Geestelijke doodstaat

[ejvl]

Niemand zegt dat gelovigen perse volle zekerheid moeten hebben.

[zonnebloem96]

Niemand zegt dat gelovigen perse volle zekerheid moeten hebben.

Dat niet. Maar er staat wel: ''Maar wast op in de genade en kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus'', 2 Petrus 3: 18a. Het is niet goed om wat betreft Christuskennis in de kinderschoenen te blijven staan. Hoewel het groeien daarin ook weer een geschonken gave van God is en niet iets wat je zomaar zelf even doet.

[Wim Anker]

Niemand zegt dat gelovigen perse volle zekerheid moeten hebben.

"volle zekerheid" is een pleonasme.

[Paal]

@Sheba jij zegt nog al wat.
1. Westminster confessie geen reformatorische belijdenis.
2.Geen waar geloof zonder de zekerheid van de vergeving der zonden en een volle kennis van Christus.
3. De meeste aanvechtingen schaar jij onder aanvechtingen zonder waar geloof.

1. De purteinse predikanten die wij terecht zo waarderen( Owen,Boston,Erskine,Watson,Flavel,Rutherford)stonden volkomen acher deze confessie. Zegt mij meer dan jouw oordeel.
2. Overal in Gods Woord lees je dat het eerste werk van Gods Geest niet is kennis van Christus en de vergeving der zonden maar kennis van jezelf en je zonden. Bv Ezechiel 36 na het ontvangen van een vlesen hart zullen ze een walg aan zichzelf krijgen. Zo gaat het ook bij de verloren zoon, bij de uitwerking van de Pinksterpreek ( zij werden verslagen in het hart) en om niet meer te noemen in Openbaring 3 zegt de Heere Jezus dat ze ogenzalf moeten kopen om te zien dat ze arm,ellendig jammerlijk en naakt zijn.

Het lijkt net of jij dit werk van Gods Geest overslaat.

Eens zullen wij het niet worden toch is dit een nuttige discussie.

@Sheba jij zegt nog al wat.
1. Westminster confessie geen reformatorische belijdenis.
2.Geen waar geloof zonder de zekerheid van de vergeving der zonden en een volle kennis van Christus.
3. De meeste aanvechtingen schaar jij onder aanvechtingen zonder waar geloof.

1. De purteinse predikanten die wij terecht zo waarderen( Owen,Boston,Erskine,Watson,Flavel,Rutherford)stonden volkomen acher deze confessie. Zegt mij meer dan jouw oordeel.
2. Overal in Gods Woord lees je dat het eerste werk van Gods Geest niet is kennis van Christus en de vergeving der zonden maar kennis van jezelf en je zonden. Bv Ezechiel 36 na het ontvangen van een vlesen hart zullen ze een walg aan zichzelf krijgen. Zo gaat het ook bij de verloren zoon, bij de uitwerking van de Pinksterpreek ( zij werden verslagen in het hart) en om niet meer te noemen in Openbaring 3 zegt de Heere Jezus dat ze ogenzalf moeten kopen om te zien dat ze arm,ellendig jammerlijk en naakt zijn.

Het lijkt net of jij dit werk van Gods Geest overslaat.

Eens zullen wij het niet worden toch is dit een nuttige discussie.

Je citeert mij niet goed. Doe je dit nu bewust of lees je echt niet wat er staat?

Ik zeg de Westminster is op deze punten niet reformatorisch te noemen.

Ik zeg geen waar geloof zonder kennis van Christus, zonder kennis van persoonlijke vergeving. Dat is wat anders als volle kennis. Meerdere malen heb ik gezegd we leren Hem meer en meer kennen in een waar geloof.

Ik zeg helemaal niet de meeste aanvechtingen zijn aanvechtingen zonder waar geloof. Wat ik wel continu zeg. Alleen een waar geloof kan aangevochten worden.
En daarnaast vrees ik dat we vaak het woord aanvechtingen in de mond nemen, terwijl het geen aanvechtingen zijn. Want er is geen waar geloof.

