In Mattheus 5 wordt gesproken over de extra mijl.

en wie u zal dwingen één mijl te gaan, ga er twee met hem.

Wat betekent dit in de praktijk nu eigenlijk? Iemand vertelde dat ze soms het idee had dat mensen misbruik maakten van haar behulpzaamheid, maar ja, zei ze, je wil toch de extra mijl gaan.
Maar dat betekent toch niet dat je andermans klusjes gaat doen (waar ze zelf geen zin in hebben)?

Mijn gevoel zegt: nee, niemand mag misbruik maken van andermans behulpzaamheid. Dat klopt ook wel denk ik, want dat is van de kant van degene die het vraagt (eist, zegt de Bijbel zelfs).
Maar nu van de kant die de dienst verleent. Volgens de BMU ziet het op de regel van de Romeinse bezetter dat een soldaat mocht eisen dat een Jood één mijl zijn bagage moest dragen. Doe er dan twee, zegt de Heere Jezus.

Dus ja, het gaat om iets dat je eigenlijk niet zou willen doen. Het gaat om iets waar een ander een hekel aan heeft of zich te groot voor voelt. En dan moet je het dus nog dubbel doen ook! Dat is geen boodschap die ons aanstaat, en de hoorders van de Heere Jezus destijds ook niet, vermoed ik.

Het vervelende is dat dit soort uitspraken vooral goed gehoord worden door mensen die al de natuurlijke neiging hebben om een extra mijl te gaan. Er is mijns inziens niets mis mee om die extra mijl te gaan, als dat niet ten koste gaat van je zelfwaardering en geluk.

Iemand écht helpen, geeft blijdschap. Als mensen misbruik van je maken, dan geeft dat voornamelijk verdriet. Ik geloof niet dat Jezus dat bedoelde te promoten. Het ging hem erom om een ander eens te verrassen in goedheid, niet om een ander over je heen te laten lopen. Er staat ook niet, ga maar zolang de ander prettig vindt.

Eén mijl extra. Niet zes.

De zin lijkt me verwant aan wat we in Romeinen 12 lezen:
Indien dan uw vijand hongert, zo spijzigt hem; indien hem dorst, zo geeft hem te drinken; want dat doende, zult gij kolen vuurs op zijn hoofd hopen.

-DIA- schreef:De zin lijkt me verwant aan wat we in Romeinen 12 lezen:
Indien dan uw vijand hongert, zo spijzigt hem; indien hem dorst, zo geeft hem te drinken; want dat doende, zult gij kolen vuurs op zijn hoofd hopen.

Inderdaad. Vanmorgen bedacht ik dat het zinnetje in een verband staat, en ik heb het er uitgetild.
Hoe maak je het praktisch? Als je buurman vraagt of je de groene bak aan de weg wil zetten, dat je dan aanbiedt om volgende week ook de papiercontainer te doen? Bereidwillig zijn om heel praktisch iets en nog iets meer voor een ander te doen? Voor een ongelovige in je buurt?

De Bijbel zlef is praktisch. Als je in Matth. 5 de zaligsprekingen hebt gelezen volgt dit:
(vers 13-16)
13 Gij zijt het zout der aarde; indien nu het zout smakeloos wordt, waarmede zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer toe, dan om buiten geworpen, en van de mensen vertreden te worden.
14 Gij zijt het licht der wereld; een stad boven op een berg liggende, kan niet verborgen zijn.
15 Noch steekt men een kaars aan, en zet die onder een koornmaat, maar op een kandelaar, en zij schijnt allen, die in het huis zijn;
16 Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.

Ik heb wel een zaken gezien en gehoord dat wereldse mensen (die de levende Kerk haten) toch zeer verwonderd waren dat een volk die ze altijd vloekten en dwars zaten, om des geloofs wil, door de wandel, en goede werken, juist aan de vijanden, zich verwonderden. Hoe kan hij dat doen? Dat zijn zaken die in de wereld niet aan de orde zijn. Daar is de liefde tot de naaste vaak beperkt tot hun 'vrienden'.

Dodo schreef:

-DIA- schreef:De zin lijkt me verwant aan wat we in Romeinen 12 lezen:
Indien dan uw vijand hongert, zo spijzigt hem; indien hem dorst, zo geeft hem te drinken; want dat doende, zult gij kolen vuurs op zijn hoofd hopen.

Inderdaad. Vanmorgen bedacht ik dat het zinnetje in een verband staat, en ik heb het er uitgetild.
Hoe maak je het praktisch? Als je buurman vraagt of je de groene bak aan de weg wil zetten, dat je dan aanbiedt om volgende week ook de papiercontainer te doen? Bereidwillig zijn om heel praktisch iets en nog iets meer voor een ander te doen? Voor een ongelovige in je buurt?

Ik betwijfel of dat het punt dat Jezus maakt. De buurman dwingt jou toch nergens toe? Daar waar verrassing bij de ander omslaat in minachting of leedvermaak, is de grens in ieder geval ruimschoots gepasseerd.

DDD schreef:

Dodo schreef:

-DIA- schreef:De zin lijkt me verwant aan wat we in Romeinen 12 lezen:
Indien dan uw vijand hongert, zo spijzigt hem; indien hem dorst, zo geeft hem te drinken; want dat doende, zult gij kolen vuurs op zijn hoofd hopen.

