Terug naar de Reformatie/Reformatorische leer

[ejvl]

a. Hebt u wel eens een dode horen roepen? Gij Zone Davids ontferm U mijner?
Volgens mij kan dat gewoon niet.

Gods woord leert ons dat er ook mensen zijn die roepen, wat niet meer is dan een wettisch berouw. Als iemand gaat roepen, wil dat dus nog niets zeggen.

b Zal zo'n roeper dan gaan denken: Het is Gods Geest die me verontrust of overtuigd, en nu komt
het wel goed? Wat dunkt u?

Als het goed ligt niet natuurlijk.

c Of zal een mens die aanvankelijk ontdekt wordt in zijn ongeluk gaan roepen: Is er nog een weg, is er nog een middel om die welverdiende straf, (dat heeft hij zich waardig leren keuren, en is aan Gods kant gevallen), te ontkomen en wederom in een verzoende betrekking met God hersteld te worden?

Ja. Maar daarmee heeft hij of zij nog helemaal niets vanuit de mens gezien.

Maar dit zijn ook niet de zaken waar het om gaat. De zaak is dat er predikanten zijn die verkondigen dat men wedergeboren kan zijn, Christus kan kennen, met een openstaande schuld, (zondag 7) want de rechtvaardigmaking (zondag 23) is een nadere weldaad wat later geleerd wordt. En dat is een dwaling.
Of dat men wedergeboren kan zijn, zonder Christus te kennen, ook een dwaling.

Al dat getheologiseer doet er niet toe. Zolang iedereen maar vasthoud dat het geloof alleen bestaat in Christus, met een volkomen wegneming en kwijtschelding van de schuld als eerste, onmiddelijke, vrucht op de wedergeboorte. Geen stappensysteem of bloemboltheologie, gewoon simpel en eenvoudig houden. Voor Christus is alles verloren, alles de dood, in Christus wedergeboren en gerechtvaardigd is het leven.

En dan is het niet de bedoeling om met het badwater het kind weg te gooien, want ik ben ervan overtuigd dat wij mensen niet kunnen bepalen wanneer precies God in het leven van een zondaar begint te werken. Mensen kunnen op de beloften, op het verbond gewezen worden, een uitnodigende prediking waarin Jezus Christus wordt aangeboden, ook dat Hij nooit laat varen de werken Zijner handen, maar ook afsnijdend. Alleen in Christus is er leven, anders niet.

[coco]

Die beleving wordt door een iegelijk anders beleefd. De catechismus zegt overigens niets over beleving, maar dat die rechtvaardiging datgene is wat de bate is van het geloof.
Ook al getuigt alles ertegen (lees: beleef ik niets) het is waar.
Door de Verlichting waarvan de Nadere Reformatie een kind is moet alles zichtbaar worden. Maar wat zichtbaar is hoef je niet te geloven.

Dit lijkt wel erg veel op een onbewuste wedergeboorte, of begrijp ik dat verkeerd? Het gaat niet geheel buiten de mens om toch? Dus te stellen dat het waar is, al beleef je niets, is weer een ander uiterste. Misschien is het twijfelachtig, misschien is er weinig of geen verzekering, maar niets??

[Herman]

Die beleving wordt door een iegelijk anders beleefd. De catechismus zegt overigens niets over beleving, maar dat die rechtvaardiging datgene is wat de bate is van het geloof.
Ook al getuigt alles ertegen (lees: beleef ik niets) het is waar.
Door de Verlichting waarvan de Nadere Reformatie een kind is moet alles zichtbaar worden. Maar wat zichtbaar is hoef je niet te geloven.

Dit lijkt wel erg veel op een onbewuste wedergeboorte, of begrijp ik dat verkeerd? Het gaat niet geheel buiten de mens om toch? Dus te stellen dat het waar is, al beleef je niets, is weer een ander uiterste. Misschien is het twijfelachtig, misschien is er weinig of geen verzekering, maar niets??

De wedergeboorte hoort bij de verborgen werkingen van Gods Geest. Johannes 3.

[Herman]

Gods woord leert ons dat er ook mensen zijn die roepen, wat niet meer is dan een wettisch berouw. Als iemand gaat roepen, wil dat dus nog niets zeggen.

Kan je dat nader uit de schrift aantonen ejvl? De psalmen wijzen op het tegendeel, namelijk de onlosmakelijke samenhang van berouw en roepen.

[ejvl]

Gods woord leert ons dat er ook mensen zijn die roepen, wat niet meer is dan een wettisch berouw. Als iemand gaat roepen, wil dat dus nog niets zeggen.