Bij punt 1 in jouw opmerking gebeurt nu precies wat ik eerder zei. Ds die en die zegt het dus...Maar wat staat er nu in het Woord? Komt dat overeen? En dan ook onderbouwen he?

Verder sla ik niets over. De weg waarlangs kennis van zonden, onderschrijf ik. Maar kennis van zonden is geen wedergeboorte. Is geen grond voir onze zaligheid. Kennis van zonden alleen maakt ons niet zalig.
En jij leest al langer dan vandaag op dit forum mee. En jij weet heel goed dat ik dit niet oversla.


Het zou je m.i. sieren @Huisman als je nu eens direct op de opmerkingen bij de psalmen ingaat bijvoorbeeld.
Dat was de basis waarop ik deze discussie met jou verder wilde gaan. Tot die tijd is het een vruchteloze discussie m.i.

Verder moet jij toch zeker erkennen dat er een verschil zit tussen de opvatting van de Westminster en de reformatoren met betrekking wat tot het wezen van het geloof hoort. En dat er bepaalde predikanten die we hoog hebben staan achter deze confessie staan wil nog niet zeggen dat due confessie onfeilbaar is. Wil ook niet zeggen dat deze godvrezende mannen onfeilbaar zijn.
Kan jij nu eens rechtstreeks reageren op het verschil tussen de opvatting van de Westminster en de reformatoren ten opzichte van het wezen van het geloof?

Sheba, nog een keer de vraag: in jouw visie is het moment van wedergeboorte altijd bekend bij de gelovige? Klopt dit als ik zeg dat dit jouw visie is?

[Terri]

Het zal de discussie ook helpen als gedefinieerd wordt wat Christuskennis inhoudt. Er wordt met deze term geschermd zonder aan te geven wat het betekent.

Dit is inderdaad de crux.

Christuskennis, uit het leven van de discipelen blijkt dat ze ook niet in een keer het volle zicht op Christus hadden. In het begin was Zijn priesterlijk werk voor hen nog helemaal niet duidelijk, maar ze zagen wel dat ze Hem nodig hadden als profeet: Gij hebt de Woorden des eeuwigen levens. En: tot wie zouden wij anders heengaan. Is het vaak niet zo als een gordijn wat steeds een stukje verder wordt weggeschoven? Zegt Paulus daarom ook niet: och dat ik Hem kenne moge in de kracht van Zijn opstanding? Is het niet een kennen en een vervolgen te kennen? Het begin van de bekering (ontdekking aan de eis die Gods wet doet) leert Christus in een hoofdsom. Daar is Christus dus al aan het begin bij betrokken. Dat kan je niet losmaken.

Zolang er geen overeenstemming is over wat Christuskennis inhoudt kun je disputeren tot je 100 gram weegt.
Is er overeenstemming dan kun je het over de gradaties daarin hebben.
Iedereen put zich uit mooie woorden te schrijven, maar er komt zo nooit duidelijkheid.
Dat is overigens er ook de oorzaak van dat gelovigen elkaar niet begrijpen.

Precies, want het lijkt wel of iedereen een andere betekenis/inhoud geeft aan geloof, wedergeboorte, ontwaken en nog zoveel meer uitdrukkingen.
En de verschillen houden evenzo gelijke tred met hoe je 'gebakerd' bent en welke 'leer' er verkondigd wordt in je kerk.
Maar mijn ervaring is wanneer je wedergeboorte losmaakt van Christus kennis, er een ongezond christendom ontstaat.
Sterker nog, het wordt omgekeerd,het van verre staan, door de traliën van het Woord Christus zien, Hij is de meest verborgen Persoon enz.
zijn de ware kenmerken en de 'verzekerden' behoren bij de gearriveerden. Die moeten het nog maar eens na kijken.( Dit is niet overal zo, gelukkig)
Veel wat aangehaald wordt als bewijs voor troost voor degenen die Christus nog niet kennen, is aanvechting, strijd en twijfel van een gelovige!