Inderdaad. Vanmorgen bedacht ik dat het zinnetje in een verband staat, en ik heb het er uitgetild.
Hoe maak je het praktisch? Als je buurman vraagt of je de groene bak aan de weg wil zetten, dat je dan aanbiedt om volgende week ook de papiercontainer te doen? Bereidwillig zijn om heel praktisch iets en nog iets meer voor een ander te doen? Voor een ongelovige in je buurt?

Ik betwijfel of dat het punt dat Jezus maakt. De buurman dwingt jou toch nergens toe? Daar waar verrassing bij de ander omslaat in minachting of leedvermaak, is de grens in ieder geval ruimschoots gepasseerd.

Het gaat ook niet om iets te moeten. We zingen in de berijmde 10 geboden: Om die te doen uit dankbaarheid. Niet om er ook maar iets mee te verdienen. Maar dat je buurman merkt dat je toch anders bent dan de wereld. Leedvermaak is een woord dat een christen niet kent. Het gaat erom dat God er door verheerlijkt wordt.

Je begrijpt het niet

Verstuurd vanaf mijn SM-G920F met Tapatalk

Ik denk dat het hier gaat om zelfverloochening. Dat kan in het zichtbare zijn, door iemand praktisch te helpen terwijl het je eigenlijk niet uitkomt of dat je het gewoon niet wilt. Maar ook onzichtbaar, door iemand steeds maar weer te verdragen ondanks alle spotternij. Vers 48 zegt waarom:
48 Weest dan gijlieden volmaakt, gelijk uw Vader, Die in de hemelen is, volmaakt is.
Duidelijk is dat dat alleen opgebracht kan worden vanuit de liefde en kracht van God, vanuit een aanklevend gebedsleven.
Waarmee ik niet wil zeggen dat God wil dat je je maar laat gebruiken.

Het gaat in (dit deel van) de Bergrede om zelfverloochening ten dienste van het evangelie. Er is ook een zelfverloochening vanwege een minderwaardigheidscomplex. Die staat niet ten dienste van het evangelie, maar maakt het evangelie en de evangeliebelijders juist bespottelijk. Daar gaat ook geen werfkracht vanuit.

Het gaat er in de hele serie aanwijzingen in het einde van Mattheus 5 om dat je als christen boven conflicten, boven menselijke haat, boven wraakgevoelens uitstijgt, en jezelf blijft in liefde voor de ander. Dat is niet hetzelfde als nederigheid als zodanig, en zeker niet vanuit een underdogpositie. Dat is precies níet waar het hier over gaat.

Ik zie geen reden om het verdragen van spotternij (ik weet niet precies wat je daarmee bedoelt, natuurlijk) op grond van deze tekst als een deugd te beschouwen. Integendeel. Onze houding tegenover andere mensen moet zijn zoals de houding van God tegenover ons, zie ook vers 45. De nederigheid van God in Jezus was bepaald geen zoetsappige onderdanigheid.

DDD schreef:Het gaat in (dit deel van) de Bergrede om zelfverloochening ten dienste van het evangelie. Er is ook een zelfverloochening vanwege een minderwaardigheidscomplex.

Ja inderdaad, dat is een verschil, dat benoem ik ook.

DDD schreef:Het gaat er in de hele serie aanwijzingen in het einde van Mattheus 5 om dat je als christen boven conflicten, boven menselijke haat, boven wraakgevoelens uitstijgt, en jezelf blijft in liefde voor de ander.

Jezelf blijven in liefde voor de ander... Mooi gezegd. Maar hoe doe je dat als mensen je onrecht aandoen? Haal je dat gevoel van liefde danuit jezelf?

DDD schreef:Dat is niet hetzelfde als nederigheid als zodanig, en zeker niet vanuit een underdogpositie. Dat is precies níet waar het hier over gaat.

Als christen zit je soms in een underdogpositie. Dat is inherent er aan, tenminste als je wandelt in de weg van de Heere. Het is een bijbels principe. Daar hoeven we niet zielig om te doen.

DDD schreef:Ik zie geen reden om het verdragen van spotternij (ik weet niet precies wat je daarmee bedoelt, natuurlijk) op grond van deze tekst als een deugd te beschouwen.

Ik begrijp dat je nog nooit bespot bent om je geloof, of dat men afstand van je neemt, of links laat liggen. Bijvoorbeeld binnen je familie. Met deze mensen moet je toch samenleven. Het vraagt genade om steeds maar weer zelf het initiatief te nemen tot contact en dan ook nog vriendelijk te blijven.

DDD schreef:Je begrijpt het niet

Daar zal ik hoogst waarschijnlijk te dom voor zijn.
Duizendmaal sorry.

Alleen ik kan het niet anders zien. Maar laat maar.

DDD schreef:Je begrijpt het niet

Verstuurd vanaf mijn SM-G920F met Tapatalk

Beste DDD,

Kun je niet een manier vinden om iets vriendelijker op DIA te reageren? Wellicht niet verkeerd door je bedoeld maar het komt soms zo koud bij me over.