Waar denk je op dit moment aan? [4]

[helma]

Ik vind het wel heel knap van Merel dat ze zo de structuur weet vast te houden, zeker wat betreft gezamenlijke maaltijden ondanks hun volle week. Petje af. Wat ik lees en weet van Merel is dat ze een heel betrokken moeder is.
Ik heb bij haar niet het gevoel dat ze zelf voorop staat in haar keuzes.
Want dat is denk ik wat bij werkende én thuismoeders het grote gevaar is. Dat je kinderen een minder belangrijke plaats in je leven innemen omdat je zelf zo belangrijk bent en je opgaat in je eigen dingen. Of dat nu je werk is of je huishouden/je hobby's of wat dan ook. Dan krijg je inderdaad dat er te weinig aandacht is voor het welzijn van je kinderen en je je verantwoordelijkheid afschuift op de opvang of wat dan ook.


Ik ben trouwens zo'n thuismoeder die echt financieel helemaal afhankelijk is van haar man. Dat kan me ook eerlijk gezegd best wel eens aanvliegen. Nu we wat ouder worden eigenijk meer dan toen ik volop moederde.
Toch wéét ik dat ik deze keus destijds in afhankelijkheid en vertrouwen gemaakt heb vanuit de diepe overtuiging dat dat was wat God van mij vroeg. En dat ik blijvend kan en mag vertrouwen op Zijn hulp en bijstand, ook als ik dat allerminst verwacht.

[huisman]

Heftig.

Dreigende situatie in Ede, 150 woningen ontruimd bij politieactie - https://nos.nl/l/2514740

[merel]

Tja, onze dag begint en eindigt gewoon eerder. Als je niet wil dat kinderen met de ontbijtfles de opvang in geschoven worden en de tijd wil nemen voor de maaltijden is structuur toch echt het beste. In die periode heb ik ook meerdere jaren borstvoeding gegeven en dat ging op vaste tijden. Voor ons ideaal.

Dit past bij jullie en ik denk dat het prima gaat.
Alleen zijn mensen enorm verschillend en bepaalde patronen passen niet bij iedereen.
Daarom moeten we elkaar respecteren hoe we denken dat een gezin draaiende gehouden moet worden.
Wat betreft je visie op het zelfstandig zijn van de vrouw vind ik oprecht lastig. Ik kan alles denken in de hand te hebben, maar het leven is grillig en niet te sturen.
Ook als een vrouw vanuit haar 'roeping' om moeder te zijn, kiest voor thuis blijven en dan geen baan heeft om haar gezin te onderhouden als ze alleen komt te staan, hebben we een God Die zegt: "Ik zal je niet begeven, Ik zal je niet verlaten".

Dat God de weg met je meegaat, betekent niet automatisch dat de rekeningen betaald worden en er brood op de plank komt. Anders zou er ook onder christenen geen armoede zijn.

Mijn SGP opa, geboren in 1918 was al de mening toegedaan dat een vrouw economisch zelfstandig moest zijn., zodat zij in geval van nood zelf de kost kon verdienen. Fit was hem ingegeven uit zijn jeugd en vanuit ervaringen in de kerkenraad.
Mijn andere oma draaide de boerderij ook vrijwel alleen en was daardoor ook economisch zelfstandig.

@ Helma, Dankjewel voor jouw lieve woorden.
Waarom grijpt het jou nu meer aan? Is dat omdat je vroeger de hele dag taken binnenshuis deed en nu minder?

Zo zit elke moeder denk ik in de spagaat. Zo kon het mij wel eens aanvliegen dat er zo weinig tijd was om vriendinnen te zien. Het was of werk of thuis met periodes met heel weinig tijd voor sociale dingen.

[Hendrien]

Tja, onze dag begint en eindigt gewoon eerder. Als je niet wil dat kinderen met de ontbijtfles de opvang in geschoven worden en de tijd wil nemen voor de maaltijden is structuur toch echt het beste. In die periode heb ik ook meerdere jaren borstvoeding gegeven en dat ging op vaste tijden. Voor ons ideaal.

Dit past bij jullie en ik denk dat het prima gaat.
Alleen zijn mensen enorm verschillend en bepaalde patronen passen niet bij iedereen.
Daarom moeten we elkaar respecteren hoe we denken dat een gezin draaiende gehouden moet worden.
Wat betreft je visie op het zelfstandig zijn van de vrouw vind ik oprecht lastig. Ik kan alles denken in de hand te hebben, maar het leven is grillig en niet te sturen.
Ook als een vrouw vanuit haar 'roeping' om moeder te zijn, kiest voor thuis blijven en dan geen baan heeft om haar gezin te onderhouden als ze alleen komt te staan, hebben we een God Die zegt: "Ik zal je niet begeven, Ik zal je niet verlaten".