[huisman]

Ik plaats hier wat delen uit de verklaring van Psalm 130 van John Owen.Dit om te laten zien dat wat anderen en ik in dit topic stelden oude papieren heeft.
Het zijn wel scherpe woorden die Owen spreekt tegen de mensen die denken dat ze deel hebben aan de vergeving der zonden maar deze alleen maar voorwerpelijk kennen.

Om de kritiek op Owen maar direct wat in te dammen begin ik met een citaat van J.I. Packer.

De puritein John Owen is een van de belangrijkste theologen die Engeland ooit gekend heeft. Wanneer er iemand moet worden aangewezen als de held van dit boek, dan komt niemand daarvoor meer in aanmerking dan Owen. Zijn tijd kende vele theologen van zeer groot formaat, maar Owen stak met kop en schouders boven allen uit. C.H. Spurgeon noemde hem 'de prins onder de godgeleerden'. Tegenwoordig kent bijna niemand hem en met die onwetendheid doen we onszelf in ernstige mate te kort.1

Met deze woorden begint J.I. Packer in zijn boek Among God's Giants het hoofdstuk dat handelt over The spirituality of John Owen ("John Owen over het geestelijk leven").

Vergeving, een grote verborgenheid.
Ten tweede. Deze ontdekking van vergeving bij God, is groot, heilig en verborgen,
waartoe zeer weinige mensen op vaste evange lische gronden geraken. Het is waar, alle
mensen zeggen, dat er vergeving bij Hem is, de meesten zijn verzekerd dat zij dit
denken. Alleen dezulken die in grote en wanhopige uitersten zijn gelijk Kaïn, schijnen
het in twijfel te trekken. Maar hun gedachten zijn ledig, ongegrond, ja, voor het
merendeel goddeloos en atheïstisch. Elihu zegt ons, dat dit recht aan een zondaar te
verklaren, het werk is van een gezant, een uitlegger, één uit duizend, Job 33 : 23; dat
is waarlijk van Christus zelf. De gewone gedachten der mensen omtrent deze zaak zijn
slecht en dwaas; zij komen uit op die, welke de psalmist opgeeft in Ps. 50 : 21; zij
menen, dat God ten enenmale, is, gelijk zij. Dat Hij waarlijk weinig of geen acht
neemt op deze dingen, maar die licht voorbij gaat, gelijk zij zelf doen; maar dat de
meeste mensen, niettegenstaande al hun voorgevingen, evenwel inderdaad nooit een
ware ontdekking van vergeving gehad hebben, zal in het vervolg onloochenbaar
bewezen worden, en ik zal terstond het onderscheid aantonen, dat er is tussen hun
ijdele lichtgelovigheid, en tussen een genadige evangelische ontdekking van
vergeving bij God. Want men moet hier opmerken, dat ik door deze ontdekking
versta, beide de openbaring daarvan door God gedaan, en ons verstaan en aannemen
van die openbaring tot ons eigen voordeel, gelijk straks ge toond zal worden