Kan je dat nader uit de schrift aantonen ejvl? De psalmen wijzen op het tegendeel, namelijk de onlosmakelijke samenhang van berouw en roepen.

Ik denk dat mijn term "wettisch berouw" niet heel gelukkig gekozen is. Ik bedoel het geweten wat een ieder mens heeft, verstandelijk.
Mat. 27:3, berouw van Judas, kantekeningen: Dit was geen oprecht berouw, gelijk Petrus had, alzo het niet was vergezelschapt met betering des levens, noch met geloof en betrouwen van vergeving zijner zonden. Paulus noemt zulk een berouw als Judas had, een droefheid der wereld die den dood werkt.
Huntington: Wettich berouw wordt verkregen door vrezen, verschrikkingen en kwellingen, en gaat altijd gepaard met harde gedachten van God en met zelfmedelijden. Dit is al het berouw dat in ons onder de wet kan worden voortgebracht, waar we niets anders voor ogen hebben dan onze zonden en een zondewrekend God. (https://hetbraambos.nl/wp/wp-content/up ... elisch.pdf)

En als we om ons heen kijken zijn er honderden mensen die meerdere malen per dag bidden en roepen tot God, maar openlijk belijden onbekeerd te zijn. Het ware roepen komt uit in Christus, en zal niet onbeantwoord blijven. Het roepen of bidden met ons verstandelijke berouw, ons geweten, blijft bij onszelf, alleen uit zelfmedelijden, het eindigt niet in Christus.

Wat ik hier alleen mee wil zeggen, als iemand bidt, roept tot God, wil dit nog niets zeggen. Want wij mensen kunnen niet beoordelen of iemand dit met het verstandelijk geweten doet, of een door God gewerkt berouw wat uitkomt in Christus en de zaligheid.

[Posthoorn]

Die beleving wordt door een iegelijk anders beleefd. De catechismus zegt overigens niets over beleving, maar dat die rechtvaardiging datgene is wat de bate is van het geloof.
Ook al getuigt alles ertegen (lees: beleef ik niets) het is waar.
Door de Verlichting waarvan de Nadere Reformatie een kind is moet alles zichtbaar worden. Maar wat zichtbaar is hoef je niet te geloven.

Nee hoor, dat heeft niets met de verlichting te maken of met een aberratie in de Nadere Reformatie. Je vindt dit bij Calvijn al. Logisch, want het gaat hier om universele zaken die voor elke gelovige gelden. 2 Kor. 4:6.

[Herman]

Lees de eerste hoofdstukken van 'weten, meten en jezelf vergeten' van prof. H. van den Belt en je snapt wat refo bedoelt. Er is een groot verschil tussen voor en na de Verlichting van hoe een mens tegen de dingen aankijkt. De filosofie sinds die tijd zegt, alleen dat wat je ervaart is waar. En dat staat haaks op het gegeven dat de Schrift de kenbron is van God en van jezelf.

[Jeremiah]

Gods woord leert ons dat er ook mensen zijn die roepen, wat niet meer is dan een wettisch berouw. Als iemand gaat roepen, wil dat dus nog niets zeggen.

Kan je dat nader uit de schrift aantonen ejvl? De psalmen wijzen op het tegendeel, namelijk de onlosmakelijke samenhang van berouw en roepen.

Saul, Ezau, Judas enz..

[Jeremiah]

Lees de eerste hoofdstukken van 'weten, meten en jezelf vergeten' van prof. H. van den Belt en je snapt wat refo bedoelt. Er is een groot verschil tussen voor en na de Verlichting van hoe een mens tegen de dingen aankijkt. De filosofie sinds die tijd zegt, alleen dat wat je ervaart is waar. En dat staat haaks op het gegeven dat de Schrift de kenbron is van God en van jezelf.

Ik heb het al eerder aangegeven, maar prof vd Belt is toch niet het einde van alle tegenspraak?

[eilander]

Lees de eerste hoofdstukken van 'weten, meten en jezelf vergeten' van prof. H. van den Belt en je snapt wat refo bedoelt. Er is een groot verschil tussen voor en na de Verlichting van hoe een mens tegen de dingen aankijkt. De filosofie sinds die tijd zegt, alleen dat wat je ervaart is waar. En dat staat haaks op het gegeven dat de Schrift de kenbron is van God en van jezelf.

Als we maar niet daarin doorslaan door alleen te zeggen: 'Gods Woord is toch waar, dus ik hoef niets te vrezen'.
We moeten wel vasthouden aan wat de Dordtse Leerregels zeggen, nl. dat de Heilige Geest 'zonder ons, in ons' werkt. Dat 'in ons' bedoel ik nu dus even.