Dat God de weg met je meegaat, betekent niet automatisch dat de rekeningen betaald worden en er brood op de plank komt. Anders zou er ook onder christenen geen armoede zijn.

Mijn SGP opa, geboren in 1918 was al de mening toegedaan dat een vrouw economisch zelfstandig moest zijn., zodat zij in geval van nood zelf de kost kon verdienen. Fit was hem ingegeven uit zijn jeugd en vanuit ervaringen in de kerkenraad.
Mijn andere oma draaide de boerderij ook vrijwel alleen en was daardoor ook economisch zelfstandig.

@ Helma, Dankjewel voor jouw lieve woorden.
Waarom grijpt het jou nu meer aan? Is dat omdat je vroeger de hele dag taken binnenshuis deed en nu minder?

Zo zit elke moeder denk ik in de spagaat. Zo kon het mij wel eens aanvliegen dat er zo weinig tijd was om vriendinnen te zien. Het was of werk of thuis met periodes met heel weinig tijd voor sociale dingen.

Ik zou het echt niet gekund hebben. En zelfs nu met een baantje van 11 uur per week en een jongste van 17 vind ik het nog heel intensief. Dus ik ben altijd dankbaar geweest dat het mogelijk was om thuis te blijven!

[merel]

Waarom vind jij dit intensief?

[Hendrien]

Waarom vind jij dit intensief?

Het is best zwaar lichamelijk werk en een stukje begeleiding. Dus je komt echt moe thuis en daarna moet je ook nog je eigen huishouden doen. Ik kom er bijna niet aan toe om af te spreken met familie of vriendinnen en ik moet de kinderen die nog thuis wonen een stuk meer loslaten. Nu is het wel fijn dat het winterwerk bijna stopt.

[merel]

Waarom vind jij dit intensief?

Het is best zwaar lichamelijk werk en een stukje begeleiding. Dus je komt echt moe thuis en daarna moet je ook nog je eigen huishouden doen. Ik kom er bijna niet aan toe om af te spreken met familie of vriendinnen en ik moet de kinderen die nog thuis wonen een stuk meer loslaten. Nu is het wel fijn dat het winterwerk bijna stopt.

De kinderen die thuiswonen zijn toch al volwassen? In hoeverre moet je dan nog loslaten? Ik bemerk dat onze kinderen jong al best zelfstandig zijn en zij zijn zorgzaam naar elkaar toe.

Bij ons werd drie jaar geleden een continurooster ingevoerd, waardoor ze ineens om 14.00 uur thuis waren in plaats van 15.30 uur. Dan zitten wij ook even in de spagaat. De jongste was indertijd 7 en kon/ mocht nog niet alleen naar huis fietsen. Met elkaar hebben we afspraken gemaakt en kon het opgelost worden. De jongste belt nu standaard iets na 14.00 uur wat zijn plannen zijn voor die middag en hoe laat hij denkt thuis te zijn.

Afspreken moet familie en vriendinnen die ik ook niet wekelijks en zelfs niet maandelijks. Een groot deel woont ver weg. Met het deel dichtbij ga ik met regelmaat 's avonds een uur wandelen. Ergens zomaar koffiedrinken doe ik eigenlijk nooit.

[helma]

Tja, onze dag begint en eindigt gewoon eerder. Als je niet wil dat kinderen met de ontbijtfles de opvang in geschoven worden en de tijd wil nemen voor de maaltijden is structuur toch echt het beste. In die periode heb ik ook meerdere jaren borstvoeding gegeven en dat ging op vaste tijden. Voor ons ideaal.

Dit past bij jullie en ik denk dat het prima gaat.
Alleen zijn mensen enorm verschillend en bepaalde patronen passen niet bij iedereen.
Daarom moeten we elkaar respecteren hoe we denken dat een gezin draaiende gehouden moet worden.
Wat betreft je visie op het zelfstandig zijn van de vrouw vind ik oprecht lastig. Ik kan alles denken in de hand te hebben, maar het leven is grillig en niet te sturen.
Ook als een vrouw vanuit haar 'roeping' om moeder te zijn, kiest voor thuis blijven en dan geen baan heeft om haar gezin te onderhouden als ze alleen komt te staan, hebben we een God Die zegt: "Ik zal je niet begeven, Ik zal je niet verlaten".

Dat God de weg met je meegaat, betekent niet automatisch dat de rekeningen betaald worden en er brood op de plank komt. Anders zou er ook onder christenen geen armoede zijn.