Maar eer ik voortga, moet ik vooraf iets zeggen, wat ik bijzonder door een ontdekking
van vergeving versta. Deze kan dan tweeledig worden aangemerkt, n.l.: als een
leerstellige of voorwerpelijke ontdekking daarvan als een waarheid; en als een
ondervindelijke of onderwerpelijke ontdekking van dezelve in de kracht daarvan. In
de eerste zin, is de vergeving bij God ontdekt geweest, sedert het geven van de eerste
belofte. God heeft die in een woord van belofte geopenbaard, anders had men zulks
nooit kunnen weten, gelijk ik in het vervolg zal tonen. In deze zin is ze, na vele
mindere trappen en toenemingen van licht en klaarheid daarvan, ten volle en zeer
heerlijk tevoorschijn gebracht door de Heere Jezus Christus in zijn eigen Persoon, en
wordt nu in het Evangelie geopenbaard en verkondigd door degenen aan wie het
woord der verzoening is toebetrouwd. Dit te verklaren, is het voorname hoofdwerk
van de dienaren des Evangelies. Hierin liggen die onnaspeurlijke schatten en
rijkdommen van Christus, welke de apostel zijn grootste eer en voorrecht rekende,
door het Evangelie te mogen verkondigen, Ef. 3 : 8, 9. Ik weet dat dit bij velen
veracht, ja bij velen gelasterd wordt, wier onkunde en blindheid te beklagen is. Maar
de dag komt, die een iegelijke werk beproeven en openbaren zal, van welke soort het
geweest is. In de laatste zin, hoe die ontdekking van vergeving door het geloof gedaan
wordt aan de ziel, zal op zijn plaats verder verklaard worden. Alhier dwalen en
bedriegen vele mensen zichzelf; omdat zij menen, dat het zo beschreven is in het
Woord, en het daarom ook in hen waarheid is. Zij denken, omdat zij het geleerd
hebben, dat zij het daarom ook geloven. Maar zo is het niet; zij hebben noch Zijn stem
ooit gehoord, noch Zijn gedaante gezien; die vergeving is hun nooit in haar kracht
geopenbaard; want dit is een zeer groot werk, vanwege de hinderpalen die in de weg
daarvan liggen;

Valse vermoedens van vergeving ontdekt. Onderscheid tussen deze en het
evangelisch geloof.

Eer ik nu verder voortga, om de overige bewijzen van deze waarheid voor te stellen en
te behandelen, zal ik een tegenwerping uit de weg ruimen, welke noodzakelijk in het
gemoed van velen tegen het gesprokene moet oprijzen, teneinde hetzelve daardoor
voor hen niet onnut gemaakt worde en wij te gevoegelijker tot de overige stof mogen
overgaan.
Men zal hier dan zeggen, strijdt dit alles niet lijnrecht tegen de dagelijkse
ondervinding? Bevindt men niet dat alle mensen vol, ja dat de meesten al te vol zijn
met bevattingen van vergeving hij God? Wat hoort men dikwijls dat God barmhartig
is? Worden niet de gewetens en de overtuigingen van de meesten, door deze opvatting
gesmoord? Kunt u iemand vinden die anders gevoelt? Is het niet de gewone klacht, dat
de mensen zich dit, tot hun eeuwig verderf, laten voorstaan? Het is daarom zeker, dat
hetgeen alle mensen doen, en ook zo gemakkelijk doen, en er niet van kunnen
afgehouden worden ofschoon het hun verderf is, zij geen van zulke moeilijkheden in
zich hebben als voorgegeven wordt. En om dezelfde reden is deze zwakke poging, om
deze waarheid te betogen, door sommigen bespot; door mensen die zich onderwonden
anderen te leren, maar die (zo het schijnt) zelf van node hebben, de eerste beginselen
der woorden Gods te leren.
Ik antwoord: Dit alles is zo, en er kan nog veel meer tot dit einde gezegd worden. De
dwaasheid en vermetelheid van arme zielen in deze, kunnen nooit genoeg betreurd
worden. Maar het is wat anders een wolk of schaduw te omhelzen, en wat anders de
waarheid dadelijk te bezitten. Ik zal in het vervolg de ware natuur van de vergeving en
waarin ze bestaat, aanwijzen, waaruit de ijdelheid van dit zelfbedrog ontdekt en
opengelegd zal worden. Ook zal in de toekomst blijken dat, niettegenstaande al de
voorgevingen, de meeste mensen niets, of niets recht weten van de zaak waarvan wij
handelen. Ik zal daarom met enkele opmerkingen aanwijzen in hoeverre dit bedrog
van velen verschilt, van een ware evangelische ontdekking van vergeving, zoals wij
hier een onderzoek naar doen.

[Posthoorn]

Ik plaats hier wat delen uit de verklaring van Psalm 130 van John Owen.Dit om te laten zien dat wat anderen en ik in dit topic stelden oude papieren heeft.
Het zijn wel scherpe woorden die Owen spreekt tegen de mensen die denken dat ze deel hebben aan de vergeving der zonden maar deze alleen maar voorwerpelijk kennen.

