereformeerde theologie... Ik vind dat bijzonder als je lid bent van dit forum. Je maakt de klassieke arminiaanse tegenwerping tegen Gods besluit. Uit het feit dat je hier over bekering en verkiezing begint, blijkt ook dat je probleem met dit punt veel verder gaat dan alleen Gods toelating van het kwaad.
Ik zou zeggen - ik bedoel dat oprecht en niet cynisch - verdiep je eens echt in de antwoorden van de gereformeerde theologie rond dit soort problemen. Een calvinist is niet per definitie een hypercalvinist. Juist de gereformeerde theologen zijn uitgebreid op dit soort tegenwerpingen ingegaan, de Dordste Leerregels staan er vol mee. Denk alleen maar aan deze beroemde passage:
Dordtse Leerregels schreef:16.Doch gelijk de mens door den val niet heeft opgehouden een mens te zijn, begiftigd met verstand en wil, en gelijk de zonde, die het ganse menselijk geslacht heeft doordrongen, de natuur des mensen niet heeft weggenomen, maar verdorven en geestelijker wijze gedood; alzo werkt ook deze Goddelijke genade der wedergeboorte in de mensen niet als in stokken en blokken, en vernietigt den wil en zijn eigenschappen niet, en dwingt dien niet met geweld zijns ondanks, maar maakt hem geestelijk levend,
Blijkbaar kenden ze in Dordt al jouw tegenwerping, dat Gods wil en besluit ten koste zou kunnen gaan van onze vrijheid en invloed heeft op ons geloofsleven. Juist de gereformeerde theologie spreekt dat krachtig tegen, zonder (zoals jij doet) dit bestuur van God op te geven. God is soeverein in alle dingen en Zijn bestuur gaat over álle dingen (HC zondag 9 en 10), maar Hij laat ons volledig mens zijn. We zijn geen stok of blok, of - in jouw woorden - lijdelijk. Onze wil wordt in de nieuwe geboorte niet vernietigd, een mens wordt niet met geweld "zijns ondanks" gedwongen, etc. etc.
Misschien begrijp je waarom ik herhaaldelijk schrijf dat je er "snel klaar mee bent". Dat is omdat ik allemaal tegenwerpingen tegenkom waar de gereformeerde theologie uitgebreid mee in gesprek is gegaan. We (ik zeg dat algemeen) staan vaak snel klaar met kritiek richting oa de Dordtse Leerregels, zonder te weten waar ze over gaan en hun evenwichtige antwoorden te kennen.
Wellicht zijn mijn bijdragen impliciet kritisch ten opzichte van de Dordste Leerregels, maar dat ligt dan aan mijn onkunde. Ik ben geen theoloog, en druk mijzelf ook niet uit in theologisch jargon noch houd ik mij veel bezig met allerlei ogenschijnlijke theologische zekerheden en theologische systematiek. Ik heb namelijk ervaren dat dit negatief werkt voor mijn geloof in God, de nadruk ligt bij mij dan te veel op het verstandelijke. Ik aanvaard dat ik veel niet begrijp.
Ik heb het niet over bekering en verkiezing, ik heb het over de verantwoordelijkheid van de mens. Ik ben veel onder moslims en in gesprekken valt het mij in algemene zin op dat zij hun schouders ophalen en concluderen dat het blijkbaar de wil van God is. Dat bedoel ik met lijdelijk zijn. Ik meen een vergelijkbare houding waar te kunnen nemen bij sommige christenen, namelijk uitsluiting van onze eigen verantwoordelijkheid als mens. Vandaar dat ik deze vergelijking maakte.
Tegenover het lijdelijk zijn stel ik dat in de Bijbel actief wordt opgeroepen om te geloven en jezelf te bekeren. Wanneer Jezus spreekt over het eerste en grote gebod, namelijk God liefhebben boven alles, dan is dat ook in een actieve vorm. Mijn interpretatie is daarom dat je als mens je best moet doen om naar God te luisteren en Hem lief te hebben door Zijn geboden na te leven.
Is het dan de verdienste van de mens als hij het goede doet? Nee, God geeft de mens de kracht om te geloven en het goede te doen en daar ben ik dankbaar voor.
Of ik dit verstandelijk begrijp? Nee. Betekent het dat ik altijd het goede doe? Nee. Betekent dat ik altijd voldoende op God vertrouw? Nee.