Mijn SGP opa, geboren in 1918 was al de mening toegedaan dat een vrouw economisch zelfstandig moest zijn., zodat zij in geval van nood zelf de kost kon verdienen. Fit was hem ingegeven uit zijn jeugd en vanuit ervaringen in de kerkenraad.
Mijn andere oma draaide de boerderij ook vrijwel alleen en was daardoor ook economisch zelfstandig.

@ Helma, Dankjewel voor jouw lieve woorden.
Waarom grijpt het jou nu meer aan? Is dat omdat je vroeger de hele dag taken binnenshuis deed en nu minder?

Zo zit elke moeder denk ik in de spagaat. Zo kon het mij wel eens aanvliegen dat er zo weinig tijd was om vriendinnen te zien. Het was of werk of thuis met periodes met heel weinig tijd voor sociale dingen.

Misschien dat ik toen meer in afhankelijkheid leefde? En nu weer vaker denk dat ik zelf de controle over mijn leven wil hebben?
Of dat we, nu we ouder worden, sterker bepaald worden bij de eindigheid van ons leven? En er consequenties zijn bij overleden van de kostwinner qua huisvesting..
In elk geval voelt het voor mij wel als gebrek aan vertrouwen.

Onze jongste is 2 jaar geleden 18 geworden. In totaal ben je dan 34 jaar thuis geweest..
Geen opleiding afgerond.
Ik heb toen overwogen of ik werk zou zoeken. Maar lichamelijk ben ik door schouderletsel aardig beperkt. En nú is het financieel geen noodzaak. En ben ik best druk met vrijwilligerstaken en vrijwel altijd beschikbaar als mantelzorger. Dus richt ik me daar liever op.

Ik hoop ook weer af en toe te simuleren op het Hoornbeeck, vanaf vlg week. Dat heb ik eerder een paar jaar gedaan. Totdat er een intensieve periode van mantelzorg aanbrak.
En na de Kerstvakantie heb ik weer om de week omadag in Gouda.
Dus ik heb genoeg te doen.

[Terri]

Ik heb er altijd voor gekozen om ook een stuk te investeren in kerkelijk werk.
Een oudere bezoeken in de gemeente. En zo meer.
Daar kom je niet aan toe als je zo'n strak schema hebt.
Maar goed, nogmaals, ik respecteer ieder z'n keuze.
Maar maak het ene niet als zijnde beter dan het andere.

[Zeeuw]

Ik heb er altijd voor gekozen om ook een stuk te investeren in kerkelijk werk.
Een oudere bezoeken in de gemeente. En zo meer.
Daar kom je niet aan toe als je zo'n strak schema hebt.
Maar goed, nogmaals, ik respecteer ieder z'n keuze.
Maar maak het ene niet als zijnde beter dan het andere.

Ik denk dat het mooi is dat eerste. Ik heb veel tijd aan de politiek besteedt in het verleden, maar wel minder dan fulltime gewerkt (alhoewel..) om op vrijdag alleen met de kinderen te zijn, ze te verzorgen en vooral ook leuke dingen samen te doen. Ik vond dat als vader heerlijk en denk dat het veel aan de band heeft bijgedragen.

[Hendrien]

Waarom vind jij dit intensief?

Het is best zwaar lichamelijk werk en een stukje begeleiding. Dus je komt echt moe thuis en daarna moet je ook nog je eigen huishouden doen. Ik kom er bijna niet aan toe om af te spreken met familie of vriendinnen en ik moet de kinderen die nog thuis wonen een stuk meer loslaten. Nu is het wel fijn dat het winterwerk bijna stopt.

De kinderen die thuiswonen zijn toch al volwassen? In hoeverre moet je dan nog loslaten? Ik bemerk dat onze kinderen jong al best zelfstandig zijn en zij zijn zorgzaam naar elkaar toe.

Bij ons werd drie jaar geleden een continurooster ingevoerd, waardoor ze ineens om 14.00 uur thuis waren in plaats van 15.30 uur. Dan zitten wij ook even in de spagaat. De jongste was indertijd 7 en kon/ mocht nog niet alleen naar huis fietsen. Met elkaar hebben we afspraken gemaakt en kon het opgelost worden. De jongste belt nu standaard iets na 14.00 uur wat zijn plannen zijn voor die middag en hoe laat hij denkt thuis te zijn.

Afspreken moet familie en vriendinnen die ik ook niet wekelijks en zelfs niet maandelijks. Een groot deel woont ver weg. Met het deel dichtbij ga ik met regelmaat 's avonds een uur wandelen. Ergens zomaar koffiedrinken doe ik eigenlijk nooit.