Volgens mij is dát niet waar het in de discussie om gaat. Dit bevestigt alleen maar wat Sheba ook zegt.
Nu graag nog relevante citaten.

[huisman]

Ik plaats hier wat delen uit de verklaring van Psalm 130 van John Owen.Dit om te laten zien dat wat anderen en ik in dit topic stelden oude papieren heeft.
Het zijn wel scherpe woorden die Owen spreekt tegen de mensen die denken dat ze deel hebben aan de vergeving der zonden maar deze alleen maar voorwerpelijk kennen.

Volgens mij is dát niet waar het in de discussie om gaat. Dit bevestigt alleen maar wat Sheba ook zegt.
Nu graag nog relevante citaten.

Hier gaat het wel degelijk over. Het eerste citaat begint al met een zin die Sheba sterk ontkent.De citaten zijn zeer relevant en laten ook het gevaar zien van de stellingname van Sheba en co.

Deze ontdekking van vergeving bij God, is groot, heilig en verborgen,
waartoe zeer weinige mensen op vaste evangelische gronden geraken

[Sheba]

.

[Posthoorn]

Hier gaat het wel degelijk over. Het eerste citaat begint al met een zin die Sheba sterk ontkent.De citaten zijn zeer relevant en laten ook het gevaar zien van de stellingname van Sheba en co.

Deze ontdekking van vergeving bij God, is groot, heilig en verborgen,
waartoe zeer weinige mensen op vaste evangelische gronden geraken

Jij leest hier kennelijk: waartoe zeer weinige gelovigen op vaste evangelische gronden geraken. Maar dat staat er nu juist niet.

[Terri]

Bedoeld Owen dat het een grote verborgenheid is en aan weinig mensen wordt geschonken?
( de vergeving)
Ik begrijp dit zinnetje niet...

John Owen schreef:
Deze ontdekking van vergeving bij God, is groot, heilig en verborgen,
waartoe zeer weinige mensen op vaste evangelische gronden geraken

[huisman]

Hier gaat het wel degelijk over. Het eerste citaat begint al met een zin die Sheba sterk ontkent.De citaten zijn zeer relevant en laten ook het gevaar zien van de stellingname van Sheba en co.

Deze ontdekking van vergeving bij God, is groot, heilig en verborgen,
waartoe zeer weinige mensen op vaste evangelische gronden geraken

Jij leest hier kennelijk: waartoe zeer weinige gelovigen op vaste evangelische gronden geraken. Maar dat staat er nu juist niet.

Als je de citaten helemaal leest (nog beter het boek van Owen) kun je de conclusie trekken uit de context.

Het gaat hier dus over of zekerheid bij het wezen of welwezen behoort. Voor de goede orde betrek ik hierin nog geen positie maar ik ergerde mij eraan dat de puriteinen werden genoemd die Sheba en JGW gelijk zouden geven.
De puriteinen waren voluit Westminster theologen!

Zaligmakend geloof, daar geen verzekering is.
Daar wordt ook ondersteld dat er een zaligmakende overreding of ontdekking van vergeving bij God is of zijn kan, daar geen verzekering is van een bijzonder aandeel daaraan; of dat onze eigen zonden in het bijzonder vergeven zijn. Dit is de toestand, waarin een belofte van genadige aanneming bij God aan toegezegd is, en is daarom zaligmakend, Jes. 50 : 10: Wie is er onder ulieden, die de Heere vreest, die naar de stem Zijns knechts hoort? als hij in de duisternissen wandelt, en geen licht heeft, dat hij betrouwe op de Naam des Heeren, en steune op zijn God. Hier vinden wij de vreze des Heeren en het horen naar, of gehoorzamen van de stem Zijns knechts, met een gezegende bemoediging, om in God en Zijn algenoegzaamheid te berusten; en nochtans geen verzekering, noch licht, maar duisternis, en wel een wandelen of verblijf daarin voor een lange tijd.