[Johann Gottfried Walther]

Lees de eerste hoofdstukken van 'weten, meten en jezelf vergeten' van prof. H. van den Belt en je snapt wat refo bedoelt. Er is een groot verschil tussen voor en na de Verlichting van hoe een mens tegen de dingen aankijkt. De filosofie sinds die tijd zegt, alleen dat wat je ervaart is waar. En dat staat haaks op het gegeven dat de Schrift de kenbron is van God en van jezelf.

Als we maar niet daarin doorslaan door alleen te zeggen: 'Gods Woord is toch waar, dus ik hoef niets te vrezen'.
We moeten wel vasthouden aan wat de Dordtse Leerregels zeggen, nl. dat de Heilige Geest 'zonder ons, in ons' werkt. Dat 'in ons' bedoel ik nu dus even.

Ja maar punt is, is de Bijbelse lijn: a) Gods woord + dat het waarheid wordt in ons leven door de Heilige Geest uit genade. (zekerheid zoals ook beschreven door Olevianus, omdat Gods woord vast is en Zijn beloften, ook al zijn de omstandigheden tegen)
b) Gods woord + dat het waarheid wordt in ons leven door de Heilige Geest uit genade + dat je het moet voelen (dus als je het niet (meer) voelt is het niet (meer) waar)

Nee geloof gaat niet buiten gevoel om, maar is geen voorwaarde.... en de benadering is anders.

[huisman]

Lees de eerste hoofdstukken van 'weten, meten en jezelf vergeten' van prof. H. van den Belt en je snapt wat refo bedoelt. Er is een groot verschil tussen voor en na de Verlichting van hoe een mens tegen de dingen aankijkt. De filosofie sinds die tijd zegt, alleen dat wat je ervaart is waar. En dat staat haaks op het gegeven dat de Schrift de kenbron is van God en van jezelf.

Kan niet waar zijn. Daarvoor is er teveel "bevindelijke" lectuur geschreven ver voor de verlichting .
Denk aan Jean Taffin, á Kempis, Perkins enz.

[Herman]

Lees de eerste hoofdstukken van 'weten, meten en jezelf vergeten' van prof. H. van den Belt en je snapt wat refo bedoelt. Er is een groot verschil tussen voor en na de Verlichting van hoe een mens tegen de dingen aankijkt. De filosofie sinds die tijd zegt, alleen dat wat je ervaart is waar. En dat staat haaks op het gegeven dat de Schrift de kenbron is van God en van jezelf.

Ik heb het al eerder aangegeven, maar prof vd Belt is toch niet het einde van alle tegenspraak?

O nee, zeker niet. Maar waarom zou je die wetenschappelijk inbreng negeren?

Dit is een draadje over de Reformatie in relatie tot de geloofsbeleving nu, en dan vind ik dat een elementair punt waar ik persoonlijk nog niet de juiste weging aan weet toe te passen. Dus ik breng het in.

[Herman]

Gods woord leert ons dat er ook mensen zijn die roepen, wat niet meer is dan een wettisch berouw. Als iemand gaat roepen, wil dat dus nog niets zeggen.

Kan je dat nader uit de schrift aantonen ejvl? De psalmen wijzen op het tegendeel, namelijk de onlosmakelijke samenhang van berouw en roepen.

Saul, Ezau, Judas enz..

Deze mannen riepen niet tot God (in die zin van 'en de Heere hoorde').

[Herman]

Lees de eerste hoofdstukken van 'weten, meten en jezelf vergeten' van prof. H. van den Belt en je snapt wat refo bedoelt. Er is een groot verschil tussen voor en na de Verlichting van hoe een mens tegen de dingen aankijkt. De filosofie sinds die tijd zegt, alleen dat wat je ervaart is waar. En dat staat haaks op het gegeven dat de Schrift de kenbron is van God en van jezelf.

Kan niet waar zijn. Daarvoor is er teveel "bevindelijke" lectuur geschreven ver voor de verlichting .
Denk aan Jean Taffin, á Kempis, Perkins enz.

Ik durf het laatste woord hierin niet te spreken, wat ik wel duidelijk weet is dat er een onderscheid valt tussen hen die in zichzelf zoeken naar waarheid en hen die de waarheid geheel in Christus vinden. Waar beide zaken gevonden worden, is het tweede voor mij van doorslaggevende betekenis van het kennen van God.

Dat is ook uiteindelijk mijn evaluatie over bijvoorbeeld á Kempis die ik onlangs bestudeerde, namelijk dat hij voortdurend spreekt vanuit een onvervuld verlangen en daardoor de zekerheid die er in Christus is, mist.