Misschien is loslaten niet het goede woord. Maar gewoon er zijn. Als ze uit school of werk komen. Onze kinderen zijn trouwens ook super zelfstandig. En even afspreken met familie, vriendinnen of iemand die het even nodig heeft, vind ik best belangrijk. Dat kan heel wat consulten bij psychologen e.d. besparen! En ik heb ook m’n rust nodig om alle prikkels te verwerken.

[helma]

Twee vriendinnen en ik komen al 25 jaar iedere donderdagmorgen twee uur bij elkaar om te praten en te bidden. En inderdaad...beter dan de beste therapie die ik ooit gehad heb!

[Lilian1975]

Maar denk ook aan het inzetten van je gaven binnen de gemeente. Tijd hebben om naast je gezin ook bezig te zijn met Gods Woord samen met andere gemeenteleden. Wij hebben veel kerkdienst bezoekers. Veel jonge gezinnen. Maar weinig mensen hebben tijd en nog de energie om daarin frequent mee te doen. Reden: ik moet nog studeren naast mijn werk. Kom moe thuis maar de kinderen.... . Er moet gebouwd worden aan gezinsmomenten naast het huishouden, baan en kerkelijke activiteiten. Het komt met elkaar in conflict. Mensen vinden verbinding belangrijk maar elkaar vinden in geestelijke gesprekken binnen de gemeente wordt moeizaam gedaan. Ik denk dat het beide werken. Vaak om de hypotheek en onze levensstandaard hoog te houden niet alleen een wisselwerking heeft alleen op veel gezinnen. (Gedragsproblematiek) maar ook op de christelijke gemeente. Waarom zou je als puber naar jv of misschien zelfs catechisatie gaan als pa en ma ook bijna nergens te zien zijn?
Ik heb ook een periode gewerkt. Maar moet eerlijk bekennen toen ook weinig energie en tijd had om echt actief te zijn. Wist wel dat het niet goed was. Dat klaagde. Nu niet economisch zelfstandig. Maar wel rust 8n het gezin. Tijd en vreugde in de gemeente en door de weekse activiteiten, mantelzorg. Dagen zijn gevuld. Maar op een andere, voor mij rijkere manier.

[merel]

Wij doen niets binnen de gemeente en eerlijk gezegd hebben wij daar, vanwege negatieve ervaringen in onze vorige gemeente,ook geen behoefte meer aan. Wij hebben vrienden van diverse pluimage en uit diverse kerken. Als daar de nood aan de man is of zorgen zijn, springen we bij. Dit gaat over en weer.

Daarnaast vragen onze ouders langzamerhand meer zorg en wonen niet naast de deur ( 150-275 km). Vorig jaar is mijn schoonmoeder geopereerd en post operatief twee weken bij ons geweest. Daarnaast was mijn vader meerdere malen opgenomen in het ziekenhuis. Dan waai ik liever uit mijn werk daar aan dan dat ik een kring bezoek of een club leid.

Wel helpen wij ( ook met de kinderen) met regelmaat mee met de plaatselijke voedselbank. De diaconie van onze kerk doet daar ook aan mee. Daarnaast heeft mijn man geholpen met de huisvesting voor Oekraïners. Ik denk dat wij meer geschikt zijn voor diaconale taken dan gebeds kringen.

Daarnaast denk ik dat wij fysiek en psychisch een grotere buffer hebben dan veel anderen en daardoor veel kunnen doen.

[Terri]

Wij doen niets binnen de gemeente en eerlijk gezegd hebben wij daar, vanwege negatieve ervaringen in onze vorige gemeente,ook geen behoefte meer aan. Wij hebben vrienden van diverse pluimage en uit diverse kerken. Als daar de nood aan de man is of zorgen zijn, springen we bij. Dit gaat over en weer.

Daarnaast vragen onze ouders langzamerhand meer zorg en wonen niet naast de deur ( 150-275 km). Vorig jaar is mijn schoonmoeder geopereerd en post operatief twee weken bij ons geweest. Daarnaast was mijn vader meerdere malen opgenomen in het ziekenhuis. Dan waai ik liever uit mijn werk daar aan dan dat ik een kring bezoek of een club leid.

Wel helpen wij ( ook met de kinderen) met regelmaat mee met de plaatselijke voedselbank. De diaconie van onze kerk doet daar ook aan mee. Daarnaast heeft mijn man geholpen met de huisvesting voor Oekraïners. Ik denk dat wij meer geschikt zijn voor diaconale taken dan gebeds kringen.

Daarnaast denk ik dat wij fysiek en psychisch een grotere buffer hebben dan veel anderen en daardoor veel kunnen doen.

Iedereen heeft andere gaven. Ook hierin denk ik dat je je kan vergissen.