Dit alles nu gaat niet verder, dan dat de ziel zich overgeeft aan God, om van Hem behandeld te worden, volgens de inhoud van het Verbond der genade, dat in het bloed van Christus bevestigd is. Dit kan een ziel niet doen zonder een ontdekking van vergeving bij God: maar wel zonder een bijzondere verzekering van haar eigen aandeel daaraan. Dit geloof, hetwelk aldus de Heere aanhangt, zal de mensen doen besluiten, dat het hun plicht is, de behandeling hunner zielen aan God te bevelen en over te geven, Hem aan te kleven zoals Hij zich in Christus geopenbaard heeft, en het welbehagen van Zijn wil af te wachten: ja het zal hen in staat stellen om Christus boven alles te kiezen, en hen veilig, ofschoon mogelijk op sommige tijden niet altijd troostelijk, ten hemel inbrengen. De openbaring of ontdekking van de vergeving, die gedaan wordt in het Evangelie, bewijst deze waarheid. De eerste voorstelling daarvan is niet, dat zijn zonden vergeven zijn. Neen, maar alleen dat er verlossing en vergeving van zonden is in Christus. Zo wordt deze zaak door de apostel voorgesteld, Hand. 13 : 38, 39: Zo zij u dan bekend, mannen broeders! dat door deze u vergeving der zonden verkondigd wordt; en dat van alles, waarvan gij niet kondt gerechtvaardigd warden door de Wet van Mozes, door Dezen een iegelijk, die gelooft, gerechtvaardigd wordt. Dit alles kan geloofd worden, zonder dat iemand van zijn eigen personeel aandeel aan de gemelde dingen, verzekerd is. Waar nu dit geloofd wordt, met het geloof dat het Evangelie vereist, dat geloof is zaligmakend, en is de wortel van een evangelische, aangename gehoorzaamheid. De verzoening door Christus, zeg ik, de volheid der verlossing die in Hem is, en dus ook de vergeving door Zijn bloed voor de gelovigen, voortvloeiende uit de goede wil, de genade en liefde des Vaders, is de eerste evangelieontdekking, waar een zondaar zich op een zaligmakende wijze mede verenigt. De bijzondere verzekering ontstaat naderhand, of kan naderhand ontstaan

[Posthoorn]

Als je de citaten helemaal leest (nog beter het boek van Owen) kun je de conclusie trekken uit de context.

Maar dan moet je wel echt lezen wat er staat en dat niet gaan invullen vanuit wat Owen elders zegt.

Dit alles nu gaat niet verder, dan dat de ziel zich overgeeft aan God, om van Hem behandeld te worden, volgens de inhoud van het Verbond der genade, dat in het bloed van Christus bevestigd is. Dit kan een ziel niet doen zonder een ontdekking van vergeving bij God: maar wel zonder een bijzondere verzekering van haar eigen aandeel daaraan. Dit geloof, hetwelk aldus de Heere aanhangt, zal de mensen doen besluiten, dat het hun plicht is, de behandeling hunner zielen aan God te bevelen en over te geven, Hem aan te kleven zoals Hij zich in Christus geopenbaard heeft, en het welbehagen van Zijn wil af te wachten: ja het zal hen in staat stellen om Christus boven alles te kiezen, en hen veilig, ofschoon mogelijk op sommige tijden niet altijd troostelijk, ten hemel inbrengen. De openbaring of ontdekking van de vergeving, die gedaan wordt in het Evangelie, bewijst deze waarheid. De eerste voorstelling daarvan is niet, dat zijn zonden vergeven zijn. Neen, maar alleen dat er verlossing en vergeving van zonden is in Christus. Zo wordt deze zaak door de apostel voorgesteld, Hand. 13 : 38, 39: Zo zij u dan bekend, mannen broeders! dat door deze u vergeving der zonden verkondigd wordt; en dat van alles, waarvan gij niet kondt gerechtvaardigd warden door de Wet van Mozes, door Dezen een iegelijk, die gelooft, gerechtvaardigd wordt. Dit alles kan geloofd worden, zonder dat iemand van zijn eigen personeel aandeel aan de gemelde dingen, verzekerd is. Waar nu dit geloofd wordt, met het geloof dat het Evangelie vereist, dat geloof is zaligmakend, en is de wortel van een evangelische, aangename gehoorzaamheid. De verzoening door Christus, zeg ik, de volheid der verlossing die in Hem is, en dus ook de vergeving door Zijn bloed voor de gelovigen, voortvloeiende uit de goede wil, de genade en liefde des Vaders, is de eerste evangelieontdekking, waar een zondaar zich op een zaligmakende wijze mede verenigt. De bijzondere verzekering ontstaat naderhand, of kan naderhand ontstaan

Hier ben ik het helemaal mee eens! (Sheba niet, denk ik.)

[Johann Gottfried Walther]

Huisman u doet nu toch werkelijk iets waar u zich bij anderen aan ergert.
Namelijk een karikatuur maken van de zienswijze van iemand anders, en daar dan tegenin gaan, en daar tegen waarschuwen.
U wilt kosten wat het kost uw gelijk. Als Posthoorn zegt dat de citaten er niet overgaan, dan gaan ze er volgens u wel over.
En dan nog citaten inkleuren, dat klopt niet.

Als er gezegd wordt dat men niet gezegd heeft het over de :"volle kennis van Christus" te hebben gehad, begint u daar gewoon weer over.
En zo zou ik meer zaken kunnen noemen.
U geeft zelf toe dat er verschil is tussen de HC en de Westminster, u zult wel spijt hebben dat benoemd te hebben.

Ik wil best een klein verschil met enkele puriteinen toegeven. Maar u verschilt zelf op een ander punt met de puriteinen. Toch maak ik daar geen groot punt van.

[huisman]

Huisman u doet nu toch werkelijk iets waar u zich bij anderen aan ergert.
Namelijk een karikatuur maken van de zienswijze van iemand anders, en daar dan tegenin gaan, en daar tegen waarschuwen.
U wilt kosten wat het kost uw gelijk. Als Posthoorn zegt dat de citaten er niet overgaan, dan gaan ze er volgens u wel over.
En dan nog citaten inkleuren, dat klopt niet.

Als er gezegd wordt dat men niet gezegd heeft het over de :"volle kennis van Christus" te hebben gehad, begint u daar gewoon weer over.
En zo zou ik meer zaken kunnen noemen.
U geeft zelf toe dat er verschil is tussen de HC en de Westminster, u zult wel spijt hebben dat benoemd te hebben.

Ik wil best een klein verschil met enkele puriteinen toegeven. Maar u verschilt zelf op een ander punt met de puriteinen. Toch maak ik daar geen groot punt van.

1. Ik heb geen spijt van het verschil benoemen tussen H.C. en Westminster en heb zelfs een poging gedaan om dit verschil te duiden.
2. Het verschil tussen jouw standpunt in dit topic en de puriteinen is fors. Zie mijn aanhalingen van Owen en Sibbes
3. Er is door jou en vooral Sheba steeds gezegd dat het geestelijke leven pas begint bij kennis van Christus en de zekerheid van de vergeving der zonden. Predikers als Owen,Watson,Sibbes en Winslow zeggen bewijsbaar iets anders. Nog belangrijker is dat de Schrift zelf anders spreekt.
Ik heb vele Schriftplaatsen aangehaald bv Ezechiel 36.
4. Je moet wel begrijpen dat ik in zo'n discussie bewust naar één kant ga hangen. De kant die in mijn optiek sterk onderbelicht wordt.
5. Ik bemerk in jou en Sheba's postings iets narrigs en dat is helemaal niet nodig. Deze discussie is waardevol om te voeren en ondanks dat ik mijn ergernis ook niet altijd kan verbergen hou ik van jullie allemaal

Niemand op dit forum beweert dat wij zalig kunnen worden zonder kennis van Christus en de vergeving der zonden maar daar begint het niet.